Tanuki-Anime

Niespokojne emocje, burza uczuć tak właśnie ja odbieram tę serię, która dostarczyła mi tak wielkich uniesień, jak żadne anime od dłuższego czasu. Moje zdanie na temat postępowania bohaterek już znasz, mam ciche marzenie dotyczące drugiego sezonu.

No, ok króliki, a ja myślałam, że anime z letniego sezony „Inu…” było, co najmniej dziwne, ale to.

Właśnie tak można opisać to, co teraz czuję, to łomotanie serca, kliknij: ukryte  ogromnie mnie cieszy fakt „zwycięstwa” Kazusy mimo, że wyjechała zdążyła „ukarać” Setsunę za jej egoistyczną postawę. Już pierwsza odsłona „White Album” bardzo mi się spodobała, początkowo zaś gdy zaczęłam oglądać tę wersję instynktownie zaczęłam je porównywać, lecz prócz tytułu i głównych założeń fabularnych nic ich nie łączy. Tam obserwujemy bardzo skryte uczucia, bohaterowie są nie co dojrzalsi, przez, co rozumieją konsekwencje swoich poczynań, tu zaś Setsuna zachowała się, jak dziecko, dobrze rozumiem motywy jej postępowania, lecz skoro, jak na dłoni widziała uczucie rodzące się między pozostałą dwójką, aby nie pozostać w tyle postanowiła zapobiec jego rozwojowi, cóż za okrucieństwo. Podsumowując w tym sezonie to właśnie „White Album 2” przyniósł mi moc emocjonalnych uniesień za co jestem bardzo wdzięczna, tak, że jeżeli ktoś szuka anime poruszającego dość skomplikowaną tematykę ludzkich uczuć powinien czym prędzej zapoznać się z obiema wersjami „White album”. Dziękuję!

Oj w zapowiedziach na zimę głucho na ten temat, można spekulować o przyszłorocznym sezonie letnim, bo w tym okresie minie okrągłe dwa lata od emisji pierwszego sezonu, a materiału do ekranizacji nie brakuje.

Właśnie skończyłam oglądanie filmu mam niesamowicie mieszane uczucia z jednej strony cieszy mnie, to że Hal „powrócił do żywych” kliknij: ukryte  aczkolwiek nienawidzę go za to, że prawdę powiedziawszy przyczynił się do śmierci Kurumi że pieniądze i jego męska duma okazały się ważniejsze od jej uczuć. Podziwiam postawę dziadka dziewczyny, ja na jego miejscu, nie zniosłabym widoku tego chłopaka. Jeśli chodzi o stronę graficzną nie mam większych zarzutów, choć sceny „ostatecznego pożegnania” były nie co nie doszlifowane, a szczególnie animacja twarzy Hala, gdy uświadomił sobie całą prawdę. Film godny polecenia, ponieważ pod dość sielankowa oprawą skrywa bardzo głębokie przesłanie, kochajmy ludzi puki żyją i po ich śmierci oraz starajmy się, aby nic nie było dla nas ważniejszego niż nasi bliscy.

Podobno „Golden Time” okazał się straszną klapą w Japonii, a studio Staff znów wpakowało się w kłopoty po nie udanej ekranizacji visual novel „Little Basters”. Faktem jest, że autorkom obu tytułów light novel, na których podstawie powstały „Toradora!” uważana obecnie za klasykę swego gatunku i „Golden Time”, który okazał się klapą ze względu na słabe postaci, a w szczególności Banriego jest ta sama osoba, aż dziwi jak można tak sknocić osobowości głównych bohaterów.

Wybacz, ale ja czułam, że tak będzie i tylko czekałam na taki zwrot akcji, nie grałam jeszcze Visual Novel, bo nie mam angielskich patchy. Właściwie to cieszy mnie takie odwrócenie chociaż raz twórcy anime nie poszli główną ścieżką gry i dali się ponieść wyobraźni, może zrozumieli swoje błędy z poprzedniej ekranizacji „White Album”.

Właściwie to tę dyskusję powinniśmy przenieść na prywatne konto, bo piszemy nie o tym tytule, co trzeba.

Ja oglądam to tylko ze względu na sympatię do Studia PA Worksa.

Ja właśnie kończę rozgrywkę z wersją visual novel, wybór Asy, na „zwyciężczynię” był doskonały jej ścieżka jest najciekawsza i najdłuższa.

Boże Ty widzisz i nie grzmisz, wszystko jest tak, jak sobie wymarzyłam, ale to może być tylko chwilowy zwrot akcji, oby moralność nie wzięła góry nad uczuciami, a Kazusa i Haruki dali się ponieść chwili.

Pewnie, że od początku było wiadomo, jak skończy się to anime i znów scenarzystą nie chciało się włożyć choć krztyny wysiłku w osobowość głównej bohaterki, znów słodka niedojda zdobywa faceta, a inne bohaterki, które coś sobą reprezentowały zostają porzucone. A ja tak teraz z inne beczki zerknij na 4 odcinek anime „Samurai Flamenco” mimo, że nie jest ono podpisane pod yuri to „stosunki” dwóch głównych bohaterek są mokre.

Niech oni nas choć troszkę zaskoczą, podobnie jak z VN pod tytułem „Shuffle!” gra sama ws obie nie jest zbyt ciekawa „zaliczasz” po kolei każdą panienkę, anime zaś to istny majstersztyk, pięknie pomieszano ścieżki gry tworząc zwartą fabułę.

Kazusa przypomina mi odrobinę Himeko z „Kokoro Connect”, że ona miała na tyle odwagi, aby otwarcie przyznać się do swoich uczuć. Istnieje możliwość, że Kazusa sama właściwie nie rozumie własnych emocji, jej obawy są na zbyt oczywiste dla nas widzów, ale czy dla niej samej.
Wracając do Misaki kliknij: ukryte  o ile dobrze zrozumiałam to rodzina jej byłego chłopaka zmusiła ją do aborcji, a na dodatek ten kolega Touyi wciąż się jej narzucał, nie znoszę takich gostków, biedna na końcu została sama. Rina zaś powinna przestać przejmować się Yuki, tak wiem były „przyjaciółkami”, ale jak mówią w miłości i na wojnie wszystkie chwyty dozwolone, po za tym myślę, że Yuki nie miała by jej tego „za zła”, gdyby odebrała jej Touye.

Zgadzam się w aspekcie dojrzałości bohaterów. Jedno mogę stwierdzić, że Kazusa przypomina mi Rine, a Ogiso to Yuki, tylko tym razem z odrobiną rozumu. Szkoda, że Kazusa nie dostała w spadku Rinie, tego ostatecznego pazura. Po za tym nie ma pozostałych bohaterek, weźmy Jajoi mimo, że namieszała uwielbiałam ją, gdyby tak Kazusie zaszczepić choć odrobinę jej pewności siebie, było by bosko. Harukę natomiast przedstawia koleżanka z klasy, która obserwuje sytuację i otwarcie stwierdziła, że to Kazusa powinna być dziewczyną Haruhiego.

Dobrze, lecz ja wciąż nie potrafię tego przeboleć, porównuje obie wersje „White Album” i z przykrością stwierdzam, że poprzednia była bogatsza w emocje przekazywane widzowi, tu zaś wszystko idzie zbyt gładko.

 kliknij: ukryte  To czy związek Kazusy i Haruhiego byłby ciekawszy jestem prawie pewna, ponieważ obserwowanie, jak osoba tak nie ufna uczy cię kochać jest na prawdę pięknym zjawiskiem, ale tak, jak już wcześniej wspomniałam scenarzystą nie chciała się zagłębiać w ludzką psychikę i poszli na łatwiznę. Schemat goni schemat, pierwsza wersja „White Album” była lepsza, pod tym względem, bo Yuki była puściutką lalą, tak ufną, że aż odpychającą, natomiast inne bohaterki, to kobiety z krwi i kości, weźmy chociażby Misaki, jej wątek jest bardzo wzruszający. Natomiast ta wersja opiera się początkowo na dwóch bohaterkach, które mają charakterki, fakt bardzo różne, ale są. Pewnie dziwi Cię moje obstawanie za Kazusą, wiesz dlaczego to robię, bo już znudziło mnie to, ciągle litowanie się nad słabszą osobowością, lubię bohaterki Tsundere, a Kazuse można doskonale pod takie podpisać.

 kliknij: ukryte  Szkoda, że nie możemy zbytnio tu zdradzać szczegółów VL, bo aż kipię z ciekawości, jak właściwie się to zakończyło, sama czytałam tylko opis z wikipedii, oczywiście mam dostęp do gry, ale jak na złość bez angielskiego patch, więc lipa. Co dzieje się po wyjeździe Kazusy, czy kiedykolwiek wraca. Właściwi to miałam wrażenie, że Haruhi naciska na Setsunę, sprawa spędzenia razem urodzin, jak dla mnie miała podtekst erotyczny, na szczęście Ogiso w czas to wyczuła i ochłodziła jego zapędy.

Nadal dręczy mnie jedna sprawa, dlaczego scenarzyści zadają sobie tyle trudu, podczas tworzenia bardziej skomplikowanych psychicznie postaci, których przykładem jest własnie Kazusa, a później w tak banalny sposób rezygnują z dalszego ich prowadzenia. Po cóż właściwie zaczynać coś ciekawego, skoro nie ma pomysłu na zamknięcie wątku.

Rozumiem wszystkie Twoje argumenty. ale czy visual novel nie kończy się czasami na tym, właśnie związku Setsuny i Haruhiego, wydawało mi się, że w tej grze nie ma innych ścieżek. Po za tym żal mi Kazusy, bo przez to, że w pewnym sensie została porzucona przez matkę, teraz obawia się zaangażować.  kliknij: ukryte  Pamiętasz ich pobyt w gorących źródłach, ta nocna rozmowa, Kazusa nalegała, aby Haruhi dbał o Setsunę. Uważam to za duże poświecenie z jej strony, zauważmy, że on sam wciąż nie jest zdecydowany, a już nie wspominając o jego pozostałych przyjaciołach, którzy otwarcie stwierdzili, że popełnił błąd wiążąc się z Setsuną.

 kliknij: ukryte  No dobra, może i być taka interpretacja wydarzeń, lecz Setsuna wychodzi z niej jednak obronną ręką, pamiętajmy, że otwarcie powiedziała Kazusie o swoich uczuciach względem Haruhiego, a na dodatek zapytała, czy Toma nie ma nic przeciwko, a że Kazusa obawia się ponownego cierpienia wynikającego z przywiązania do ludzi, to już inna bajka.PO za tym Setsuna dała Kazusie tak jakby czas do namysłu, lecz ona nie wykorzystała go należycie. Strach Kazusy odgrywa bardzo istotną rolę, każdy z nas wie, że jak nie zaangażuje się emocjonalnie to nie będzie tak bardzo cierpiał w razie możliwej straty.

Właśnie ciekawe gdzie tkwi ten szkopuł,że my nie dostrzegamy tej postawy, jeszcze nie widziałam aż tak nie właściwego zachowania żadnej z bohaterek, aby zasłużyła sobie nim na owy epitet.

Zgadzam się z Twoją opinią, anime traci swój humor, Nagisa staje się rozbeczaną kluską. Jeżeli bardzo lubisz haremówki z dobrym humorem to polecam serię z 2006 roku pod tytułem „Shuffle” jeszcze nigdy nie widziałam tak dobrze rozegranej fabuły haremówki, jak w tym anime.

Sorry, ale kogo masz tu na myśli?

 kliknij: ukryte  W pewnym stopniu jest to wyraz żalu, ponieważ bardzo polubiłam Kazusę, a nie dano jej nawet szansy zawalczyć o miłość, po za tym Setsuna wciąż ślepo wierzy, że ich trójka może się „przyjaźnić”. Podziwiam zachowanie Kazusy, bo mimo znajomości własnych uczuć, postanowiła nie krzywdzić tej „słabszej”.