Tanuki-Anime

Ja rozumiem że dzieciaki potrafią być okrutne, że rzeczywistość potrafi być okrutna ale czy to będzie 6 odcinków czystego cierpienia? Lekturę mangi przerwałem na kreatywnym wykorzystaniu przez Shizuke­‑chan zabawki Takopiego, tak żeby sobie za dużo nie spoilerować. Cóż, najwyraźniej Takopi też miewa nieszablonowe pomysły. Teraz widzę że to show naprawdę nie ma litości dla bohaterów i nie bierze jeńców. Czekam na dalszy ciąg wesołych przygód Takopiego.

Kowloon Walled City to właśnie lata 90te, sama Kujirai Reiko („pierwowzór” Reko­‑pon) to typ bohaterki występującej całkiem często w seriach z lat 80. i 90, pewnej siebie, dynamicznej seksbomby pomykającej na szpilkach, która bezustannie wprowadza Kudou w zakłopotanie. Dla kontrastu Reko­‑pon jest bardziej wycofana i nieśmiała, taka sympatyczna biurwa. Też ją polubiłem.

Twórcom dobrze udało się oddać klimat lat 90­‑tych, ogólnie to bardzo dobra seria, takie 7/10 czy 8/10 z minusem.

Czego to nie wciśnięto w ostatnim odcinku.  kliknij: ukryte  Międzynarodowe spiski, złe chińczyki, bohaterskie Skinnery… Ale pierdoły, dodatkowo cytując klasyka, poruszające to jak klapa od śmietnika. 4/10

Może nie jedno z najlepszych, za to na pewno jedno z najciekawszych anime jakie ostatnio oglądałem. W zasadzie każdy odcinek kończył się jakimś cliffhangerem, może dlatego tak dobrze śledziło się serię na bieżąco? Świetny opening, mimo że tego typu muzyka kompletnie nie jest w moim guście perfekcyjnie wpada w ucho, opening jest również dobrze zrealizowany wizualnie. Sam Kowloon od razu skojarzył mi się z Hongkongiem, żywcem wyciągniętym z filmów Wong Kar­‑Waia. Cóż, byłem blisko, tymczasem bez anime nawet nie wiedziałbym że taki fenomen jak Kowloon Walled City istniał naprawdę, co samo w sobie jest fascynującym tematem. Intrygująca fabuła, dorośli bohaterowie (w sam raz dla osoby znudzonej nastolatkami/uczniami/studentami w rolach głównych) – z niecierpliwością czekam na wielki finał Reko­‑pon.

Mimo że napakowali toto świetną muzyką, animacją, scenami walk, ogólnie dynamiczną akcją, jakoś mi się nie spodobało. Hmmm… jest tak świetnie że aż nudnawo? W końcu ileż można oglądać Cowboya Bebopa w nowych ciuszkach? No chyba że ostatni odcinek czymś mnie bardzo pozytywnie zaskoczy, wtedy zrewiduję surową, niską ocenę.

Mimo że to moim zdaniem „średniak” (oglądałem lepsze, oglądałem gorsze) myślę że warto było obejrzeć. Przyjemny, odstresowujący seans, tak w kilku słowach najlepiej mogę streścić wrażenia po obejrzeniu ostatniego odcinka. Humor nie zawsze do mnie przemawiał, ale miał swoje lepsze momenty typu robienie sobie żartów z Diuny, czy Lśnienia – w końcu to hotel. Polecam jeżeli ktoś ma ochotę na trochę lekkiej, niezobowiązującej rozrywki, jednocześnie ostrzegam że może trochę znudzić, zwłaszcza osoby które nie lubią anime typu okruchy życia.

Szkolnych romansów nie lubię, postaci typu rezolutnalolizadhd nie cierpię. Tymczasem

Świat anime ma kilka pięknych zalet, a jedną z nich jest to, że pomimo upływu lat wciąż potrafi mnie miło zaskoczyć

tak więc Okitsura to wyjątek, całkiem przyjemny seans – takie naciągane 7/10.

Ryuu ładnie wszystko podsumował.  kliknij: ukryte  Hina dostanie jeszcze kilka epizodów, głównie dotyczących tego jak poradziła sobie ze złamanym sercem i jak wrócili z Taikim z powrotem do relacji dobrych przyjaciół. Potem ostatecznie idzie w odstawkę.

Ogólnie obecnie manga zrobiła się rozwleczona i nudna. Jeżeli jesteś zainteresowana jak to wszystko się kończy – zaglądnij do rozdziałów 100­‑105, potem można sobie spokojnie odpuścić ten tytuł. Anime to ekranizacja około 80 rozdziałów, siłą rzeczy kontynuacja będzie nudniejsza niż pierwszy sezon.

 kliknij: ukryte  Nie będzie gimnastyki artystycznej. Seria skupia się na koszykówce i badmintonie.

Też liczyłem na oryginalność – Chinatsu jest tak mdła że chce się rzygać, Hina budzi większą sympatię.

Heh, jak nie lubię melodramatów, tak ten odcinek zielarki baaardzo mi się spodobał. Znam mange, jednak to wersja animowana wywarła na mnie wręcz piorunujące wrażenie. I jakie to poetycko­‑przekombinowane (na chińską modłę), zamiast powiedzieć cokolwiek wprost – zwiędła niebieska róża.

Po drugie, film powstał na bazie powieści z 2006 roku i jest (jak ktoś ładnie napisał) „duchowym sequelem” anime Yojouhan Shinwa Taikei, jednak znajomość tej serii nie jest wymagana, by nadążyć za wydarzeniami.

Właściwie Yojouhan Shinwa Taikei, Yoru wa Mijikashi Aruke yo Otome i Wehikuł Tatami to ta sama historia opowiedziana na kilka różnych sposobów (poszczególne wariacje różniśą się tylko pewnymi szczegółami). Jeżeli komuś się ta seria spodobała, warto obejrzeć też Mind Game.

dobrze było miło się zaskoczyć

Mnie też pozytywnie zaskoczyło. Przyzwoite anime z trochę smutnym (może raczej słodko­‑gorzkim?) ale pasującym do całości zakończeniem.

Początek bardzo stonowany (imo przesadnie)

Ten pierwszy odcinek był po prostu nudny.

Tak jak tam na dole napisałem ↓, od pierwszego odcinka, aż do samego końca nic się nie zmieniło. Ten sezon był po prostu nudny.

Początek bardzo stonowany (imo przesadnie)

Ten pierwszy odcinek był po prostu nudny.

Jak przystało na film pełnometrażowy bardzo ładna, momentami zapierająca dech w piersiach oprawa wizualna. Muzyka już „tylko” ładna, oczywiście wiele tutaj zależy od gustu. Fabularnie średnio… zakończenie jak dla mnie mało konkretne.

Zawsze mnie ciekawiło skąd w japońskich „bajkach” temat cyfrowego/technologicznego eskapizmu jest tak często wałkowany, od Lain przez fenomenu SAO, po wysyp Isekajów z fabułą w wirtualnym świecie.

 kliknij: ukryte  Co ma wspólnego Isadora z Bolero Ravela i Niżyńskiej?

Ja tam się strasznie wynudziłem. Nawet pierwowzór niezbyt mi się podobał, a w filmie trochę rzeczy zmienili.

Krótko pierwsze wrażenia. Oprócz drażniącego cg w openingu jest ok. Postacie wyglądają zupełnie jak w pierwowzorze, czyli jak w mandze. Wygląda na to, że w miarę zgrabnie trzymają się materiału źródłowego.

A manga jest naprawdę dobra, z momentami obłędną kreską w niektórych scenach.

To „zakończenie” właściwie tylko z nazwy, tak jakby twórcy nie potrafili definitywnie postawić kropki nad i, zamknąć wszystkich wątków. Zaczęło się intrygująco, w miarę rozwoju fabuły zbudowano dość skomplikowany świat przedstawiony: kliknij: ukryte  sny, Eros/Tanatos (freud), hipoteza istnienia równoległych światów, sztuczna inteligencja aspirująca do człowieczeństwa (Frill, Neiru), wszystko to dziwacznie przemieszane i powiązane z głównym tematem – problemami z dorastaniem i samobójstwami nastolatek. Ostatecznie żaden z tych elementów nie doczekał się głębszej refleksji, ani sensownej konkluzji. Powstała trudna do strawienia zupa­‑śmietnik, wybijająca się tylko ładną oprawą audiowizualną. Też obniżam ocenę do (niech już będzie) 4/10 po tym ostatnim odcinku, który okazał się właściwie stratą czasu – połowa to niepotrzebne streszczenie całej serii.

Wystarczy porównać tę klapę do Odd Taxi, które też zaczęło się intrygująco, podobnie w miarę rozwoju fabuły poruszono mnóstwo różnych wątków, tylko tam jakoś udało się w świetny sposób wszystko domknąć. Wraz z oszczędną, ale estetyczną oprawą audiowizualną i zgrabnym (też właściwie otwartym) zakończeniem w kontraście do Wonder Egg Priority wręcz krzyczy – tak to się robi!

Bardzo niepokojące zakończenie… jednocześnie w mistrzowskim, moim zdaniem, stylu. Dawno nie dałem 10/10, ale Odd Taxi w pełni zasługuje na dychę.

Jeżeli ktoś ma ochotę zaznajomić się z VN, do końca tygodnia na GOG można zgarnąć za darmo pierwszą część (Higurashi When They Cry Hou – Ch.1 Onikakushi), pozostałe części są za jakieś grosze w promocji.

Widzę, że jesteś dumny ze swojego komentarza. Ale może wyjaśnisz z czego?

Z tego, że Tanuki usunąłeś z zakładek? Przerost formy nad treścią, ale przed kolegami będziesz szpanował, jaki to ty (specjalnie z małej litery) masz wspaniały gust i rozeznanie jeżeli chodzi o anime. Może byś lepiej wykorzystał swój wolny czas, zamiast pisać komentarze na stronie którą uważasz za Elektrode dla fanów orientu?

aspekt cielesny chyba też całkowicie nie istnieje, nie pamiętam, by nawet dali sobie buzi

 kliknij: ukryte  Co z „legendarnym” chapter 16.5? Tylko nie jestem pewien czy należy do kanonu. Niech SAOznawcy się wypowiedzą. :P

Protagonista to taki Shinji­‑kun, klonują go do tych anime w większych ilościach niż Ayanami Rei. Oprócz tego mamy nastolatki, szkolne życie w jakimś liceum, supermoce, ogólnie na pierwszy rzut oka – nuda. Strasznie to wtórne.

A to ciekawostka. Tylko dlaczego w anime zrezygnowali z tej chociaż odrobiny logiki? Nie wiem, choć się domyślam.  kliknij: ukryte  Tanie efekciarstwo i przedramatyzowanie, lepiej się sprzedaje na ekranie?

Bardzo dobrze że wyjdzie drugi sezon, być może rozwieje moje wątpliwości co do tego anime, o których już pisałem. Na razie pozostanę sceptyczny i powstrzymam się od oceny, jednak uważam, pomimo wątpliwości co do jednoznacznej oceny pierwszego sezonu, że jak najbardziej warto obejrzeć Beastars.