Tanuki-Anime

 kliknij: ukryte  Według zasad tego świata powinien zginąć, wiec przyszło mi do glowy, że może oni wcale nie umierali, no ale jednak mylilam się.

Aha, dziękuję, teraz juz mam pewność ;)

Mam takie pytanko do obeznanych ;D Chyba trochę nieuważnie oglądałam, ale nie zrozumiałam za bardzo jednej kwestii… Mianowicie –  kliknij: ukryte  czy osoby, które zginęły w grze umarły także w prawdziwym życiu?

No, genialny był xD
Sebastian śmiejący się z biednego Ciela ;D
PS. To chyba Ty tłumaczyłeś dwa pierwsze odcinki Kuroszka, prawda? Bardzo mi się podobało Twoje tłumaczenie :)

Opening i w ogóle wszystko :) Już nie mogę się doczekać ^^

Hmm… bardzo klimatyczne. Niestety bohaterowie nie mają zbyt rozbudowanych osobowości, fabuła też niestety nie do końca zachwyca. Ja oglądałam w nocy, na słuchawkach i muszę przyznać, że naprawdę dało się wyczuć atmosferę grozy. Grafika jest naprawdę świetna, muzyka (a raczej efekty dźwiękowe) też. Końcówka była moim zdaniem trochę zbyt groteskowa. Mimo to polecam, bo naprawdę dobrze mi się to oglądało, a ten mroczny klimat był niesamowity.

Źle to ujęłam. Oczywiście, jest wiele osób, którym nie spodobało się z wyżej wymienionych powodów, ale są też osoby, które lubią krytykować wszystko co popularne. W tym kontekście chodziło mi właśnie o te osoby.

Też widziałam to określenie na tym portalu :) Ale w głosowaniu na najlepszą serię zajęło bodajże drugie miejsce. Po prostu, niektórzy krytykują tę serię, tylko dlatego, że jest popularna.

A co do zakończenia – no cóż manga trwa dalej, ale możemy spodziewać się drugiej serii najwcześniej na wiosnę 2015 (tak sądzę)

PS. A ja zawsze, mimo że bardzo się staram, przez przypadek natrafię na jakieś spoilery :((

Co tu dużo mówić… świetna seria! Niesamowita fabuła, muzyka, bohaterowie( na początku nie mogłam się do niektórych przekonać, ale ostatecznie przywiązałam się do wszystkich (z wyjątkiem jednej) – dlatego  kliknij: ukryte  z bólem patrzyłam jak umierają. Nie wiem jak wytrzymam czekanie na drugą serię. Już dawno nie czułam takich emocji! Polecam, mimo drobniutkich wad, które w ogóle mi nie przeszkadzały w oglądaniu.

Nie, to nie tak, że recenzja się nie przydała. Skutecznie zniechęcała mnie do obejrzenia, aż do momentu, w którym ciekawość zwyciężyła. Teraz bardzo żałuję, że „nie posłuchałam”. No cóż, mam nauczkę na przyszłość.

Na początku nie zapowiadało się źle. Ale to co działo się później… Po co ja to oglądałam? Zero klimatu, a to zakończenie?! Zepsuło mi wrażenie po bardzo dobrej pierwszej serii. Teoretycznie nie jest takie złe, ma swoje zalety(muzyka, bohaterowie – choć ich i tak później popsuto no i wśród nich był Claude- najbardziej irytujący typ wszech czasów, grafika- ale i ona nie zawsze zadowalała), ale co z tego, skoro popsuło efekt pierwszego Kuroshitsuji. No szkoda, szkoda, bo mimo wielu złych opinii miałam nadzieję na coś przynajmniej dobrego. Polecam tym, którzy bardzo chcą wrócić do naszych starych bohaterów, a przy okazji potrafią wyłączyć mózg i ignorować zupełnie fabułę.

Nie oglądaj, Cintryjko. Moim zdaniem nie jest AŻ TAK tragiczne, ale potrafi popsuć opinię o świetnej pierwszej serii. Po prostu gdzieś mi teraz umknęła ta cała sympatia ;(

Ja natomiast dzisiaj zaczęłąm oglądać i na razie nie jest źle, ale to dopiero początek. Ten nowy lokaj nie dorasta Sebastianowi do pięt!

Może być, aczkolwiek szczególnie mnie nie ujęło. Owszem, dobrze się ogląda, ale jak dla mnie było trochę za bardzo patetyczne. Poza tym, nie lubię mechów. Kreska była dość nietypowa, ale ogólnie oprawa graficzna jakoś mi nie pasowała do tematyki serii. Nie wiem co ludzie widzą w tej serii, że ma tak wysokie oceny. I nie widzę tu podobieństwa do Death Note. Może po prostu nie moje klimaty? Przecież każdy lubi co innego.

Nie wiem czy oglądać drugą serię… Normalnie chyba bym nie obejrzała, ale niestety nie wiem co się tu tak naprawdę stało. Mnóstwo rzeczy nie zostało wyjaśnionych.

Jeszcze nie oglądałam, ale może obejrzę niedługo. Wtedy dam Ci znać, ok? ;)

O ile pierwsza seria była ok, to ta jest po prostu fenomenalna. Naprawdę wpłynęła na mój sposób postrzegania pewnych spraw. Niesamowicie wzruszająca. Tutaj wszystko wydaje mi się lepsze, mimo iż z pozoru było takie same – bohaterowie, kreska (którą dopiero teraz doceniłam i uważam, że jest piękna i świetnie pasuje do klimatu serii). Ale w sumie nie do końca zrozumiałam zakończenie. Hmm…  kliknij: ukryte  czyli Ushio i Nagisa ostatecznie umarły czy nie? Czy Tomoya w pierwszej wersji też umarł i dzięki temu mógł powrócić do przeszłości? Gorąco polecam wszystkim, nawet tym, którym pierwszy Clannad się nie spodobał.

Powiem tak: samo anime dało więcej pytań niż odpowiedzi. W sumie, to nic się nie dowiedzieliśmy. Można je uznać za reklamę mangi. Ale co mogę powiedzieć na temat samego anime…

Muzyka była klimatyczna- jedna z mocniejszych stron serii.
Fabuła dość zagadkowa, ale nie mogę wiele o niej powiedzieć z powodów, o których wspomniałam wcześniej.
Bohaterowie – no cóż, niby ok, ale czegoś mi w nich brakowało.
Grafika, nie wiem czemu, średnio mi się podobała.

Myślę, że warto byłoby zrobić jakiś remake po zakończeniu mangi. Bo ta seria w sumie nic nie wyjaśniła.

Zabawne i ciepłe anime, jednak mam wrażenie, że fabuła mogłaby być bardziej rozbudowana. Mimo to siła tego anime zdecydowanie leży w humorze (ocierającym się o parodię) i przerysowanych bohaterach. Myślę, że warto obejrzeć, świetnie poprawia nastrój.

Mi bardzo się podobało! Niesamowicie pozytywne i pełne ciepła! Jednakże wiem, że dla innych może być bez sensu – bo w sumie fabuły jako takiej to anime nie posiada. Wielkim plusem jest oprawa muzyczna i graficzna. Ja tam bardzo zżyłam się z tymi uroczymi bohaterkami (no może oprócz Azusy) i niedługo wezmę się za drugi sezon.

No cóż, sprawa jest dość skomplikowana…
Dość zabawne(niektóre momenty były bardzo śmieszne) i średnio wzruszające, niestety miałam wrażenie, że lekko przedramatyzowane. Bohaterowie oryginalni i całkiem fajni, ale potrzebowałam czasu, by przekonać się co do niektórych.

Fabuła była dla mnie na początku dość dziwna, później kliknij: ukryte  ( po wątku Kotomi) jakoś wszystko nabrało jak dla mnie większego sensu.

Nie mogłam przyzwyczaić się do projektów postaci. Wyglądały jak muchy albo żelki gumisie(?)! Gdyby nie te oczy byłyby naprawdę ładne.

Za to podobał mi się sposób ukazania relacji między  kliknij: ukryte  Nagisą i Tomoyą.

Ostatecznie jednak seria pozostawiła dość miłe wrażenie i mam ochotę sięgnąć po drugą część.

Świetne! Genialna, doskonale przemyślana fabuła i niesamowite postacie. Do tego specyficzny klimat, naprawdę dobry soundtrack, który trzyma w napięciu. Grafika bardzo przypadła mi do gustu. Można uznać, że przesadzam, ale uważam, że to anime jest niemalże doskonałe i polecam je każdemu! Podobało się nawet osobom z mojego otoczenia, które ze światem M&A nic wspólnego nie mają.

Na początku do Kuroshitsuji podchodziłam dość sceptycznie. Miałam obawy, zważywszy na to, że szeregi fanów tegoż anime wypełniają w dużym procencie nastoletnie yaoistki, do których ja się nijak nie zaliczam. Na szczęście moje obawy okazały się niesłuszne i ta mroczno- komediowa opowieść ujęła moje serce.

Ale co się na złożyło? Wszystko po trochu, ale chyba najbardziej klimat i bohaterowie. Sebastian- po prostu bohater idealny. Nienaganne maniery, nieziemski wygląd i gotowość do spełnienia każdej zachcianki swojego małoletniego pana. Do końca pozostał tajemniczy i tak naprawdę nie mogłam nigdy stwierdzić co on kiedy czuje(o ile w ogóle coś czuł ;)). Sebcio ma swój niepowtarzalny urok, który sprawia, że mimo bycia bezdusznym demonem nie sposób ne stać się jego wielbicielem. Jest wyidealizowany- to prawda, ale w jego przypadku to całkowicie uzasadnione.
Ciel też ciekawy- niby emo przepełnione żądzą zemsty(przyznam się, że to nie jest typ w moim guście), ale dzięki pewnym momentom i jego zachowaniom można było wyczuć, że to po prostu inteligentne i dojrzałe, ale skrzywdzone jeszcze dziecko, które tak naprawdę potrzebuję miłości i opieki, która została mu brutalnie odebrana. Ciel z pewnością, mimo że próbował to ukryć przywiązał się do Sebastiana, i było to o tyle tragiczne, że lokaj był przy nim w wiadomym celu. Inne postaci- bardzo charaktertystyczne i zapadające w pamięć.

Oprawa graficzna śliczna- wiktoriańska Anglia w wariacji animowanej- cudo.
A muzyka? Przepiękna i w bardzo dużej mierze tworząca ten specyficzny klimat. Kiedy w 24 odcinku usłyszałam Lacrimosę po raz ostatni, łzy same poleciały.

Podsumowując polecam zdecydowanie- to nie jest żadne pseudo­‑yaoi tylko ciekawa i oryginalna seria zapewniająca świetną rozrywkę- idealna na spokojne wieczory.

Co do drugiej serii to nie oglądałam i sama nie wiem. Opinie są skrajnie różne.Zakończenie pierwszej mi się podobało i mnie usatysfakcjonowało więc… czy kontynuacja ma sens? Jeżeli Kuroshitsuji II to przede wszystkim fanserwis to ja podziękuję- boję się, że zepsuję sobie wrażenie. Jednak z drugiej strony nie chciałabym stracić ewentualnej okazji do zobaczenia kolejnych ciekawych przygód naszego Czarnego Lokaja. Tak więc jestem w kropce, ale zawsze pozostaje też przecież manga.

Obejrzałam drugą część by poznać zakończenie Bokura ga Ita. Nie zawiodłam się. Hstoria chyba nawet lepsza niż ta, którą zaprezentowano w anime. Tutaj problemy są dojrzalsze, nie takie typu  kliknij: ukryte  „Nie przyszedł na randkę- już mnie nie kocha”. Polecam fanom anime, którzy nie mają dostępu do mangi, a chcieliby poznać zakończenie.

Mimo nie najpiękniejszej grafiki pierwszy odcinek tego anime mnie zainteresował. I do momentu  kliknij: ukryte  rozstania Nanami i Yano, czyli gdzieś tak do połowy zanteresowanie nie spadało. Niezwykle emocjonalne, sprawiało czasami, że miałam się ochotę zakochać ;)).
Niestety od połowy już trochę zaczęłam się nudzić. Bohaterowie byli realistyczni. Nie kryształowi, nie przesadnie źli ani dobrzy. Po prostu tacy ludzcy… Mimo to czasem mnie irytowali. Zakończenie wzruszające, ale pozostawiające niedomówienia, więc polecam zapoznać się z mangą lub dramą. Powiem jako ciekawostkę, że na samym końcu mangi  kliknij: ukryte  Nanami i Yano byli razem. Ogólnie to polecam, szczególnie miłośnikom romansów, wielbicielom szybkiej akcji- niekonecznie.

Bleach to pierwsze anime jakie obejrzałam i już na zawsze pozostanie w mojej pamięci. To właśnie ten tytuł tak naprawdę sprawił, że zainteresowałam się anime, a później innymi tematami związanymi z Azją. Fabuła po prostu świetna. Może i trochę przewidywalna, ale nie raz wywoływała u mnie szybsze bicie serca. Jedynie niektóre fillery były odrobinę nudne- ale w gruncie rzeczy można je pominąć. Postaci po prostu cudowne. Znalazłam swoich ulubieńców, z którymi niesłychanie się zżyłam i przeżywałam wszystko razem z nimi. Przyznam się, że nawet kilka razy podczas oglądania popłynęły mi łzy. Grafika jest moim zdaniem na wysokim poziomie, szczególnie w ostatnich odcinkach. A muzyka- genialna. W sumie to ona sprawiła, że zainteresowałam się j­‑popem. Ulubione openingi i endingi mam na telefonie i słucham ich gdy ogarnie mnie nostalgia. Daję 10/10- po prostu nie mogę inaczej.