Tanuki-Anime

Ja nie mogę tego zmienić, trzeba poczekać na autora recenzji, żeby zdecydował, co zrobić. (Osobiście uważam, że taka szczegółowość nie jest potrzebna w recenzji).

Dzięki! Poprawione.

Agresywna nadopiekuńczość przyjaciela z dzieciństwa?

Całkiem odechciało mi się oglądać trzeci odcinek. Dziekuję :)

No proszę, nie wygląda to tak źle. Isekai, który omija cały isekajowy wstęp, poprzednie wcielenie jest tylko jakby echem w głowie bohaterki, która czasami wyłapuje jakieś jego myśli, ale nie wszystko rozumie, bo bardziej jest związana z aktualnym światem. Nie wiem, po co ten wątek – nie wnosi nic poza tym, że bohaterka czasami gada sama ze sobą. Potem gada ze swoim nowym śluzkiem. Mimo znanego z innych serii toku wydarzeń, ogląda się to dobrze, chyba dlatego, że seria się nie spieszy, płynie sobie powoli, nie zalewa widza zbędnymi informacjami, daje czas na polubienie postaci i wczucie w jej sytuację, a niedopowiedzeniami utrzymuje uwagę i zachęca do dalszego oglądania.

Po drugim odcinku – chyba nie dam rady. Za dużo melancholijnych, przeciągłych spojrzeń, sparkli z miłoździ, ludzi, którzy wyglądają, jakby im było bardzo źle i pierdylion pińćset podobnych zbliżeń na te same twarze. Do tego główna bohaterka potrafi czytać i pisać po japońsku, co ułatwia komunikację, a dla większości głuchych nauczenie się pisma jest olbrzymim wyzwaniem, czasami niemożliwym do pokonania, przez co często są odseparowani od świata słyszących. Bohaterka jest za to zintegrowana ze światem słyszących dość dobrze, a jej głuchota służy jako urozmaicenie wątku romantycznego, a nie wgląd w świat głuchych. Do tego wątek romantyczny jest tak nagle wprowadzony, ni z gruszki, ni z pietruszki dziewczyna się zakochuje, że nie jestem w stanie uwierzyć w te emocje i kibicować bohaterom. Nie polubiłam nikogo. Nikt mnie tutaj nie obchodzi.

Jakby mnie jakiś random tak macał po głowie, to bym chyba rękę odgryzła.

Yyyy, ja myślałam, że to spoiler z trzeciego odcinka i otworzyłam ._.

Widzę błąd w interpretacji: Twoje pierwsze podkreślenie wskazuje na rodzaj widza, dla jakiego Tamakara spodziewała się, że będzie seria – w żadnym stopniu nie jest obraźliwe, opisuje tylko dość dokładnie grupę wiekową (serio, co jest obraźliwego w podpaskach czy zabawie zabawkami, byłam na tym etapie, jak zresztą wiele z nas). Drugie podkreślenie określa to, jaką serię ZAMIAST TEGO dostała i nie jest tożsame z pierwszym. Nie ma nigdzie równania nastolatek z ćwierćinteligentami. Nie chciałam więcej się wtrącać do dyskusji, ale te podkreślenia są mylące ==

Na wszelki wypadek powiem, że Twoją recenzję czyta się bardzo przyjemnie (jak się ma trochę dystansu do siebie i swojego hobby). Czytając ją bawiłąm się o wiele lepiej, niż oglądając trzy pierwsze odcinki tego badziewia.

 kliknij: ukryte  1) Tłumek ludzi próbuje zabić kota, myśląc że to youkai, kot jest poraniony i diablo zestresowany.
2) Bohater zatrzymuje się przy jednym martwym kocie.

O, brzmi, jak coś, czego nie chcę oglądać, ale chętnie przeczytam Twoją recenzję, jeśli ją napiszesz po wyjściu całości.

Dziekuję, w takim razie nie wracam do tego (dotrwałam do momentu, gdy były chłopak bohaterki spotyka Yamadę). Widzę, że to josei z rodzaju tych, w których ma się ochotę zamordować bohatekrkę, bleh >.>

Dziękuję, poprawiona.

Fragment został poprawiony po konsultacji redakcji z autorką recenzji.

Nie widzę, aby było tu porównanie z oryginałem. Wyżej jest „anime”, niżej „seria”. Słowo „adaptacja” wydaje się użyte po to, aby się nie powtarzać, a samo jego użycie nie oznacza automatycznie porównania do pierwowzoru, a stanowi jedynie określenie tego, z czym mamy do czynienia. Jeśli się mylę, niech autorka mnie poprawi.

Dziękuję za zwrócenie uwagi, poprawilam.

Ależ to ma sympatyczne postaci. Widać, że siedzi w nich więcej emocji i charakteru, niż do tej pory pokazano. A po pierwszym odcinku anime wydawało mi się takie sztywne – oglądalne, ale krzywe i źle rozplanowane, zastanawiałam się nawet, czy kontynuować oglądanie. Nadal uważam, że jest trochę toporne, jakby płynność narracji szwankowała, ale kibicuję głównej trójce z całego serca.

Pierwszy odcinek był dobry, drugi świetny, ale trzeci i czwarty… Co to w ogóle było? Po co? Fabuła zaraz wytupta pod sobą dziurę, tak długo nie rusza się z miejsca. Nie można nawet powiedzieć, że chodzi o pokazanie interakcji między postaciami, bo od trzeciego odcinka w żaden sposób nie zmienia się status quo, a nieliczne nowe informacje, jakie zyskujemy, niczego nie zmieniają. W trzecim odcinku wręcz pokazali całkiem zbędną scenę, powtarzającą nam to, co już wiedzieliśmy (Tao ponownie eksperymentujący na Angeli). Czuję się jakbym oglądała serię, w której każdy odcinek to inny „potwór”, po pokonaniu którego wszystko wraca do stanu sprzed „walki” (Ertegun, AI). Właśnie, jeszcze ta zapita sztuczna inteligencja, nie wspominając o całym wątku z nią związanym, który był do bólu przewidywalny… Myślałam, że to będzie, hmm… nieco ambitniejsze, że będzie miało jakąś spójną fabułę. Co prawda jeszcze jest jakaś nadzieja, w końcu anime nadal wychodzi, ale chyba muszę znacząco obniżyć moje oczekiwania wobec tej serii >.>

I korektor też mógłby nie przysypiać, bo walicie większe byki niż Waneko w swoich wydaniach.

Korektorka sprawdza hobbystycznie po ośmiu godzinach i często sześciodniowym tygodniu pracy i będzie przysypiać, ile potrzebuje. Jest przyzwyczajona, że jeśli ktoś jakiś błąd znajdzie, to to zgłasza, poprawić zawsze można. Zwykle jednak to zgłoszenie błędu jest priorytetem piszącego, a nie wyzłośliwianie się. Zwracać uwagę na błędy można, ale jeśli czujesz potrzebę wywyższania się przy okazji zwracania komuś uwagi, idź gdzie indziej.

1) Poprawione
2) Znalazłam jeden, przecinka nie musi być, nie szukałam dalej
3) Jw.

O, nie kombinują, powtarzają dokładnie to, co już było – dosłownie całe ujęcia – tylko wszystko z lepszą animacją oraz paskudniejszymi, nijakimi projektami postaci. Chociaż te ostatnie nie wydają się psuć klimatu aż tak bardzo, jak się bałam, że będą – udało im się go oddać mimo tych byle jakich twarzy… Co innego głos nowej wersji Yukiego – starą wersję oglądałam wiele lat temu, ale Aya Hisakawa tak mi się zrosła z tą postacią – nawet gdy czytałam mangę, Yuki miał dla mnie jej głos – że teraz bardzo trudno będzie mi się przestawić na pana. Ostatecznie jednak wygląda na to, że mogę się już przestać bać, chyba większej krzywdy temu nie zrobią.

Nie widzę powodu do zmiany. Dlaczego uważasz, że „ku temu” będzie lepsze?

Ommm… Panienka uważa, że pan, który ją obrzuca werbalnym kałem jest słodki. Nie mam pojęcia, do kogo, poza fetyszystkami, masochistkami oraz sfrustrowanymi panami jest skierowana ta seria. A może to ma być prześmiewcze, tylko do elementu ujawniającego tę prześmiewczość jeszcze nie dotarli? Coś jest bardzo niepokojącego w tej relacji, coś więcej niż tsundere pan, bo tacy już byli, takie panie również, ale z jakiegoś powodu ich relacja wydaje mi się po pierwszym odcinku bardziej patologiczna od innych podobnych.

Meh. Tak bardzo meh, że nawet nie chce mi się sprawdzać, czy drugi odcinek będzie ciekawszy. Żartom brakuje jakiejś pointy, tak jakby był element boke, ale zabrakło tsukkomi.

Ups, nie mieszkam w Gunmie. A to oznacza, że większość żartów mnie nie śmieszy, nawet jeśli je rozumiem, bu. Dość hermetyczne toto.

Jeśli będziesz widzieć w tym shounen­‑ai, to będzie shounen­‑ai, jeśli nie będziesz widzieć, to nie będzie. Ja jestem w grupie niewidzących w Yuri on Ice shounen­‑ai, ino shounen­‑aicowy fanserwis :D

Poprawione.