Tanuki-Anime

Seria ani ziębi ani parzy. Ot coś na ekranie miga, jest coś, co zdaje się, udaje fabułę. Znanych motywów pożyczonych z innych anime tu od groma, ale nie to akurat mi przeszkadzało. Problem w tym, że seria poza jakimiś przebłyskami akcji w co piątym odcinku jest smętna. Jest w niej upchane zbyt wielu bohaterów, jak na 24 odcinki. Przez to trudno któregoś z nich naprawdę polubić, co powoduje, że wątki opowiadające o ich relacjach są po prostu nudne. Końcowe odcinki niby powinny stopniowo budować napięcie, by ostatecznie osiągnąć punkt kulminacyjny. Nic takiego się nie stało. Ot, co rusz po scenie plątał się jakiś nowy bohater ze swoimi mocami, tylko nie bardzo w sumie było wiadomo po co i co on tam właściwie robi.
Muzyka po prostu była. Grafika podobnie.
Nie wiem, czy będzie kontynuacja. Jeśli nie, to za zakończenie powinnam dać ocenę mniej. Jeśli będzie, to pewnie i tak nie obejrzę. Chyba, że już naprawdę nie będę miała co robić

„Zwiększenie szans na przetrwanie” w przypadku człowieka?:) Eksploatacja przyrody przez człowieka nie jest uzasadniona ani wiedzą (bo w wielu przypadkach można uniknąć aż takiej dewastacji), ani potrzebami (proponuję wycieczkę do USA. Najlepiej do jakiejś amerykańskiej rodziny). I tym się różni od małpy, która ani nie bardzo wie jak ograniczyć zakres szkód, ani nie ma odpowiednich technologii, ani nie może tych technologii wynaleźć. A eksploatuje tyle ile musi, by jak słusznie zauważyłeś by przetrwać. Co by małpa zrobiła na miejscu człowieka – nie wiadomo. W stawianie hipotez wziętych z powietrza bawić się z Tobą nie będę. Tobie natomiast polecam unikanie w dyskusjach słowa „gdyby”. Nawet zresztą jeśli Twoja hipoteza jest słuszna, to co z tego? Piszemy o TYM świecie, zastanawiając się jakby wyglądał bez człowieka, a nie świecie możliwym w którym królują małpy z lepiej rozwiniętymi mózgami (tylko czy wtedy wciąż są to małpy?). Człowiek ingeruje w porządek natury, małpa nie i na tym polega różnica między gatunkami. Przyroda z małpą sobie poradzi. Z człowiekiem już sobie nie radzi.

„Ani gorszy”? Lol! I pewnie utalentowane szympansy wpuszczają ścieki do rzeki, wynalazły pestycydy a plama ropy w zatoce meksykańskiej to tak naprawdę rezultat ich nikczemnego spisku. Tak w ogóle, to potajemnie, szympansy zasiadają na czele największych korporacji, a patenty Monsanto należą do ich króla.

Na razie, po kilku odcinkach mogę stwierdzić, że to wyjątkowy okaz. To anime wydaje się być naprawdę kawałem dobrej roboty. Znakomicie oddaje pojedyncze reakcje jednostek w obliczu katastrofy oraz reakcje tłumu na różne wydarzenia. I gdyby twórcy na tym poprzestali, to stworzyliby świetną serię. Ale nie. Twórcy najwyraźniej zapomnieli o złotej zasadzie, że lepsze jest wrogiem dobrego i postanowili doprawić fabułę porcją ecchi. W rezultacie pierwszy raz mi się zdarzyło, bym w jednej minucie odczuwała dużą przyjemność z oglądania całkiem nieźle opowiedzianej historii, by w drugiej czuć wręcz zażenowanie że oglądam taki chłam.

---

No to warto postawić kropkę nad „i”. Po obejrzeniu całej serii moja ocena nieco spadła. Kolejne odcinki stawały się coraz nudniejsze, mniej intrygujące. A im mniej było fabuły, tym więcej fanserwisu. Prawdę mówiąc ledwo dobrnęłam do zakończenia, którego moim zdaniem w ogóle nie było. Aż żal było patrzeć, jak seria z odcinka na odcinek się rozłazi, pozostawiając coraz silniejsze poczucie niesmaku.
Za fabułę pewnie dałabym jakąś 7. Jednak przez namolny fanserwis odejmuję półtora punktu.

Scalono dwa komentarze.

Morg

Mogę tylko powtórzyć za recenzentem, że OVA jest dobra, choć nie wybitna. Dość udane postaci, dobra muzyka. Fabułę oceniłabym pozytywnie. Zazwyczaj nie przepadam jakoś szczególnie za opowiastkami szkolnymi z cyklu okruchy życia, właściwie to ich nie trawię, ale tym razem tak nie było. Może nie było w tym szczególnej głębi, ale osobiście niczego takiego nie wymagałam. Za to w tej historii było coś co nadawało wiarygodność opisanym relacjom.
A co do świata alternatywnego – zgadzam się z recenzentem- dopiero na końcu autorom przypomniało się, że przecież trzeba jeszcze te dwa wątki powiązać.
7/10

Wow! Myślałeś o karierze adwokata?:)  kliknij: ukryte  Odnośnie Twojego filozoficznego pytania, warto je uściślić: czy powinno się karać kogoś, kto zabija nie tylko największe mendy, ale również każdego, kto nadepnie mu na odcisk (no chyba, że uznamy, że L był mendą zasługującą na śmierć). Seria pozbyła się filozoficznych roszczeń, które jej przypisujesz w momencie w którym Light zabił fałszywego L

Uczucie zdezorientowania, które nieustannie towarzyszyło drugiemu sezonowi nieco osłabło. Klimat raczej pierwszej serii niż drugiej i całe szczęście. Miałczących rudych panienek brak i chwała Bogu.

Otóż to: o gustach się nie dyskutuje. Gust recenzenta kazał mu ocenić tak a nie inaczej, Ty oceniasz wyżej, Twoje i jego prawo, żadne z was błędu w ocenie nie popełniło.

W dodatku jedna z głównych rol gra Soue a jej, nie da się nie lubić

No właśnie to jest kwestia gustu. Bo ja na przykład mimo wszelkich starań nie byłam w stanie polubić tej kawaii piskliwej panienki. I ze względu na wprowadzenie tej postaci przez twórców, której nie trawię i która wnerwiała mnie niemiłosiernie wystawiłam taka a nie inną ocenę.

Świetny początek, dobre zakończenie, a środek? Przyzwoity. Wręcz bardzo przyzwoity. Ale… nie ma tego cudownego klimatu, który tak bardzo mnie w xxxHOLiC urzekł. To jest kawał bardzo porządnego anime, ale równie dobrze w miejsce bohaterów serii można byłoby podstawić innych i dać inny tytuł

Jest w tej serii coś, co wyjątkowo mnie urzeka. To seria na pochmurne smutne dni, by mogła ogrzać swoim ciepłem i magią.
Dla mnie powiązanie z Tsubasa nie jest zaletą. W odróżnieniu od xXxxholic, od dawna męczę drugi sezon i zmęczyć go nie mogę, usypiam, bo jak na razie jestem raczona historyjkami dla dzieci. Mogę tylko mieć nadzieję, że to się w końcu zmieni, seria ruszy z kopyta, a ja w końcu połapię się o co chodziło w wątkach z Sakurą.

na moje oko to nie. Wypisała wszystkie:/

Pierwsze 10 odcinków bezbłędne. Trzymający w napięciu pojedynek dwóch umysłów zasługujący na ocenę 10/10. Anime jednak trwało dalej, następne rundy nie były już opowiedziane z taką klasą jak runda pierwsza.
Główny bohater często porównywany jest do protagonisty Code Geass. W istocie oboje są genialnymi strategami, walczącymi o swoją wizję świata. Na tym jednak podobieństwo się kończy. Istnieje fundamentalna różnica między nimi wyrażająca się w sympatii widza. O ile większość prawdopodobnie trzymała kciuki za głównego bohatera CG, który wzbudzał sympatię, o tyle wątpię by Light miał liczny fan klub. Ja przynajmniej nie trzymałam jego strony.
Oprawa techniczna na najwyższym poziomie. Znakomita muzyka. Świetne ciężkie brzmienia. Doskonała grafika.
8/10

Seria, która trzyma w napięciu od samego początku, zniewala wspaniałą konstrukcją świata przypominającego nieco Chiny (kto był w Zakazanym Mieście, ten się niekiedy poczuje jak na wirtualnej wycieczce;). Znakomita muzyka, wyraziści bohaterowie to kolejne atuty tej serii.
Jest jedno małe ale – niedokończone opowieści, mam na myśli przede wszystkim intrygującą historię czarnego Kirina.
12 królestw to obraz, na którym tylko niektóre fragmenty są skończone. Większość to tylko szkic, który domaga się wypełnienia. Szkoda, że na razie nie zapowiada się na kontynuację.

Nie da się CG R2 rozpatrywać w oderwaniu od pierwszej części. To jest bezpośrednia kontynuacja, dalszy ciąg, fabularnie nieco słabsza, choć nadal na wysokim poziomie. Dla mnie męczący był szczególnie początek. Jednak seria rozkręca się by ostatecznie zakończeniem ściąć z nóg. I to ostanie wrażenie zaważa o tak wysokiej nocie serii. CG jest godne polecenia każdemu.

Seria bardzo nierówna. Kilka niezłych historii, inne z kolei słabe, nudne i nie wiadomo po co. Rozgrzebane wątki, którym ukręcono łeb, po to by rozgrzebać wątki nowe (i ponownie ukręcić im łeb). To samo z muzyką. Niektóre tematy wręcz mnie drażniły, a niektóre, szczególnie te na pianinie były ponadprzeciętne. Grafika – to samo. Myślę, że jeśli kogoś wciągnie ten klimat, to może mu się to spodobać. Ja niestety, mimo zamiłowania do mrocznych historii, tą raczej uznaję za smętną.

Dalemu pewnie by się spodobało, a wierzchowca uznałby za swojego. Znakomita kreska i pasująca do klimatu muzyka. Trzeba dać się porwać i nie zadawać zbyt wielu pytań, a wówczas ma się zapewnioną podróż w niezwykły świat wyobraźni.
Znakomite, choć nie doskonałe.

Przepiękna miniaturka, w swoich 12 minutach oddająca więcej prawd o życiu niż jakakolwiek inna bardziej rozbudowana produkcja. Jest wielowymiarowa i wieloznaczna. Można ją zarówno odczytywać dosłownie, jak i szukać ukrytych w niej sensów. Wspaniale dopasowana muzyka, która potęguje wzruszenie. Doskonałość w każdym calu.

To chyba shugo chara jest tak do złudzenia podobne do TMM, które jest o jakieś 5 lat starsze;) Nie to że bronię TMM, które jakie jest, każdy widzi:)))

Już będąc dzieckiem byłam zdania, że to głupie. Po Yattamanie najgłupsze. Ale oczywiście oczu od telewizora oderwać nie byłam w stanie. Było w tej serii coś lekkiego, zabawnego. Był jakiś rodzaj kpiny z Bardzo­‑Poważnych­‑I-Normalnych­‑Ludzi­‑Z-Problemami. Pamiętam że oglądanie Gigi potrafiło we mnie wywołać niekontrolowany atak śmiechu. A jak oceniłabym to dziś? Nie wiem. Wystawiam więc ocenę z perspektywy tamtych lat. Pewnie nieco zawyżoną, ale już, niech będzie.

Wzruszająca historia o samotności, pragnieniu bliskości i strachu przed nią. I paru innych sprawach (tak, wiem, tekst brzmi tak jakbym spisała go z pierwszej losowo wybranej obwoluty DVD).
Seria dopracowana, zarówno pod względem muzycznym jak i graficznym.
Historia toczy się powoli, jak dla mnie czasem za wolno, przez co podczas niektórych odcinków dyskretnie ziewałam. Jednak ostatnie cztery odcinki zrekompensowały to z nawiązką. Warto mieć chusteczki pod ręką by nie pauzować w środku odcinka, by po nie polecieć do kuchni. Anime zdecydowanie godne polecenia.

Nie do żołnierzy należała decyzja o zachowaniu (lub nie) pozorów, był rozkaz wykonali rozkaz;):) A wizja mechów z husarskimi piórami… Pewnie byłyby bialo­‑czerwone:))) Ciekawe jakby je nazwali. Mieszko i Łokietek?

Jaka opinia publiczna?:) Obywateli Brytanii?:) Niby to oni miłowali Japończyków?:)

Chyba właśnie największą zaletą tego anime jest to, że większości postaci nie da się jednoznacznie ocenić jako dobre i kryształowe albo złe.  kliknij: ukryte  A masakra dokonana przez żołnierzy na rozkaz Euphemii to akurat (niestety) jest dość wiarygodna reakcja, skoro są uprzedzeni do Japończyków uważają ich za gorszych, skoro istnieje duży antagonizm między obywatelami Brytanii a mieszkańcami strefy. W historii jest niestety aż nadto tego typu przykładów. Natomiast zgadzam się, że choć anime znakomite to jednak na 10/10 nie zasługuje