Tanuki-Anime

Ako pierwsza do odstrzału, on jest zbyt autystyczna i żenująco irytująca, żeby dało się ją lubić choć odrobinę. Jakby posiadała chociaż cień rozumu i nie była tak całkowicie odrealniona, to moooże dałoby się ją tolerować. Ona jest pierwszym problemem tej bajki, a drugim nuda i mało zabawne gagi, nieważne z czyim udziałem. Jeśli jeszcze zamiast skupić się na komedii zaczną prawić morały, to już całkiem po ptakach będzie.

Jaki tam fail roku? Jako najbardziej typowy z typowych przedstawiciel swego nieambitnego gatunku sprawdza się wręcz doskonale, czyli da się oglądać i można z tego nawet czerpać przyjemność. Będąc koneserem znamienitych dzieł tego rodzaju nie mam co do tego wątpliwości.

Faile to przeważnie bajki, które starają się być mądrzejsze niż są, ale przy okazji co krok potykają się o własne metaforyczne nogi, doświadczając bolesnych konfrontacji z podłożem metaforyczną twarzą.

Wydaje mi się, że chyba byli wtedy nieprzytomni po zabiegu „zkiznaiverowania”.

Ta bajka jest upośledzona, tak jak wszyscy jej bohaterowie. Dawno nie miałem ochoty tak bardzo czegoś dropnąć, a co sezon wybieram sobie jakieś gnioty do obejrzenia. Liczę na to, że jak najszybciej zaczną wszystkich masowo i bardzo brutalnie mordować, to jedyny ratunek. Niech zaczną od Piitan, jej chłopaczka i protagonisty najlepiej.

Bardziej hardej zżynki z Tytanów zrobić się nie dało, ale wygląda to super i jak tylko będą mieli pomysł, żeby to pociągnąć, to jestem kupiony.

Opening i ending wskazują na wiele rzeczy, ale ciężko stwierdzić czy to się przełoży na samo anime. Zdają się być znacznie poważniejsze, niż faktycznie jest cała seria (choćby na ich podstawie oczekiwałem czegoś zgoła innego, niż ostatecznie dostałem), można by z nich również wywnioskować, że zażyłość między Oriku i Obu wykroczy kiedyś poza relacje uczeń­‑mistrz i wejdzie w sferę uczuciową, chociaż ciężko mi to sobie jakoś wyobrazić. :D A kuchareczka wywijała już trochę mieczem w 8 odcinku, chyba niedługo dostanie swoje 5 minut.

Heroine robi dobrą robotę, pozostałych subów nie tykam, wystarczyło, że w opisie torrenta rzekomy tłumacz posługiwał się łamaną angielszczyzną. Czasem faktycznie można lekko zagubić się z tymi wszystkimi nieznanymi pojęciami odnoszącymi się do różnorakich mocy i kolejnych ich poziomów, ale cały proces dopakowywania bohatera prezentowany jest dość ogólnikowo i z jajem (nowa technika > pół minuty na pokazanie o co mniej więcej chodzi > hop siup, timeskip o 3 dni > Oriku już wszystko umie, w końcu jest geniuszem), więc specjalnie to nie przeszkadza. W poważniejszej serii bym się czepiał, tutaj mi to zwyczajnie pasuje do całości. Tak więc liczmy na to, że suby zdążą wyjść jeszcze w 2016, a będzie dobrze.

Świetna bajka, szkoda że dopiero 8 odcinków przetłumaczonych, chyba czas się hińskiego douczyć. Pierwszy epek mnie raczej nie zachęcił, ale dałem szansę kolejnemu, resztę pochłonąłem w trymiga i nie żałuję ani trochę. Z początku oczekiwałem raczej typowej przygodówki fantasy, toteż nie byłem zachwycony kiepskim i widocznie oszczędnym wykonaniem technicznym, fabularnie też nie zagrało. Ale wystarczy odrzucić te oczekiwania i nastawić się na komedio­‑parodię jedynie z domieszką elementów przygodowych i otrzymujemy niemalże Konosbuę v1.1 (Deen raczej nieprzypadkowo odpowiada za obie serie). Anime traktuje się mocno niepoważnie, potrafi być absurdalnie głupkowate, a przy tym przezabawne, choć przypuszczam, że humor tu zaserwowany nie każdemu musi podejść. Bohaterowie też robią swoje, duet Oriku­‑Obu potrafi być całkowicie przekomiczny, on doskonały prawie pod każdym względem, ona leniwa i rozlazła, a razem dają mieszankę wybuchową. Zwyczajnie nie da się ich nie lubić. Niewykluczone, że w nieokreślonej przyszłości bajka trochę spoważnieje, ale szczerze mówiąc, mam nadzieję, że nie bardzo, bo dzięki takiemu, a nie innemu połączeniu składników fajnie się wyróżnia.

Co oni mi zrobili z Macrossem, myślałem, że pomyliłem bajki i odpaliłem jakieś nieślubne dziecko Symphogeara i Precure. Spadam stąd.

Chyba muszę mieć silnie spaczone poczucie moralności, bo ten obrazek tylko i wyłącznie mnie rozbawił i ani przez chwilę nie poczułem się zgorszony. Wszystko było zdecydowanie zbyt komiczne i odrealnione, żebym mógł to chociaż przez chwilę wziąć na poważnie.

Ten żarcik był świetny, śmiałem się jak głupi. :D
Szczególnie, że kontrastował z obrazem niewinnej na pierwszy rzut oka serii, po której by się człowiek takiego świntuszenia nie spodziewał. Ale abstrahując od tego, główna bohaterka jest cudownie urocza (szczególnie w tym stroju miko) i świetnie zagrana, aż bym ją wyściskał. Zdecydowanie będę oglądał dalej.

Przecież cała akcja ze słupami była ekstra.

Kiedyś nawet dawało radę, chociaż to dawne czasy.

Czego się spodziewałeś po komediowym spin­‑offie, skoro samo Naruto prezentuje żenujący poziom humoru. Tutaj może być tylko więcej tego samego, ew. coś jeszcze bardziej żałosnego.

To nie tak, że cokolwiek na niej wymuszają (to dopiero pierwszy ich wspólny wypad był) po prostu są przyzwyczajeni do stosowania zupełnie innej, dobrze się sprawującej taktyki, a sytuację która doprowadziła do kliknij: ukryte  śmierci Manato, tak jak napisał kolega wyżej, zwalają raczej na nieostrożność. Teraz zostali postawieni w sytuacji, w której współpraca całkiem im się posypała, a kogóż winić, jak nie nowy, niezbyt sympatyczny nabytek. Przypuszczam, że jak Haruhiro weźmie się w garść i oswoi z brzemieniem dowódcy, dogada się z Mary i zmodyfikują taktykę.

Przecież odpowiedź na to pytanie jest prosta –  kliknij: ukryte  oschła i rzeczowa Mary stanowi zupełne przeciwieństwo przyjacielskiego i skorego do poświęceń na rzecz drużyny Manato, co trudno im od razu zaakceptować. A fakt, że w głębi duszy z pewnością wiedzą, iż dziewczyna ma rację, tym bardziej ich dobija i złości. Jak to mówią, prawda w oczy kole.

Aby tylko, często to są nawet nie aktorzy głosowi a lektorzy lub zwykli aktorzy( a znanie się na grze aktorskiej =/= potrafienie grać samym głosem ). Zresztą w wysokobudżetowych produkcjach Hollywoodckich jest podobnie, często do ról w filmach animowanych zatrudniani są popularni aktorzy zamiast osób znających się na fachu. Czasem to wyjdzie a czasem…

Racja, zapomniałem o lektorach i aktorach. Komuś mogłoby się wydawać, że zaangażowanie znanego nazwiska stanowi gwarancję jakości, ale to tak nie działa. Poza tym – nie te realia, nie ta jakość – nikt się nie będzie specjalnie angażował w robotę stanowiącą trzeciorzędne źródło zarobku, kiedy i tak nie ma w tym większego sensu, bo standardy są bardzo niskie i właściwie wszystko przejdzie.

A to zależy od studia dubbingującego. 4kids zresztą na tym dostosowywaniu przejechało się nieźle. Zbankrutowali po tym jak NAS/Konami pojechało po nich aż zatrzęsły się ich tyłki po tym co robili z dubem do Yugioh( nie pamiętam o co dokładnie poszło ale to było piękne ). Natomiast co do dobrych dubbingów angielskich to najlepszy jaki słyszałam był w Shadow Hearts Conveniant co jest dziwne bo w grach prawdopodobnie są najgorsze duby z japońskiego jakie istnieją.

Można by raczej zapytać, czego oni z tym dubem nie zrobili. :D
Zmienianie i dziurawienie fabuły, kretyńskie edytowanie lub wycinanie masy scen w imię bzdurnie pojmowanej cenzury, przez które show niewiele miało ładu i składu. Grożenie niewidzialnymi pistoletami najlepsze :P

Oczywiście, że japońska wersja jest o niebo lepsza, różnica w poziomie aktorstwa jest całkowicie przytłaczająca i dziwię się, że tego nie słyszysz. Anime w Kraju Kwitnącej Wiśni to ważna gałąź przemysłu rozrywkowego, seiyuu to w większości profesjonaliści po szkołach aktorstwa głosowego, podchodzący do swojej pracy z zaangażowaniem, nagrywający kwestie w obecności i pod nadzorem reżysera itd., a wszystko to przekłada się na efekt końcowy.

Na zachodzie (czyli w Polsce również) zaś zajmują się tym słabo opłacani aktorzy głosowi, często zmuszeni nagrywać w kiepskich warunkach według suchych wytycznych, obarczeni technicznymi problemami nie do przeskoczenia, nie zawsze nawet znający charakter odgrywanej przez siebie postaci. Różnica może tkwić też w mentalności (nie zawsze oczywiście), bo przecież nie ma się co przykładać, w końcu to bajka dla dzieci, które i tak nie zauważą różnicy. Co często jest prawdą, bo nieraz ugrzecznione i ocenzurowane do przesady zachodnie wersje celują w zupełnie inny target niż w przypadku oryginału. Istnieją chlubne wyjątki od reguły (patrz świetny angielski dubbing Cowboya Bebopa np.), ale Shaman King z pewnością się do nich nie zalicza. Tak jak wspominałem wcześniej, jedyne co się 4kids udało, to czołówka.

Ale dlaczego usunięty? Nie wolno mówić, że polskie może być kiepskie? :D

Polecam zapoznać się z mangą, tam wszystko nabiera sensu i jest znacznie bardziej rozbudowane, anime wiele wątków wyrzuciło, a resztę przedstawia po łebkach, byle tylko jakoś zamknąć się w 12 odcinkach, przez co całość to jeden wielki burdel.

Ależ sucha i nie oddająca sprawiedliwości OPM­‑owi recenzja. Niby 9/10, niby super, ale po przeczytaniu jej właściwie i tak nie wiem, skąd się ta ocena wzięła i co to anime takiego w sobie ma. Widywałem znacznie bardziej entuzjastyczne i rozbudowane teksty tyczące się bajek o wiele przeciętniejszych.

A co do bardziej oczywistych błędów pierwszego odcinka: Chika to świetna libero atakująca z pierwszej linii.

Libero była w gimnazjum, a nikt jej przecież nie zabroni na w­‑fie grać na innej pozycji.

Bardzo przyjemny wstęp, nastawiałem się na typowe „wciągnięci do gry/innego świata”, ale widzę, że bajka ma przede wszystkim parodystyczno­‑komediowe zapędy. Jeśli dalej będzie biła w te tony i nie zejdzie na standardową ścieżkę, to jestem jak najbardziej za, przy pierwszym odcinku nieźle się uśmiałem.