Tanuki-Anime

Nawet nawet. Nic wybitnego, ale jednocześnie – w końcu coś nowego, świeżego.

W ogóle ile o tym myślę, wydaje się przeciętne… Ale oglądając tego animca bawiłem się wybornie! Jeny, jakie to było przyjemne, w sezonie wiosna 2022 właśnie na odcinki tej serii czekałem najbardziej. Nawet bardziej niż na trzeci sezon Kaguyi… Co jest w pewien sposób dla mnie porażką, bo jednak Kaguya to anime kilka klas wyżej, dające mi dużo więcej emocji z oglądania. A jednak to właśnie na Otomege czekałem najbardziej.

No, jakby utrzymali klimat serii, to tak, zdecydowanie byłoby to jedno z najlepszych anime wszech czasów.

Przede wszystkim, nauczyłem się, że im „durniejsza” fabuła z opisu, tym japońska myśl animacyjna mi milsza. Przykładowo: „Ore, Twintails ni Narimasu”, które uważam za prawdziwe objawienie, albo „Dokyuu Hentai HxEros”, które może objawieniem nie jest, ale z założeń nie miało prawa się udać, a ostatecznie okazało się być świetne…

Więc do „Koi wa Sekai Seifuku no Ato de” podszedłem oczekując świetnego kawałka totalnie odjechanego anime… i po pierwszych dwóch odcinkach, jest lepiej niż dobrze. Bawię się wyśmienicie, relacje między bohaterami autentycznie mnie poruszają, kreska miła dla oka, chwilami nawet bardzo… Coś czuję, że znowu trafiłem w małą perełkę powstałą z szalonej japońskiej myśli fabularnej :D

Kocham. Aż się boję, że się skończy. Tzn. tak bardzo mi się podoba, że już przy pierwszym odcinku poczułem to ukłucie strachu, że ta seria, jak niemal każda inna (One Piece), będzie mieć swój koniec.

Aż mi przeszło przez myśl, że bym się cieszył, jeśli skiepszczą ten sezon. Przynajmniej nie będę mieć w sercu tego strasznego uczucia pustki, jakie towarzyszyło mi po zakończeniu drugiego sezonu… Ale z drugiej strony, wolę doświadczyć tej komedii w pełnym geniuszu. Najwyżej ciężko mi się będzie pozbierać mentalnie pod koniec sezonu, ale jednak wolę, by komedia trwała, a Kaguya­‑sama wzniosła się na wyżyny absurdu, które zaprezentowała w dwóch poprzednich odsłonach.

tl;dr
Przejąłem się, bardzo pragnąłem zobaczyć dalszą część przygód spółki, oby ten sezon był najlepszym ze wszystkich.

Zmieniłem na 8/10
po obejrzeniu Sabikui Bisco, które dostało ode mnie 10/10.

Ale to było… Jasny gwint, ja pierniczę, o rety rety rety.
100/10, ulubione, must have, must watch, drugie miejsce po Darker than Black.

Rok 2022, a tu taka perła. Aż „Ousama Ranking” chyba dostanie ode mnie tylko 8/10, bo te 9/10 co dałem to jak potwarz dla Sabikui Bisco.

Co za anime, jasny gwint.
Idealne. Bez słabych momentów. Wszystko na swoim miejscu.
A to niby tylko zwykły shounen.
Dla mnie to taki NieR: Gestalt w świecie anime. Perła, oby tylko nie potrzebowała lat na docenienie.

Słów mi brak. Naprawdę nie miałem pojęcia, że w 2022 roku dostanę tak dobre anime. Że jeszcze powstanie coś, co mnie wprawi w osłupienie, że z wrażenia będę skakał na krześle. A tu się udało.
Kreska to mój ulubiony styl, nic sobie bardziej nie cenię niż taki w pełni ręcznie nakreślony rysunek. Albo tak zrobione efekty komputerowe, że ich po prostu nie widać.

A ten świat przedstawiony… Jasny gwint, zakochałem się. Cieszę się, że dożyłem momentu, w którym mogłem doświadczyć tak pięknej, intensywnej i emocjonalnej przygody.
Umieszczam Sabikui Bisco w swoim top 3, które wygląda następująco na dzień dzisiejszy:
1) Darker than Black
2) Sabikui Bisco
3) Cowboy Bebop.
I tak, jest całe mnóstwo „lepszych” serii niż SB (Ghost in the Shell albo Gintama chociażby), ale to właśnie to anime idealnie wpasowało się w mój gust, przeorało mnie mentalnie i dało kopa to działania. To był dla mnie powrót do dzieciństwa w kryteriach odczuwania radości i przeżywania emocji podczas oglądania. Nic tak nie polecam na dzień dzisiejszy z nowych serii, jak właśnie Sabikui Bisco.

I ten opening, i ten ending… Ach, miód na uszy ^_^

9/10
Do ideału zabrakło naprawdę niewiele.
Wybitna seria, pięknie narysowana, oj, naprawdę przepięknie… Historia mnie wciągnęła, choć od połowy nie jest już tak niesamowicie odkrywcza, jak z początku. Nie wyjaśniono wszystkich wątków, chociażby króla podziemia.
Ale tak poza tym – przepiękna opowieść, jakich bardzo mi brakuje wśród współcześnie kręconych anime. Mam nadzieję, że ta seria odwróci ten trend i dostanę w niedalekiej przyszłości znacznie więcej serii w stylu 'okruchy życia+shounen'.

Gdyby to była trzecia seria telewizyjna w utrzymanym stylu dwóch pierwszych, to bym dał 10/10 oraz jeszcze jeden punkt ekstra za happy end (po drugim sezonie, który notabene do dzisiaj wywiera wpływ na moje życie, przez tydzień nie mogłem się pozbierać, tak mi było smutno).

A tak to tylko miłe dla mnie jak mało co „afterstory”. Takie „posłowie” po serii telewizyjnej, nawet nie jakoś szczególnie udane. 5/10

Tak czy inaczej, zachęcam do obejrzenia. Koi nerwy. Po tylu latach… Wreszcie odczuwam spokój, co się stało z jednym z moich ulubionych bohaterów ze świata anime. Niemniej – serii TV nie dorasta do pięt. Seria TV pozostanie legendarna.

Ależ się uśmiałem! Jeny, jaka to była przyjemna komedia ^_^ Początek był genialny, później jednak seria zeszła na poziom sezonowych komedii, niemniej – wciąż zachowując swój klimat i humor. Do samego końca oglądałem z ogromnym zaciekawieniem. Dla mnie perełka z gatunku niewymagających komedii z przyjemnie prowadzoną fabułą.

To, jak to anime się rozwinęło, jest dla mnie czymś niesamowitym. Rozkręca się powoli, ale oglądając odcinki powyżej czwartego aż skakałem na krześle z wrażenia. Nie spodziewałem się tak dobrej serii. Nie, co ja mówię – w życiu bym nie pomyślał, że to anime się tak rozkręci… Ja pierniczę, czarny koń sezonu.

Wraz z zyskaniem doświadczenia, po obejrzeniu wielu serii anime i paru innych sprawach – konkluduję, że to anime jest w ścisłej czołówce anime wszech czasów.

Omedeto!
:'D
I w tym momencie tytuł ten z buta wywarzając sobie przejście wszedł na półkę, na której stoi Gintama wraz ze School Rumble, GTO, Kaguya­‑sama wa Kokurasetai Tensai­‑tachi no Renai Zunousen, Ore Twintails, Hataraku Saibou, seria Non Non Biyori, Seto no Hanayome, No Game no Life, Gamers, Baka to Test to Shoukanjuu oraz Azumanga Daioh!

I oby już na tej półce pozostał do końca trwania serii, to wejdzie do kanonu klasyki, a nie okaże się tylko chwilowym gościem. O ile zyska nieco więcej własnej tożsamości – na tym polu jeszcze mi osobiście trochę brakuje w tej serii. Ale reszta… Reszta jest wybitna.

9/10 jak dotąd (pierwsze sześć odcinków) z gatunku komedia/satyra/parodia.
W tym roku jeszcze nic weselszego nie oglądałem ^_^

Zwlekałem, jak z dokończeniem pierwszej części. Chyba dobrze, bo teraz byłem w stanie lepiej docenić wszystko, co w tym anime się wydarzyło…
10/10 za grafikę, postacie, pracę seiyuu.
Muzyka i fabuła 7­‑8/10.
Ale ogólny obraz jest tak spójny, okruchy życia tak dobre, że mniej nie dam, niż pełną dychę :-) Ostatni odcinek mistrzostwem świata, kiedy przez blisko 4 minuty pokazano tylko jedno ujęcie z przemieszczającymi się postaciami… I nie było nudno :-) Cudowna seria.

Ale jestem zaskoczony, że to anime jeszcze żyje i dostaje nowe komentarze.
Ja je już dawno temu obejrzałem, ale z tego, co pamiętam, rozkręcało się elegancko w okolicach premiery. Do dziś się uśmiecham na wspomnienie nawigator i jej hasło „Widzę!”. W pewnej chwili zostało użyte, do tej pory traktowane poważnie, jako element komediowy… Oj, jak ja się wtedy śmiałem :-)
12/10 – :D
Jednak się zgadzam, jeśli chodzi o klimat, to mało jest anime, które robią to aż tak dobrze. Na szybko przychodzi mi w tej chwili na myśl tylko Pandora Hearts.
Pozdrawiam i życzę dalszych fantastycznych przygód z anime, niekoniecznie tymi najświeższej daty, jednak wciąż – niezwykle świeżymi!

Za to anime zabierałem się całymi latami. Tak z siedem mi zeszło, w międzyczasie zrobiłem dwa podejścia, ale jakoś mi nie siadło… I w końcu obejrzałem. I dobrze, że zwlekałem. Dopiero teraz, mając niemal trzydziestkę na karku, doceniłem to anime w pełni. Genialne. Ilość smaczków powala. No i koi nerwy jak żadne inne ^_^

Anime obejrzałem za dwoma podejściami, po połowie.
Pierwsza połowa – RE­‑WE­‑LA­‑CJA. Dycha lekko idzie.
Druga połowa niestety już mnie tak nie urzekła. Dalej byłem bardzo wzruszony, ale zmieniła się skala i z dość kameralnych okruchów życia w bardzo szybkim tempie i nieco po łebkach film przeszedł w motyw ratowania. Może nie świata, ale przynajmniej jego części. Niemniej druga część wcale nie sprawia, że ta produkcja nie zasługuje na obejrzenie. Zasługuje, jest naprawdę wyjątkowa i mnie bardzo urzekła. Nie jest to jeszcze ideał, do ideału zabrakło jeszcze z godziny na spokojniejsze i bardziej dojrzałe wprowadzenie wątku nastoletniego.

Osobiste zwierzenia są najcenniejsze. Inna sprawa, że niekoniecznie w Internecie, gdzie każdy może napisać, co chce ;-) Jak pandemia? Mocno daje ci się we znaki, czy nie czujesz różnicy?

Anime oceniam dalej równie wysoko. Rewelacyjnie poprawia mi humor, tyle absurdu i to tak lekko podanego, jak w tej serii, rzadko kiedy doświadczam. Wspaniała seria na rozluźnienie i poprawienie sobie nastroju :-)

Żyje w tym anime i ma się dobrze. Spokojnie leci 9/10, tak świetnej serii już dawno nie widziałem. Właściwie to jestem w szoku, że w latach 20 XXI wieku wciąż powstają takie perełki… Mam nadzieję, że to anime z czasem będzie miało coraz większą i większą rzeszę fanów. W moim odczuciu zasługuje na to.

Daję dychę. Jak to powiedział mój 10­‑cio letni brat, to było „piękne”. Nie idealne, ale piękne.
A wszystkie wady, po upływie czasu, w moich oczach tylko dodają temu filmowi charakteru. I tak, zastanawiając się nad nim głębiej, nie ustrzegł się kilku błędów, niemniej na pewno nie zapomnę tego filmu. Trafił w mój gust niemal idealnie.

Padłem xD
Niebezpiecznie zbliża się do poziom Tengen Toppa Gurren Lagann, czyli zaczyna w swojej dziedzinie walić w kierunku 10/10. Ilość radości, jaką sprawia mi oglądanie tej serii, jest zabójcza xD
Jeny, to jest rewelacyjne. Taka totalnie odmóżdżająca rozrywka, ale za to na bardzo wysokim poziomie.

Wyśmienicie bawiłem się przy tym anime. Zabrakło mi jednak jakiejś konkluzji na koniec, jakiegokolwiek domknięcia fabuł… Niemniej postacie wzbudziły moją sympatię, a i wielokrotnie się śmiałem, nieraz w głos :D Spodobało mi się ciepło oraz dojrzałość, które odnalazłem w tej serii. Niby nic wybitnego, a jakoś ostatnimi miesiącami nic mnie tak nie wciągnęło z anime.

Ta scena, jak siedziały w robocie w 11 odcinku… Chyba nigdy już nie wyjdzie mi z głowy. Tyle okrucieństwa, szaleństwa, zła i jednocześnie nadziei i opanowania w jednej scenie nie widziałem jeszcze nigdy wcześniej. O ile w mojej ocenie całe anime jest absolutnie przepiękne, a niektóre sceny ma bardzo mocne, tak ukazaniem tego jednego wydarzenia według mnie pokazała więcej i więcej dała do myślenia, niż chociażby tak często przytaczany Grobowiec Świetlików. Czysta perfekcja.

A jednocześnie, to wszystko było tak prosto ukazane…
Perfekcja.

Ach, brak edycji…
W każdym razie – przez niewiedzę jeszcze bardziej zaintrygował mnie świat przedstawiony.