Tanuki-Anime

Ech no szkoda. Jeszcze niech Lazarus okaże się słabszą kopią Cowboya Bebopa i zostanie mi tylko nadzieja w Kowloon :(

Nie jest to totalna klapa, ale mogło być dużo lepiej a wyszło jak zawsze. Pod względem wizualnym jest poprawnie, ale czasem animacja niedomaga a ciała bohaterów wyglądają jak jakieś rozgotowane kluchy i brak im szczegółów.

To jedna z tych produkcji w których sposób myślenia i postępowania antagonistów skręca cię z irytacji tak bardzo że ja jako widz aż się gotuje w środku i chciałbym im wygarnąć. Nie jest na szczęście na tyle źle by protag coś odmruknął, bowiem mamy tu całkiem dojrzałego protaga, który potrafi się odgryźć, ale… No właśnie, ale nadal nie na tyle bym rozładował nagromadzone emocje.

Co do fabuły to byłem mile zaskoczony dojrzałością bohaterów i podjętą przez nich decyzją o przyszłości. Natomiast od momentu kiedy zawiązała się główna akcja miałem dwie myśli „błagam zaskoczcie mnie i nie idźcie w oczywiste rozwiązanie tego prologu” ( kliknij: ukryte  hell no! oczywiście że zrobimy dokładnie to czego się drogi widzu spodziewasz i siostrunia zachowa się jak głupie niedorozwinięte dziecko, wtrąci w sprawy których nie rozumie, zostanie potworem i jeszcze będzie obwiniać o to cały świat) i drugą „błagam tylko nie idźcie w najbardziej prostacki pomysł czyli: reklamujemy że ta historia będzie dotyczyła dziesięcioleci więc w pilotażowym odcinku pokażemy od czego się zaczęło żeby potem móc skoczyć do czasów współczesnych” (oh yeah! tzn okej nie wszystko stracone, można to jeszcze odratować, bo może w czasach współczesnych będzie opowiadał swoją historię i będą retrospekcje do różnych minionych epok, ale nadal, czy to nie byłoby coś świeżego i ciekawego gdyby te 170 lat historii protaga rozłożyć na cały sezon i dopiero pod koniec chronologicznie dotrzeć do współczesności gdzie odegra się ostateczny akt tej opowieści?)

Pan Maruda się wygadał, dziękuję. Zwykle animce mnie zadowalają, albo nie interesują, a nawet jak coś interesującego okazuje się zmarnowane to porzucam i tyle, tym razem jednak z jakichś powodów poczułem się sfrustrowany i musiałem to z siebie wyrzucić. Może miałem większe oczekiwania do tego tytułu i mnie zawiódł? Albo zmęczyłem się już ciągłym mieleniem tej samej papki i wykorzystywaniem tych samych przewidywalnych schematów i bardzo chciałbym być pozytywnie zaskoczony i zachwycony jakimś tytułem? Cóż tak czy inaczej będę oglądał dalej, ale póki co na nic więcej niż poprawny tytuł raczej nie liczę.

Zgrzytam zębami od pierwszego sezonu…  kliknij: ukryte  bo jakim cudem od 2 sezonów rodzeństwo nie przeprowadziło ze sobą rozmowy o przeszłym życiu i nie zorientowali się że się znają? Jak ja nienawidzę takiego scenopisarstwa które siłą odwodzi bohaterów od rozmów na tematy które powinny być oczywiste.

Przymknąłem oko na pierwszy sezon ale teraz mamy drugi i to samo! Czy oni ze sobą w ogóle o niczym nie rozmawiają? Pytają o siebie innych ludzi tylko nie siebie nawzajem? Ruby znajduje ciało doktora i co i nie ma żadnej rozmowy z bratem? Brat się nie interesuje siostra i nie idzie zapytać jak się czuje po takim traumatycznym przeżyciu? Przy takiej rozmowie naturalnie powinno wyjść, że to jego ciało i powinni odkryć wreszcie swoje tajemnice, ale nie skok czasowy. Przecież to jest durne!

Uff już mi lepiej, musiałem dać upust emocjom po tej karuzeli irytacji.

A i jeszcze te niepotrzebne elementy nadprzyrodzone…

Mocne wejście, dobry początek, pierwsze 2­‑3 odcinki do było takie 8/10, a potem weszła płytka intryga, tandetne techno zbroje i im dalej w las tym bardziej była z tego badziewna nawalanka. Walki bez zbroi w pierwszym odcinku, a finałowa walka w zbrojach to niebo a ziemia. Ostatecznie to taki średniak 6/10. Szkoda, szkoda…

Kurubuntu, elfy jak elfy, ale mnie absolutnie zachwyciło to jak były zrobione demony.  kliknij: ukryte  Ich odmienność od podręcznikowych animcowych demonów i cały motyw tego, że mowa jest narzędziem do walki i manipulacji, a nie sposobem komunikowania się jest absolutnie świetny. To jest prawidłowo prezentowana odmienność jakiegoś gatunku.

Dla takich produkcji oglądam anime. Nie dość że pozycja 10/10 to jeszcze z dziedziny fantasy co Japończykom zdarza się rzadko. Wspaniała oprawa wizualna, animacje, walki, wykreowany świat, opowieść, po prostu wszystko cud miód. Mimo powolnego tempa i mniej lub bardziej epizodycznej fabuły ogląda się to niesamowicie przyjemnie.

Mam tylko dwa zarzuty. Drobny: to jak się zestarzał Himmel jest absurdalne, tym bardziej porównując do podobnego wiekiem Heitera, który żył kilkanaście lat dłużej i prawie się nie zmienił nie licząc zmarszczek i siwizny. Poważniejszy: brak charakteru Fern. Fern podobnie jak Frieren jest na pierwszy rzut oka stoica, zdystansowana, pozbawiona emocji. Tyle że Frieren pod tym spokojem ma masę emocji i przemyśleń, które dyktują jej działaniami, a dzięki retrospekcjom widzimy jak wiele się nauczyła i jak bardzo zmieniła na przestrzeni tych lat. Frieren ma swoje słabości, Frieren ma swoje zainteresowania. Fern… poza tym, że jest potężnym magiem i wali dziecinne fochy nie sposób o niej powiedzieć więcej, a na przestrzeni całego sezonu nie przechodzi praktycznie żadnych zmian.

Niemniej pomimo tego poważniejszego zarzutu to i tak jest cudowne i dopracowane anime, obok którego nie można przejść obojętnie. Wincyj!

Ps.  kliknij: ukryte  Liczyłem, że Sein wróci do ich party jeszcze w tym sezonie. Nie zawiedźcie mnie ponownie, zróbcie kolejny sezon i niech Sein wróci w końcu bo drużyna powinna mieć 4 osoby :)

Zgrzytam zębami, to jest totalne minięcie się z oczekiwaniami. Patrząc po opisie spodziewałem się czegoś w stylu króla szamanów, tylko tu zamiast duchów mamy Honki.

Po 8 odcinkach zdaje się, że Honki są tylko dwa, a cała fabułą kręci się wokół dwóch kolegów z dzieciństwa i tandetnej dramy, którą zakończyłaby szczera otwarta rozmowa.

Spoilerowo  kliknij: ukryte  mamy jednego ułomnego umysłowo mięśniaka z wielkim sercem który tak bardzo wierzy w swojego kolege, że nie dostrzega naocznych dowodów na to że gość jest słaby, tchórzliwy, nic nie potrafi i od wszystkiego się miga, w dodatku ciągle dając do zrozumienia że się nie chce kumplować. Do tego mamy drugiego typka – protaga który jest totalnie odpychający. Jedyne co ma w głowie to zaliczenie panienki, która ma go gdzieś, nie ma krzty honoru i moralności, od wszystkiego ucieka i leje ciepłym strumieniem wiadomo czego na kolegów, znajomych, odpowiedzialność i wszystko inne. Dodatkowo jeszcze w 8 odcinku kiedy wreszcie nadarza się okazja do szczerej rozmowy to protag zamiast pocieszyć i pomóc kumplowi z dzieciństwa, który naprawdę jest w ciężkim dołku, wyznaje mu zamiast tego prawdę o swoim tchórzostwie, popychając go w jeszcze większe załamanie.

Po prostu egoistyczny, odpychający typ, który nawet postawiony pod ścianą nie potrafi stanąć na wysokości zadania i zrobić coś dobrego, a jeśli już robi to bardziej przypadkiem niż na podstawie własnych decyzji.

Chyba tylko Michałem­‑dwie­‑lewe­‑ręce z Tokyo Revengers jest większym nieużytkiem i wywołał większą niechęć i pogardę.

Podsumowując jestem rozczarowany głównym bohaterem, rozczarowany główną intrygą, której nie ma, albo która rozwija się z byt wolno, rozczarowany tempem. Tak naprawdę chętnie bym to dropnął, a rzadko mi się zdarza na tym etapie, ale skoro zostało 5 odcinków to zobaczymy co jeszcze nam zaserwują twórcy.

Mam mieszane uczucia. Niby mamy BONES, niby pomysł na fabułę też brzmi ciekawie (chociaż mordowanie grupy superandroidów brzmi trochę jak Pluto), tylko że coś mi się tu nie klei.

Po pierwsze nie robi na mnie dobrego wrażenia nasza androidka lekkoduch ktora zdaje się być nieobecna myślami przez cały czas który spędza poza walką. Po drugie rzuca się mnóstwem terminologii w tym pierwszym odcinku i jako widz gubie się w tym co z czym i do czego, co jest nazwą rasy, co jakąś organizacją itd. Po trzecie i najważniejsze to ze egzystencjonalne teksty o celu istnienia androidów zdają się być wciśnięte na siłę by sprawić wrażenie głębi, a fakt że padają podczas nawalania się miedzy sobą w kolorowych zbrojach niczym jacyś metalowi, neonowi power rangers sprawia że wieje tandetą.

Dam temu szansę i mam nadzieję że będzie lepiej, ale te kolorowe zbroje i transformacje są mi solą w oku przy tytule który chciałby celować w poważniejsze tony.

Okej po pierwszym odcinku nie jest źle, ale i nie ma fajerwerków. Kreska i animacja są ładne choć pewnie nie osiągną poziomu manhwy, natomiast adaptacja… Z jednej strony to co pokazują jest wierne oryginałowi i nikt tu nie wydziwia (przynajmniej na razie) z drugiej totalnie nie rozumiem marnowania czasu antenowego na rzeczy, które nawet nie powinny się znaleźć w pierwszym sezonie. Miganie postaciami które znają tylko czytelnicy pierwowzoru, wyspa Jeju, na co to komu teraz?

Fakt, ale ja byłbym ciekaw kontynuacji. Jestem zaskoczony  kliknij: ukryte  śmiercią Kuro bo to taka najbardziej pasująca do roli głównego bohatera postać, która przez cały czas budziła wątpliwości czy on jest nierozgarniętym dziwakiem, czy ukrywa wyższe kompetencje niż można by przypuszczać.

Ja tam się nie bawię raczej w głosowania i trudno też oceniać kiedy kilka tytułów wciąż trwa, ale zwycięzca jest niekwestionowany. Frieren>Zielarka/Undead.

Spokojnie, ja po 12 odcinkach też nie wiem kto, z kim, gdzie i dlaczego :) Pomijając że to rywalizacja dwóch organizacji ninja totalnie nie rozumiem o co niby toczy się gra, niemniej nie mam poczucia straconego czasu i też jestem zaintrygowany tym tytułem.

To jest ciekawy twór. Z jednej strony przez większość czasu głupie, naiwne i niespójne z kiepsko stworzonym światem pełnym dziur logicznych. Z drugiej strony co rusz ma tak absurdalne odpały fabularne, że człowiek chce oglądać dalej by zobaczyć co tu się jeszcze odwali.

Oj tak, dokładnie. Ten bunt…  kliknij: ukryte  całe anime zaczeło się od Naofumiego oszukanego przez Melty, gdzie babrał się chyba przez cały sezon by udowodnić jej winę (co można było udowodnić w 5 minut), potem wszyscy widzieli proces, wszyscy widzieli czyja jest racja i nagle 2 sezony później kolejny bohater wpada dokładnie w tą samą kiepską pułapkę Melty, bo ta mu powiedziała kilka ciepłych słów które chciał usłyszeć kiedy był załamany. Poważnie? Ile ci wielcy bohaterowie mają lat? Metalnie 12 chyba. Niemniej mało tego, Naofumi mówi kolejnemu bohaterowi że robi mu to samo co Naofumiemu, ten nie wierzy, potem ten drugi mówi trzeciemu że on sam został tak samo oszukany i robi teraz z tym trzecim to samo, a potem ten trzeci mówi to temu czwartemu… nosz przecież to kipi głupotą!!

Masz racje, jako starszy i bardziej doświadczony widz, dostrzegam potencjał i coś więcej niż tandetne, irytujące romansidło. Niemniej jako starszy widz nie mam aż tyle czasu i pozycje które nie kupią mnie od pierwszych odcinków jestem zmuszony porzucić, tym bardziej jeśli się męczę oglądając. Także cóż, nie pykło.

Wedle opisów to miał być taki kopciuszek, czy też połączenie kopciuszka z piękną i bestią jak to mówi tanuki. Tylko że ta obiecana opowieść o dziewczynie z trudną przeszłością, którą odnajduje spokój w niespodziewanym małżeństwie, gdzie dochodzi do powolnego otwierania się, rozwoju relacji i odnajdywania szczęścia w festiwal supermocy i niepotrzebnych intryg, gdzie relacja małżeńska pomiędzy Miyo i Kudo w zasadzie kończy swój rozwój gdzieś na 4­‑5 odcinku. W dodatku jeszcze  kliknij: ukryte  ród Usoba, który zachowuje się jak antagoniści po czym pstryk zmieniamy swoje nastawienie bo tak. Trochę jakby komuś zabrakło czasu na prawidłowe rozwinięcie i poprowadzenie wątków i nagle stwierdził: „dobra trzeba kończyć, przeskakujemy do ostatniej fazy”.

Także ten, jednym słowem za mało małżeństwa, a za dużo supermocy. Takie 6/10.

Ładne okej, ale nie zachwyca. W dodatku niby dostaliśmy pilotażowy odcinek, ale i tak po łącznie godzinie oglądania uważam, że nic się nie dzieje i fabuła się wlecze. W dodatku zaliczyłem dwie zwiechy mózgu. Raz kiedy do kotła wrzucają fiolkę z wodą… dwa kiedy po udanej bardziej „skomplikowanej recepturze główna bohaterka odwala taniec połamaniec na tle magicznej, wyimaginowanej krainy jakby odwaliła jakieś niesamowite rzeczy.

Trudno też nie wspomnieć o samej alchemii, która ma być niejako konikiem głównej bohaterki, a jest tak prostacka jak to może być w jakichś mobilniakach. Wielka sztuka alchemii to wrzucanie konkretnych składników do kotła ze świecącą cieczą z której potem wyskakuje efekt końcowy… I do tego jeszcze potrzeba wrodzonych predyspozycji…

Adaptując grę naprawdę można to zrobić lepiej. Weźmy pierwszą recepturę, zioło i wodę. Weż dwa zioła, utrzyj, podgrzej wodę, następnie dosyp, wymieszaj, jeszcze raz doprowadź do wrzenia i odcedź czy coś. Banalne a jednak wymaga jakiegoś zaangażowania. To jakby zrobili anime z protagiem kucharzem, który wrzuca składniki do gara i magicznie wyskakuje mu gotowe danie. Odpadam od takiej logiki i uproszczeń.

Dawno nie miałem okazji wystawić nowemu tytułowi najwyższej noty. Jestem pod wrażeniem dobrze poprowadzonej fabuły, stylistyce, genialnemu openingowi i świetnemu klimatowi przedstawionego świata, a przede wszystkim tego że jest kierowane do dorosłego widza i nie boi się szokować. Z jednej strony szkoda że nie jest to zamknięta historia, z drugiej strony bardzo dobrze bo to oznacza więcej treści! Trzymam kciuki by kontynuacja dostała zielone światło.

Głupkowate, sztampowe i średnie, ale z jednego odcinka zrobiło się 12 i na swój prostacki sposób bawi i zapewnia przyjemne odmóżdżenie. Inspiracja Hogwartem w krzywym zwierciadle na całego.

Mam tylko jedno ale, motyw z okiem wywalił mój głupotometr ponad skale.  kliknij: ukryte  Jestem w stanie jeszcze zrozumieć że oko które może zatrzymać magie i które jest de facto super potężną bronią w świecie rządzonym przez magów może być uznane za tabu i nienawidzone, taka konwencja okej. Natomiast fakt, że zamiast po prostu zakryć to oko przepaską i wieść normalne życie jego rodzice jego rodzice zrobili z tego wielką tragedie… No typie jak tak bardzo ci przeszkadza to oko i masz z jego powodu prowadzić nędzne życie to sobie je wydłub po prostu. Desperacki krok ale chyba lepszy i bardziej oczywisty niż się użalać przez cały czas że społeczeństwo mnie nienawidzi i odrzuca.

Eee… nie wiem co to było. Tak jak poniżej wspomniał Nikodemsky jest oryginalne ale i bardzo słabej jakości. Tempo tego odcinka to jak skakanie po kolejnych scenach, CGI jest po prostu odpychające, przedstawienia świata prawie nie ma.

Problem dla mnie stanowi również ten  kliknij: ukryte  motyw śmierci. Świat pozbawiony religii, bogów, kultów, w którym zabija się młodych zdrowych ludzi, albo inni młodzi zdrowi i produktywni ludzie sami zgłaszają się żeby zginąć? Serio? To jest absurdalne, nieekonomiczne dla społeczeństwa, a przede wszystkim z daleka śmierdzi jakimś kultem. Miałoby to jeszcze jakiśsens gdyby tyczyło się starych ludzi, ale tak?

Btw. tekst  kliknij: ukryte  „śmierć jest naturalna, nie powinni się jej bać!”, no super gościu skoro jest naturalna to czemu się mordujecie zamiast pozwolić wszystkim umrzeć śmiercią naturalną?

Nie wiem, nie wiem, ze względu na absurdalność i chaos zobaczę drugi odcinek bo jestem ciekaw jaki kierunek obierze ten tytuł, ale poza tym nie ma tu nic co by mnie mogło na dłużej zatrzymać.

Oj tak, tempo tam było dużo lepsze i nawet przysiągłbym że stara seria była dużo dłuższa, a tu jednak tylko 26 odcinków. Chociaż w tym wypadku to chyba aż 26. Może dlatego tak pozytywnie odebrałem remake bo poprzednika oglądałem z coś koło 16­‑18 lat temu.

Nie wiem czy dobrze ale kojarzy mi się że tam Vash był mniejszym pacyfistom i łatwiej mu przychodziło sięganie po broń kiedy sytuacja tego wymagała. Poza tym tam chyba też dużo później wyszedł cały kosmiczny background i pochodzenie Vasha.

Dla mnie seria była niesamowita. Nawet nie planowałem oglądać z uwagi na CGI i jak srogo bym się pomylił. Oprawa jest świetna, opening jest fenomenalny. Sama historia również mi się podobała, ale tak, absolutnie masz rację, historia zdecydowanie za szybko gna do przodu i nie daje czasu na refleksję. Wyszło nieźle ale jestem zdziwiony, że zamknęli wszystko w 12 odcinkach. Za szybko doszło do spotkania z Knivsem, za mało było tego świata pokazane.

No cóż, autor najwyraźniej miał inny pomysł na swoją (!) serię.

No naprawdę? Cóż miał inny pomysł i miał do tego prawo, tak jak ja mam prawo wyrazić własne zdanie i krytykę pod adresem tego tytułu. Szkoda tylko, że inny pomysł autora sprowadzał się do zrobienia tego samego co dziesiątki innych autorów, tyle tylko że z drobnym, wyróżniającym elementem w postaci unikatowego skilla bohatera, który i tak nic nie zmienia w utartym schemacie.

Owszem masz rację, nie chciał się wyróżniać i chciał wieść spokojne życie. Polowanie na najpotężniejsze potwory i zanoszenie ich ciał do kolejnych gildii na pewno nie zwróci na niego uwagi i pozwoli wieść spokojne życie.

Seria bardzo przyjemna, chillowa i ładna. Niemniej dostajemy kolejny generyczny isekai z podróżnikiem, który zapisuje się do gildii i wycina wszystkie potwory na jakie napotka, przy okazji zajmując się gotowaniem.

Po prostu nie mogę, to miało dużo większy potencjał. Już w pierwszych odcinkach miałem od razu myśl: typie umiesz gotować, masz skilla zakupy online, innoświatowe jedzenie boostuje ludzi, chcesz być wędrownym kupcem to… dodaj to do siebie i wychodzi obwoźna restauracja. Przecież gość z takim miksem umiejętności zostałby znanym na wiele królestw restauratorem, który zbiłby szybko miliony i opływał w luksusie. Trzeba być głupim by mieć tak łatwą drogę do sukcesu i ciekawego, innego pomysłu i tego nie wykorzystać.

Wyobraźcie sobie jak typ jeździ sobie od miasta do miasta i zarabia na gotowanym jedzeniu i na sprzedaży gildiom zdobyczy Fela, przy okazji wyrabiając sobie markę. Szybko odkłada pieniądze po czym wybiera dobra lokalizacje i stawia swoją restauracje, która z czasem się rozrasta. Zatrudnia kucharzy, przyucza ich, Fel zajmuje się pozyskiwaniem mięsa, on zajmuje się dostawami z zakupów online, pracownicy kucharzą, restauracja rozwija się i rozrasta by ostatecznie zostać jakimś wielopiętrowym, ogromnym lokalem, znanym połowie świata gdzie ściągają klienci z odległych stron.

Oczywiście można to zrobić w równie lekkim jak teraz tonie, albo dodać różne obyczajowe problemy, perypetie z nawiązywaniem kontraktów, z robieniem mu jakichś problemów z pozwoleniami czy coś, to już wedle uznania.

Gdyby nie to jego wspaniałe gotowanie to słowem bym się nie odezwał ale kurcze to się samo nasuwa na myśl widząc co gość robi.

Errata: Wizualna tragedia roku. O ile sama kreska jest ciekawa o tyle animacji trzeba szukać z użyciem mikroskopu. Niech ktoś im sypnie kasą przy tym drugim sezonie żeby to nie był już pokaz slajdów.

Poza stroną wizualna, wykreowany świat jest bardzo ciekawy i intrygujący. Fabuła choć prosta to zyskała moją atencję i jestem ciekawy rozwoju sytuacji.

Taa oglądałem, ale najwyraźniej było to na tyle mało angażujące, że nie zapadły mi w pamięć detale tego „niesamowitego” planu.