Tanuki-Anime

Death Note bez wątpienia jest serią wielką. Ba, od niemalże roku czekałem na anime które mnie pochłonie i zmusi do oglądania 20 odcinków dziennie. Death Note tego dokonał, i chwała mu za to. Ale najwyższa nota dla tego serialu to lekka przesada.
Świetne postaci? No tak są…dwie! Staruszek Yagami i jego pomagierzy, Mello, Near, dziewczyna Lighta a nawet Rem są płytcy, bez wyrazu albo schematyczni do bólu. Na pochwałę zasługują postaci L i Lighta, takiego duetu jeszcze nigdy nie widziałem.
Grafika – tutaj się zgadzam w stu procentach z recenzentem.
Fabuła? Dla mnie na mocne 8. Po 25 odcinku poziom całego anime leci na łeb na szyję… Szkoda.
Na koniec – muzyka. Pierwszy opening i ending – średniawo. Drugi opening i ending.. taaaak, reweeela! Nie wypikali przekleństw. Łaaaał. A tak na serio, to podobało mi się. Ale tylko do momentu w którym zapoznałem się z pełnymi wersjami tych utworów (jedynie 'Wat's up People' jeszcze się jakoś broni…). Powiedzmy, że stylistycznie cała twórczość 'Maximum the Hormone' to skrzyżowanie słabej numetalowej sieki w stylu SOAD z Avril i panną Sperars. Szok? Wielki.Za to muzyka tła jest bez błędna.

Dobra, czas kończyć. Ja bym się tak bardzo nie zachwycał. Przed odcinkiem 25, wszytko było na drodze do mocnej 9… Zakończenie wiele w tej kwestii nie zmienia, nie dało się tego rozegrać inaczej  kliknij: ukryte  (Light musiał zginąć, nie było innej opcji…). Anime godne polecenia, ale nie trzeba piać z zachwytu.

Grafika – 8/10
Muzyka – 9/10
Fabuła – 8/10
Postaci – 9/10

Ogółem 8+/10 – Lekko przekombinowane, ale wysoce oglądalne.

Bylam na drugim tomie mangi, gdy wzielam sie za anime. Wiedzialam wiec juz czego moge sie spodziewac. I nie zawiodlam sie. Pierwszy opening byl po prostu swietny z endingiem troche gorzej, ale tez ujdzie. Muzyka w tle byla rewelacyjna. Postaci… Nie musze pisac o nich wiecej, gdyz one same za siebie mowia. Niepowtarzalne, orginalne i intrygujace. Fabula po prostu swietna. Do tego prowadzona w taki sposob, ze mozemy kibicowac zarowno L jak i Kirze. Na poczatku bylam raczej bezstronnym obserwatorem, ktory z zachwyceniem podziwial ich inteligencje. Jednak po  kliknij: ukryte  smierci L zdalam sobie sprawe, ze to jemu bylam bardziej przychylna;(. Ogolnie po 25 odcinku jakos juz tak nie zachwycalam sie kazdym odcinkiem. Wraz z ta postacia odeszla czesc magii tego anime. Co do Neara i Mella to nie lubilam ich wcale. N wydawal mi sie marna podroba L, a Mello swirusem. Zkonczenie takze mi sie nie podobalo, ale coz nie mozna miec wszystkiego. Mimo tego anime niesamowite i naprawde warte obejrzenia. Zaryzykuje nawet stwierdzeniem, ze to pozycja obowiazkowa.

Seria niezwykła. Każdy odcinek ma do zaoferowania mocną dawkę rozrywki wysokiej klasy, w której oprócz podniesienia adrenaliny, skaczących emocji, jest również miejsce na zachwyt samą logiką scenariusza.

Dla mnie Death Note to właśnie przede wszystkim misterna fabuła oraz postaci. Light, L, Misa postaci drugoplanowe i wciąż pojawiąjący się nowi zaskakujący bohaterowie to potężna gwardia stojąca za tym anime. Każda z postaci ma swoją charakterystyczną osobowość, nawyki, a często nawet i przysmak:)

Muzyka, jak już autor wspominał w recenzji, i w mojej opinii to istny majstersztyk. Mało jest serii, w której nastrój barwy dźwięku podkreślają tak sugestywnie, nie przytłaczając zarazem faktycznej akcji.

Grafika owszem bywa nie równa. Czasem Light zdawał mi się wyglądać jak jakaś ludzka wersja pokemona, ale na szczęście było to rzadkością. Poza tym rysunek, kolory a wszystko to w animacji buduje klimat serii w świetny sposób i grafika absorbowała moje oczy wystarczająco, by miały w tym swoją przyjemność.

Mimo, że w recenzji autor pisał o braku jakichś głębszych przesłań, jak dla mnie w tej serii mocno została poruszona problematyka dobra i zła, reakcji na nie jednostek i społeczeństwa. Zwłaszcza udział pojedynczych osobowości, ich interakcje w Death Note wg mnie ukazują całkiem realistycznie możliwości pojedynczych osób na wpływ względem całego społeczeństwa (a nawet, z rozmachem, na świat – choć to wg mnie przesadny dramatyzm podwyższający jednak temparaturę w anime). W ogóle gradacja lokal­‑świat wywarła na mnie szczególne wrażenie i z potyczki genialnego, aczkolwiek zwichrzonego młodzieńca z lokalną policją powstała niemal wizja nowego świata opartego na autorytecie. Death Note ma u mnie 10/10 i każdemu miłośnikowi anime polecam te serię.

Każdy ma swoje zdanie, a ja jednak przychylam się do oceny recenzenta. Fabuła wciągnęła mnie od pierwszego odcinka. Do tego świetni i oryginalni bohaterowie (wręcz zakochałam się w L  kliknij: ukryte  Lawliecie). Muzyka naprawdę niezwykła. Piękne „Dirge” czy „Light lights up light” z piewszego Soundtracku. Jednym słowem udana- trzyma w napięciu, idealnie zgrana z akcją toczącą się w anime. Nie będę się zbędnie rozpisywać i udowadniać swoich racji, bo każdy ma indywidualne odczucia. Mnie osobiście seria zachwyciła. Pozdrawiam wszystkich fanów Death Note.

Zamaskowano spoiler. Moderacja.

Seria bardzo dobra, ale nie genialna. Do 25 odcinka oglądało się jednym tchem, ale po  kliknij: ukryte  śmierci L­‑a zrobiło się wtórnie i trochę monotonnie. W mandze jakoś szybciej to wszystko szło i człowiek nie zdążył się znudzić, ale tu… Choćby dlatego za fabułę nie dałbym 10, muzyka też moim zdaniem nie jest wybitna. Tym niemniej jest to jedno z ciekawszych anime ostatnich lat, więc rozumiem, że pod wpływem emocji autor mógł dać właśnie takie, a nie inne noty. Mnie jednak bardziej przekonuje ocena Pottero z Azunime.

Death Note, tytuł który na pewno zapamiętam na długo.
Genialna fabuła urodzajna w liczne zwroty akcji. Tytuł nie raz, nie dwa zaskoczy bardziej niż wiadomość twojej dziewczyny o dziecku. Wszystko jest genialnie i ładnie poprowadzone. Zawiedzony mogę być tylko końcówką bo liczyłem na wielkie „UAU”  kliknij: ukryte  jakim była by wygrana tego „złego” nad tymi „dobrymi”. Niestety tego „UAU” nie było. Whatever końcówka nie zmieni mojego świetnego zdania o tym tytule.
Graficznie seria stoi bardzo dobrze, wszystko jest utrzymane w ciemnych kolorach nadających serii mroczny klimat. Szczególnie zapadł mi w głowie ten efekt „zatrzymania czasu” któremu towarzyszyło wzmocnienie koloru czerwonego, niebieskiego bądź żółtego (jak mnie pamięć nie myli) w zależności od postaci. Zawsze wywoływało to na mnie duże wrażenie.
Jeśli chodzi o muzyke to akurat mi podobał sie drugi opening. Choć nigdy nie byłem i nie jestem fanem „ostrzejszego grania”. Muzyce ogólnie nic nie mogę zarzucić. Jest po prostu świetna.
Jeśli o postacie chodzi to jest to czysta bajka.Raito oraz L są to najbardziej dopracowane postacie jakie kiedykolwiek dano mi oglądać moimi zmęczonymi już oczyma. Postacie drugoplanowe jak Aizawa czy Mikami też są dopracowane, choć na tle głównej dwójki wypadają po prostu słabiej. Jedyną postacią która przez cały czas jaki spędziłem przed Death Note mnie irytowała była Misa.Ale przemilcze ją, na tyle zasługuje. A nie wspomniałem o według mnie największej gwieździe jaką jest Shinigami Ryuk.
Pod koniec jedyne co mogę napisać to smacznego. Smacznego dla tych którzy jeszcze nie pochłoneli tej serii, bo naprawdę warto.

Cóż, mykołaj, moją opinię znasz :].

Nie wiem, nie potrafię się w to wciągnąć za nic, pomimo, że przecież lubię kryminały, thrillery, itp. Rozumiem, że niektóre serie wolno się rozkręcają, ale jeżeli już 14 odcinek, a akcja nadal jest nieciekawa, liniowa i przeciąąąąągaaannaaa, to naprawdę jest źle (nie wspominam już nawet o kichowatych dialogach, żeby nie dobijać leżącego :>).

Ot, pomysł na film, a nie na całą serię (dlatego też już się rozglądam filmem na podstawie tej samej mangi).

A kiedy dowiedziałem się, co będzie w dalszych odcinkach, uśmiechnęłem się ironicznie – głupszych zwrotów nie mogli wymyśleć :>?

Ale z tym brakiem przesłania bym nie przesadzał: seria zadaje kilka bardzo istotnych pytań: czy człowiek może bawić się w Boga? Stworzyć świat pozbawiony zła? Oddzielić grubą kreską zło od dobra?

O właśnie bohaterowie…

No cóż, rzeczywiście nigdzie się takich nie znajdzie, bo są… „z kosmosu”, że tylko o takim superinteligentnym nastolatku L wspomnę :). No ale tu już bym sie naprawdę czepiał, bo trudno uwierzyc choćby w te dziewczynki­‑rządowe zabójczynie w moim ulubionym Gunslinger Girl :].

Scalono komentarze.
Moderacja

Do tej pory najlepsze anime jakie oglądałem a postać L jest fenomenalnie zrobiona.

I choć wiem, że nie piszę tego „chłodnym okiem”, gdyż tydzień po zakończeniu serii to zawsze będę stał przy twierdzeniu, że Death Note to arcydzieło. Fenomenalny klimat, oryginalne postacie i ich mentalność, wciągająca fabuła, dobra grafika(nie licząc samochodów w 3D…) i genialna muzyka. Czego chcieć więcej ? Dla mnie 10/10

Muszę przyznać, że „Death Note” ląduje w czołówce moich ulubionych anime.
Nie za bardzo mam się czego tutaj czepiać, ponieważ każdy rozwój akcji, każdy następny odcinek wciąga bez reszty, że przestaje się zwracać uwagę na niedociągnięcia.
Kolejne tygonie dzielące nas od następnego odcinka były katorgą nie do zniesienia, ale jak mus to mus. Nie za wiele znam produkcji studia „Madhouse”, ale sądzę, to anime jest z najwyższej półki, przynajmniej jeżeli chodzi o to studio.
Co do grafiki. Ja się niczego nie czepiam, bo jest to przedstawione dość oryginalnie i w niecodzienny sposób, z tego co pamiętam takiej jeszcze nie spotkałam w żadnym anime(a trochę tego już widziałam).
Bohaterowie to już inna bajka. Zgodzę się tutaj z recenzentem, że takich bohaterów jak w DN nie spotkacie w żadnym innym anime. GWARANTUJĘ!
Muzyka… no właśnie. Z tym było chyba najgorzej. Chóralne przyśpiewki towarzyszące chwilom grozy były całkiem, całkiem, ale drugi opening i ending.. co tu dużo mówić. Prawie z krzesła nie spadłam słysząc te ryki… do tego nieocenzurowane;p
Death Note charakteryzuje na pewno nieprzeciętna inteligencja bohaterów (mam tu na uwadzę L, N, Light) i kreska, która jak wcześniej wspomniałam jest dość niecodzienna.
Co by tutaj jeszcze dodać.
Nie jestem zagorzałą fanką sensacji i anime trzymających w napięciu, ale to akurat wywarło na mnie duże wrażenie.
Ocena: 10