Tanuki-Anime

Cóż, przyznam, ja się tak bardzo w takie dyskusje nie zgłębiam. Każdy będzie prywatnie rozważał, czy anime już takie tematy porusza, czy jeszcze nie.
Oczywiście moja opinia jest jedynie moją opinią, każdy może mieć zupełnie inną :)

Również pozdrawiam.

Tego nie wiadomo, jednakże… trup jest trupem nieważne, jak bardzo zdążył się już rozłożyć.

Tak swoją drogą, o tej nekrofilii…  kliknij: ukryte  Gdyby się zeszli (co jest bardzo prawdopodobne dla tego typu produkcji), to kiedyś by w łóżku wylądowali. Dlatego nie widzę sensu aż tak się przed tym bronić. Anime balansuje na bardzo cienkiej granicy.

Dobre anime, które wciąż jednak posiada swoje wady. Na plus liczę efektowne ostatnie odcinki, oprawę muzyczną oraz większość bohaterów. Mieszane mam uczucia wobec grafiki – wraz z upływem czasu jej poziom w moim odczuciu się podniósł, jednak nie podobają mi się projekty żeńskich postaci – różniące się w większości jedynie fryzurą (myliły mi się czasem Valet oraz Karen). O dziwo z mężczyznami takiego problemu nie było.
Ocenę zaniżam z powodu pierwszych słabych odcinków oraz nieśmiertelności bohaterów, która psuła część sytuacji. Seria dostarcza jednak przyzwoitą dawkę rozrywki i mam nadzieję, że kontynuacja będzie na poziomie ostatnich odcinków (a gdyby postacie wreszcie zaczęłyby odnosić poważne rany, a nawet część by się z widzami pożegnała – to by było coś). Pozostaje mi czekać na drugi sezon.

Mnie osobiście zaskoczyło, że Mayoi aż tyle osób irytowała.  kliknij: ukryte  A chociaż może nie kibicowałam zażarcie parze Io – Tsumiki, to miło byłoby zobaczyć, jak jednak się schodzą.
Przyznam, że nie miałabym nic przeciwko obejrzeniu drugiego sezonu, o ile byłby na tym samym poziomie, co ten. Kiedy już naprawdę polubiłam tę serię, to akurat się skończyła (>д<)

Z początku nie mogłam przywyknąć do humoru i słodkości, które prezentowała seria. Z czasem zaczęłam odczuwać przyjemność z seansu, a pod sam koniec nawet troszkę polubiłam Tsumiko (której fenomenu długo nie potrafiłam pojąć). Postacie są sympatyczne: duet Mayoi – Sakaki bawił, Io i Tsumiki na swój sposób rozczulali, a Hime zgrabnie tę paczkę uzupełniała. Tylko te krwotoki z nosa były denerwujące.
Grafika stoi na przystępnym poziomie, podobały mi się oryginalne przejścia z dużą ilością strzałek i okręgów. Muzyka – nic nadzwyczajnego, ale też nic, co by denerwowało.
Chcąc czerpać przyjemność z tego tytułu należy wyłączyć szare komórki, nie oczekiwać niewiadomo czego i po prostu dobrze się bawić. Szkoda tylko, że  kliknij: ukryte  wątku romantycznego nie rozwinięto, ale to było do przewidzenia.

W wypadku, kiedy aż tak bardzo nie zgadzasz się z recenzją, to można podesłać własną (z solidną argumentacją oczywiście, dlaczego ocena taka, a nie inna). Recenzja to sprawa bardzo subiektywna i nie ma, co obrażać innych użytkowników za to, że wystawiają takie, a nie inne noty. Przecież to niepoważne.
Osobiście nie spotkałam się jeszcze z pozytywną opinią o GC, nie licząc shindena, gdzie wszystko jest chwalone pod niebiosa.

Czy nie wypadałoby nieco uzupełnić tytuł o gatunek i inne wyróżniki? Straszy tutaj pustka…

Naiwnością jest łączenie razem tej pary w takim wypadku, kiedy ona jest robotem, on człowiekiem. To nie skończy się dobrze, ale tego już oczywiście nie pokazano. Grupa CLAMP potrafi stworzyć zakończenia, które zaskakują, tego też tutaj oczekiwałam po cichu. Postanowiono na klasyczny, do bólu nieoryginalny sposób kończenia takich wątków. Tak, wiem, to jest romans. Jednak, czy to jest naprawdę szczęśliwe rozwiązanie? Człowiek i robot razem? W samej historii była mowa o tego typu związkach, pokazano je jako wręcz tragiczne. A tutaj nagle, pach, pełne optymizmu zakończenie. No tak się nie robi… Nie, nie podobało mi się to.
Tak, liczyłam, że oni się jednak nie zejdą, że Hideki zrozumie do czego to doprowadzi. Przeliczyłam się.

...ja też xD

Można nazwać słodko­‑gorzkim, można nazwać naiwnym. Mnie ta cała sytuacja skojarzyła się z leciwymi produkcjami, gdzie jeden z bohaterów jest nieśmiertelny/długowieczny, a drugi wiedzie żywot zwykłego człowieka. Zagrania na zasadzie „Miłość pokona wszystko”. Taka konstrukcja niekoniecznie do mnie trafia. Oczywiście to jest tylko i wyłącznie moje osobiste odczucie, każdy może mieć inne.

W pierwszym zdaniu jest poważny spoiler, proszę o ukrycie.

Wielka szkoda ;/ CLAMP potrafi zdecydować się na zaskakujące rozwiązania, więc tego oczekiwałam po Chobitsie. No i się przeliczyłam.

Mnie akurat nigdy takie zagrania nie odpowiadają ^^" Chyba, że jest to zrobione z jakimś pomysłem i nie jest to nieudolna próba wciśnięcia czytelnikowi/widzowi hasła: „Miłość zawsze wszystko pokona”. To już było wałkowane wiele razy. Żeby było jasne: ja nie oczekuję koniecznie dramatycznych finałów, a ciekawych rozwiązań.

Owszem, ale warto też się zastanowić, czy to zakończenie faktycznie można uznać za szczęśliwe. Mnie wciąż dziwi, że zdecydowano się jednak na tak naiwne rozwiązanie.

Trzecie zdanie od końca wypadałoby ukryć, spoiler jak się patrzy.