Tanuki-Anime

Ucieszy, nawet bardzo :)

Studio P.I.C.S szykuje na 1 kwietnia 2022 premierę filmu kinowego „Odd taxi – in the woods”:
trailer

W sumie to nie było całkiem złe anime. Największą wadą są ogromne dłużyzny. Gdyby się ich pozbyc to seria miałaby może osiem odcinków, za to o wartkiej akcji. A tak trzeba było czekać chyba do trzeciego odcinka zeby coś się zaczęło dziać. Potem było już całkiem nieźle (pamiętając jednak o dłużyznach).
Seria skończyła się w taki sposób jakby miała byc kontynuacja. Czy tak będzie – nie wiem, ale jeśli tak to chętnie obejrzę dalszy ciąg.

Będzie druga seria, ale chyba daty emisji jeszcze nie ma. W każdym razie czekam i liczę na podobnie wysokie stężenie absurdalnego humoru jak w pierwszej serii :)

Nie wiem czy podobne, ale mi się Mieruko­‑chan kojarzy z yamishibai, tylko odcinki rozciągnięte na 20 min.

Niemniej godne podziwu, że Japończycy zdecydowali się poruszyć taki temat w anime.

Nie rozumiem co w tym niezwykłego, przecież takie postaci pojawiają się regularnie – pierwsze z brzegu:  kliknij: ukryte  Ruka w Steins:Gate, Dororo, w Kemono Jihen był taki chłopak, a i Biwa w Heike Monogatari. Plus jeszcze inne. Chyba akurat ten temat traktują całkiem naturalnie.

Moim zdaniem Sonny Boy jest zabawą z widzem. Autorzy nie opowiadają żadnej historii. Pokazują serię surrealistycznych, luźno powiązanych ze sobą scenek i od widza zależy jak je sobie zinterpretuje i jaką historię sobie zbuduje.

Moim zdaniem takie mieszanie kolejnością odcinków raczej zniechęca do oglądania niż zachęca, ale w Japonii może akurat to się sprawdza.

Telewizja NHK potwierdziła, że sezon 3 jest juz w produkcji ale nie wiem czy jest już podana data premiery.

Jeśli ktoś się przymierza do oglądania tej serii – oglądajcie w kolejności chronologicznej, czyli zgodnej z kolejnością tomów mangi. Kolejność „telewizyjna” jest chaotyczna – nie wiadomo w jakim celu – i utrudnia zrozumienie relacji między bohaterami a także ich motywacji.
Historia jest całkiem ciekawa, wykonanie tez przyzwoite ale bezsensowne wymieszanie odcinków utrudnia oglądanie i zniechęca.

Zestawienie znalezione na myanimelist:
[Chronologicznie -- rozdział mangi -- emisja tel.]
Episode 1 -- Chapter 1 -- Episode 4
Episode 2 -- Chapter 2 to 3.5 -- Episode 1
Episode 3 -- Chapter 3.5 to 5 -- Episode 2
Episode 4 -- Chapter 6 to 8 (Opening) -- Episode 7
Episode 5 -- Chapter 8 (Aft. Opening) to 11 (Opening) -- Episode 11
Episode 6 -- Chapter 11 (Aft. Opening) to 12 -- Episode 12
Episode 7 -- Chapter 13 to 14 -- Episode 5
Episode 8 -- Chapter 15 to 16 -- Episode 6
Episode 9 -- Chapter 17 to 19 -- Episode 3
Episode 10 -- Chapter 20 to 22 -- Episode 8
Episode 11 -- Chapter 23 to 24 -- Episode 10
Episode 12 -- Chapter 34 (Aft. Opening) to 39 -- Episode 9

I w drugą stronę:
[emisja tel. -- chronologicznie]
Episode 1 -- Episode 2
Episode 2 -- Episode 3
Episode 3 -- Episode 9
Episode 4 -- Episode 1
Episode 5 -- Episode 7
Episode 6 -- Episode 8
Episode 7 -- Episode 4
Episode 8 -- Episode 10
Episode 9 -- Episode 12
Episode 10 -- Episode 11
Episode 11 -- Episode 5
Episode 12 -- Episode 6

Spodziewałem się trochę więcej po tej serii – więcej humoru, zwrotów akcji. Seria jest przeciętna, a mogłaby być lepsza. Sama Jahy – jeśli miałbym określić uczucia jakie we mnie budzi to raczej litość niż sympatię. Jest mi jej trochę żal, że się tak męczy, ale nie bardzo widzę powód, żeby ją lubić. No ale to trzeci odcinek dopiero więc może się to jeszcze zmieni.

Kizumonogatari może i jest chronologicznie pierwsze ale podstawową/pierwszą serią jest Bakemonogatari i to od niej trzeba zaczynać. Kizu powstało jako prequel ale przede wszystkim dla ludzi, którzy mają już jakieś pojęcie o świecie Araragiego i innych. Dla widzów serii Monogatari jest z grubsza jasne kim była Shinobu i dlaczego jest kim jest a Kizumonogatari tylko dopowiada historię przemiany z Kiss­‑Shot na dziewczynko­‑wampirka.
Jeśli sceny z Hanekawą uważasz za „porno dla spierdoksów” a dialogi za infantylne to chyba nie ma sensu żebyś brnął w serię Monogatari, bo erotyki dalej jest sporo a i specyficznych dialogów również.

Nie dam rady, nie wiem o co tam chodzi, nie wiem co autorzy chcą mi pokazać. Na początku było trochę zaskoczenie, trochę niespodzianki, postaci w miarę wyraziste. Teraz już tego nie ma – z lekko erotycznego napięcia między głównymi bohaterami nie zostało nic, z romansu zresztą też. Za to mamy jakieś mechy i smoki. Ok, niechby sobie były – można zrobić bardzo zakręconą historię, niechby tam były smoki i wróżki i hiszpańska inkwizycja, byle to jakoś zgrabnie spiąć czy uzasadnić. W tej serii tego mi brakuje – rzeczy się dzieją bo tak.
Pierwszy odcinek był mimo wszystko najlepszy, każdy następny był gorszy i już nie mam nadziei na poprawę.

W piątym odcinku działo się bardzo dużo. Nie będę się rozpisywał ale jest i  kliknij: ukryte  nowy świat z nowymi postaciami (choć pojawia się w nim stary znajomy), i zabawny easter egg, i lekka szyderka z  kliknij: ukryte  wiecznie niezadowolonych z warunków pracy pracowników, i zwroty akcji. Mam wrażenie, że autorzy nad logikę przekładają zabawę i jest zabawnie. Te dwadzieścia kilka minut przeleciało migiem i niecierpliwie czekam na następny odcinek.

Nie jestem już pewnien czy Frill  kliknij: ukryte  nawet nie to, że chciała się stać człowiekiem tylko po prostu uważała się za człowieka. Ale to szczegóły. Nie wydaje mi się, żeby Nojima przeczytał „Pinokio” Collodi'ego.
Tak czy inaczej z tego wywiadu wynika, że koncertowo spieprzył własny, całkiem ciekawie się zapowiadający scenariusz.
Ciekawe czy dostanie jeszcze szansę w Cloverworks.

Jeszcze się zabawię w superdetektywa i powiem wam ja się ta seria skończy:
 kliknij: ukryte  Siesta tak naprawdę nie umarła tylko dla zmyłki oddała swoje serce komuś innemu i żyje ze sztucznym gdzieś na jachcie. W odpowiednim momencie ujawni się czym tak zaskoczy Złą Organizację, że ta się podda i przestanie czynić Zło. A wszystkim zdziwionym Siesta powie: „ja to już dawno przewidziałam a wy wszyscy, nieświadomie wykonywaliście tylko mój w najdrobniejszych szczegółach przemyślany plan”.

Nawet jeśli tłumaczenie jest nienajlepsze to – co tam się odwaliło!? Co z tym wszystkim ma wspólnego Pinokio?? Bogowie…

Q: Next, is Neiru Aonuma, who reveals new faces in the second half of the story and which will lead to a surprising development in the end.

A: This is something I haven’t even told Wakabayashi, but there is a part of the second half that is based on the theme of „Pinocchio”. Actually, it wasn't set up that way from the beginning, but as I was writing, the story progressed, and as a result, the story of Frill was born.

Wywiad (w tłumaczeniu na angielski) z autorem scenariusza, dołączony do pierwszej płyty blu ray.

1/3 serii za nami i zastanawiam się co będzie dalej.
Zaczęło się bardzo intrygująco i nietypowo. Jednak z odcinka na odcinek niewiele się dzieje. Może taki jest zamysł autorów na prowadzenie opowieści, ale początkowy entuzjazm do serii u mnie spadł. Może za chwilę nastąpi jakiś niespodziewany zwrot, który napędzi akcję a może Sonny Boy podąży drogą Wonder Egg – oby nie.
Wizualnie i dźwiękowo trzyma poziom.

Jeśli kogoś zainteresował shamisen i historia to polecam ten film:
Nitaboh: Tsugaru Shamisen Shiso Gaibun

Faktycznie, Yano porwał Kakihanę z innego powodu.
Twierdzenie

Ludzie Tapira nie jest pokazane jak kogoś zabijają ale jest na tyle przesłanek, że widz się domyśla, że to naiwna bzdura.

to naciąganie faktów. Ludzie Tapira w tej historii nikogo nie zabili a rękawiczki lateksowe jako przesłanka (było gdzieś wyżej) to chyba żart, jeśli ktoś wozi takie w apteczce samochodowej (np. ja) to czyni go potencjalnym mordercą?
Pomysł z zabiciem taksówkarza jet o tyle szalony, że jest to centralna postać tej historii i pozbycie się go uniemożliwia rozwiązanie dość ważnego wątku  kliknij: ukryte  jego choroby. Chłop umiera i co – wraz z jego zgonem nagle wszyscy zmieniają wygląd? I mówią „aha, to o to chodziło!” Plus jeszcze trzy trupy, plus przemoc seksualna…

Nie chce mi się juz więcej pisać bo mam wrażenie, że nie mówimy już o tej samej serii. Historia jest otagowana Mystery, Drama, Psychological a nie Crime, Murder, Thriller czy cokolwiek innego co chciałbyś obejrzeć a czym Odd Taxi nie jest. Możesz się czuć tym rozczarowany ale dalej to nie jest błąd logiczny autorów serii czy niespójność scenariusza tylko subiektywne odczucie – do ktorego masz prawo ale z którym nie sposób polemizować.

Chciałem lubić tę serię, ale niestety nie mam za co. Z głównych bohaterów jedynie Noe budzi jakąś sympatię, za to Vanitas jest odpychający. Ogólnie historia wydaje się być ciekawa ale nie mam dla kogo jej oglądać, bo postaci jest dużo ale żadna nie jest charyzmatyczna na tyle żeby się do niej przywiązać. Projekty postaci i animacja niczym się nie wyróżniają, do tego te chibi wstawki – może mają rozładować napięcie, ale raczej rozpraszają.
Do mnie taki sposób opowiadania nie trafia, więc póki co kończę na piątym odcinku. Poczekam na koniec serii i poczytam spoilery – może wrócę i dokończę.

Oglądam to chyba tylko dlatego, że pamiętam, że pierwsze odcinki Steins;Gate były podobnie bez sensu. Może tutaj też nastąpi jakiś PSTRYK i wszystko zacznie pasować do siebie. Póki co jednak trochę się męczę. Oby moje męki zostały nagrodzone.

Zasada, którą wpoił swoim ludziom Tapir jest bardzo logiczna i słuszna.  kliknij: ukryte  Chyba, że prowadzisz biznes, którego celem jest zabijanie a nie wyłudzenia pieniędzy.
1. Trup przyciąga uwagę mediów, co dodatkowo motywuje policję do pracy. W tym filmie nikogo ludzie Tapira nie zabili ale byli zamieszani w aferę z trupem przez co grupa Yano upadła. Błąd Yano, że się w ogóle w to wmieszał.
2. Celem grupy jest wyciągnięcie pieniędzy od delikwenta. W jaki sposób wyciągnąć pieniądze od trupa? No nie da się. Można to zrobić tylko od żywego czlowieka: manipulując nim, torturując itd. Szansa, że pójdzie na policję jest niewielka, bo wie, że sam nie jest bez winy wchodząc w ciemne interesy.
W jaki sposób Yano zyskałby mordując Kakihanę? Żywy przecież spłaca dług. Jaki zysk miałby z zabicia Odokawy? Totalnie żaden. A w każdym przypadku jest ciało, którego trzeba się pozbyć i znajomi ofiar, którzy zgłaszają zaginięcie, po którym wkracza policja.
Co by się stało gdyby zabili starszego Daimona? Kenshirou Daimon ze skorumpowanego policjanta stałby się bohaterskim funkcjonariuszem ginącym w czasie interwencji z rąk przestępców a Yano i Sekiguchi mieliby całą policję Tokio i wszystkie stacje tv na głowie.

 kliknij: ukryte  Przecież nic nie robi nawet jak jego podwładni doprowadzają do śmierci pośrednio córki jego kolegi.

No nie, jego podwładni wkraczają do akcji po fakcie, nic nie wskazuje na to, żeby wcześniej w ogóle interesowali się Mistery Kiss.

Odokawa i sposób rozwiązania problemu

 kliknij: ukryte  Zabicie go i przetrząśnięcie domu pomogłoby by bo martwi nie mają głosu. Łatwo można było zrobić z niego pośmiertnie potencjalnego zabójcę. Szczególnie jak mają wtykę w policji.

 kliknij: ukryte  Po pierwsze, nie trzeba nikogo zabijać żeby mu wejść na chatę, gdyby tak było to każde włamanie kończyło by się morderstwem lol :D Po drugie wtykę to miał Dobu, który i tak już miał nagrania.

Po przemyśleniu stwierdzam, że może trochę przesadziłem z tym dramatycznym opisem. W sumie czwarty odcinek był chyba najzabawniejszy jak dotąd, właściwie to był całkiem zabawny. Co prawda Uramichi wydaje się być na skraju załamania ale serial trwa i kto wie – może na koniec rzuci wszystko i wyjedzie w Bieszczady by cieszyć się życiem ;)
Może to ciekawe (a może nie) ale po ciężkim dniu w pracy bardziej do mnie trafiały te „życiowe” momenty za to dziś, przypominając sobie treść odcinka widzę głównie  kliknij: ukryte  sceny na plaży oraz misia z głową królika :D

To nie jest anime dla kogoś, kto szuka komedii. Jest to przede wszystkim opowieść o tym jak bardzo prawdziwe dorosłe życie może się rozminąć z oczekiwaniami. Pozornie zabawne sytuacje czy uśmiechy niech nikogo nie zwiodą. Jeśli ktoś szuka błyskotliwych gagów – zawiedzie się.
Uramichi Oniisan najbardziej kojarzy mi się z NHK ni youkoso – też niby zabawne a tak naprawdę smutna opowieść o trudnej sztuce radzenia sobie w życiu.