Tanuki-Anime

Urocze to jest! Takie głupiutkie, ale wybijające się oryginalnym podejściem do tematu. No i w końcu to pan książę będzie tym, którym będziemy kierować. Super! Aż sama mam ochotę zagrać w podobną grę <3

Przyjemna seria. Może niewybitna, ale ma w sobie coś, co sprawia, że wyłamuje się z konwencji schematów.

Już nawet jestem po 16 odcinku.
Wow, jak to się wszystko ładnie ze sobą łączy. Coś czuję, że zakończenie będzie słodko­‑gorzkie, czyli takie, jakie lubię najbardziej <3

No muszę przyznać – to będzie serial roku, jak nie dziesięciolecia. Bardzo wciąga i naprawdę jestem w miłym szoku, jak niezwykła jest ta opowieść. Końcówka 14. odcinka zaskakuje, więc już się nie mogę doczekać, co będzie dalej!

Podpisuję się!
Bardzo się dziwię (w pozytywnym tego słowa znaczeniu), jak dobrze ten serial jest zrealizowany. Twórcy cały czas mnie zaskakują, a po 13. odcinku jest tylko lepiej :3

Już jestem po dwunastym… i wow, wow, wow! Co tu się dzieje? To, jak bardzo nietuzinkowe jest to anime, przechodzi moje pojęcie. STR odstaje od typowym podróży w czasie, a każdy kolejny ślepy zaułek sprawia, że jestem coraz bardziej zaintrygowana ciągiem dalszym. Oby tylko poziom utrzymał się do samego końca (a jest na to nadzieja, jako że manga jest zakończona) i będę happy! Polecam!

Muszę przyznać, że anime z każdym kolejnym odcinkiem jest coraz ciekawsze. Motyw podróżowania w czasie jest naprawdę zgrabnie poprowadzony i wcale nieprzesadzony. Mimo oczywistych wątków fantastycznych, całość wypada przekonująco. Najbardziej cieszy mnie fakt, że bohaterów da się lubić. To prawdziwa rzadkość, by główny bohater był tak ciekawą i inteligentną postacią.
Już się nie mogę doczekać następnych odcinków!

Zgadzam się!
Uważam, że to jedna z ciekawszych pozycji w 2022!

Już po trzecim odcinku widać, że to będzie lekka, przyjemna, czasami wzruszająca seria – czyli dla każdego coś dobrego. Trochę humoru, trochę akcji, a w tle delikatnie zarysowany morał posiadania rodziny. Brzmi interesująco!

Ale to… słabe. Ale tak porządnie słabe, że aż jestem ciekawa, co się dalej wydarzy. Motywacje bohaterów – słabe. Ilość nagromadzonych romansów – słabe. Nagłe olśnienia i spryt – słabe. No ale… To jeden z tych tytułów, który może okazać się tak zły, że aż dobry.

Nie jest to może anime wysokich lotów, a na pewno nie jest oryginalne (można chociażby wspomnieć o Otomege Sekai z poprzedniego sezonu). Ale może okazać się całkiem przyjemną rozrywką, o ile twórcy nie popłyną w dramaturgię. Liczę na wyśmiewanie wszelkich absurdalności z gier/mang i będę happy.

Zainteresowałam się tym tytułem z dwóch powodów:
1) Waneko wydaje mangę, więc można przypuszczać, że oryginał ma coś do zaoferowania;
2) Kryminały to coś, co lubię.

I jak wrażenia? Wprowadzenie postaci, pokazanie, że nie wszystko jest tak oczywiste, jakbyśmy chcieli, delikatne pokazanie, że coś tu nie gra – na razie jest w porządku.

Naprawdę ładnie zrobione anime. Takie bym powiedziała w starym stylu – z treścią, w ładnej oprawie i dobrą muzyką. Czego chcieć więcej? Fabuła powoli się rozkręca, sama akcja jest szybka i ładnie narysowana, no i humor! Taki lekki, a przy tym niewymuszony. Nic tylko oglądać!

Obejrzałam, bo było na Netflixie, ale raczej dlatego, że lubię jak coś leci w tle. Czy było warto? Przeciętnie. Pamiętam, że obejrzałam te dwie kinówki chwilę po ich premierze i teraz nie mam bladego pojęcia, co się w nich działo. Kompletna pustka. To tylko pokazuje, jak przeciętne same w sobie są Sailorki. Ale dalej się sprzedają. Zapewne przez to że trafiły na dobry grunt w 90. latach, są traktowane jako coś niezwykłego i jedynego w swoim rodzaju.

Z ciekawości zajrzałam również do remaków poprzednich sag – ulalala… przecież to jest strasznie nudne. Sądzę, że Sailorki mogą znaleźć swoje grono fanów tylko wśród tych osób, które oglądały ich przygody za dzieciaka. Obecnie wątpię, by ktoś się nimi zainteresował.

Przecież to jest genialne! Czemu o tym anime wcześniej nie słyszałam? Gdy człowiek ma 20+, nie ma opcji, by się nie tyle pośmiać, co zrozumieć bohaterów!
Biorę się za oglądanie!

Sprawdziłam, więc mam pytanko.
Po obejrzeniu anime, zerknęłam do mangi. Jest przekład jeden do jednego. Więc  kliknij: ukryte  o jakim materiale „po latach” mówisz?

Wow, to było szybkie. Ne sądziłam, że tak ładnie poprowadzą historię, że po wszystkim pozwolą nam odetchnąć.
Zdecydowanie piękna opowieść o tym, że nikt z nas nie może być samotnym. Bardzo polecam! <3

No i lecimy dalej!
Drugi sezon według mnie był czasami nierówny, aczkolwiek wreszcie rozwiązuje część zagadek. Humor został, ale już w mniejszych dawkach, ponieważ dramat wychodzi na prowadzenie. Mnie to nie przeszkadzało, ponieważ krok po kroku, odcinek po odcinku, czułam coraz silniejszą więź z postaciami.
Jedyne co mi się nie podobało to, że  kliknij: ukryte  Yuki uznał, że kocha Tohru jak swoją mamę. No żenujące to było i niepotrzebne. Zapewne autorka nie chciała tworzyć między nimi konkurencji, ale nosz kurde no! Cała reszta na plus!
Zostały mi ostatnie 13 odcinku i już nie mogę się doczekać, kiedy poznam zakończenie tej opowieści. Trzeba przyznać, że ma swój urok!

Obejrzałam po raz drugi, żeby zrobić sobie maraton wszystkich sezonów. Jeżeli mnie pamięć nie myli, pierwszy sezon kończy się tak samo jak anime z 2001 roku, które całkowicie pokochałam. Teraz mam szansę wreszcie poznać całość!

Do rzeczy!

Kumam naturalnie oskarżenia względem Tooru, ale w tym jednym przypadku jestem z tych, które ją bronią. Nie wiem, może dlatego, że nie zakochuje się w każdym facecie sprawia, że jest bardzo przystępną postacią. Lubię ją za jej upór i tę dobroć (może lekko przesadzoną, ale rozumiem, że właśnie takiej dobrej osóbki bez skazy potrzebowała ta rodzina). Generalnie mnie nie przeszkadza.

Pierwszy sezon to na razie jedynie wprowadzenie, ale już od pierwszych scen widać słodko­‑gorzką fabułę, która będzie zarówno rozbawiała, jak i rozczulała. To lubię. Uważam, że bez tej humoru Fruits Basket byłby nie do wytrzymania. A tak to proszę – można się wczuć w tę historię.

Trudno nie polubić bohaterów. Nie mam ani jednej postaci, której bym nie znosiła (ok, Akito, ale na razie rzadko się pojawia, więc jest git). Każdy ma swój charakter, każdy ma swoje plusy i minusy.

Już zaczynam drugi sezon! <3

Nie powiem, żeby to było jakoś super oryginalne, ale muszę przyznać, że ta seria ma w sobie jakiś urok, który przyciąga. Jestem już po trzecim odcinku i choć mam wrażenie, że tam się kompletnie nic nie dzieje, wciąż i wciąż uśmiecham się podczas seansu.

Trochę od premiery tego filmu minęło, ale ja dopiero teraz postanowiłam przystąpić do seansu. Listopadowa pogoda nie rozpieszcza, w związku z czym miło jest obejrzeć coś, co rozpali choć trochę serduszko swoim ciepłem.

Początek filmu był dla mnie niezrozumiały, ale im dalej w las, tym lepiej. Naprawdę ciekawa fabuła, niezwykli bohaterowie, morał jakich może i wiele, ale pokazany w taki sposób, że nie sposób się nie rozczulić. Przepiękny film o zwyczajnych/niezwyczajnych sytuacjach. Właściwie nie wyobrażam sobie innego kraju, który mógłby stworzyć tak nastrojowy film, jak właśnie Japonia. Bardzo polecam, bo zostawia po sobie taki rodzaj ciepła, o jaki czasami trudno!

Jak dla mnie 9/10 – jedno z ciekawszych ujęć kinematografii, do którego chce się powracać.

Dopiero obejrzałam i podbijam opinię, gdyż serial niesamowicie mnie wciągnął i musiałam obejrzeć wszystkie odcinki na raz.
Dawno już nie oglądałam takiej historii, która aż tak mnie przerazi swoim rozwinięciem. W anime świeci pogodne słońce, a ja cały czas miałam wrażenie, że coś z krzaka wyskoczy.

Co do powyższych uwag:
- to shounen, bohaterowie musieli być dziećmi a ich inteligencja była niezbędna do tego, by jakoś ta akcja szła do przodu. Mnie osobiście nierzadko ujęli – szczególnie wyprzedzaniem wielu, wielu faktów.

I teraz opinię co do Izabelii oraz tego, skąd wiedziała:

 kliknij: ukryte  no w sumie to też nie ogarniam, czemu tak rzadko zaglądała w ten lokalizator, ale najwidoczniej była tak pewna swojego szpiega, że jej nie zależało. Szczególnie, że i tak wiedziała, że coś planują, więc wszystko jej jedno czy ich zobaczy na lokalizatorze czy nie. Co do rozmów i spisków w pokojach – składam to na potrzebę pokazania jakiejś innej lokacji. Aczkolwiek fakt, tutaj też miałam schizę, że nagle ich ktoś podsłucha xD No ale fakt, dla którego Izabella przypuszczała, że Ray ją zdradzi – wg mnie najwięcej mówi o tym obrazek, jaki namalował: tylko on, Norman i Emma. To już dużo świadczy i sądzę, że po tym wiedziała, że Ray ją zdradza, żeby uratować swoich przyjaciół

Ogólnie uważam, że akcja trzyma poziom i fakt, że nie byłam pewna, jak się to wszystko potoczy – ogromny plus. Dawno nie oglądałam niczego podobnego, co by mnie zaskakiwało odcinek po odcinku. 9/10! I czekam na drugi sezon.

PS.  kliknij: ukryte  Esuuu… ta akcja z Normanem zmusiła mnie niemal do płaczu. No nie wierzę, że to się tak skończy. Ale odcinek z jego odejściem był największą niewiadomą! No boto główny bohater – wierzę, że jeszcze go spotkamy!

Kurczę, niby to nowe anime, a z drugiej strony podczas seansu ma się wrażenie, jak gdyby to po prostu kolejna odsłona znanego już schematu o pięknej przyjaźni, o dobroci i przygodzie. I dobrze. Ja znam podobne historie od dzieciństwa, a ta była idealnym powrotem.

Jasne – to historia przeciętna, ale z uroczym zakończeniem. Coś idealnego dla młodego odbiorcy. Dla mnie 6/10, ale i tak uważam, że 13­‑latki zakochają się w tej opowieści.

Ale bym się ucieszyła <3
To tak świetna seria!!!

Byłam bardzo ciekawe tego anime, ponieważ ostatecznie Waneko postanowiło wykupić prawa do mangi. Więc włączyłam… i właściwie to była bardzo dobra decyzja. Mam wrażenie, że Otaome Game no Hametsu to taki trochę powrót do starych, dobrych serii, które potrafią bawić, a jednocześnie rozgrzać od środka. Pierwsze wrażenie jest jak najbardziej na tak i jestem ciekawa ciągu dalszego!