Tanuki-Anime

Mnie się ten odcinek za bardzo nie podobał; odgrzewanie kotleta z jeszcze bardziej przesadzoną akcją niż zwykle, jeszcze bardziej opierającej się o deus ex machinę, aż do utraty smaku.

Z jednej strony szkoda, że takie krótkie; zwariowana akcja, szybkie tempo, unikatowa, „zwinna” kreska, dość kolorowe postacie i dystans do siebie – na początku mnie urzekły.

Z drugiej strony, z czasem anime zaczęło się przeistaczać w ckliwego shounena z nieskończoną ilością power­‑upów, więc cieszę się, że skończyli zanim seria straciłaby swój cały urok.

6/10.

A, okazuje się, że VA Seiyi jest ten sam (Tōru Furuya), a to właśnie potem go zmienili w trakcie Arcu Hadesa na Masakazu Morita znanego z ról Ichigo Kurosakiego, Tidusa czy Whissa.
Choć Furuya nadal grał w Omedze.

O dziwo, to fabula w miare ratuje te stare sezony.

Przeczytalem sobie kilka rozdzialow Mangi dla porownania, i stwierdzam, ze, poza ciagloscia fabuly (w mandze troche bardziej skacza w czasie w te i w te), to strasznie spartaczyli to Anime – nie dosc, ze malo brutalne (dopiero po ktoryms odcinku widac krew, mimo ze w kazdym sie mocno nawalaja) to jeszcze animatorzy za nic nie potrafili oddac poziomu ruchliwosci i gietkosci postaci z komiksu.

W ogole widac, ze nie za duzy budzet byl.

To juz ten pierwszy sezon Bakiego z 2018 roku mial bardziej satysfakcjonujace wykonanie, mimo ze wiekszosc ruchow bylo pokazanych w stop­‑klatce, niczym by byly zwyczajnie przerysowane z paneli Mangi.

Zamieniłem słowo z reżyserem zdubbingowanej wersji na temat nowej adaptacji przewidzianej na 2021 rok!

Napisałem do reżysera polskiego dubbingu :)

[link]

Jestem zdumiony twoją otwartością i ponadprzeciętnym zrozumieniem świata natury ludzkiej. To ważne, bo istnieje ogromne ugrupowani ludzi, które uważa, że kobiety zostały zahipnotyzowane przez mężczyzn, by były ich niewolnicami.

Po tych wszystkich nowych seriach powstałych po Hadesie/Elysion, jakże się cieszyłem widząc i słysząc Seiyę, którego znam i cenię (poza jego innym VA, który i tak nawet dał radę); te wszystkie dziwaczne perspektywy i przesadzone wygibasy ciał postaci z kanonicznych serii są tu i mają się dobrze, co jest komplementem, oczywiście.
Ogólnie, wizualnie to wygląda bardzo ładnie nawet jak na współczesne czasy.

Niestety, wszystko inne już ssie. No, fabuła miała potencjał, ale został on słabo spożytkowany, by koniec końców wszystko się zakończyło  kliknij: ukryte  cliffhangerem.
Walki były krótkie i niepotrzebnie przedramatyzowane.
Przeciwnicy nie wydawali się silni (szczególnie w porównaniu do Arcu uprzedzającego zdarzenia w tym filmie), a jednak  kliknij: ukryte  nasi bohaterowie ledwo co sobie dawali z nimi radę. Z resztą, przez to, że walki były tak krótkie, to czasem nie dało się zrozumieć do końca umiejętności przeciwnika albo nawet tego, jak został pokonany.

Seiya został zredukowany do niewolnika Ateny, który bez chwili odetchnienia wykrzykiwał motywujące poematy na jej cześć, zawsze i wszędzie. Choć, w sumie, już wcześniej taki był, więc pewnie dlatego to mi aż tak nie przeszkadza… jedynie trochę nuży, bo każdy Arc się do tego sprowadza.

Nawet przyjemnie się oglądało. Zaimponowało mi, że to jedna osoba zrobiła (choć dowiedziawszy się o tym, że ten twór jest na podstawie mangi, czy że powstał dopiero w latach 90­‑tych, a nie, jak przypuszczałem, wczesnych 80­‑tych a nawet 70­‑tych, na pewno obniżył poziom moich owacji, aczkolwiek Anime jest znacznie bardziej niecenzuralne, no i trochę bardziej urozmaicone).

Rozczarowało mnie zakończenie, bo kliknij: ukryte  tytułowej bohaterce należało się szczęście i spokój, a tu tak chamsko, ni stąd, ni zowąd jakiś losowy rabuś zabija jej chłopa, byleby było jakieś złe zakończenie, i to, oczywiście, jakoś tak „artystycznie” przedstawione, zapewne chcąc zdramatyzować przekaz, eh. Może i z tej sceny dało się wycisnąć jakąś większą głębię czy lekcję  kliknij: ukryte  (jak chociażby to, że człowiek zawsze będzie tęsknił za przeszłością, nieważne jak straszna by niebyła, albo jak człowiek czuje się bezradny pozostawiony sam sobie, wkraczając w ścieżkę dorosłości bez żadnego uprzedniego przygotowania), ale moja pierwsza reakcja była taka, że wydawało się to być na siłę wciśnięte, a już na pewno nie dawało żadnej satysfakcji z obytej do tej pory drogi przez główną bohaterkę.

Po 2 odcinkach już odpadłem. Myślałem, że mnie, koniec końców, odrzuci chamsko wciśnięty fanserwis w każdej scenie, który psuł atmosferę tego Anime. Ale jednak były to irytujące postacie kobiece.
Szkoda, bo jakiś tam potencjał ta seria miała, a główny bohater wydaje się być prawilny.

I nie mówię tutaj tylko o poziomach mocy, ale też o charakterach postaci, kresce, animacji, udźwiękowieniu, chamskim ściąganiu (czasem kropka w kropkę) wielu motywów i scen z poprzedniej serii, jak i ich powtarzalności, braku konsekwencji po przegranych bitwach, itd.

Już jak zapowiedzieli Supera w tym 2015, czy którymś, roku, to wiedziałem, że będzie mniej więcej tak źle jak z GT.
Nie da się odtworzyć sukcesu bardzo specyficznej, starej serii, na którą wtedy twórcy i Mangi, i Anime mieli pomysł oraz odpowiednich ludzi z talentem do zrealizowania tego pomysłu. Do tego umysł Toriyamy był o wiele świeższy, a i tak już wtedy dochodziło śmiesznych błędów w kanonie fabuły, jak i odcinkach ekskluzywnie stworzonych przez samo Toei, to co dopiero teraz?

Ale wyszło jeszcze gorzej niż myślałem, heh.
Naprawdę, nie sądziłem, że jakakolwiek seria może sięgnąć takiego dna, być tak niekonsekwentna w porównaniu z oryginałem.

:(

Trochę zbyt przegadane, niektóre utwory muzyczne są tandetne, w pierwszej połowie zbyt dużo oczywistych „jump scare'ów”, ale poza tym daje radę i ma dobrze przeprowadzony, choć całkiem typowy, jak dla Anime, rozwój postaci. Kilka ostatnich odcinków naprawdę mnie wciągnęło pod względem emocjonalnym, jak i samej akcji.

NIE jest to jakieś super wyjątkowe dzieło, ale wybija się na tle przeciętniaków.

Słyszałem, że Manga dalej powstaje, co mnie trochę martwi, bo nie chciałbym, żeby podzieliło to los podobny do „Prison Break”.

...ale poziomy mocy już dawno przepadły, i już nie uda się twórcom ich odzyskać. Wystarczy spojrzeć w jakiej formie Goku walczy z Brolym zaraz po tym, jak  kliknij: ukryte  klepał SSG Vegetę.
Albo wystarczy sobie przypomnieć, że Goku kiedyś powiedział to jasno, iż Fuzja jest słabsza od SSG, podczas gdy w tym filmie  kliknij: ukryte  SSJ1 Gogeta walczy na równi z SSJ1 Brolym, który wcześniej zmieszał z błotem SSB Goku i Vegetę NARAZ.

Tak czy siak – kreska w pierwszej połowie walki z Brolym to majstersztyk. Pomijając modele postaci przypominające czasy Zetki, nawet wygląd walk (sposób w jaki fale uderzeniowe czy smugi po zadawanych ciosach były rysowane) były dosyć dobrze odzwierciedlone. Jedynie nie podobają mi się ataki Ki typu Kamehameha, które wyglądają jak Cero z Bleacha.
Potem, w drugiej połowie zaczyna się kreska zmieniać na taką nastawioną na typowy ruch postaci, która nie grzeszy poprawnością anatomiczną czy szczegółowością postaci, co, w jednej scenie, strasznie piecze w oczy.

Udźwiękowienie było nierówne, a same odgłosy walki niestety podobne do tych z serii TV Supera, a nie tych potężnych jak grom uderzający z nieba, z Zetki.

Zmieniona historia Bardocka nie była jakoś specjalnie zła, ale na pewno rozczarowująca, bo mniej mroczna i epicka. Jedyny plus, to to, że w końcu poznaliśmy matkę Goku, oraz wiemy czemu nie uciekła z nim na Ziemię.

Każda nowa postać przedstawiona w tym filmie miała jakąś swoją charyzmę, albo przynajmniej mnie nie drażniła (co nie jest takie proste, gdyż w serii Super, jak i wielu Anime w ogóle, ciągle natrafiam na irytujące postacie).
Sama postać Broly'ego jest udana i nie nużyła mnie m.in. dzięki różnym „smaczkom” wzmacniającym jego charakter, jak próba kopiowania różnych gestów. Niemniej jednak nie działa zastępczo dla mojego ulubionego psychopaty z Zetki :3

Fabularnie, w sumie, więcej nie oczekiwałem po kinówce DB.
Pierwsza połowa filmu mnie, co prawda, nieco zanudziła, ale była warta czekania na bitwę z Brolym.

Remejk tego w 2010, w formie odcinka specjalnego do gry Raging Blast 2, zapoczątkował obrzydzenie kreski i stylu animacji Dragon Balla na kolejne, długie lata, wliczając w to DBS i specjalne odcinki Dragon Ball Heroes, które nadal trwają.

Przez to, że japoński humor i światopogląd się bardzo różnią od zachodniego, nawet nie jestem w stanie powiedzieć, czy to było napisane jako żart, heh.

Argumentu o androidy za to kompletnie nie czaję

, więc chciałem ci tylko „troszkę” rozjaśnić obraz sytuacji. Choć komentarz Grimmjowa był mniej precyzyjny, rozumiem to.

Jestem tutaj by stwierdzać fakty, gdyż niektórzy fani Supera (prawdopodobnie większość z nich) miewają tak straszne problemy by ogarnąć proste rzeczy od tak długiego czasu, że na bycie miłym jest już za późno, niestety.
Wracając jeszcze do 17; ten, wraz z 18, przez bardzo długi czas sobie szaleli w przyszłości Trunksa zabijając i niszcząc wszystko wokół nich,a mimo to jakoś nie zwiększyli swojej siły.
Oczywiście, „lekkie” wzmocnienie bym rozumiał, ale nie takie, w które karze nam uwierzyć Toriyama.

Lepsi są Ci, którym Super nie przeszkadza od wielkich obrońców kanonu

Bo? Jeżeli nie przeszkadza tobie ewidentne plucie na klasyka, tzn. że po prostu nie wierzysz w jego ważność, albo nie rozumiesz, że w przyszłości, jak wygooglujesz sobie „Dragon Ball” lub „DBZ” itp. – to wyskoczą ci postacie ze wszystkimi kolorami tęczy na głowie.

ukloim:
Również w sadze Cella Goku i Vegeta byli potem już od nich kilkakrotnie silniejsi.
Mam uwierzyć, że cyborgi (czyli istoty z półmetalu, ale to już mniejsza) mogłyby się wzmocnić do poziomu SSJG/B (poziomu, który dla samego Goku wydawał się być niemożliwy do osiągnięcia, jak stwierdził w BoG)tylko dlatego, że sobie bili zwykłych ziomków ze spluwami przez 5 lat, czy ileś? Coś takiego to w oryginalnym DB Goku cały czas czynił. Dodatkowo Goku ćwiczył u Wissa – ziomka silniejszego od „Boga Zniszczenia”, a sam Vegeta stwierdził już w sadze Buu, że Goku ma talent do rośnięcia w siłę, jak nikt inny.
Więc nie, 17 nie miał prawa zmusić Goku do przemiany choćby i w SSJ1, bo już w RoF ten saiyanin, bez przemiany, lał finałową formę Freezy, gdzie pozostali nie mieli szans z jego pierwszą.
Nie rób z siebie kretyna jakim się maluje Toei i Toriyama.

Tylko na jak długo…

Obaj dobrze wiemy, o co mi chodzi.

Gorzej, jeśli nie…

Zgadza się, legendarny nie znaczy, że najlepszy. Dragon Ball ma mnóstwo różnych problemów, ale chodzi o sam fakt, że dzięki niemu nie mielibyśmy wielu innych serii, które zainspirował. Z resztą, nie tylko serii, ale, ogółem, jego egzystencja poprawiła życie wielu ludziom (w przenośni, jak i dosłownie). Super, obrażając tę serię, w pewnym sensie też obraża te osoby.

PS GT było lepszą kontynuacją niż Super xD, co mówię, sam się łapiąc za głowę :/

Zbyt szczera prawda…

Widać, że ci zalazłem za skórę, stąd też twe pierwsze zdanie, którego prawdopodobnie nie napisałbyś, gdybym był typowo miły.
Może napisałem dosyć abstrakcyjnie, ale chciałem wypowiedzieć się w miarę zwięźle(bo mam nadzieję, że zauważyłeś, iż użyłem, przykładowo – „kultury” – w innym znaczeniu niż twoje).