Tanuki-Anime

Konaka z animacją na pewno nie miał nic wspólnego, to scenarzysta. Za poszukiwanie animatorów odpowiadają producenci czy konkretnie producenci animacji, ewentualnie reżyser jak ma jakieś kontakty.

Ganić komitet produkcyjny i zarząd Mappy, chwalić animatorów i resztę ekipy za ciężką pracę w fatalnych warunkach. To nie ich wina, że nie mają czasu, aby przygotować produkt, który będzie zadowalał wszystkich – robią co mogą.

No ale to anime chyba było na podstawie gry, a taka kombinacja rzadko się udaje fabularnie.

Akudama Drive to seria oryginalna, bez materiału źródłowego.

Dwoje lektorów to akurat wymysł Monolithu, który wydawał wszystkie filmy Ghibli na DVD – w wydaniu fizycznym jest to samo.

Przeczytałem całą twoją wypowiedź, dlatego napisałem, że nie piję do twojej oceny ostatecznego efektu – to kwestia dyskusyjna i jak najbardziej może ci się nie podobać (ja sam uważam, że mogło to wyglądać lepiej). Oburzony absolutnie nie jestem, lubię po prostu czasem łapać za słówka :)

Nie oceniam też, czy ty piszesz prawdę

Nie rozumiem czemu miałbym nie pisać prawdy i co tu właściwie jest do oceniania. Wykładam fakty, próbując jedynie nakierować na właściwe tory, wyjaśnić pewne kwestie, po czym spotykam się z taką reakcją. Absolutnie nie piję do twojej oceny efektu końcowego, nie podoba mi się jedynie rzucanie pewnymi terminami jak popadnie, kiedy wystarczy tak naprawdę parę chwil, żeby się odpowiednio dokształcić. Dlatego też, jako osoba prawdopodobnie nieco bardziej świadoma w tych kwestiach, napisałem odpowiedź do twojego komentarza, żeby być może nieco twoje wątpliwości rozjaśnić i nakreślić, dlaczego te sceny, które ci się nie podobały, wyglądały tak, a nie inaczej, bo bynajmniej nie zostało tam użyte CGI.

Serio, to nie jest jest jakaś wiedza tajemna, do której mają dostęp jedynie wybrani – technika rotoskopowa znana i używana jest w animacji od wielu, wielu lat, jak się wie na czym ona polega, od razu można rozpoznać co zostało za jej pomocą wykonane.

Polecam przejrzeć sobie zalinkowane sceny, żeby zaznajomić się z czym to się je: [link]; oraz przeczytać króciutki artykuł na Wikipedii o rotoskopie: [link]

Albo zachęcam do wrócenia do Sakamichi no Apollon czy Carole & Tuesday, tam wszystkie występy są wykonane właśnie w ten sposób. Ewentualnie można obejrzeć Aku no Hana – tu z kolei cała seria powstała przy użyciu tej techniki.

Strasznie irytowało mnie te zagrania w CGI podczas ruchu postaci w niektórych scenach. Tytany jeszcze zrozumiem, bo w poprzednich sezonach już były w takim stylu robione, ale teraz po jaki ciul w takich momentach stosować taką technikę? Nie rozumiem, ale może się po prostu nie znam. Na plus na pewno nie wyszło.

Nie było ani jednej sceny, w której postaci zrobione byłyby w CGI. Są za to bodajże dwie wykonane za pomocą techniki rotoskopowej, która polega na nakładaniu rysunków na nagrany wcześniej obraz.

Reżyserów serii w zasadzie jest dwóch – Jun Shishido (tzw. chief director) i Yuuichiro Hayashi. Jeśli odnosisz się do mojego komentarza poniżej, to chodziło o reżyserów/nadzorców animacji pierwszego odcinka – a tych było trzech.

Ode mnie trochę technikaliów (abstrahując od moich wrażeń, ja Tytanów tylko czytam, na odcinek zerknąłem z czystej ciekawości):
- trzech reżyserów animacji + jeden asystent (w idealnej sytuacji byłby jeden, góra dwóch)
- dwóch reżyserów efektów
- osiemnastu key animatorów
- CGI w pełni outsourcowane do studia V­‑Sign

Tragedii na razie nie ma, aczkolwiek trzeba mieć na uwadze, że poza Tytanami w CGI (swoją drogą naprawdę niezłym) niewiele się tu poruszało, chociaż wyglądało całkiem ładnie dzięki dobremu nadzorowi rysunków. Myślę, że pierwsze trzy­‑cztery odcinki utrzymają podobny poziom, później może być gorzej. Opening to w zasadzie w kółko powtarzane te same efekty (wybuchy), też raczej nie świadczy to dobrze o stanie produkcji.

Zobaczymy. Absolutnie nie życzę, żeby im się to posypało, aczkolwiek wszystko na to wskazuje.

Poprawione :)

Nie ma sprawy :)

Produkcja anime to generalnie bardzo skomplikowane przedsiewzięcie, na które składa się wiele czynników dużo ważniejszych od pieniędzy. Linkuję jeszcze jedno wideo, tym razem Ajaya, w którym ponownie na przykładzie Dragon Balla Super opisuje, że czasem nawet więcej kosztuje zrobienie czegoś brzydkiego niż ładnego: [link]

Nie mam takiej wiedzy i pewnie nikt poza producentami nie ma, to nie Hollywood, gdzie takie informacje są podawane oficjalnie. A pytam, bo ludzie mają tendencję do rzucania komentarzami o wysokości budżetu, a budżet w anime to mit, wielokrotnie już zresztą obalany. To, że ten „drugi świat” tak wygląda, to tylko i wyłącznie świadoma decyzja artystyczna (więcej o tym w wywiadzie Tachikawy, Oshiyamy i Shuu dla ANN). Nie jest tak, że zanimowanie prostszych projektów kosztuje mniej, a skomplikowanych więcej.

Polecam obejrzeć już nieco stare, ale nadal aktualne wideo Canipy: [link]

Zerknąć na wpisy w tym temacie (pan jest profesjonalnym animatorem): [link]

I przeczytać komentarz Ajaya, jednego z adminów Sakugabooru (tutaj akurat w kontekście Dragon Balla Super), który bardzo fajnie wyjaśnia na co tak naprawdę mogą mieć wpływ pieniądze w produkcji anime: [link]

Seria o małym budżecie

Skąd ta informacja?

Yuasa nie powiedział, że odchodzi z Science Saru, przestaje być tylko jego prezesem – w tej roli zastąpi go Eun­‑Yeong Choi. Co to dokładnie dla niego oznacza, zapewne dowiemy się w przyszłości.

Zresztą, Yuasa wciąż w studiu robi film – [link]

Typowa, PR­‑owska kurtuazja. Co innego w takich komunikatach chciałbyś przeczytać niż same pozytywy?

Wskaż mi chociaż jedną korporację, która w oficjalnym oświadczeniu przyzna, że źle traktuje swoich pracowników. To, że firma nigdy wprost ci o tym nie powie, nie znaczy, że tak się nie dzieje – stąd informacje trafiają do ludzi, którzy mają bezpośredni kontakt między innymi z animatorami i bez podawania nazwisk mogą taką wiedzę rozpowszechniać.

Zresztą, to nie jest jakaś wiedza tajemna, że twórcom anime, przede wszystkim animatorom, bardzo mało się płaci w stosunku do tego ile się od nich wymaga. Żebym tym razem nie został oskarżony o brak źródeł, proszę bardzo: [link] [link]

Tweety Terumi Nishii, projektantki postaci do Mawaru Penguindrum czy czwartego partu Jojo: [link]

Tu z kolei fragmenty wywiadu z Georgem Wadą, prezesem Wit Studio, w którym udowadnia brak szacunku do swoich pracowników: [link]

Polecam obejrzeć również ten film: [link]

Po pierwsze – studia animacyjne to tak naprawdę jedynie zleceniobiorcy, którzy wykonują robotę daną im przez tak zwane komitety produkcyjne.

Po drugie – mi Wit Studio nie żal, bo sami z tej produkcji zrezygnowali i słusznie. Była dla nich zbyt obciążająca, a pracownicy zmuszeni byli zostawać po godzinach. Gdyby to jedynie od studia zależało, pewnie by nie rezygnowali. To komitet decyduje komu powierzy produkcje i kiedy ma nastąpić premiera. Ludzie zarządzający Wit zapewne stwierdzili, że nie dadzą rady, Mappa była wolna, więc to im zlecono produkcję finałowego sezonu, tyle. Zresztą, nie jest to nic nadzwyczajnego – wszyscy chyba pamiętają drugi sezon One­‑Punch Mana, prawda?

Po trzecie – to nie studia tworzą anime, a ludzie. Gdyby Araki nadal reżyserował, ale pod szyldem Mappy, gwarantuję, że niewiele by się zmieniło. Nowa ekipa jest naprawdę w porządku. Jeśli nie mają jakichś szalonych dedlajnów, to ostateczny efekt powinien być jak najbardziej okej, choć oczywiście na pewno nieco odbiegać będzie od tego, do czego przyzwyczaiła poprzednia ekipa.

Powiedziałbym raczej „dobra robota, Hidehiko Sawada”. Podpinanie pod nazwę studia roboty projektanta postaci odbiera jego pracy nieco wartości, nieprawdaż?

Ej, ale „Someday I'll Find My Way Home” z piątego odcinka to akurat świetny utwór, pełny emocji i z przekazem. Jak na razie mój faworyt, nie licząc piosenek z openingu i endingu oczywiście.

Jak wyżej, też nie nazwałbym Bones małym studiem.

Bones jest podzielone na sześć mniejszych oddziałów, każdy prowadzony przez innego producenta. Studio A zajmuje się produkcją oryginalnych serii (chociażby Carole & Tuesday, ostatnio Hisone to Masotan); Studio B, w którym powstał m.in. Mob Psycho czy Kekkai Sensen; Studio C, dedykowane tylko i wyłącznie produkcji Boku no Hero Academia; Studio D funkcjonuje podobnie jak C, z tym że skupia się na Bungou Stray Dogs i Studio E, które zostało założone na potrzeby filmowej trylogii Eureka Seven.

Twitter. Polecam śledzić przede wszystkim tych użytkowników: [link] [link] [link] [link]

Generalnie z Twittera regularnie korzysta wielu reżyserów czy animatorów. Do każdego tak naprawdę można napisać. Część porozumiewa się normalnie po angielsku, przykładowo taki Naotoshi Shida.

To „jojczenie” wszystkich niestety poparte jest faktami. Ponoć na chwilę przed emisją studio gotowe ma jedynie dwa odcinki. Dla porównania – taki Dragon Ball Super gotowe miał trzy i wszyscy chyba pamiętają jak się wszystko posypało przy piątym. Taki drugi sezon Moba na przykład gotowych miał dwanaście (!) odcinków z trzynastu. I żeby nie było – wina w tym przypadku nie leży po stronie J.C.Staff, a producentów. Jakby studio dostało odpowiednio dużo czasu, to jestem pewien, że byliby w stanie przygotować znośny produkt.

Zdecydowanie najlepsza seria Triggera od czasów Kill la Kill oraz fantastyczny hołd dla Gainaxu i Hideakiego Anno. Nie spodziewałem się niczego wielkiego po zapowiedziach, ale Amemiya autentycznie mnie zaskoczył i udowodnił, że jest jedną z najważniejszych postaci w studiu, budując serię na zupełnie innych fundamentach niż robi to Imaishi. Trudno napisać coś więcej bez wchodzenia w szczegóły, więc zakończę najprostszym „polecam”, nawet tym, z którymi bajki Triggera nie rezonują, bo choć czuć tutaj ich ducha, to jest to jednak produkcja w wielu aspektach idąca w zupełnie inną stronę, której bliżej do Evangeliona niż Gurren Laganna.

Czyli dobrze, że dropnąłem. Coś czułem już po trzecim epku, że nic z tego nie będzie. A szkoda, bo pierwsze dwa odcinki były fantastyczne.

Myślę, że akurat w tym wypadku ten kicz i tandeta to zamierzony efekt. Całość jest oparta o Gridmana z lat 90., a więc coś w podobie do Super Sentai, czyli pierwowzoru Power Rangers, które, jak zapewne sam wiesz, od kiczu i tandety nie uciekało, a wręcz budowało na tym swoją markę.