Tanuki-Anime

Wielkie dzięki, postaram się nie zawieść pokładanych we mnie oczekiwań:)

tak można w skrócie opisać fabułę [i[Mazingera Z[/i], pierwszego tytułu w historii mangi,

Zapewne drobna pomyłka lub niedopatrzenie:D

Anime wybitnie sztampowe w każdym calu, więc daruje sobie komentowanie konkretów. Jedyne co warte jest nadmienienia to dwie kwestie.  kliknij: ukryte  W odcinku jedenastym zostałem niezwykle pozytywnie zaskoczony, kiedy Ibuki przejęła inicjatywę i sama zaproponowała bohaterowi „chodzenie”. Był to najlepszy moment w całej serii, udowadniający, że tsundere to nie tylko irytująca i wrzeszcząca dziewczyna z ADHD, ale także, właśnie dzięki silnemu charakterowi, osoba potrafiąca wyjść z inicjatywą i wziąć sprawy we własne ręce, nie czekając aż ich książę łaskawie podejmie decyzję. Słowem, za cały odcinek 11 wielkie brawa. Ostatni odcinek natomiast to już kompletna klapa, która dla mnie spowodowała, że ocena poszybowała w dół z prędkością spadającego meteorytu. Wybranką bohatera zostało 5­‑letnie dziecko z wyraźnym upośledzeniem psychicznym, a osadzone w ciele 16­‑latki. Nie dość, że było to irytujące jak ciężka *******, to jeszcze musiałem się męczyć z tym plugastwem przez 24 minuty! Skandal! Jedyne co mam na pocieszenie, to fakt, że obserwując komentarze innych oglądających do tego konkretnego odcinka, moje odczucia nie były odosobnione.
Podsumowując, seria bardzo średnia, męcząca, z jednym świetnym odcinkiem i jednym tragicznym. „Mocne” 4

P.S. Shota fanserwis był powodem, dla którego do tej pory sądzę, że oglądałem zakamuflowanego yaoi'ca…

Na tej zasadzie powinniśmy robić filmy/książki/anime z masową rzezią, orgią i rytuałami satanistycznymi w tle – bo

Właśnie po to wymyślono fikcję literacką czy filmową

kiedy na pierwszym palnie coś się rusza, a na drugim wszystko pozostaje statyczne.

Więcej literówek nie odnaleziono:)

Jak już wyżej napisałem całkowicie zgadzam się z opinią recenzentki, choć jest jedna kwestia która mnie odrobinkę zdziwiła. Moim skromnym zdaniem, tekst nie do końca odzwierciedla tak mocno negatywną ocenę. Oczywiście główne wady zostały zawarte, ale po 2 oczekiwałem troszkę więcej jadu. Jednocześnie podziwiam autorkę za takie właśnie podejście, bowiem zachowanie neutralnego poziomu emocji w recenzji czegoś tak niezmiernie głupiego i obrzydliwego dla mnie osobiście jest nie lada wyczynem. To tyle:)

Po prostu nie da rady oglądać tej serii na trzeźwo! Postaci to antropomorficzne aparaty do pantyshot'ów, fabuła nie istnieje, na ekranie panuje totalny chaos, całkowicie uniemożliwiający zrozumienie o co chodzi, a chordy statystów tylko powiększają i tak już potężne uczucie zagubienia. Gagi są wyświechtane, nieśmieszne, a fanserwis ohydny (drugie pojawienie się loli i murzyna przyprawiło mnie o mdłości). Podsumowując, seria na 1 i przyznam szczerze, że brakuje mi w tym momencie guzika odwrotnego do „ulubione”, jakiegoś „znienawidzone”, czy czegoś w tym stylu. Jeśli ktoś uważa, że nadmiernie pluję jadem to niech sam spróbuje tego gniota obejrzeć, a zrozumie, co mam na myśli…

Seria pełna bzdur.  kliknij: ukryte  Dlaczego główny bohater dostaje w ostatnim odcinku power­‑up'a? Kim jest białowłosa dziewczyna z którą rozmawiał (jeśli to faktycznie Byakushiki, to dlaczego inne pilotki nie rozmawiają tak ze swoimi maszynami?) Dlaczego czwórka pilotów nie może sobie poradzić z równą sobie na poziomie technologicznym maszyną, tym bardziej, że dysponują wsparciem jednostki jeszcze bardziej zaawansowanej? Dlaczego „genialna” pani doktor stara się stworzyć okazję do pokazania się swojej siostrze przez napuszczenie na nią i resztę śmiertelnie niebezpiecznego przeciwnika? Dlaczego w.w. pani doktor nie wie jakim cudem Byakushiki się rusza, skoro stworzyła tę technologię? Dlaczego istnieje technologia natychmiastowego leczenia ran, a nie jest wdrożona do użytku przez służby medyczne? Dlaczego Ichika jest idiotą? To ostatnie jest pytaniem retorycznym, ale musiałem mieć jakąś puentę.
Co do kwestii technicznych: tu jest zdecydowanie lepiej. Tła są w miarę szczegółowe, postacie schematycznie narysowane, ale znośne i przyjemne dla oka. Projekty mechów nie są klasyczne dla tego typu gatunku i bardziej pasuje do nich określenie „egozszkielet” niż cokolwiek innego. Mimo to wyglądają bardzo ciekawie i tchną świeżością w zatęchłym pojęciu „mech”. Walki są efektywne, nie przesadzone w kwestii siły ognia pojedynczych jednostek, co nie zmienia faktu, że jakiekolwiek prawa fizyki nie mają tu racji bytu.
Muzyka… jest. Coś tam w tle leci i w sumie tyle da się powiedzieć. Co ciekawe, melodia użyta podczas ostatniego starcia, grana chyba na fortepianie, stanowiła bardzo ciekawy kontrast dla wydarzeń na ekranie i dała bardzo pozytywny efekt.
Podsumowując, seria mocno średnia, z kupą bzdur i średnią oprawą techniczną. Postaci i fabuła to samo. Nieco naciągane 5.

Panowie chyba nie spojrzeli na tytuł. Ten krótki odcinek specjalny miał pokazać, co by było GDYBY  kliknij: ukryte  Otonashi zdecydował się zostać. To tak kwestii wyjaśnienia:)

Ciężko, oj ciężko będzie tym, którzy wezmą się za ta serię. Nie dość, że jest kiepska pod względem technicznym (grafika naprawdę ssie i to epicko, szczególnie widać to po projektach postaci, które wyglądają niczym żywcem wyciągnięte z Minecraft'a, a muzyki praktycznie się nie zauważa – jedynie opening jest w miarę znośny), to jeszcze nie istnieje tu coś takiego jak fabuła, a tylko zlepek mniej lub bardziej (zazwyczaj wcale) powiązanych ze sobą epizodów. A postaci… czasem naprawdę żałuje że nie mam wpływu na wydarzenia z serii. Każda, ale to dosłownie każda osoba występująca w Dragon Crisis to kompletny i odrealniony idiota! Szalę goryczy przelał 8 odcinek,  kliknij: ukryte  kiedy to loli­‑smoczyca ma się udać do szkoły. Ryuji oczywiście jest temu przeciwny, ale co tam!, zmienia zdanie już po chwili, na widok wielkich niczym muszla klozetowa (i w podobnej tonacji kolorystycznej) oczu loli/smoka (niepotrzebne skreślić). Nowa pani doktor też zaskakuje. Używając, nie przymierzając, granatnika rakietowego (sic!) w zamkniętym pomieszczeniu! Nic to, że sama rakieta leci z prędkością auta stojącego w korku ulicznym, jest pozbawiona jakiejkolwiek głowicy i manewruje niczym pszczoła. Już nie mówiąc, że służyła jedynie „ocenie” możliwości głównego bohatera… Te wymienione i cała reszta postaci za swoją głupotę… powinny zniknąć. Jak, to już zostawiam do waszej oceny. Nie polecam Dragon Crisis nikomu.

 kliknij: ukryte  Childhood friend: checked
Rich girl: checked
Loli: checked
Reverse trap: checked
German killing machine: checked
All systems: checked
H.A.R.E.M. fully operational

A tak całkiem na poważnie, seria baardzo średnia, z zestawem standardowych bohaterów, mało śmiesznych gagów i średniawej grafiki. O dźwięku nawet nie warto wspominać. Jedyne co serię ratuje, to pojawiające się od czasu do czasu pojedynki mechów, którym brakuje co prawda realizmu, a mimo to dają radę. Są szybkie, naładowane akcją i kompletnie nierealistyczne, tak samo jak i projekty maszyn. Ale bądźmy szczerzy, poza mną, who cares?

No właśnie. Pierwszy odcinek miał przyjemny, radosny klimat pierwszej OAV. Drugi, mimo zatopienia go w odmętach angstu też dawał radę, choćby z racji spójności fabuły i sekwencji wydarzeń. Natomiast trzeci to typowe „piąte koło”, nikomu niepotrzebne, niezwykle słabe i powiązane z resztą jedynie osobą głównego bohatera. To właśnie trzeci odcinek zadecydował o takiej, a nie innej ocenie. Ale jedno trzeba Mémoire przyznać. Ma świetny soundtrack, z openingiem i wszystkimi trzema endingami na czele. Dla nich samych warto obejrzeć to anime. Tak brzmi moje zdanie:)

Naprawdę kawał dobrej roboty KyoAni! Po niemalże tragicznym sezonie z 2009 straciłem wiarę w możliwości dobrego rozwoju historii o brygadzie SOS, ale, klękajcie narody, pomyliłem się. Film jest naprawdę świetny i mogę tylko potakiwać fm'owi. Bardzo ładna grafika, świetnie zmodyfikowany soundtrack i utwór końcowy, które brzmi genialnie (fakt, że go nie przetłumaczono… no nic, jedna osoba więcej na stos:P). Zaś co do postaci i samej historii: perfect! Nie będę się wysilał komentując poszczególne rzeczy. Tylko dwa słowa o alternatywnej Yuki… Moeⁿ, a jej uśmiech… powala na kolana (ot co, toć jestem facetem). Tyle. Bardzo gorąco polecam!

Ten odcinek to skandal! Jak można było wypuścić coś takiego po tak dobrej serii! Naprawdę żałuję, że go widziałem…

Grafika nie wybija się ponad przeciętną, ale nie jest zła. Szczególnie jednak wnerwiała mnie niezwykle częsta i bardzo rzucająca się w oczy obecność CG – nie trawię tego zbyt dobrze. Bogu dzięki za brak fanserwisu – kompletnie zniszczyłby tą serię (istna plaga ostatnimi czasy moim skromnym zdaniem).
Strona dźwiękowa jest dobra, z solówką pianina (poprawcie mnie jeśli to fortepian) na początku openingu. Ending też przyjemnie spokojny i ładnie zaaranżowany.
Postaci były schematyczne, ale bynajmniej mnie to nie irytowało – nikt, dosłownie nikt nie wzbudził we mnie niechęci. Szczególnie polubiłem Yuri, ale cała reszta to równie fajna zgraja.
A fabula… nie jest tym czym się pierwotnie wydaje. Niby seria przygodowa, a zamienia się w nieco psychologiczne okruchy życia – opowieść o poszukiwaniu własnego szczęścia, pogodzenia się z przeszłością i zaczęciu od nowa, pomimo trudności. Zdziwiło mnie takie podejście, ale było to zaskoczenie jak najbardziej pozytywne. A ostatnia scena naprawdę mnie wzruszyła. Znowu mało się nie popłakałem… Eh, polecam serdecznie, każdemu!

P.S. Nie szukajcie spojlerów – naprawdę wiele stracicie!

Naprawdę nietuzinkowe i warto obejrzenia anime. Graficzny majstersztyk, surrealistyczny i pełen przepięknych detali. Nieco gorzej z oprawą dźwiękową, może dlatego, że nie przepadam za akordeonem… W każdym razie pod tym względem Ayakashi prezentowało się lepiej. Fabuła… wspaniała i w każdej z opowieści znalazł się niejeden moment, w którym ciarki przeszły mi po plecach. A wisienką na trocie jest postać Sprzedawcy Medykamentów. Jego opanowanie, projekt postaci, charakter i postępowanie są niezwykle interesujące. Mimo, iż tak niewiele o nim wiemy, pokusiłbym się o stwierdzenie, że to jedna z najlepiej skonstruowanych postaci jakie widziałem.
Seria niezwykła, zdecydowanie polecam.

Jak powyżej. No bo jak inaczej można określić 9 minutowy zwiastun w którym upchnięto wydarzenia z kilku tomów mangi? Brak ciągu przyczynowo­‑skutkowego, chaos, tabun postaci których nikt nie raczył choćby przedstawić i wreszcie zakończenie pozostawiające widza z niemym: WTF?! Grafika jest całkiem ładna, choć Deus w CG mało nie przyprawił mnie o drgawki… Muzyki… nie zauważyłem, a wszyscy mają jakieś takie dziwnie piskliwe głosiki.
Podsumowując, nie polecam, a tym którzy chcieliby od tej produkcji zacząć przygodę ze światem Mirai Nikki mówię: 9 minut można znacznie lepiej spożytkować, po prostu czytając mangę.

Nie sądziłem, że dożyje tej chwili, a jednak! Pierwsze anime które w mojej ocenie zasłużyło na 1. Historia jest pozbawiona jakiejkolwiek logiki, świat jest równie spójny co wrak Tytanika, bohaterki to istne fontanny idiotyzmu a wszystko polano sosem z gore. Ja wiem, poprzedniczka też nie była najlepszą serią świata, ale przy tym szajsie to arcydzieło animacji! Nie oglądać! Nigdy, choćby grozili mordem na rodzinie!
P.S Oglądałem wersję zdubbingowaną przez amerykanów… To tak jakby rozjechanemu kotu wbić jeszcze gwóźdź między oczy…

Odcinek siódmy był demotywujący pod jednym względem:  kliknij: ukryte  w momencie gdy Kanon śpiewa swój pierwszy utwór na koncercie zamienia się, moim skromnym zdaniem, w prawdziwą gwiazdę – utwór jest bardzo klimatyczny, choć prosty. Natomiast po nim, w ułamku sekundy staje się z powrotem gwiazdką pop z ogłupiającymi tekstami i pstrokatym wyglądem… To takie… Jakby nie można było pozostać przy tej lepszej wersji!
Tak poza tym anime jak na razie prezentuje się całkiem przyjemnie, do gustu przypadł mi zwłaszcza opening. Graficznie jest w najlepszym razie znośnie, natomiast bohaterowie, łącznie z Keimą, są do bólu schematyczni, co może w pewnej chwili przyprawić o zgrzytanie zębów. Póki co między 6 a 7.

Nie mam nic przeciwko konwencji a la Amagami ale musi to mieć ręce i nogi. A tutaj wszystko obraca się wokół tego że „główny” ma się zabawiać po kolei z każdą z panienek. Primo: jeżeli już chciałbym coś takiego oglądać, to sięgnąłbym po pierwsze lepsze hentai. Secundo: nadal nie dam sobie uciąć głowy że scenariusz zostanie poprowadzony tak jak sądzę, zobaczymy w poniedziałek.

A konkretnie Amagami SS,bo, jeśli moja interpretacja zapowiedzi odcinka 5 jest poprawna, to historia wykona teraz reset i zacznie kręcić się wokół Akiry… Jeśli moje przewidywania się sprawdzą, to cała ta seria sprowadza się do, przepraszam za wyrażenie, „zaliczenia” każdej z dziewczyn… Kiepsko i bez polotu.

Zdecydowanie się z tobą zgadzam. Druga seria jest pod niemal każdym względem lepsza od pierwszej (nie przypadła mi do gustu muzyka, no ale to kwestia gustu), o wiele dojrzalsza i realistyczna. Po prostu doskonała, szczególnie że nie ma zbyt wiele tego typu produkcji, a jeśli już, to reprezentują nieporównywalnie niższy poziom. A co do trzeciej serii… chyba wyjdzie, przynajmniej na to wszyscy liczymy, prawda?

Góra śmiechu i fajnie ukazane postaci otaku. Ale jedno mnie ujęło ponad wszystko, tj. atmosfera klubu tworzona poprzez poszczególnych członków – mimo totalnego zakręcenia ciepła i miła… Gorąco polecam tą serię.

P.S. Za taką paczkę znajomych na studiach dałbym naprawdę wiele

I tak zakończyła się nasza przygoda z chodzącymi trupami. Nie była zbyt przyjemna i pewne jest, że zobaczymy kontynuację, ale tak jak każde doświadczenie, tak i to wzbogaca i uczy (inną kwestią jest czego i w jaki sposób). Jeżeli nastawiamy się na odmóżdżającą rozrywkę i nic ponad to, będziemy bawić się nieźle. Ale tak na poważnie, seria na 2 i nic więcej.

Zmiana studia zdziałała prawdziwe cuda! Zniknęła nuda i nieudolnie prowadzone postaci, za to wprowadzono nieco szalonej komedii i pikanterii, co wyszło serii jedynie na dobre. Główny bohater przestał być bezpłciową pierdołą i pokazał ciekawszą, bardziej wyrazista stronę swojego charakteru, a dziewczęta lśnią pełnią blasku.
Mimo tych wszystkich zmian OAV nie porzuciło swego dziedzictwa jako romans – wprost przeciwnie, realizuje je znacznie lepiej niż wszystkie poprzednie osłony. Wprowadzono nowe, niezwykle sympatyczne postaci i tylko trochę szkoda, że zmiana studia nastąpiła tak późno…
Pozostaje mieć jedynie nadzieje, że kolejne OAV będą równie udane.