Tanuki-Anime

Dwa pierwsze odcinki klasa. Madhouse popisał się z oprawą graficzną, a kompozytor stworzył muzyczne dzieło. Fajne jest to, że nie będzie żadnego urywania i zekranizują całą mangę.

Bo nam polakom trudno jest dogodzić. Dla jednych Sword Art Online i tyłek Asuny to cnota wszystkich anime, dla drugich Naruto jest fajowskie. Dla mnie to anime nawet jest w porządku, choć zniechęcić fanów może „wielka” liczba fillerów, które wpychane są w najlepszych momentach, które psują ocenę tej bajki, albo animacja, której jakość spadła po sadze z Painem.

Wtedy to ekran przez 20 minut będzie zakrywany zarówno białymi, jak i czarnymi pasami.

Psycho Pass powraca! Choć bez Kogamiego, który był chyba najlepszy w pierwszym sezonie. Mam wielką nadzieję, że pojawi się on chociaż w kinówce studia Production I.G.

Na razie intryga sezonu drugiego pisana jest dobrze. Główny zły pojawił się na końcu na chwilkę, okryty jest nutką tajemniczości, na pierwszy raz dobrze. Postacie – widać, że Tsunemori troszkę dojrzała, choć nadal w niektórych momentach wykazuje się głupotą. Ta nowa inspektor – mam nadzieję, że szybko zginie. Reszta enforcerów pojawiła się, bo musiała, tyle. Ta nowa dwójka jakoś taka bezbarwna się wydaje.

Graficznie widać, że drugi sezon przejęło inne studio. Niby projekty postaci są te same, to idzie wyłapać różnice, pomiędzy Production I.G a Tatsunoko. Dobrze, że I.G wróci do kinówki. Muzyka w tle w ogóle się nie zmieniła, opening nawet całkiem fajny, ending też może być.
Tak jak kolega blob, ma się wrażenie, że ten sezon był niepotrzebny, ale wiadomo, hajs musi być.

Pochód wojska na początku przypominał Kingdoma, opening muzycznie przypominał Twelve Kingdoms, obydwie serie Studia Pierrot. Seria może mieć trochę dłużyzn, skoro ma mieć od 24 do 26 odcinków. Po pierwszym odcinku jest nieżle, zawiązanie akcji zostało przedstawione ciekawie, teraz pewnie przez kolejnych 5­‑6 odcinków zostanie pokazane zbieranie grupy i dalsza, grubsza akcja. Zobaczymy, jak wyjdzie w praniu. Dobrego fantasy nigdy dość, choć tych w tym sezonie jest kilka.

Mimo kiepskiej grafiki, to nadal ten sam Log Horizon, który podobał mi się w pierwszym sezonie. Intryga na sezon na razie jest całkiem ciekawa, zobaczymy jak to się potoczy dalej.

Dlaczego studio Satelight wybrał zamiast Loga 2 Madan no Ou to Vanadis? Projekty postaci są straszne, a podobno bardziej doświadczona osoba się za nie wzięła. Zagłada studia DEEN zbliża się nieuchronnie.

Cóż, po obejrzeniu pierwszej części Bugs II, mam mieszane uczucia. Tam wszystko szło torem  kliknij: ukryte  „Przylecieliśmy, zobaczyliśmy, zabili nam dziewczynę, poprzysięgliśmy zemstę, znowu nas zaatakowali, uciekliśmy, znowu zaatakowali, zabili nam kumpli, koniec pierwszej części”.
Tutaj w serii mamy wprowadzenie do kolejnej misji, która okraszona była „podwójną cenzurą”  kliknij: ukryte  (białymi i czarnymi pasami) zabójstwa misia. Boję się, że może być w serii tak samo, jak w OVA, czyli bezmózga siekanina, ale zobaczymy jak się rozwinie.

Najlepsza komedia tego sezonu już się skończyła. Miałem wielką nadzieję, że na końcu ujrzę zapowiedź drugiego sezonu bo warto. Seria shoujo, która jest parodią tego gatunku – strzał w dziesiątkę. Gekkan Shoujo Nozaki­‑kun przedstawia całą paletę freaków z tytułowym Nozakim na czele, który jest bezbłędny. Czasami aż mi szkoda Sakury, kiedy ten niszczy jej marzenia w dość brutalny, lecz śmieszny sposób. Ale nie tylko oni napędzają serię, mamy też innych dość udanych bohaterów np. Mikorina, Kashimę czy Yuzuki. No i jest Sakura, która jako bohaterka się sprawdza. Nawet w zwykłym shoujo czuję, że nie wkurzałaby, jak niektóre heroiny. Humor przemówił do mnie w wielkim stopniu, graficznie fajerwerków nie ma, kreska pasuje do animca i taką rolę ma spełniać. Opening i ending też bardzo fajne. Seria dostaje zasłużone 10/10. Oby tylko dali zielone światło na sezon drugi.

Kolejna sportówka za nami, ale tutaj jest pewność, że drugi sezon powstanie. Na tenisie się nie znam, ale nie przeszkodziło to mi w seansie. Momentami seria zamulała, ale miała też swoje dobre momenty. Trening Maruo ukazany był bardzo realistycznie, mecze tenisowe także fajnie były złożone. Zapowiadano, że seria będzie miała „oryginalną” historię, ale wszystko szło zgodnie z mangą. Baby Steps dostaje także zasłużoną 8.

Bardzo lubię siatkówkę i przy tej serii bawiłem się super. Ciekawe ukazanie treningów, brak supermocy, idealnie. Co do bohaterów, Hinata i Kageyama z początku troszkę wkurzali, ale szło się przyzwyczaić, reszta też ciekawie się prezentuje. Jak przystało na studio Production I.G, mecze ukazane były smakowicie, choć nie obyło się bez wpadek. Seria dostaje zasłużone 8. Drugi sezon? Z wielką chęcią.

Seria mnie nieźle zaskoczyła. Myślałem, że będzie to coś pokroju Stella Jogakuin Koutouka C3­‑bu, a tu proszę, komedia przednia. Bohaterki podobały się, zwłaszcza Momoka. Czasami same teksty narratora potrafiły rozłożyć. Jedna z trzech dobrych komedii tego sezonu. Po cichu liczę na drugi sezon w późniejszym czasie. 8/10.

Wymienili kilku ludzi, ale reżyser, scenarzysta i kompozytor zostali. Boję się, co Studio Deen zmaluje, bo patrząc na to, co ostatnio popełnili, to może wyjść i z tego katastrofa. Biedna Kanami…

Oficjalna strona chińskiego dystrybutora tego anime zapowiada na styczeń sezon drugi, więc może dokończą.

Ciekawe, czy wymiana studia i większości ekipy z Production I.G na Tatsunoko Production wyjdzie PP na dobre. Choć graficznie nie odbiega od pierwszego sezonu, wręcz przeciwnie, wygląda tak samo. Szkoda, że nigdzie nie ma Kogamiego, bo to była chyba najfajniejsza postać w pierwszym sezonie. Może pojawi się w kinówce. Trzeba czekać do października.

A nie prawda, bo odcinek był fajny, choć nie za dobry na finał. Pewnie niedługo dostaniemy newsa, że ostatni, „true ending” zostanie wypuszczony z ostatnią płytą BD, bo twórcy się nie wyrobili z czasem.
Co do serii, nie było źle, trochę pocięli, ale jak na reklamówkę oglądało się fajnie. Muzyka była świetna, grafika też ładna, cenzury trochę za dużo, ale zbliżają się wydania Blu­‑Ray, to się nadrobi, gra aktorska też niczego sobie. Ja daję serii mocne 7.

No i Kuroś się zakończył. Szkoda, bo mogli Phantomhive Manor Murder zawrzeć w tej serii, tworząc dwusezonówkę, saga ta ma 12 rozdziałów, ale woleli to na dwie OVA rozbić.

Co do serii, na 100% była lepsza od drugiego sezonu i końcówki pierwszej. Pierwsza połowa polegała na zawiązaniu fajnej akcji, a potem rozkręciła się masakra. Finał był także fajny, zwłaszcza ostatnie sceny. Nic tylko czekać na Book of Murder, a potem może twórcy zdecydują się zekranizować Ship Voyage Arc lub Public School Arc. Ja daje serii 8/10.

To jest prawda, tutaj wycinają wiele rzeczy np. kliknij: ukryte  kiedy Ken i Touka byli w kwaterze CCG, jako praktykanci chyba, czy uczniowie, a także wiele komediowych wstawek, stawiając tylko na ciągły dramatyzm. Ale nie powiem, ogląda się to nawet nieźle. Zawsze mogło być gorzej, jak w Gokukoku no Brynhildr, które jest z tego samego tygodnika Shueishy. Miejmy tylko nadzieję, że trzeci tytuł w Young Jump, Terra Formars, nie będzie wyglądał podobnie. A co do liczby odcinków, Tokyo Ghoulowi należało się z góry 24 odcinki.

Toż to reklamówka mangi, czego się po niej spodziewałeś? Ma wyglądać ładnie i przyciągać fanów, którzy wydadzą pieniądze na płyty BD, a gdy będzie im mało, to potencjalnie fani mają sięgnąć po mangę i przynosić spory hajs ze sprzedaży.

A ja mam problem z tą serią. Rozdziały mangi pochłaniam szybko i czasami żałuję, że to już koniec. A tutaj nie mogę przebrnąć przez odcinek w całości, zawsze gdzieś musi wpaść co najmniej półgodzinna przerwa. Poza tym, przez Yuukiego Kajiego, coraz bardziej nie lubię Kou. Tutaj mnie zwyczajnie irytuje. Futaba w adaptacji też trochę straciła, ale jest na plus. Reszta bohaterów też zła nie jest. Kreska, jak na I.G przystało, trochę przypomina mi Kimi ni Todoke.

Kuroś nabiera rumieńców. Atak na rezydencję wyglądał przepysznie. Szkoda tylko, że cenzura weszła w paradę.

Portale wskazują na rok 2014, ale znając Sunrise, to przełożą dwukrotnie premierę, jak w pierwszej i drugiej części.

To, że wprowadzono trochę humoru, nie znaczy, że poziom serii zaraz skoczy. W poprzednich nie było nic, tylko drama i krew, której leje się więcej niż w poprzednich dwóch sezonach(jakby chcieli nadrobić jej niedobór). Po 6 odcinkach jestem w stanie stwierdzić, że tutaj poprowadzenie historii niestety jest gorsze niż w pierwszych dwóch seriach studia Production I.G, ale aż tak złe nie jest. Zresztą, nie porównuje tego do filmu, którego jeszcze nie oglądałem. Poza tym, tak hucznie zapowiadają tą Sekigaharę. Boję się, że po prostu ją spierniczą.

Drugi sezon startuje jesienią. Teraz lecą recapy z nowymi scenami.

Odcinek dobry, no trochę się rozjechało, ale źle nie było. Zwłaszcza padłem ze śmiechu przy tej masakrze z udziałem Kuma­‑sanów policjantów.