Tanuki-Anime

Dwa pierwsze odcinki świetne – sam początek wręcz genialny w swej prostocie, ciężkie metalowe brzmienie pasowało idealnie do całej sytuacji. Sam koncert rozbawił mnie mocno, no i w końcu nie był to przaśny j­‑pop.
Druga część równie interesująca i wesoła – raperski (a może raczej hip­‑hopowy?) pojedynek dziewcząt całkiem zgrabny a i perypetie dziewcząt przed występem miały swój „zielony” urok ;)
Niestety zapowiedź następnego odcinka napawa mnie smutkiem –  kliknij: ukryte  już widać jakieś typowe dla taniej japońszczyzny układy taneczne i biedne animacje komputerowe. No ale szanse dać warto może seria będzie nadrabiać humorem, a dalej pojawią się inne motywy/gatunki muzyczne na które nie mam uczulenia i dotrwam do ostatniego odcinka.

Słabe to w mojej opinii, autor za bardzo chciał zaszokować – zamiast niebezpiecznego szaleńca wyszedł niezbyt ogarnięty „przebieraniec” zachowujący się jak pajac – postać ni to śmieszna ni to straszna.

10 min seansu i odpadłem – od oglądania takiego przesłodzonego kitu mogą wypaść wszystkie zęby. Ot kolejny koszmarek z kraju kwitnącej wiśni.

 kliknij: ukryte  Pierwszą ukrytą postacią w bijatykach był Reptile z Mortal Kombat (rok 1992). Akuma pojawił się w części SF II która wyszła po MK.

No cóż zabawię się w leminga i powtórzę to co napisano poniżej.

FMP wraca z głośnym przytupem. Absolutne delicje, miód i orzeszki – zarówno akcja jaki i animacja na najwyższym serialowym poziomie, nawet CGI jest stosowane tam gdzie trzeba i ile go trzeba. Czekam z niecierpliwością na dalszy rozwój fabuły.

P.S. Na nowo zakochałem się w Tessie –  kliknij: ukryte  "...jeżeli pociski są nuklearne wszystko zakończy się w mgnieniu oka”. Normalnie maksyma tygodnia jak nie miesiąca.

„Najlepszy” suchar zapodali na starcie – nazywanie bohaterów słowem które oznacza kobiecy okres albo świadczy o skrajnej niekompetencji językowej albo o skrajnie beznadziejnym poczuciu humoru. Raczej to drugie

Jeżeli ktoś lubi klimaty awanturniczo­‑przygodowe z dorosłym i posiadającym całkiem sprawne zwoje mózgowe bohaterem to zdecydowanie zachęcam do oglądania tego animca – zwłaszcza jeżeli będzie szedł wiernie z fabułą mangi.

Co do strony technicznej – „takie mamy czasy” i do CG trzeba się niestety przyzwyczaić. Też bym chciał aby taka seria powstała z wykorzystaniem niemal nieograniczonych środków na animację. No ale jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma.

Osoby ze słabym żołądkiem lub ci których mierzi nadmierna przemoc (ostatnio nadawane Killing Bites jest w porównaniu z tym grzeczne) powinny sobie tytuł odpuścić.
No chyba że pojawi się mocniejsza cenzura w anime (póki co nie widać ale to dopiero początek, a potem autor się rozkręca), czego nie należy wykluczyć.

A fakt jeszcze większy byk z mojej strony. Hehe

Ehh ale babol – powinno być nieprzyjemnych. Naprawdę opcja autokorekty by się przydała. ><

Manga jest bardzo naturystyczna – dużo przemocy, krwi i innych bardzo nie przyjemnych widoków. Zdecydowanie odradzam dalszy seans jeśli źle znosisz takie rzeczy.

Profesjonalny baseball od kuchni w wydaniu japońskim, odarty z całej tej niemal mistycznej otoczki jaką popularne sporty są ubierane przez fanów. Kasa misiu kasa.
Poświęcenie dla drużyny?
Heroiczne wyczyny na boisku?
Całowanie „orzełka”?
Jasne, tylko ile na tym mogę zarobić?
Na zrazie jest dość ciekawie więc dam temu szansę.

Na upartego (mocno naciągana teoria) mogli by chcieć walczyć w środowisku „cywilnym” bo to z niego wywodzą się różnego rodzaju szaleńcy, sekciarze, terroryści itp. Więc bicie z zabunkrowaną bandą świrów wyposażonych w mały arsenał (dających upust swym fantazjom i frustracjom w grze) albo szybko przemieszczającą się parą sprawnych „zabójców” itp. miało by jakiś sens. Ćwiczono by przy okazji zgranie zespołu i co najważniejsze reagowanie na trudne do przewidzenia sytuacje – bo walka odbywała by się nie z botami lub kolegami po fachu tylko ze „zwykłymi” ludźmi o których praktycznie nic się nie wie.

Tylko jak sam zauważyłeś jest mnóstwo „ale” po drodze. Traktować tego na poważnie nie można – albo trzeba przełknąć wielbłąda albo dać sobie dać na spokój.

Jest wprost powiedziane przez dowódcę po tym jak króliczek masakruje oddział – „to ćwiczenie treningowe jest zakończone”. Gdyby grali dla zabawy wypadało by pomścić kolegów i odstrzelić mózg małej su… króliczce, na co mieli doskonałą możliwość.

Tylko, że akurat SAO było grą z założenia player vs. world – element pvp miał drugorzędny charakter (nawet pomimo systemu pk). W takich grach realizm w walce nie ma praktycznie żadnego znaczenia i można bawić się do woli – ba system walki i rozwijania umiejętności często służy wyrównywaniu szans graczy w walce z AI (np. bossy o dużo dużo wyższych statystykach niż oni sami, walka z licznymi mobami). W SAO „realizm” był związany głównie z możliwością niespotykanej wcześniej interakcji z otoczeniem dzięki innowacyjnemu hełmowi VR.
W grze prezentowanej na ekranie element player vs. player jest absolutnie dominujący i to wersji najbardziej wymagającej dla gry typu FPS (nawet jak ma elementy rpg). W takiej sytuacji posiadanie umiejętności OP przez wybrańców jest niedopuszczalne – dla gry oznacza katastrofę bo ludzie bez specjalnych przywilejów szybko opuszczą serwery gry lub będą żądać zwrotu pieniędzy za wybrakowany produkt.
Nawet w klasycznych MMORPG twórcy zazwyczaj starają się aby przeciwne drużyny miały w miarę wyrównane szanse (walki rankingowe – czyli nowicjusz nigdy nie nadzieje się na starcie na wytrawnego weterana, ustawianie na arenach pvp poziomu postaci i przedmiotów na taki sam dla wszystkich graczy itd. itp.).

To tyle w temacie ode mnie.

Tylko że czynnik „nie istotny” całkowicie zaburza to co powinno być sednem takich ćwiczeń – możliwość walki strzeleckiej z prawdziwymi ludźmi we w miarę rzeczywistych warunkach. Zalogują się do następnej bitwy, a tam co? Koleś z miotaczem mini atomówek? Super snajper strzelający z jednego krańca mapy na drugi dzięki hiper sokolemu oku? Gość widzący przez ściany? Gra jest spalona na starcie jako symulator pola walki dla tego typu oddziału.

Jeżeli członkowie oddziału profesjonalistów to byli nowicjusze w grach, to jakim cudem z łatwością eliminowali inne zespoły?
Skoro króliczek była „doświadczona” w grze to nie powinna potrzebować prowadzenia za rąsie przez partnera – po setkach godzin gry, dobry gracz nie potrzebuje tak szczegółowych i jednoznacznych komend (nawet grając z kimś nowym). Dziewuszka była cały czas zagubiona i lekko spanikowana – tak nie zachowuje się weteran, tylko niesławny noob.
Generalnie mało co się tu kupy trzyma.

Nieśmieszna to mało powiedziane – główny bohater jest najwyraźniej chory umysłowo, ma jakąś formę rozszczepienia osobowości. Tu się powinno wezwać lekarza specjalistę a nie śmiać (czy też chować twarz w dłonie z zażenowania) z jego skrajnych zachowań.

Świetnie wyglądający styl retro animacji, dobrze zapowiadający się bohater typu „underdog”, dekadencka cywilizacja w raczej niedalekiej przyszłości (prawie cyberpunkowa). Jedynie mechaniczne wspomaganie ciosów jest dość niedorzeczne ale nie ma co marudzić, jest potencjał na dobrą serię.

Nie wszystko z tej, jak to ładnie ująłeś, stajni jest beznadziejne, nie jest to rozrywka wysokich lotów ale miewa swoje plusy oraz pewną dozę oryginalności. Całkiem przyjemnie pograłem sobie jakiś czas temu w hollow realization na PS4 (nie mam alergii na Asunę i Kirito oraz oryginalny świat SAO który miał mnóstwo niewykorzystanego potencjału) i nie żałuje spędzonego przy niej czasu.

Pozdrawiam

Hipersoniczny różowy króliczek w akcji  kliknij: ukryte  niszczy profesjonalny oddział wojskowy/policyjny bo ma fajową zdolność której przeciętny pleb zapewne nie doświadczy. Przypomina to granie z ludźmi na cheatach lub w systemie pay2win. Co ważne pospólstwo jest zachwycone „zdolnościami” elity – i tak powinno być.

Chińskie bajki nigdy nie przestaną mnie zadziwiać umiejętnością łączenia kiczu i trywialności. Pora na szybką ewakuację na z góry upatrzone pozycje.

Seria jest tak mroczna, że ze strachu musiałem zakończyć seans przed napisami końcowymi.
Twórcom chyba za bardzo zależało na zrobieniu wrażenia na fanach „mrocznych” i „poważnych” magicznych dziewczynek. No cóż pewno jakiś zwolenników seria znajdzie, ja na pewno nie będę jednym z nich. Szybki drop.

Generalnie serial jest rewelacyjny. Zarówno fabuła jak i postacie nie zawodzą.
Akcja płynie wartko i praktycznie nie występują dziury w fabule pomimo dość specyficznej i niespotykanej sytuacji wyjściowej –  kliknij: ukryte  grupka nastolatek chce się dostać na ostatni nieskolonizowany przez człowieka kontynent. Na nasze szczęście scenarzyści nie próbowali się silić na wymyślanie jakiś nieprawdopodobnych wydarzeń dla uatrakcyjnienia fabuły. Wszystko wyszło zgrabnie, ładnie i w zgodzie ze zdrowym rozsądkiem.

Główne bohaterki są urocze, mają charakterki, osobiste motywacje oraz problemy z którymi się mierzą. Nie uświadczymy zbieraniny moeblobów lub chodzących schematów (uff). Postacie drugoplanowe też dają radę – nie stanowiły one zbieraniny bezproduktywnych statystów tylko  kliknij: ukryte  nadały całej ekspedycji prawdziwe życie.

Jedyne czego mi zabrakło  kliknij: ukryte  to bardziej rozbudowanego przedstawienia pracy badawczej tego typu wypraw na Antarktydę. Wiem, że to wątek absolutnie poboczny ale można by tego wpleść ciut więcej bez zbytniego odbierania czasu antenowego bohaterkom.

Strona graficzna i dźwiękowa są bez zarzutu – ba są dobrze ponad średnią.

Podsumowując – Hej przygodo!
8+/10

Just Because! jest serią z kategorii realistycznych (póki co). Zatem banał tak jak w prawdziwym życiu musi się przewijać. Kwestia jest taka aby ten banał i pewna nijakość wynikająca z tego, że bohaterowie to zwykli szarzy śmiertelnicy (bez syndromu „special snow flake” lub bez wyraźnych skłonności socjopatycznych) nie zdominowały scenariusza.
Sama scena o której piszesz też mi nie przypadła do gustu (jest kosmicznie wręcz banalna), jednak pozostałe w tym odcinku były raczej dość ciekawe. Np. bardzo mnie zaciekawiło dlaczego  kliknij: ukryte  jedna z „drugoplanowych” postaci podczas sylwestrowej nocy stwierdza, że nie znosi Morikawy – a podczas rozmowy obie dziewczyny mówią o Hatsuki w osobie trzeciej (jak o kimś obcym), mimo uczęszczania do tej samej klasy. Czy wynika to z czegoś czego na razie o bohaterce (jej charakterze lub przeszłości) nie wiemy, czy tylko dlatego że jest „cicha”? Zobaczymy czy będzie to dalej rozwinięte.
No i duży plus za  kliknij: ukryte  wyznanie miłości przez Somę. Szło mu jak po grudzie ale w końcu się przełamał.

Chodzi zapewne o ostatnią scenka z przyrodnim bratem  kliknij: ukryte  w której dość wyraźnie widać, że to dziewczyna

Grrr znów błąd stylistyczny się wkradł. Miało być – Po pierwszym odcinku zapowiada się pyszne danie.