Tanuki-Anime

Zaczynając od wypowiedzi „tassadara” który twierdzi że narracja jest elementem zaniżającym to anime jest w mega błędzie – powiedzmy szczerze jest to tytuł ukazujący przyjaźń miedzy ludzką a przedstawienie sytuacji i uczuć przez narratora dodaje dramatyzmu i podkreśla charakter całego anime.
Chyba „przekreśla”. Między uwypuklaniem a przesadą jest jednak jakaś różnica. Tutaj narracja przybrała wyraźnie przesadzoną formę, i zamiast budować klimat, jest tylko irytującą, moralizatorską przeszkadzajką.

to nie jest anime o bad boysa którzy jedną reką rozwalą cały poprawczak i są nieśmiertelni tylko o normalnych chłopakach którzy w takim miejscu nie zawsze dają sobie rade – bycie w takim miejscu to jest dramat a borykanie się tam z codziennością jest trudne a nie przedramatyzowane.
Ale tutaj mamy do czynienia z przedramatyzowanym dramatem. Nie ma najmniejszego sensu w dokładaniu do dramatycznej samej z siebie historii patetycznych ozdobników, a tych jest tu sporo.
I nie, przyjaźń tu nikogo nie mdli, ale okładanie nią widza po głowie już chyba może?
Jeśli ktoś lubi przesadzone opowieści o normalnych sprawach (bo myślę, że wielu oglądających a krytykujących to anime o przyjaźni, na przykład, ma solidne pojęcie), to faktycznie, będzie walił w ekran wykrzyknikami, w świętym oburzeniu, że kogoś nie podnieca przerost formy nad treścią.

*12, zapędziłam się.

Tak, ogląda się przyjemnie. Chwilami autentycznie radośnie. Tak, panowie są przeuroczy i z miejsca obdarza się ich sympatią. Tak, motyw wydawniczy bardzo interesujący. I tak, mimo to jestem bardzo rozczarowana.
Bo poza wymienionymi wyżej zaletami, jest to 13 odcinków absurdu, niebywałej naiwności, kretyńskiego, ogłupiającego banału i ogólnie robienia zarówno z bohaterów jak i widzów idiotów. Może gdyby nie istniało JR, ta seria byłaby czymś zupełnie innym, a nie tępą kalką charakterów i przebiegu wydarzeń. Może, gdyby była to trzecia czy czwarta opowieść miłosna, jaką w ogóle zobaczył świat, powielanie rozwiązań nie napadałoby widza z taką mocą.
Przecież to jest wręcz chamska autoparodia. Taki Chiaki,  kliknij: ukryte  dla którego chwilę wcześniej Tori był najlepszym przyjacielem, zakochuje się w nim wkrótce po tym, jak ten wyznaje mu miłość. (Nawet nie wiem, czy ma sens zasłanianie tu czegokolwiek, ale niech będzie.) Miłość błyskawiczna, zupka, za przeproszeniem, chińska.
Ja wiem, że to komedia i ma być lekko, ale dlaczego od razu tak pusto? Przeciętnej yaoistce nie potrzeba nawet minimum realizmu? Mówią coś o tym w drugim sezonie panowie redaktorzy?

Dyskusja, po prostu. Konfrontacja poglądów. Nikt ci nie zabrania mieć swojego zdania, ale każdy ma prawo mieć inne, nie rozumieć twojego i tłumaczyć, dlaczego się nie zgadza. Zasadniczo, ludzi nie powinno obchodzić, czy ty zmienisz zdanie czy nie, więc nie podchodź do tego tak, jakby ktoś ci chciał na siłę zmienić opinię w temacie.

Słyszałaś kiedyś o polemice?

 kliknij: ukryte  pokazanie penisa w kiblu na pewno nie jest wyznaniem miłości, na które przez te 10 minut czekałam.
I to jest klucz do twojej oceny. Kiedy się ma określone (niekoniecznie wąskie, ale sprecyzowane) oczekiwania, o wiele łatwiej o rozczarowanie z oburzeniem w pakiecie.

I, heh: Zresztą, gdyby była hetero to on by jej na pewno nie  kliknij: ukryte  pokazał penisa, tylko by się do niej uśmiechnął, albo coś w tym stylu.
Na pewno, mówisz? Powiedziałabym, że to o wiele bardziej prawdopodobne u heteryków właśnie. ^^

Jednak postaci oszczędne w przekazywaniu swoich myśli robią na mnie największe wrażenie. Pod tym względem osoba Cassherna i jego historia drogi są jednymi z ciekawszych, jakie poznałam. Wydaje się nawet, że tylko roboty były tu w stanie tak sugestywnie oddać typowo ludzkie pragnienia i słabości.
Casshern jest jedną z tych postaci, które nie są zbudowane na tym, co i jak mówią, ale na tym, czego powiedzieć nie umieją – z niewiedzy czy nieumiejętności ubrania myśli w słowa. I to główny powód, dla którego jest to postać tak ciekawa.

Serii tej wyrządzono jedną krzywdę w toku realizacji pomysłu:  kliknij: ukryte  śpiew Janis, zwłaszcza ten pierwszy „występ”. Koszmar i nieporozumienie. Jak wepchnięty na siłę kawał klimatu z jakiegoś licealnego mjuzikalu. Pasuje do całości jak kwiatek do kożucha.

Z pomniejszych zalet: fryzura Cassherna, jego piękne, smutne spojrzenie i ostatnia minuta całej serii, która skłoniła mnie do podniesienia oceny o cały jeden punkt.

Przeglądając poniższe komentarze uznaję, że moja opinia dotycząca całej serii jest nieistotna, bo irytująco wyważona, natomiast zdanie, jakie mam na temat Rakiego już wydaje mi się bardziej przydatne. Jemu na pewno.

Trochę przesada z tym krytykowaniem tej postaci. Jakoś nie przekonują mnie przeczytane uzasadnienia, dlaczego Raki jest taki be, fuj i za drzwi. Przecież to jest jedyny w pełni ludzki bohater mający związek z główną postacią. Chyba nawet też jedyny w pełni ludzki osobnik na całą serię, nie licząc statystów – mieszkańców miast. Młody chłopak,  kliknij: ukryte  który został z niczym, otrzymał za to serdecznego kopa na pewną śmierć od swojej społeczności. Schronił się przy osobie, która go uratowała, obdarzył ją uczuciem i chciał jakoś je okazać. Jego pech, że Clare – względem niego – okazała się jednostką samowystarczalną. Co więc miał zrobić? Był tylko człowiekiem. Dzieckiem wręcz.
Wobec siebie też macie takie wymagania?

Tak głupie…tak głupie…ale jakie zabawne! :D
Chyba zacznę się o siebie martwić.

Anime, w którym żaden z głównych bohaterów nie wie, o co mu samemu chodzi, więc i nikt nie ma pojęcia, o co chodzi drugiemu. Sensu brak, ale przynajmniej można się pośmiać.

Jak w temacie. Mimo, że siła przekazu tego sezonu jest wyraźnie mniejsza od najlepszego, moim zdaniem, pierwszego, to i tak cały czas mamy do czynienia z tym samym cudownym Natsume. Nie lepszym ani gorszym, jedynie innym.
Niestety, również uważam, że główny bohater nieco „utknął” i odrobinę za wolno wychodzi ze skorupki, aż zastanawiam się, czy on sam w ogóle chciałby kiedykolwiek ją opuszczać w pełni.
Trudno mi wyłuskać więcej obiektywizmu w ocenie, bo na cały cykl jak i na samego Takashiego nadal patrzę przez pryzmat bewarunkowej, fanowskiej miłości. Musiałoby dojść do strasznego fabularnego partactwa bym magię Natsume uznała za wyczerpaną.

 kliknij: ukryte  intryga od początku była prowadzona w ten sposób, że Ryuk chciał zmusić Lighta do zamiany na oczy shinigami. Jeśli Light nie czyni tego do samego końca, to znaczy, że widz został niejako oszukany.


Cococo? Jeśli widz Okami poczuł się oszukany, to naprawdę niewiele mu do tego trzeba. :D To nie wina fabuły, że widz nakręca się na coś, czego ona sobie nie zaplanowała.

został przedstawiony jako niesłychanie inteligentny, szlachetny młodzieniec.

No właśnie ta jego „szlachetność” słabo została nakreślona. Na dobrą sprawę niewiele wiemy o stanie etycznej strony Lighta sprzed znalezienia Notatnika. „Mały człowieczek” jest własnie brakującym elementem serii: czysto ludzką reakcją bardzo młodego chłopaka w chwili, kiedy nie zostało mu już nic, nie może się nijak wybronić.

Raczej powinien tuż przed śmiercią przejrzeć na oczy i odzyskać sprawność psychiczną.

Więc przejrzał i odzyskał. Ten dziki strach to właśnie była właściwa człowiekowi sprawność psychiczna w obliczu totalnej porażki.

Ale to właśnie było bardzo sensowne.  kliknij: ukryte  W końcu wylazł z niego mały człowieczek, co świetnie skomponowało się z tamtą megalomanią. Był wielki i się skurczył, dotarł wysoko i spadł na dno. On nie mógł umrzeć godnie, w żaden sposób. I ponownie zwracam uwagę na świetną symbolikę miejsca, w którym kitnął Light. :)

Ok, przyjęłam.
Miałam coś jeszcze napisać do retoryki z ostatnich dwóch zdań, ale…powiem tylko, że zanim polecisz komuś opamiętanie się, zastosuj to na sobie.

Tak dla formalności: co nazywasz kiczem w tym kontekście?

Nie, dobra, nieważne, bo widzę, że się nie porozumiemy. Odchodzę w pokoju. :)

Dla mnie niestety CG okazało się nie do strawienia – wytrzymałam tylko do końca pierwszego odcinka

Podsumowując, absurdalność i kiczowatość Code Geass

To jest to wyraźnie zaznaczenie?
Nie czepiam się, tylko mówię, co wynika z wypowiedzi.

Niektórzy zwyczajnie muszą obejrzeć to raz jeszcze. W tym ja, bo też nie zrozumiałam wszystkiego.

Nie jest specjalnie rzetelna? Twoja ocena rzetelności nawet nie powąchała. Z całym szacunkiem, ale oceniasz serię czy jeden odcinek? A jeśli serię, to jak możesz robić to po jednym odcinku? Dla ciebie nie CG okazało się nie do strawienia, ale jeden odcinek CG.
Napisz pracę na dowolny temat na 50 stron i daj mi ją do przeczytania a ja po lekturze pierwszej strony wywalę całość za okno. To w końcu takie logiczne.

Nie jestem fanką CG, dla jasności.

oczekiwać, że powstaną równie dobre produkcje.

Ależ powstają. Powstawały i powstawać będą. Szkopuł w tym, że do takowych trzeba się po prostu dokopać. Tak jest ze wszystkim: muzyką, malarstwem, także z dobrym wychowaniem (ludzie kulturalni wcale nie są w mniejszości, po prostu chamstwo robi więcej hałasu, przez co wydaje się liczniejsze). No chyba, że ktoś oczekuje, że dział o nazwie „Anime” będzie produkował na 100 aż 98 wybitnych produkcji. Na planecie Ziemia takie zjawisko nigdy miejsca mieć nie będzie.

lepsze anime już nie powstanie….

No to koniec, co? Bo skoro dotarło się do Absolutu, to za bardzo nie ma się czym zająć. Bez sensu już tworzyć nowe fabuły i postaci, skoro Mister Universe wśród anime/fabuł został już wybrany na wieczną kadencję.