Tanuki-Anime

Całkiem przyjemna seria, która mimo długość mnie nie wymęczyła a nawet bardzo wciągnęła. I co by nie mówić o polskim dubingu, to i tak jest lepszy od tego co japończycy zaserwowali bogu ducha winnemu Pegazusowi…

Pierwsze Whity faktycznie charakteryzowały się, w większości silnymi sylwetkami kobiecymi, miały jednak za to ciepłą kluchę za głównego bohatera. Poza tym, obie serie należą do różnych gatunków. Pierwsze dwa Whity były obyczajówkami skierowanymi raczej do widzów starszych, co najmniej wieku głównych bohaterów. Natomiast wersja 2013 to już w gruncie rzeczy komedia romantyczna z domieszką obyczajówki i odrobiną dramatu, której targetem jest raczej młodzież. A młodzież woli coś prostszego i dynamiczniejszego, niż szara proza życia z bohaterem­‑myślicielem na dokładkę.

Poza tym, myślę, że co by o nowej wersji White nie mówić, to i tak jest ona całkiem bogata w emocje. Jasne, to nie ten poziom co części poprzednie, ale tak czy siak im dalej w las tym więcej rozterek, cichych dramatów i prób bycia odpowiedzialnym. Całość jest po prostu podana w formie dynamiczniejszej, a przez, być może nieco płytszej.

Takie postaci mogą pełnić rolę przeciw wagi dla osób z bardziej płytkim charakterem, mogą stanowić stronę do wspierania przez miłośników takich właśnie osobowości, mogą ubogacać opowieść, wreszcie mogą przydać się w dalszej część historii jeśli akurat scenarzystę w trakcie oświeci i postanowi nagle przewrócić historię do góry nogami…

Tak gwoli ścisłość. Ja też się nie czepiam w żaden sposób Ogiso. Ja tylko przedstawiłem możliwą teorię stojącą z „szmacim” poczuciem pana „q”.

A ja podejrzewam, że mu chodzi o Setsunę…  kliknij: ukryte  Wychodzi pewnie z założenia, że przypomina ona Sekai z School Daya. Najpierw zbliżyła do siebie Kitaharę i Kazusę, a potem zajumała chłopaka będąc świadomą uczuć „rywalki”.

Też jestem ciekaw…

Tak się zastanawiam… To szczera ocena Kazusy, czy może zabarwiony ironią wyraz żalu?

Ale nie wziąłeś pod uwagę, że autor recenzji z premedytacją nie wspomniał o tym nawiązaniu w recenzji, wychodząc z założenia, że osoby oglądające Madokę, same domyślą się istnienia tej aluzji i wytykanie jej palcem w recenzji mogłoby by odebrane jako kpina z ich inteligencji.

Osobiście wymęczyłem się przy tym tytule okrutnie. Wymienione w recenzji groteskowe postaci kobiece, wpieniający jak dla mnie charakter „słodkiej idiotki” Cleo, fabuła w której dziury fabularne i większe bądź mniejsze bzdury występują gęściej niż ustawa przewiduje… W mojej skromnej opinii, tytuł ten to porażka straszna.

Kurcze, jak człowiek czyta tego typu rzeczowy i racjonalny komentarz, który bądź co bądź niewiele suchych nitek zostawia na jednej z bardziej przez niego lubianych serii, to aż się tak jakoś głupio robi…

Nic szczególnego. Fabuła istnieje tu w stopniu mniejszym niż w przywołanym Conanie Barbarzyńcy, postaci są tak sztampowe, że aż serce boli, a jedynymi ewentualnymi plusami mogą być całkiem estetyczne nagie biusty i może jeszcze potyczka z kamiennym gigantem, która to wyszła w miarę zgrabnie. Ale tak czy siak, tytuł tylko dla naprawdę wielkich i wyposzczonych miłośników tego typu staroci…

Głupie, bez sensu i chaotyczne… Nawet oka nie bardzo jest na czym tu zawiesić.

Obejrzałem ten film bez jakichkolwiek styczność z mangą czy też anime i jak na mój gust, to jest on zwyczajnie średnie. Jasne, ma swoje bardzo udane momenty, jak przywołane w recenzji świetne walki, może z wyjątkiem rozczarowującej ostatniej bądź też groteskowego „imperatora”, ale nie zmienia to faktu, że w czasie seansu trochę się jednak nudziłem i zerkałem co jakiś czas ileż to mi jeszcze czasu do końca zostało. Nie twierdzę jednak, że film ten jest na wskroś zły. Według mnie to po prostu przeciętny średniak, z całym wynikającym z tego dobrem inwentarza…

Świetny film z genialnie przedstawionymi scenami walki i, w moim mniemaniu, całkiem ciekawą fabułą. Miód dla oczu…

Kiepski film, zwłaszcza w porównaniu z genialną w moim mniemaniu jedynką… Gdzieś zaniknął świetny klimat, ciekawa fabuła i lekkość walk zaprezentowana w części pierwszej.

Grafika, pomijając postacie i ich animacje, które według mnie wyszły nieco słabiej, była prześliczna, zwłaszcza efekty padającego deszczu i światłocienie. Pod tym względem istne cudeńko. Ale fabuła… No cóż, nie twierdzę, że nadawała się do tego by o kant pośladków ją rozbić, ale nie była też w mojej ocenie jakoś szczególnie pociągająca. Owszem, śledziło się ją nawet miło, czasem z prawdziwym zainteresowaniem, ale bez jakiegoś wielkiego szały. Aczkolwiek miłośnicy spokojnych i delikatnych historii obyczajowych powinni być z seansu jak najbardziej zadowoleni.

Znalazłem, zdobyłem i obejrzałem. I cóż… Tytuł, jak powiedział Grisznak, jest w zasadzie pozbawiony jakichś większych zalet, czyli po prostu nijaki. Fakt, całkiem nieźle się sprawdza jako przestroga ale w zasadzie to chyba jedyna naprawdę pozytywna rzecz którą można o tej OAV powiedzieć. A tak swoją drogą, wyraz twarzy jaki ma przez lwią części czasu Ryuuichi jest po prostu epicki…

Taki to już ten tytuł jest. Tak okropny, że aż dobry. Przepełniony makabrą do tego stopnia, że aż człowiek po wszystkim, zacytuję cię „chichoczę do siebie jak Renia z Higurashi”.

Faktem jest, że druga połowa tak nieco miażdży klimat zbudowany przez pierwsze kilkanaście odcinków, ale nawet wtedy Zetsuen był tytułem wyjątkowym, a klimacik poprzednich odcinków mimo wszystko nadal pobrzmiewał. Poza tym ostatnie odcinki i tak wynagradzały ewentualne cierpienia wywołane komedią romantyczną.

Wybacz, nie chciałem być wobec ciebie protekcjonalny. Jeśli cię uraziłem, a najwyraźniej to zrobiłem, to przepraszam. Nie to było moją intencją i przyznaję też, że użyłem nie najszczęśliwszego sformułowania.

Fakt, opisałeś Aikę bez zdradzania co ważniejszych treści z nią związanych, natomiast ja nie zrobiłem tego w obawie, że mi się ta sztuka nie uda. Tym niemniej rozumiem twoją uwagę i przyjmuję ją do wiadomości, na przyszłość natomiast postaram się tego typu błędów unikać.

Mój drogi, nie opisałem Aiki właśnie dlatego, że to postaci szalenie intrygująca i jak powiedziałeś, poznawana praktycznie przez cały serial w ciągu retrospekcji. Zasadniczo, to można rzec, że to ona jest tu głównym daniem i nie chciałem swoim opisem zabijać przyjemności tym którzy po serial sięgną.

A pokaż ty mi człowieku w pełni obiektywną recenzję czegokolwiek? Obiektywna może być najwyżej maszyna a nie człowiek. I z jakiej racji TWOJA opinia, że ta seria nie zasługuje na taką ocenę, ma wpływać na MOJĄ opinię o niej? Jeśli nie zgadzasz się z moimi poglądami, napisz własną recenzję alternatywną i pokaż mi przy okazji jak ma wyglądać recenzja „obiektywna”. Chętnie sobie poczytam.

Wszystko na to wskazuje. Oby jak najszybciej…