Tanuki-Anime

Dla wielu graczy Karuta jest sense życia, tlenem, którego potrzebują, aby normalnie funkcjonować, a dla drugich zaś stanowi źródło rozrywki, z nami też tak jest jednych ich pasje tak pochłaniają, że wręcz się w nich zatracają, inni zaś umieją to rozgraniczyć. Takie zachowania sprawiają, że bohaterowie anime są bardziej ludzcy, czy czasami nie tego oczekujemy, gdy oglądany inne serie, chcemy, aby postacie myślały, czuły, zachowywały się i funkcjonowały, jak ludzie, których mamy w okół i to jest właśnie piękno tego anime pokazuje świat właśnie takim, jakim jest. Shinobu zaś w moim odczuciu nie jest aż tak beznadziejnym przypadkiem, dziewczyna kocha karutę, a karty uosabia niczym nasi poeci uosabiali na przykład sztućce w swych wierszach, kochając coś chcemy to chronić. Dla Araty karuta to gra­‑sport.

Nie nam jest oceniać i mieć wpływ na fabułę mangi, skoro autorka twierdzi, że jej obaj „główni” męscy bohaterowie mają wyrównane szanse, a ich poziom gry za wiele się nie różni to widocznie takie jest jej główne założenie. Jedni mają talent we krwi, a drudzy zdobywają wszystko ciężką pracą, ale nikt nie zaprzeczy, że obie drogi prowadzą do sukcesu.

Nie twierdzę, że ten sposób prowadzenia fabuły nie przypadł mi do gustu, tu nic nie jest oczywiste i za to tę mangę i anime tak cenię. Uczucia i ludzkie relacje są niczym wierzby na wietrze, chwiejne i zależne od chwili i nastroju.

Właściwie przygoda dopiero się zaczyna.  kliknij: ukryte  Słowa trenerki Sakurazawy były najlepsze pierwsze, to co powiedziała, że poziom gry Taichiego i Araty jest bardzo wyrównany, obaj jako jedyni w turnieju nie przegrali ani jednego ze swych starć, a do tego widzi ogromny potencjał w Taichim. Następnie rozmowa telefoniczna Chihayi z Panią trener kiedy mówi ona, że Arata nie ma żadnych wspaniałych umiejętności jego gra jest wyrównana, a jedyne, co ma to dobra pamięć i umiejętność słuchania, natomiast Shinobu ma niepodważalny talent ona mówi do każdej z kart, przeprasza ją za to, że ją straciła na rzecz przeciwnika. Taichi gra bardzo agresywnie i nie przejmuje się konsekwencjami, gra by zdobyć kolejną kartę, ale to przynosi pożądane efekty. W moim przekonaniu Taichi i Arata w przyszłości zmierzą się w walce o tytuł króla karuty. Jeszcze słowa Kany i postanowienie Taichiego, że w końcu ruszy do przodu, sami wiecie o, jakim wątku tu wspominamDla mnie ostatni odcinek wypadł bardzo dobrze była, jak gorzka czekolada, w której można zawsze wyczuć nutkę słodyczy.

 kliknij: ukryte  A mnie całkowicie rozczarowało zakończenie nienawidzę kolesi takich, jak Okayagi, już nie pamiętam, jak się to dobrze pisało drażnił mnie na każdym kroku te jego ciągłe skomlenia i to, jak narzucał się Momo, i wykorzystywał sytuację było odrażające. Nie rozumiem od dawna Momo kochała Kairiego, to była niby jej życiowa miłość i, co tak łatwo się odkochała, poszła do kolesia, który w moim uznaniu był klownem. Porzuciłam tę serię tylko pobieżnie przeglądając odcinki, początkowo chciałam ją obejrzeć w całości, ale gdy zobaczyłam, kogo Momo wybrała zemdliło mnie i zrezygnowałam z ponownego oglądania, mimo, ze uwielbiam romanse, ale wymagam troszeczkę opamiętania.

Fabuła idzie zgodnie z mangą, ja też marzyłam, ale cóż, nawet teraz w mandze nic się między nimi nie zmienia, choć to już 112 rozdział, wciąż nic nie wiadomo. Racja, dla mnie ten turniej tez był za długi, już mnie to nużyło. Poczekamy na trzeci sezon, który powstanie pewnie po zamknięciu mangi, więc jakieś rok, dwa lata.

 kliknij: ukryte  A w takim, że z czasem całe jego ciało będą pokrywały smocze łuski, a zadaniem dziewcząt będzie wysysanie kumulującej się w Ise mocy smoka, poprzez ssanie jego palca, aby ten nie przybrał smoczej formy. Mam nadzieję, ze moja odpowiedź Cię satysfakcjonuje.

A znasz początki powstania całej historii? Zaczęło się od bloga gzie autor powieści publikował kolejne rozdziały, wszystko nabierał kolorytu, a fani napierali , zachwalali, aż powstała myśl kontynuacji całości, bo pierwotnie „Sword Art Online” miał zamknąć się jako oneshot, czyli jeden tom, wtedy powstał problem, jak zadowolić fanów, a że świat „Sword Art Online” uległ zniszczeniu autor musiał coś wymyślić, czyli przeniósł Asune do innej gry, był to zabieg dość nie udany, ale tak podyktowali mu fani. Kolejne tomy to olejne gry, z różnymi rodzajami broni i nie zawsze Asuna gra w nich skrzypce głównej bohaterki u boku Kirita, ale ich związek wciąż idzie na przód mimo sprzeciwu matki Asuny.

Osobiście nie mogę narzekać, ponieważ doskonale znam fabułę całej historii, wiec oglądając ekranizacje przeczytanych już tomów light novel wiedziałam czego mam się spodziewać. Cała historia nie rozczarowała mnie wcale.

Nie dziwie się ja siedzę w tym świecie już od ok. czterech lat, wiec poznaje seyuu po głosach, autorów manga po kresce i takie tam. Wiesz kto zaraził mnie tym zainteresowaniem, a jak myślisz moja najdroższa artystka, znaczy się przyjaciółka Angelika, tylko ona czyta i ogląda zupełnie inne gatunki. Moja przygoda zaczęła się od „Vampire Knight” i „Ouran High School Host Club” później był „D.Grey­‑Men”. Obecnie zażarcie śledzę losy bohaterów „Chihayafuru” Uwielbiam Taichiego , choć rzadko zdarza się, że męski bohater mi zaimponuje, polecam Ci to anime bardzo serdecznie, może nie jest tak zabawne, jak „Skip Beat”, ale tu liczą się relacje bohaterów i rozwój ich osobowości, poza tym to anime jest z gatunku josei, wiec skierowane jest do dorastających kobiet, zachęcam Cię do jego obejrzenia choć masz dopiero trzynaście lat, ale jestem dziesięć lat starsza, a mamy podobne gusta.

 kliknij: ukryte  Za to dla mnie ważną rolę odgrywa jeszcze: „Ayashi no Ceres”, które jako jedyne obejrzałam ciągiem nie śpiąc całą noc, następnie „Kimikiss Pure Rouge” stara produkcja Studia Staff, bodajże z 2007 roku, uwielbiam do niej często wracać, kolejne jest „Amagami” i „Amagami SS+", gdy się nudzę często je sobie puszczam na DVD, nie zapomnijmy o „Toradorze!” i „Kimi Ga Nozomu Eien”, a na „True Tears” za każdym razem płaczę mimo, ze oglądałam je już ok. pięciu razy. Duże wrażenie zrobiło na mnie też zeszłoroczne „Kokoro Connect” uwielbiam postać Inaby Himeko, a przede wszystkim tą seyuu, ach jakże mogłam zapomnieć o Asunie i Kiricie z „Sword Art Online”, przepadam tez za „Chihayafuru”, lubie „Otome Yokai Zakuro” i „Tasogare Otome x Amnesia”. Natomiast z manga: „Honey x Honey Drops”, Momoiro Heaven”, „Midnight Secretary”, „Hapi Mari” „Privet Prince” i bardzo wiele innych wypisywanie wszystkich tytułów zajęło by mi wieki. Cieszę się, że mamy podobny gust, oby w przyszłości udało się na ponownie podyskutować i wymienić opiniami./ukryj]

Pamiętajmy, że powstanie drugiego sezonu jest zależne przede wszystkim od japońskich rankingów oglądalności i sprzedaży płyt DVD, oczywiście brak materiału do ekranizacji w postaci kolejnych tomów light novel też ma na to spory wpływ. Może okazać się, że będzie podobnie, jak z „Boku wa Tomodachi” poczekamy rok, dwa na dalszy ciąg powieści, a co za tym idzie może kolejny sezon anime.

Tak śmiać to mało powiedziane, oglądałam raz sama, potem drugi raz z przyjaciółką i tylko obserwowałam jej reakcje biedna płakała ze śmiechu, czasami nie potrafiła nic z siebie wykrztusić. Osobiście zakochałam się w tej historii, czytam mangę na bieżąco, doszukuje się anglojęzycznych fanowskich opowiadań, które są na bardzo wysokim poziomie. Za kilka dni znów pewnie zacznie się kolejny seans ze „Skip Beat!”, ponieważ mamy z koleżankami zaplanowany babski wieczór, to będzie zabawa. To anime zawojowało mój świat, przez dłuższy czas nie chciałam się do tego przyznać, sama przed sobą, ale wygląda na to, że dużo bardziej zaimponowała mi historia miłości Kyoko i Rena, a do tych czas sądziłam, że moim sercem rządzą Misaki i Takumi z „Kaichou wa Maid­‑Sama!”. Wygląda na to, że „Skip Beat!” wskoczył na honorowe pierwsze miejsce w moim serduchu, ale „Kaichou wa Maid­‑Sama!„zawsze będzie dużo dla mnie znaczyło, jako moje pierwsze anime z gatunku komedii­‑romansu.

 kliknij: ukryte  Kocham siostrę i wykrzyczę jej to na oczach kilku osób, a nawet się jej oświadczę i otrzymam pozytywną odpowiedz, a potem ślub, taki jest koniec!

 kliknij: ukryte  Podziwiam autora light novel, że odważył się trzymać swego pomysłu do samego końca, związki między krewnymi są bardzo kontrowersyjne, ale mnie się taki koniec podoba, ponieważ widoczna jest tu konsekwencja autora, nie obawiał się on odrzucenia przez krytyków. Nie uległ presji i nie zrobi z naszej parki nie spokrewnionego rodzeństwa, gdzie jedno z kochanków było na przykład adoptowane. Jest pewna nieścisłość w opisie z wikipedii zamieszczono tam informacje iż Kirino była jego kuzynką, a zaś w opisie wydarzeń z ostatniego tomu przedstawiono sytuacje normalnie, jako, że są rodzeństwem w pełni spokrewnionym. Aż mnie ręce świerzbią, aby napisać ze szczegółami, co się wydarzyło, jeżeli ktoś chce wiedzieć więcej niech odpisze, bo nie chcę nikomu psuć przyjemności z oglądania anime.

Mi również bardzo przypadła do gustu ich relacja, a zwłaszcza z ostatniego odcinka, co by się stało gdyby Yui im nie przeszkodziła. Między główną dwójeczką wyraźnie zaczęło iskrzyć, miejmy nadzieję, że doczekamy się drugiego sezonu, puki co pozostaje czytanie light novel.

To będzie kolejny egzamin cierpliwości dla fanów „Chihayafuru” jest jeszcze jeden ważny szkopuł, nie wiemy, jak drugi sezon został przyjęty przez widownię japońską, a to, czy powstanie trzeci zależne jest od rankingów oglądalności i sprzedaży płyt DVD. Miejmy nadzieję, oby nie załatwiono nas tak, jak zrobiono to ze „Skip Beat!”.

 kliknij: ukryte  Trzeciego sezonu nie otrzymamy zbyt szybko, bo jak sama wiesz mangi jest zaledwie jakieś 120 rozdziałów, a w dwóch poprzednich sezonach zrealizowano wydarzenia do rozdziału ok. 90, więc są braki w materiale, trzeba będzie sporo poczekać. Poza tym to, co dzieje się w dalszych rozdziałach po zakończeniu drugiego sezonu praktycznie nic nie wnosi do fabuły i rozwoju relacji pomiędzy bohaterami. Są tam mecze i wyjazd na trening z Fujisaki oraz dylemat Chihayi dotyczący jej przyszłości, zastanawia się nad dalszą grą o tytuł królowej, a zostaniem nauczycielką i trenerką karuty. Trener Chihayi i Taichiego zagra z Aratą mecz o półfinał wejścia do gry o tytuł króla karuty i na tym kończą się obecnie przetłumaczone na język angielski rozdziały. Uważam, że na kolejny sezon poczekamy co najmniej rok, może dłużej, przypuszczam, że studio realizujące ten projekt wstrzyma się z kolejnym sezonem , aż do zamknięcia całej historii, aby zakończyć przygodę z „Chihayafuru” w trzech sezonach.

Wydaje mi się, że obecnie nic nie jest w stanie zepsuć mi humoru, ponieważ moja przyjaciółka obroniła dziś licencjat na celująco i dowiedziałam się, że moja ukochana manga „Kaichou wa Maid­‑Sama!” będzie wydawana w języku polskim przez J.P.F, gdyby tak jeszcze któreś wydawnictwo podjęło się tłumaczenia „Chihayafuru” to już byłabym w siódmym niebie, jedna z grup tłumaczących robi naszą ukochaną mangę, ale idzie to powolutku.

Lubić każda z nas może kogo chce, a już nie rób ze mnie takiej zołzy:)

Cóż prawdą jest, ze Shinobu odizolowano od rówieśników i nauczono ją traktować ich tylko, jak potencjalnych rywali, ale chyba o to chodzi w karucie, aby pokazać rywalowi, że się jest bardziej skupionym i opanowanym niż on sam. Pamiętasz odcinki mówiące o jej przeszłości, gdy babcia kazała jej matce i jej się wynosić, bo nie robią nic pożytecznego, jak kazał 5­‑letniemu dziecku zostać w klubie i nauczyć się grać. Shinobu nie chciała sprawiać matce więcej problemów, więc skrupulatnie trenowała, aż osiągnęła obecny poziom. Ja nie mam jej nic za złe, taki ma charakter i tyle, może jest zbyt wycofana w relacjach z innym, ale czy tego właśnie nie wymaga gra, by nie okazywać swojej emocjonalności, bo to prowadzi w wielu przypadkach do zguby, co najczęściej obecnie zdarza się Chihai.

Z tym zrywaniem przez telefon to lekka przesada, że wspominasz o tym prawie na każdym kroku, rozumiem Twoje oburzenie, ale ileż można. Dla Taichiego ten związek był farsą. dlatego rozwiązał go w ten sposób, a poza tym jestem pewna, że dawał tej dziewczynie wcześniej do zrozumienia, że mu na niej nie zależy, przytoczę rozmowę przedstawioną w pierwszym odcinku „Chihayafuru” , gdy odebrał telefon mówił tak znudzonym głosem, że choćby nie wiem, jak oślepiona kobieta zrozumiałaby, że facet ma ją już dawno gdzieś. Potem powiedział Chihai, że to ona poprosiła go o chodzenie, ale jemu wogulę na nie nie zależy. Może okazał się wtedy palantem nie liczącym się z kobiecymi uczuciami, ale to był jedyny taki incydent. Ostatnio nawet postanowił, jak najszybciej zwyciężyć swój własny mecz, aby Chihaya mogła zobaczyć rywalizację Shinobu i Araty, i kto mi teraz powie, że on nie liczy się z uczuciami osób, dla niego ważnych. Zapomniał o swojej wygranej, bo wiedział, co znaczy dla jego ukochanej ten mecz.

Zgodzę się z jednym Shinobu gardzi rozgrywkami drużynowymi, bo wie, że dzięki nim właściwie nic się nie osiągnie, ona woli inwestować w siebie, a nie tracić siły, coś co nie jest zależne tylko od niej samej. W indywidualnych rozgrywkach zwycięstwo zależne jest wyłącznie od własnych umiejętności każdego z graczy, a w zawodach drużynowych jeżeli choć jedno ogniwo łańcuch jest słabe starania wszystkich mogą pójść na marne. Shinobu jest nie zależna i silna za, co ją cenię, ona ma charakter i wie, czego szuka, zna swoje możliwości, za to Chihaya jest, jak flaga na maszcie wszystko, co robi i, jak robi zależne jest od jej stanu emocjonalnego. Dziewczyna nie potrafi się opanować zawsze potrzebuje kogoś kto powie jej, że już wystarczy i tu wkracza Taichi, który jest zawsze w pogotowiu to on czasami musi myśleć za ich dwoje. Shinobu powinna być sparowana z Aratą, oboje stanowią parę najsilniejszych graczy, on nauczy ją „człowieczeństwa”, co w moim odczuciu wcale tak bardzo nie ubolewa w sprawie właśnie tej postaci, a ona pokaże mu szybkość i piękno poematów, które traktuje, jak rodzinę.