Tanuki-Anime

Pierwszy naprawdę dobry odcinek. Jakieś 90% czasu zajmuje śpiewanie, z czego ok.50% to wstawki musicalowe, a 40% to dość zabawne odśpiewanie dialogów. I takie proporcje, w połączeniu z dobrze poprowadzoną akcją i ciekawymi interakcjami między postaciami mi się podobają. Oczywiście wątpię, że każdy kolejny odcinek będzie tak wyglądał, ale czym więcej śpiewania, tym lepiej się ogląda to anime.
I się zastanawiam… Kojarzy ktoś jakieś naprawdę musicalowe anime? Bo tak szczerze trochę okołomuzycznych tytułów już widziałem, ale to pierwszy raz, gdy oglądam anime będące tak blisko definicji musicalu.

nie wiem ile jeszcze zostało mangi do zekranizowania, ale sześć sezonów do za dużo. No i twoja teoria upada, bo w następnym sezonie będą dwa filary, patrząc po plakatach promocyjnych

Nie oglądam tej bajki, ale opening jest czadowy xd. No i śpiewa go ten youtuber, którego covery zawsze brzmiały dla mnie super średnio xd

Odcinki mają po trzy minuty i lecą od poniedziałku do piątku w jakimś tam porannym bloku w telewizji.
Seiyuu głównych bohaterek to debiutantki, najstarsza z nich ma szesnaście lat, więc brzmią trochę sztywno, ale mają fajne, miłe dla ucha głosy i nie grają z tą typową dla anime manierą.
No i ogólnie całkiem nieźle się to ogląda, ale nie jest to nic specjalnego. W zasadzie jest to nawet dość hermetyczna bajka, bo jednak główny temat to oni w japońskiej kulturze.

nie. Tak jak nazwa wskazuje – jest to poboczna historia, która równie dobrze mogłaby być odcinkiem serii TV

niezła jazda xd. Ciekawe kiedyś jakąś polską piosenkę przerobią na opening anime xd

To było super. Fajny mariaż kina familijnego i szpiegowskiego. No i już polubiłem bohaterów. I nie chodzi mi tylko o Anyę :)

Chłopak pechowiec i cool dziewczyna, czyli trochę odwrócenie ról. Podoba mi się, że od razu pojawiają się postacie poboczne i bajka nie traci czasu na miłosne podchody, tylko od razu mamy gotową parę. W sumie ciekawe jest, że główny bohater jest bardziej moe od swojej dziewczyny, zresztą potencjalnie nie tylko on. Ogólnie fajnie się oglądało ten pierwszy odcinek i mam nadzieję, że będzie to fajna komedia romantyczna, a nie waifu show, w którym poza Shikimori­‑san nie będzie zbyt wiele zawartości.

Trochę nijaki ten odcinek. W zasadzie całość opierała się na powtarzaniu w kółko tego samego żartu.

Genialne jak zawsze.

Bez zmian względem pierwszego sezonu. Czy to wada, czy zaleta każdy już musi decydować indywidualnie.
I ending ma cudowną animację.

Nie chcę pisać, że bajka sezonu, więc na razie TOP 3 :)

Słodkie to jest niezaprzeczalne, ale nawet jak na taką bajkę, bardzo mało się wydarzyło w tym odcinku. Na plus ogólna kreska i projekty postaci. No i w tym odcinku narratorem był Daisuke Ono, o ile słuch mnie nie myli.

Ładniejsza ta bajka, niż się spodziewałem. Podobają mi się tła i projekty postaci. Ogólnie zapowiada się bardzo milusia historia, z nutką dramatu i naprawdę mam nadzieję, że będzie to tylko nutka. Główny bohater wypada bardzo sympatycznie. Ciekawy też jestem, czy ostatecznie będzie dla Itsuki bardziej starszym bratem, czy ojcem…

Dość dużo fanserwisu. Jestem ciekaw, czy tak będzie do końca serii, czy to tylko ten odcinek. Ogólnie nie jest to nic nadzwyczajnego, ale nie powinno schodzić poniżej średniej. Na plus obsada – dużo fajnych głosów. No i mam wrażenie, że dizajn strojów jest tu tutaj dość dziwny…

Jest potencjał, animacja jest ładna, ale reżyseria w tym odcinku była dość chaotyczna i mam wrażenie, że w ogóle było za dużo i za szybko. Dosłownie jakby byle jak adaptowali jakąś mangę, a przecież tak nie jest. No i trochę się martwię, czy to anime będzie wiedzieć, o czym właściwie jest. W pierwszym epizodzie wszystkiego było po trochu i w zasadzie trudno stwierdzić, czy to bardziej mahou shoujo, czy bardziej idolki albo okruchy życia albo wyciskacz łez…

Syf. Parę kawałków świetnej animacji tego nie ratuje.

Dosyć dobry moment na zakończenie sezonu. Trochę spokojniejszy klimat, parę rzeczy wyjaśnionych, a końcówka dobrze wprowadza do kontynuacji, czyli finałowego finałowego finałowego sezonu xd.
No i wiem, że to tylko fikcja, ale ciekawe jest to, że w internecie tak wiele osób popiera działania Erena i Flocha.
Wiadomo, że z jednej strony nic nie jest czarno­‑białe w tym anime, ale analogie z naszej rzeczywistości są na tyle wyraźne, że faktycznie warto się zastanowić, czy dobrze jest popierać bohatera, który  kliknij: ukryte  dąży do ludobójstwa na masową skalę. Oczywiście Eren to świetnie napisana postać i naprawdę jestem pod wrażeniem, ile z niego wyciągnięto na przestrzeni tych wszystkich sezonów.

Bleacha „męczę” od lipca 2020 roku, ale w sumie dopiero teraz zebrało mi się na jakiś komentarz xd. Mam za sobą mniej więcej 2/3 serii, więc z dość dużą dozą pewności mogę napisać parę rzeczy.
Przede wszystkim Bleach to tylko głupiutki battle shounen, ni mniej, ni więcej. Przy odpowiednich oczekiwaniach jest to bajka jak najbardziej dobra, a patrząc na niektóre aspekty wręcz naprawdę fajna. Masa tu dziur logicznych, nudnawych walk, nijakich fillerów oraz niedomagającej animacji, ale, co dziwne, aż tak bardzo mi nie przeszkadza. Bleach ma obecnie ode mnie ocenę 6/10, przy dobrych wiatrach być może 7/10, ale ze wszystkich szóstek lub siódemek jakie do tej pory wystawiłem ta, jestem pewien, będzie najmocniejsza. Bo obiektywnie rzecz ujmując więcej tu wad niż zalet, ale Bleach to ten szczególny gatunek, który zwyczajnie sprawia frajdę bez jakiejś szczególnej przyczyny. Oczywiście nie działa to dla każdego, ale myślę, że akurat temu anime można wiele wybaczyć.
No i dzieje się tak głównie ze względu na trzy aspekty, które w mojej opinii sprawiają, że to mimo wszystko jest tytuł kultowy, a nie byle przeciętniak. Najlepsza jest muzyka: no po prostu majstersztyk, dosłownie jeden z najlepszych soundtracków w anime, jakie słyszałem. Na drugim miejscu postacie i tu by można napisać wiele, bo obsada jest naprawdę obszerna. Rzecz jasna najlepiej wypadają postacie poboczne i antagoniści, bo Ichigo i jego funfle (nie licząc świetnej Rukii) to dość nijaka zgraja. W zasadzie to pierwszy przypadek od kiedy oglądam anime, by aż tyle męskich postaci uznawał za dobrze napisane postacie, co już o czymś świadczy. A całość trzyma świetna stylistyka, czyli głównie niepowtarzalne projekty postaci Tite Kubo, które akurat na przestrzeni serii, moim zdaniem, często były zbyt dużym wyzwaniem dla ekipy produkcyjnej.
No i podoba mi się też cały klimat serii, czyli to, że każda jedna postać jest na swój sposób badassowa, a jednocześnie samo anime często nie traktuje się zbyt poważnie, nie popadając, jak w przypadku wielu innych shounenów, w patetyczną śmieszność. Nie zawsze się to oczywiście udaje, ale na ogół atmosfera robi robotę. Tutaj też warto wspomnieć o niezwykle ciekawym świecie przedstawionym, który, jak mi się wydaje, jest traktowany trochę po macoszemu, a przy mógłby stanowić o sile tej serii, gdyby wykorzystano w pełni jego potencjał.
Przede mną jeszcze ponad sto odcinków, a więc ponad sto okazji, bym jednak zmienił swoją ocenę tego anime na gorszą. Mam jednak wrażenie, że Bleach już negatywnie mnie nie zaskoczy – w gruncie rzeczy jedną z wad tej serii jest powtarzalność, więc spodziewam się względnej stabilności do końca seansu.
I tak patrząc ogólnie oglądanie Bleacha to swego rodzaju doświadczenie – nadal podtrzymuję opinię, że tasiemce to w zasadzie strata czasu, ale w tym przypadku dostaję coś, czego pewnie bym nie odczuł przy serii podzielonej na sezonie.
Niezmiernie też mnie cieszy nadciągająca kontynuacja, która ma niepowtarzalną szansę naprawić wszystko, co nie wyszło w oryginale, choć z drugiej strony też nie będę mocno zawiedziony, jeśli Bleach pozostanie Bleachem w tej swojej nieco ułomnej postaci.

Dramami bym tego nie nazwał. W KonoSubie też dość ważną część stanowił rozwój postaci między postaciami, tyle że tam było to trochę płynniej wykonane, bez tracenia choćby grama komedii. Z nudzeniem się akurat zgadzam, bo seria nieco siadła mniej więcej po połowie, ale nie był to gwałtowny spadek jakości. No i dla mnie pomysł wykorzystany całkowicie dobrze, choć może ja mam trochę niższe wymagania, bo od dawna mi się marzył gender bender isekai xd

Całkiem udany pierwszy odcinek. To, że Reina będzie fajną postacią wiedziałem już od zapowiedzi, ale Raido paradoksalnie też wypada całkiem fajnie. To taki typ sympatycznego sztywniaka, no i miło się słucha głosu Takumy Terashimy xd.
Dobrze to wygląda i mam nadzieję, że jak zaczną się pojawiać kolejne postaci będzie tylko lepiej.

Autor Cuba popełnił też Akebi

Drobne sprostowanie: autor Akebi, HIRO, przy Super Cub odpowiadał tylko za ilustracje.

[link][link][/link]
Jestem dogłębnie zdziwiony. W Polsce nawet filmów Shinkai'a nie puszczają, a tu nagle takie coś… Mam nadzieję, że nie będzie to jednorazowa akcja, tylko początek trendu, dzięki któremu w naszym kraju będzie się dało obcować z japońską rozrywką w cywilizowany sposób.

Co na nie? Wątek uczuciowy incestowy

Dawno oglądałem i mogę słabo pamiętać, ale akurat ten wątek nie odstawał od reszty i w sumie to była fascynacja jednostronna. Oczywiście nadal można dyskwalifikować za sam fakt incestu, nie każdy to przecież lubi, ale mi to akurat nie przeszkadza

Można się tu doszukiwać głębszych sensów, symboliki, przekazu itd, ale ostatecznie jest to zwykła słodkodziewczynkowa bajka. I oczywiście nie jest to żaden minus, tyle że o ile przy pierwszych odcinkach miałem wrażenie obcowania z czymś ambitniejszym, tak teraz już takich złudzeń nie mam xd. Największym wyróżnikiem jest oczywiście oprawa graficzna, pomijając już projekty postaci, które mogą niekażdemu przypaść do gustu. Na drugim miejscu stawiam równie udany soundtrack, a na trzecim reżyserię, dzięki której animacja świetnie tu tworzy historię.
I ostatecznie jest to naprawdę udane anime, szczególnie dla miłośników animacji jako takiej. Osobę reżyserki też będę miał na oku i mam nadzieję, że w przyszłości zrobi jeszcze wiele równie udanych serii.
A jeśli już miałbym rozwodzić się na fabułą, to przychodzi mi jedynie stwierdzenie, że Akebi­‑chan to swoista oda do młodości w wersji animowanej xd