Tanuki-Anime

Dziękuję za odpowiedź.
Co do Twojej definicji, to zapewne ów dysonans jest rzeczą subiektywną (co nie znaczy, że uważam, ze Twoje wrażenia nie są uprawnione. Jak najbardziej są). Ja raczej zauważyłam pytania poruszane w filozofii i próbę odpowiedzi na nie. Było kartezjańskie pytanie o dualizm dusza- ciało, które poźniej przerodziło się w filozofię umysłu i z zakończenia wynika, że pokuszono się o udzielenie odpowiedzi na nie. Obok tego była też próba sięgnięcia do etyki i zadania pytania, czy człowiek, którego nie nauczono czym jest dobro i zło może być za nie w sensie etycznym odpowiedzialnym. Następnie wycofano się z tego pytania, a szkoda.Ewentualnie, seria oferuje jeszcze inne pytanie, czy możliwa jest inna prawomocna etyka przecząca naszym intuicjom etycznym, ale jakoś go w tej serii nie kupuję. Mogę się zatem zgodzić, że przyjmując Twoje kryteria z punktu widzenia etyki (jako dziedziny filozofii) ta seria kuleje. Natomiast wątek dualizmu ciało­‑dusza został całkiem nieźle poprowadzony. Nie jest to oczywiście poziom Lema, ale ja akurat takiego poziomu nie wymagam od anime, by uznać je za w miarę udane.

Być może jest tu płaszczyzna kryminalna i płaszczyzna pseudofilozoficzna

Następny ekspert od filozofii się znalazł. Na jakiej podstawie oceniasz, co jest filozoficzne a co nie? I co to znaczy „pseudofilozoficzne”? Ja tam z magistrem z filozofii w kieszeni oceniam, że była tam warstwa filozoficzna, a nie pseudo. Ale Twoja definicja pseudofilzofii bardzo mnie zainteresowała, jako filozofa.

A to szkoda.

To było moje drugie podejście do tego anime. Za pierwszym razem porzuciłam je po drugim odcinku, czyli w połowie pierwszej części. PO przeczytaniu recenzji, że po czterech odcinkach zmienia sie konwencja, postanowiałam dać serii drugą szansę i opłaciło się. To oczywiście kwestia gustu. Mnie właśnie druga część wciągnęła. Jest intrygująca i dobrze opowiedziana. Komplenie nie miałam problemów ze statycznym settingiem, ani z nazbyt długimi dialogami. Jak dla mnie proporcje były znakomicie wyważone. Zakończenie sugeruje nowy sezon. Już się nie mogę doczekać.

Swego czasu film zrobił na mnie dobre wrażenie, więc z niecierpliwością czekałam na serię i się nie zawiodłam. Każdy odcinek oglądałam z dużą przyjemnością, nie mogąc się doczekać następnego. Wątek trzymał w napięciu, dramatu jak na ten rodzaj historii było akurat. Jak wielu denerwował mnie Shirou, ale  kliknij: ukryte  ja to odczytuję jako zabawę z konwencją. Po to jest archer jako przeciwwaga, by z Shirou polemizować, a od czasu do czasu przetrzepać mu portki za głupie ideały. Generalnie obrywa za to, przez co jest irytujący. Trudno się oprzeć wrażeniu, że właśnie taki miał być. Skoro tak, to znaczy, że twórcy osiągnęli swój cel .

Właściwie to jest perfekcja. Niezwykle emocjonalna historia solidnie osadzona w historycznyym kontekście, pokazana w przepięknej oprawie. Zarówno muzyka jak i grafika są cudowne. Nic tylko oglądać.

Jak najbardziej, chociaż tutaj pewnie jakaś miara, etyczny standard by się znalazł. Nie każdy, kto miał trudne dzieciństwo morduje. Złota reguła mówi: „traktuj tak samo w takich samych okolicznościach”. Oczywiście pytanie, czym są te „te same okoliczności”.

Dociągnęłam do 10 odcinka, ale dalej nie dałam rady. Pierwsze trzy odcinki nawet niezłe, ale potem było już tylko gorzej. Jak tylko się robiło odrobinę ciekawiej, to natychmiast pojawiały się jakies wypełniacze i dłużyzny. Jeśli jakiś bohater zaczynał być interesujący, to natychmiast przeskakiwano w inny wątek itd. Wrażenie takie, że twórcy nie byli w stanie się zdecydować, co chcą z tego zrobić i nie mają odwagi pójść w żadną stronę (Shoujo, harem, dramat polityczny)

Zawsze traktujesz dosłownie to co jest zawarte w „koreańskich bajeczkach”? :)

Moja droga, przeczytaj mój komenatrz jeszcze raz, bo Twoja odpowiedź jest od czapy :)

Całkiem podoba mi się rozwój głównej postaci.
Za to irytuje mnie trochę miłostkowy motyw… serio, dlaczego w każdej koreańskiej bajeczce dziewczyna zakochuje się w lalusiu, który wygląda jak: metro, gej, wstaw swój dis?

Po pierwsze, japońska bajeczka, nie koreańska.
Po drugie, wiesz jak wygląda przeciętny Japończyk? Podpowiem Ci: nie ma nic z amerykańskiego dryblasa marines :))) Zatem Męscy bohaterowie są narysowanie podług ich, japońskich a nie Twoich polskich upodobań :)))

Wolność słowa w Polsce jest zapisana w konstytucji, więc masz prawo do większości możliwych wypowiedzi, natomiast w przypadku w tej serii jej ocena po 3 odcinkach jest niemiarodajna, co Ci już trzy osoby wytknęły i żadna argumentacja tego nie zmieni. Twoje motywy porzucenia serii nie mają tu większego znaczenia i nie są przedmiotem krytyki. Porzuciłaś Twoja sprawa, natomiast oceniłaś bez sensu.

Jeśli porzuciłaś po trzech odcinkach, to się nie dziwię ocenie. Tylko jak można oceniać takie anime po trzech odcinkach? Naprawdę nie wpadłaś na to, że za tym początkowym, dość słabym schematem, kryje się coś więcej?
Nie twierdzę, że ta seria każdemu się spodoba, ale zdecydowanie oferuje coś więcej, niż rozrywkę dla „niepełnionego widza”

No tak. Przeczytałam dziś recenzję i pomyślałam, że warto spróbować. Odpaliłam pierwszy odcinek i tak mnie wciągnęło, że obejrzałam resztę ciurkiem. Świetna seria, cudownie rozpręża, poprawia nastrój. Są momenty, gdy się szczerze zaśmiałam, gdy się wzruszyłam i takie, które trzymają w napięciu. Nic tylko czekać na drugi sezon!

No tak, zapomniałam wspomnieć o Openingu. W 99 procentach przypadków – przewijam. Nie tym razem! :)

Ja inaczej rozumiem „randomowo”. Założeniem całego systemu jest anstepujące:  kliknij: ukryte  mamy grę, arbitra mającego odpowiednie dane o uczestnikach gry i na podstawie rezultatu gry arbite wydaje sprawieliwy wyrok W rzeczywistości  kliknij: ukryte  ludzka obserwatorka rozbija system i pokazuje, że on nie działa , bo nie uwzględnia ludzkich motywacji i emocji. W tym sensie wyroki są wydawane randomowo, że wbrew założeniom systemowym i tak nie uwzględniają wszystkich istotnych okoliczności.
Pytanie, które zadałeś stanowi chyba podwaliny całej serii. Moim zdaniem, nie ma czegoś takiego jak sprawiedliwy wyrok, ponieważ generuje on paradoks ukazany w anime  kliknij: ukryte  albo masz nieludzką ewentualnie doskonałą, wszechwiedzącą istotę, albo niedoskonałego człowieka. Oboje nie są w stanie wydać sprawiedliwego wyroku, bo jednen nie rozumie ludzi i ich motywacji i słabości a człowiek jest niedoskonały a jego wiedza mocno ograniczona. Autorzy wydają się pokazywać trzecią drogę arbitra z emocjami, co przeczy naturze arbitra i ostatecznie go zniszczy

Wspaniała seria pod każdym względem: klimat bohaterowie, grafika, muzyka, świetny opening i ciekawe pytania dające do myślenia  kliknij: ukryte  czy nie posiadając natury człowieka, jego emocji i motywacji można człowieka sprawiedliwie osądzić i w drugą stronę: czy sprawiedliwy osąd wiążąc się z empatią musi zniszczyć arbitra

 kliknij: ukryte  Nie do końca jestem przekonana, że o to chodzi w zakończeniu. Głównym zagadnieniem tutaj jest chyba pytanie o naturę arbitra i pewien paradoks: albo wydaje niesprawiedliwe wyroki ale funkcjonuje, albo ma emocje i wydaje sprawiedliwe wyroki, ale to prowadzi do jego samozniszczenia. Moim zdaniem ciekawe i dość odkrywcze jest pytanie (w kontekście Boga), czy istota nie będąca człowiekiem i nie posiadająca jego motywacji potrafi dobrze go osądzić

W serii wyroki są wydawane randomowo, bo taka jest istota arbitra. Teza jest dość jasna: istota nie posiadająca ludzkich uczuć nie jest w stanie osądzić człowieka. W sumie teza bardzo ciekawa filozoficznie. Nie ma w tym aspekcie żadnego niezamierzonego bałaganu pojęciowego.

Ok, więc pewnie to nie ma znaczenia.

:))) No cóż, chyba wypada mi podziękować za tę jakże trudno dostępną informację :)
 kliknij: ukryte  Nie chodzi o znaczące role facetów, ale o to, że po ludzkiej stronie muru nie ma ani jednego, nawet w tle. Jedyny męski pierwiastek, to męski głos w telefonie i na rozprawie.

Chyba nie da się tego inaczej podsumować. Mam swoje domysły, co do symboliki, ale pewnie i tak się okaże, że to strzał kulą w płot. To anime to jazda bez trzymanki.  kliknij: ukryte  zauważyliście, że nie ma prawie żadnych facetów?

W przypadku starej serii SM wciągnęła mnie na dobre dopiero w 3 sezonie. O pierwszym nie miałam aż tak dobrego zdania (poza finalnymi odcinkai). Obejrzałam go o wiele później raczej ze względu na bycie fanką SM, niż dlatego że mnie wciaągnął. Do dziś obejrzenie tych 46 odcinków, z czego co najmniej 70% to były schematyczne wypełniacze, uważam za swój rekord, jeśli chodzi o cierpliwość do anime. Tak więc nie spodziewalam się po pierwszym odcinku fabularnych fajerwerków. Odcinek był na tyle zblizony do oryginału, że nic szcególniego nie rzuciło mi się w oczy.
Co do postaci, to zdecydowanie na plus wypadł Mamoru. We wcześniejszej wersji zawsze wdawał mi się nudnym bufonem, obecnie jest w nim jakby więcej ikry. Fajnie też wprowadzili postać Amy. Na minus, wygląd 14­‑letnich dziewczynek. Usagi wygląda na 10 lat więcej przez tą nadmiernie wymalowaną buźkę.
Kiepsko też wypadła muzyka, szczególnie ta gdy na scenę wkracza Sailor moon. Bardziej pasowałaby do Świętego Mikolaja popędzającego swoje renifery po nieboskłonie, niż do czarodziejek.
Ogólnie na plus, zobaczymy, co dalej. Mam nadzieję, że będzie dobrze, bo marzy mi się odnowiony 3 sezon.

O rany, co to było? Gdyby wziąć tę serię, tfu, sieczkę na poważnie, to człowiek by kręćka dostał. Dramatopowagackliwość z aspiracjami do prawienia mhądhrych rzeczy. Człowiek już się wczuwa w klimat a tu nagle łup! Komedioecchi. Dobra niech będzie, ale ledwo się człowiek przestawi, na lekko zboczoną komedyjkę, a tu już flaki wypruwają. Na szczęście, po paru odcinkach mozna się udopornić i w trakcie sceny z cyklu ręka­‑noga­‑mózgnaścianie spokojnie wcinać kanapkę z kaszanką. Gdyby tak autorzy się zdecydowali w końcu na którąś z kilkunastu przyjętych konwencji, to byłoby calkiem niezłe, a tak nie stawiam 1/10, bo jednak obejrzałam do końca, co oznacza, że ta sieczka jednak nie zanudza na śmierć, ale tylko trochę.

Nie lubię filmów o amerykańskiej mafii. Nie lubię filmów o Ameryce lat 30. Jednym z powodów, dla którego oglądam anime jest znużenie wszechobecną kulturą amerykańską, więc anime opowiadające o niej powinno mnie zniechęcić. A jednak…
Serię obejrzałam z przyjemnością!
I niech to służy jako zdecydowana rekomendacja z mojej strony ;) Gorąco polecam!