Tanuki-Anime

Oh wow, ale to durne.
Oh wow, ale to momentami pięknie wyanimowane.

Oh wow, ale odjechany odcinek.
Jeśli dobrze rozumiem, to sceny w tej dziwnej szkole  kliknij: ukryte  dzieją się w przeszłości.
Te dwie kobiety od dziecka w tym odcinku  kliknij: ukryte  były dziećmi w tej szkole. Idąc tym tropem, inne osoby, jak doktor, to  kliknij: ukryte  też jedno z dzieci, które poznaliśmy w szkole – ten z fryzurą na grzybka? A ta jego miłość­‑kadłubek, to ta dziewczynka­‑żaba?.
To by znaczyło, że nasz horny MC to  kliknij: ukryte  dziecko dzieciaków ze szkoły, którego jednak nie zaborcjowano i kolor włosów ma po mamie?.

Oh wow, ale to jest wyanimowane. Dzieją się tu rzeczy bardziej typowe dla pełnometrażówki niż dla normalnej serii TV (i to nie tylko w pierwszym odcinku). Ktoś wie jak to możliwe?

Nie wiem. Może jestem już za stary na takie rzeczy i targetowi serii tego typu różnego rodzaju idiotyzmy nie przeszkadzają. Tak samo, jak ostatni Macross ponoć jest dość popularny w Japonii, a ja nie mogłem go zdzierżyć.
Dla mnie drop po pierwszym odcinku, bo z tego nawet IBO nie będzie, i czekanie na OST na Spotify.

O, ładne to nawet i sympatyczne, ale bez przeładowania lukru. Można oglądać!

Najlepszy miejscowy pilot nie może przez kilkadziesiąt sekund trafić z blastera w stojącego mecha.
Klatki animacji postaci można w niektórych momentach liczyć na palcach.
OK…
Przynajmniej ścieżka dźwiękowa zdaje się trzymać poziom.

Choć graficznie i dźwiękowo jest super, a całość była dla mnie bardziej czytelna od wersji z mangi (moim zdaniem autor jest świetnym rysownikiem, ale przeciętnym mangaką), to ten arc i tak zupełnie do mnie nie trafia. Uważam, że jest przekombinowany, a twórca za bardzo chce szokować pomysłami na każdym kroku.
I Faputa działa mi na nerwy.
Zdecydowanie bardziej podobały mi się poprzednie historie.

Trainwreck jakoś dojechał do stacji.
Z punktu widzenia kogoś, kto czytał materiał źródłowy, działy się tu niewybaczalne rzeczy.
Za to jestem bardzo ciekawy, jak to wyszło z punktu widzenia osób, które nie znają LN – pomijając kwestie techniczne, które rzucały się w oczy każdemu…

W tym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, gdy anime jest bardziej poukładane i trzyma się bardziej kupy niż manga (i bardziej odsuwa na bok jego fetysze), więc polecam nie nastawiać się na cuda…

Zapędziłem się z tym trailerem trochę. W pierwszym trailerze widać, że zaplanowana jest scena, w której Ayano i Arisu spotykają się gdzieś na korytarz. Teoria na razie jest taka, że właśnie wtedy sobie pogadają wiadomo­‑o-czym i że ta scena będzie najprawdopodobniej dana na koniec sezonu. W końcu to trochę za ważna rozmowa, aby ją całkowicie odpuścić, a przesunięcie jej w inny czas i okoliczności w sumie nie wpływa na fabułę.
Mnie najbardziej przeszkadza to, co zrobiono w tej serii z Ryuuenem. Kolejny raz podkręcono jego brutalność, a całkowicie wycięto sceny, w których widać, jaki jest bystry, bo w ogóle nie pokazano tego, jak odnalazł  kliknij: ukryte  kto jest zdrajcą (tak, jak wcześniej wycięto wyjaśnienie, jak Ryuuen rozwikłał kwestię  kliknij: ukryte  VIP­‑ów na statku. Mam przez to wrażenie, że z przebiegłego kolesia, który nie boi się użyć siły, do realizowania swoich planów, szale przechyliły się bardziej w stronę brutala, który czasem jest niegłupi.

Z trailerów wynika, że została ona przygotowana. Prawdopodobnie wstawią ją w zupełnie inne miejsce, na przykład w jednym z ostatnich odcinków, aby zrobić z tego wstępniak do kolejnego sezonu, w którym Arisu odegra większą rolę.

Trochę liczyłam na to, że akcje „odbijemy się od dna” klasy D będą bardziej społeczne, bardziej jak praca od podstaw. W stylu mobilizacja wszystkich, coś w stylu właśnie urządzania korków, wynajdywania mocnych stron każdego. Taki Sposób na Alcybiadesa. Ale tutaj wychodzi na to, że jednostki w klasie są nieistotne, liczy się tylko lider.

Być może Cię zainteresuje, że duża część ciągu dalszego kręci się właśnie wokół odkrywania niedoskonałości uczniów klasy D i naprawiania ich, bo Ayano zależy na tym, aby (miękki spojler bez szczegółów)  kliknij: ukryte  jego narzędzia były jak najlepsze i najbardziej użyteczne. Niestety, jeśli już pierwszy sezon uważasz za średnio udany, to drugi lata jeszcze niżej…

Ayano i Ryuen jakoś jeszcze ciągną ten wrak pociągu, ale faktycznie – pocięte to i krzywe jak kolaż przedszkolaka…

Dla samego bondrewda wyjątek bym zrobił, bo to jest fenomenalny antagonista.

Abyss' #1 subarashii dad.

To tyle dobrze, bo sam miałem wrażenie, że naokoło to zrobili, bo w LN  kliknij: ukryte  to Ichinose tłumaczy, co zrobił Ayano. A poczytać warto. Seria nie jest równa, ale ma świetne momenty. W anime dużo wycinają chwil postaci pobocznych i na przykład końcówka tego odcinka w ogóle nie oddaje sprawiedliwości Ichinose i Ryuuenowi (a zwłaszcza temu drugiemu).

OK, ten odcinek robiło Lerche, a nie Wietnamczycy, więc wyglądał i brzmiał zdecydowanie lepiej (choć i tak nie idealnie). Część w maszynowni i scena z Kei ogólnie na plus, bo raczej nie było szans na to, aby w anime Ayano pojechał po bandzie tak mocno, jak w LN. Natomiast druga połowa odcinka… o zgrozo, jak bardzo tej serii brakuje czasu antenowego. Takie pytanko – czy ktoś, kto nie czytał LN, zrozumiał, o co właściwie chodziło w ostatniej  kliknij: ukryte  rozmowie z Ichinose?
Na razie wygląda mi to trochę na powtórkę z ostatnim sezonem Oregairu – całość mocno średnia, ale najważniejsze sceny powinny dowieźć…

Nie jest to samo, ale 86 pokazało, że da się to zrobić dobrze. A CoTE2 przypomniało, że w większości przypadków nie jest to robione dobrze, więc to forma kubła zimnej wody. I nawet jeśli ktoś nie zna LN (sam byłem w niezłym szoku, jak po obejrzeniu pierwszego sezonu wziąłem się za czytanie materiału źródłowego i zobaczyłem, jak bardzo się one od siebie różnią klimatem), to drugi odcinek jest po prostu kiepski wizualnie, ma sztuczne przejścia między scenami i nieporadnie dodawaną muzykę. Naprawdę trudno po zobaczeniu tego wszystkiego uwierzyć, że to adaptacji jednej z najpopularniejszych serii LN w historii…
Ale i tak najważniejsze jest to, co zrobią w następnym odcinku z tą sceną z Kei.

No niestety trochę przekombinowane zasady gier to nieodłączny element tej serii. W nowelkach czasem z 1/3 tomiku jest temu poświęcona, bo najpierw jest wyjaśnienie nauczyciela, potem wewnętrzny komentarz Ayano, co to znaczy, a na koniec i tak jeszcze jest podsumowanie… W anime wiadomo, że nie mogli poświęcić całego odcinka na dokładne omawianie zasad.

Ugh, ta adaptacja boli podwójnie przez to, że nadal mam w pamięci to, jak świetnie zrobiono 86… Aż dziwne, że tak popularna seria LN dostała… coś takiego.

Chyba trzeba się pogodzić z tym, że już się nie dostanie drugiego Fate/Zero i przestać go szukać w kolejnych fejtach…

Chyba po prostu nie jestem docelowym odbiorcą dzieł tego typu – w końcu jest to adaptacja dość specyficznego gatunku gier.
Tak, ładne to. Tak, bywa bardzo widowiskowe. Tak, Shirou jest tu… strawny. Ale czasami robił się z tego taki trochę… cringefest?
Zwłaszcza w czasie trzeciego filmu regularnie przewracałem oczami, gdy niektóre osoby zaczynały filozofować, a z innych wychodziły kolejne dramy i traumy.
Rozumiem, czemu się to może komuś podobać, ale granica między dojrzałością i mrokiem, a „dojrzałością” i „mrokiem” jest dość cienka i płynna i moim zdaniem te filmy wylądowały po niewłaściwej jej stronie. Choć po komentarzach widać, że jestem w mniejszości.

Jaki cudowny trainwereck.

Wiem, że to ma być taka trochę mroczniejsza baśń mająca grać na emocjach, więc zbyt mocne szukanie sensu i logiki jest niewskazane. Jednak w pewnych momentach nie byłem w stanie wystarczająco skutecznie wyłączyć mózgu i sceny wydały mi się zbyt absurdalne, abym mógł na nie po prostu machnąć ręką.
Zaczęło się super, ale z biegiem czasu ( kliknij: ukryte  mniej więcej od szkolenia u Despy) coraz więcej przewijania i sprawdzania kolejnych odcinków tylko dlatego, że skoro jestem tam blisko końca, to już można się przemęczyć.
Rozumiem, dlaczego wielu osobom ta seria się podoba, ale dla mnie w pewnym momencie stało się to trochę zbyt ckliwe i… przegadane? Może lepiej by było, gdyby Kage nie tłumaczył każdej myśli Bojiego na głos?

Pomimo trudności, seria „dowiozła” i powinna być materiałem szkoleniowym do uczenie ludzi, jak się adaptuje LN (i jakikolwiek materiał źródłowy w ogóle). Z jednej strony wersja anime jest bardzo wierna oryginałowi i jego duchowi i nie kombinuje w miejscach, w których nie trzeba. A z drugiej przestawia i dodaje drobne sceny i rzeczy, dzięki czemu historia działa lepiej w formie animowanej podzielonej na odcinki.
I ta reżyseria. Panie Toshimasa Ishii – nie daj się Pan zepsuć przez ten rynek i wciągnąć w robienie nijakich masówek…
Nawet Hiroyuki Sawano – choć myślałem, że już do końca świata będzie robił wszystko na jedno kopyto – dał radę, jakby faktycznie mu zależało na tej serii.
Podsumowując, brawo. Aż strach prosić o drugi sezon…

Bardzo dobra grafika podczas akcji, szczególnie jak coś się niszczy/wybucha/wyburza, ładnie są też pojazdy i ogólne rzeczy związane z techniką. W pozostałych momentach, no cóż, lata 80 i tyle w temacie.

W takim razie polecam obejrzeć Do You Remember Love. Animacyjne cudeńko okresu, razem z długometrażowym Ideonem.