Tanuki-Anime

Drugi sezon był bardzo nierówny, jeśli chodzi o tempo akcji. Początkowo strasznie się ślimaczyło, były dwa odcinki, w których coś kusiło mnie, aby przewinąć te kilka minutek do przodu, ale tego nie zrobiłem. Z kolei końcówka była zbyt szybka, zrobiona jakby na biegu, przez co  kliknij: ukryte  Gaz sprawiał wrażenie jakiegoś ultra badassa, który rozwala każdego jednym strzałem, a sam od tego jednego strzała zleciał. Podobnie, jak reszta przeciwników. Druga sprawa, kwestia samej Chaiki i ostatnich kilku minut.  kliknij: ukryte  Ile bym dał, aby Chaika po rozwaleniu Gaza kopnęła w kalendarz. A tymczasem ona, co najwyżej, straciła pamięć (co najwyżej, bo w żaden jednoznaczny sposób tego nie stwierdzono w anime).
Podsumowując:
-Pierwszy sezon wypadł zdecydowanie lepiej.
-Uniwersum dawało wiele możliwości, ale z powodu takiej, a nie innej ilości odcinków, zostało wykorzystane w śladowych ilościach.
-Podobnie z fabułą, jak na przygodówkę wyszłaby znośnie, gdyby nie to nierówne tempo akcji.
-Momentami (głównie pierwsze odcinki) nudzi, ale oglądało się przyjemnie.
Takie lekkie fantasy, które można obejrzeć, ale nic się nie straci, jeśli ktoś ominie ten tytuł.

Widzę redakcji nie starcza fakt, że recenzji anime nowych się czytać nie bez niesmaku w ustach, ale chcą jeszcze obrzydzić czytelnikowi pozyskiwanie informacji na temat serii które były recenzowane w czasach gdy ta strona była cokolwiek warta. Dobra robota! Proponuję teraz usunąć recenzje starą za np. niezgodność z nowym kanonem.

Ale redakcja nie sprawdza recenzji pod względem tego, jak dana osoba oceniła serię (chociaż nie wiem, jak to jest ze skrajnymi przypadkami, tutaj musiałaby wypowiedzieć się osoba z większym doświadczeniem i stażem na portalu). Recenzja nie jest odrzucana odrzucana, ponieważ osoby sprawdzające nie zgadzają się z tym, co napisał recenzent i „większość pewnie też się z tym nie zgodzi”.

Wystarczy zestawić opinię takiego „eksperta i weterana anime” (który pewnie nawet japońskiego nie zna, więc całe anime oglądasz oczyma fansuberskiej gimbazy, jak na prawdziwego eksperta i znawce przystało ^_^) ze zdaniem innych ludzi którzy nie próbują się lansować na bóg­‑wie­‑kogo poprzez hejtowanie „schematów”.

No tak, recenzent powinien przecież wielbić serię za to, że większości się spodobała. Nie ma własnego zdania i musi pisać w ten sposób, aby spodobało się to czytelnikom.
Nie, nie taki jest cel recenzji.

I na jakiej podstawie sądzisz, że recenzent jest taki, a nie inny? Skąd taka informacja? Mówił Ci to?

Recenzja ma za zadanie ukazać nie tylko minusy danej pozycji, ale i jej pozytywy.

A co, jeśli komilll takowych nie widział? Ewentualnie widział ich zdecydowanie mniej od wad?

Dla mnie logicznym jest, że jeżeli seria jest przyjmowana przychylnie przez zdecydowaną większość to logiczne jest przedstawienie jako domyślnej recenzji odnoszącej się pozytywnie do tytułu.

NGNL/SnK/SAO/Tokyo Ghoul/Kiseijuu tez ma masę fanów, ale nadal nie widzę z tego powodu, czemu recenzent miałby kierować się opinią innych, zamiast swoją. Kwestia tego, czy recenzja powinna być domyślną czy alternatywną swoją drogą, chociaż nie widzę w tym różnicy, bo osoba zainteresowana serią przeczytałaby raczej obie recenzje.

C@rolus Io@nnes – Znam komillla, wiem, co myślał o serii nawet, nim zdecydował się na recenzję, więc mogę Cię zapewnić, że napisał to co myśli.

W to nie wątpię, tak właśnie jest. Przecież nie ma recenzji, z którą zgodzą się wszyscy.

MarcowyZajac – doświadczenie i umiejętność pisania lepszych recenzji wyrobi się z czasem. Faktycznie, ostatni akapit jest kontrowersyjny, ale komilll taki już jest. Yup, brzmię, jakbym miał go usprawiedliwiać, chociaż tak naprawdę samemu chciałem zobaczyć reakcję publiki na jego recenzję, co dostarczyło mi troszkę zabawy przez ostatnie dwa dni. :D Rozmawialiśmy niejednokrotnie z komilllem odnośnie pisania recenzji i nasz styl się różni, ale mówiąc o tym, w jaki sposób powinno się pisać recenzje, nie brałem tego pod uwagę, a jedynie fakt, że pisząc recenzję nie bierzesz zdania innych osób pod uwagę.

Kolega komilll napisał to, o czym myśli i właśnie tak powinno się pisać recenzję – nie kierować się tym, co myślą inni, w końcu to ma być jego recenzja.

I Ty pewnie jesteś od tego, żeby oficjalnie orzekać, w których wypadkach (anime) tak to działa?
Tak jak wyżej pisałem – takimi tekstami mogę bronić każdą serię. Nawet takie pokroju Pupy. Podaj mi pierwszy z brzegu tytuł, który oceniłeś niżej niż 4/10, stwierdzę, że jej nie zrozumiałeś. :D

No widzisz, a to Ci dopiero… :D

Żaden gatunek nie będzie nigdy odbierany przez ludzi w ten sam sposób, dramat, podobnie jak komedia, to jedne z tych gatunków, których ocena najbardziej zależy od indywidualnych cech człowieka.
A oglądałeś Clannad jako jedno z pierwszych czy któreś tam z kolei? To ma spory wpływ na to, jak odbierasz serię, jeśli dopiero zaznajamiasz się z danymi schematami, to ich tak bardzo nie odczuwasz i nie przeszkadzają Ci one (przynajmniej nie w dużej mierze).

A co w momencie, gdy jesteś tak zniechęcony daną serią, że nie masz zamiaru oglądać drugiego sezonu? W tym momencie nie masz jak poinformować czytelnika, co się dzieje z postaciami później. Tak to było w przypadku komillla i tak by było, gdybym miał recenzować Higurashi.

Te postacie były aż za bardzo infantylne. Lisa z Zankyou no Terror była momentami ciekawsza niż wszystkie te z Clannadu razem wzięte. Ale tylko momentami… xD

Historie przedstawione w Air były aż za bardzo nasączone magią. Ona była wszędzie i stała za wszystkim. Nie miałbym jak utożsamić się z z problemami tych bohaterek, bo nawet nie rozumiem powagi tych problemów. Bo przecież jak miałby je zrozumieć?

Tak, Komari i jej piskliwy głos – zabijcie to. Przynajmniej dobrze, że jej arc był przedstawiony jako pierwszy i potem tak nie truła…

To nie tak, że jesteśmy z komilllem zgodni na każdy temat. Powiedziałbym, że wręcz przeciwnie, Clannad jest jednym z tych niewielu tematów, gdzie nasze opinie są podobne. :D Ale spore różnice objawiają się przy innych seriach.

Widzisz, sekwencja „mnie to nie wzruszyło – słaby dramat” nadal jest lepsza niż „mnie to nie wzruszyło – świetny dramat”. :D

Generalnie to tak – taka osoba miałaby rację. Tak samo jak Ty. Mniej więcej z tego względu, że to jest jego opinia i nikt nie może mu narzucić, aby odbierał dany tytuł/utwór/cokolwiek tego typu tak jak Ty. Oczywiście masz rację z tym, że osoba niezaznajomiona z danym gatunkiem, bez jakiegokolwiek doświadczenia, nie będzie w stanie docenić serii. Podobnie zresztą, jak ja nie jestem w stanie docenić anime sportowych, które dla mnie są… urgh, nawet nie skomentuję tego, by nie zmieniać tematu. Ale zapewniam Cię, że komilll zarówno pod względem gatunku (dramat), jak i pod względem grafiki w anime, nie należy do „świeżaków”.

Urzekła mnie Twoja ironia. Nie no, poważnie. :D

A kto ostatnio mówił, jakie to SAO jest haremowate? :D

Gdybym był komilllem, to powiedziałbym pewnie „selekcja naturalna”. Słabe jednostki muszą przecież odpaść. Jeśli dziewczynka z Clannadu nie potrafi (po tylu latach) pogodzić się ze śmiercią rodziców, to niech chociaż nie wciąga w to innych. Ale, że nim nie jestem, to powiem tylko tyle, że tego rodzaju tematy szybko się nudzą i oglądanie po raz kolejny tego samego problemu i podobnych jego rozwiązań sprawia, że przy kolejnym takim anime mógłbym w sumie pominąć część z taką dziewczynką, bo i tak wiem, jak się skończy. Podobnie spora ilość ludzi uważa NGNL za śmieszne, a SAO i SnK za dobre. Pytanie jednak – czy jeśli wiele osób uważa to za takie „wybitne” pozycje, to czy aby na pewno muszę się zastanawiać nad tym, czy przypadkiem „nie przeoczyłem czegoś ważnego, oglądając daną serię”? Oczywiście, że nie. Pewnie wiele razy słyszałeś to ode mnie, albo to komilll słyszał, już sam nie wiem, ale jeśli coś jest uniwersalne, to tak naprawdę jest do niczego i opiera się na pewnej masywności, nie od dziś wiadomo, że w publikę najłatwiej jest trafić produktami beznadziejnej jakości.

Meh meh, nadprzyrodzony aspekt zabija cały dramatyzm serii (oczywiście mowa tu głównie o Air, które było największą porażką na froncie studia). W Clannadzie nie było to na tyle widoczne (co oczywiście jest zaletą), ale jeśli klimatu nie zabiła magia, to zrobiły to przesadzone problemy dziewczynek. Właściwie, to problemy same w sobie nie są takie złe. Beznadziejne za to są osoby, które te problemy mają, czyli bohaterki anime.

Jeden wątek na kilka nie sprawia, że fabułę zaliczyłbym do zalet serii.

Jak chcesz przeanalizować i ocenić w recenzji dot. pierwszej serii, wydarzenia i aspekty przedstawione dopiero w drugiej? Nawet, jeśli nie powinno się tego robić, to w tym wypadku pozostaje Ci tylko rozdzielić te sezony i oceniać odpowiednio pierwszy i drugi. Co ja, będę litościwy tylko dlatego, bo twórcom coś odwaliło i po roku wydali drugi sezon Higurashi, który także powinien tworzyć z pierwszym sezonem całość? A w życiu. To kwestia tego, jak potraktujesz dane anime.

Bohaterowie to zdecydowanie najgorszy element serii. Ja z kolei uważam, że wręcz przeciwnie – one kompletnie nie pasowały do tej serii, a więc tej fabuły i określonych wątków. Najbardziej przekonały mnie chyba miny bohaterek i niektóre dialogi, które wskazywały na to, jakby bohaterka chciała powiedzieć widzowi „Ale ja co tu robię? O co chodzi?”.

Tak, Kanon zdecydowanie jest najlepszy z trzech sezonowych, wymienionych zresztą, tworów. W sumie od najgorszego posegregowałbym to w następujący sposób:
Air – Clannad – Kanon.

Nie dokończyłeś Rewrite'a? Na co Ty właściwie czekasz, kolego? Nie, tak serio, to nadal gorsze od Little Busters. :D

Całe Little Busters zepsuła postać głównego bohatera, Rikiego (zamieńcie go, proszę), a także Kud i Komari. Z muzyką się nie zgodzę – nie dość, że miła dla ucha, to jeszcze rozważania Rikiego, a w spokojna nutka o wręcz mistycznym klimacie – mrrrr.

Cyferki to kwestia sporna i to bez większego znaczenia, jakie oczka wybierzesz. 5/10 według Tanuki może oznaczać jedno, ale większość odbiera tą piątkę w swojej skali oceniania i często jest to według nich inna ocena. Gadanie, że 5 wskazuje na to i na to także nie ma sensu, co wynika z punktu wyżej – bo niektórzy za 5 biorą tytuł słabszy, inni już przeciętny.

Jeśli ktoś bierze pod uwagę same liczby, to jest to jego strata. O wiele łatwiej uwierzyć mi w to, co ktoś napisał, niż w literkę, którą wystawił od niechcenia, bo w sumie równie dobrze mogłoby jej nie być. Co mnie właściwie obchodzi jakaś cyferka, która nie przedstawia wiele, bo skąd mam wiedzieć, czy autor użył do tego „swojej skali” czy tej tanukowej? Oh, pewnie powiesz, że „nie na darmo został zrobiony opis każdej oceny”.

Tragizmu? O czym Ty w ogóle do mnie mówisz… :D Pomyliliśmy serię widocznie, bo nie skojarzyłbym takiego pojęcia z Clannadem.
Możesz wiedzieć co mówisz na temat muzyki (od strony technicznej), ale nijak się ma do tego jak wpływa ona na poszczególne osoby. Odpowiednio dopasowana do obrazu i wydarzeń wzbudziłaby w autorze zdecydowanie inne emocje.

Na sam koniec – śmieszy mnie to, jak wiele osób obrzuca innych tekstami typu „Gadasz bzdury/nie wiesz co mówisz”. Oczywiście (tak, w tym momencie) mógłbym napisać dokładnie to samo, ale właściwie to po co?

Chciałbym tylko zaznaczyć, że te cyferki nie mają większego odzwierciedlenia i najważniejsze są argumenty i sama wypowiedź, a dopóki cyferki nie przedstawiają zupełnie innej sytuacji (patrz: oceniasz serię na 3/10, a dostaje ona 7/10 czy więcej), to jakoś szczególnie to nie razi. Zresztą, nawet tak bardzo nie zwraca się na nie uwagi.

Co do oceniania anime bez obejrzenia After Story, chyba się już gdzieś wypowiadałem. Jeśli pierwsza seria zupełnie mi nie podeszła, uznałem ją za beznadzieje i coś, co nigdy nie powinno wyjść, oczywistym jest, że nie obejrzę drugiej, bo i po co. A ocenić przecież mogę, bo mam takie prawo – w tym wypadku ocena leci tylko i wyłącznie za pierwszy sezon. Tak samo, jak recenzja dotyczy pierwszego sezonu. Gdyby miał ocenić jeszcze After Story, to czuję, że komentarzy negatywnych byłoby jeszcze więcej. :D

Orihimcia – to nie do końca kwestia typowych preferencji na zasadzie „Nie lubię [gatunek]". Nie lubię tracić czasu, z tego względu zapewnienia ludzi nie są dla mnie wystarczające, abym na słowo uwierzył, że „A może drugi sezon okaże się ciekawszy”. Przykład: Hayate no Gotoku – pierwsze dwa świetne, trzeci słaby, czwarty… żałuję, że go oglądałem. Teraz nawet, gdyby wyszedł piąty, w co wątpię, to bym omijał ten tytuł szerokim łukiem.
Co do mecha, spokojnie, też za nimi nie przepadam.

Karsuno – Ja natomiast nie stwierdziłem, że Ty tak stwierdziłeś. :D Cytat był odpowiedzią na słowo „powierzchownie”, bo tym słowem ludzie często bronią swojego stanowiska, sugerując drugiemu człowiekowi, że źle podchodzi do tematu.

Weź zostaw mój przykład Seitokaia w spokoju. Chociaż faktycznie, z tym jestem zmuszony się zgodzić (ciekawe czemu…). Z haremem komilll rzeczywiście przesadził, określenie to przywoła czytelnikom inny obraz anime, niż jest naprawdę, większości harem raczej się źle kojarzy.

Anime pojechało po tych największych schematach, a te problemy nie należą do wymyślnych, a i zachowania dziewcząt są miejscami nieadekwatne do sytuacji i ich „problemów”. Dobrze, że tak jak w przypadku Air, nie zmieszali tego z magią, wyszłoby coś jeszcze bardziej dennego.

Meh, to nic. W Amagami SS gościu zamykał się w szafie po tym, jak dziewczyna z nim zerwała.

Każda postać z tej serii jest mniej/bardziej bezpłciowa, z tym musisz się zgodzić, Jabłek… :D

Mógłbyś rozwinąć, czemu nie zgadzasz się z opinią komillla na temat fabuły? Jeszcze tego nie przedyskutowaliśmy. W sumie to fabuły stworzone przez Key są zwykle takie same i zwykle widać, że „O, to oni musieli stworzyć to coś”. Nie sądzisz, że Little Busters ma taki sam schemat wydarzeń, z tym, że jest ciekawsze?

Osobiście nie cierpię serii, które wymagają obejrzenia następnego sezonu/zasięgnięcia do oryginału, aby zrozumieć jej treść. I tyle, o ile w takim Clannadzie wymęczyłem ten kolejny sezon (co i tak nie zmieniło mojej oceny względem tytułu), o tyle nie miałem ochoty męczyć się przez kolejne kilkanaście odcinków przy chociażby Higurashi.
Bo widzisz – jeśli dana seria jest dla mnie słaba, to zwykle drugiego sezonu już nie oglądam, dlatego co mi po tym, że BYĆ MOŻE w drugim sezonie coś zostało wytłumaczone czy generalnie jest jakaś poprawa, skoro nie mam pewności i równie dobrze mogę się męczyć kolejne, powiedzmy, 24 odcinki. :D

Owszem, ale sugerowanie, że recenzja jest niesprawiedliwa, bo recenzent tego sensu „nie widzi” jest nie na miejscu – w tym wypadku każdy tytuł mógłbym bronić zdaniem „Seria dobra, tylko jej nie rozumiesz i nie widzisz w niej sensu”. Między innymi dlatego, jeśli widzę zdanie o treści „Źle ocenił, bo nie widział w tym sensu” to po głowie chodzi mi tylko wyżej wymieniony cytat.

Gdyby nie ludzie, którzy ciągle przypominają mi o tym, jaki to Clannad jest cudowny i w ogóle, już dawno bym o nim zapomniał i nie próbował go sobie przypominać. :D
„Nie ma sensu doszukiwać się sensu tam, gdzie tego sensu nie ma” – odnośnie powierzchowności.

Komirku, ucz mnie. No bo któż inny może wywołać taką burzę w komentarzach jedną recenzją…
Oczywiście tak jak przewidywaliśmy, inaczej stać się nie mogło. W sumie rzadko się zgadzamy, ale niech to będzie jakiś wyjątek…

No, z jednym się nie zgodzę – 5/10. Za dużo. Zdecydowanie za dużo. Ale z drugiej strony, cyferki można sobie darować, są najmniej istotne (chociaż dobrze wiesz, że w moim odczuciu więcej niż 3/10 dla tej serii to przesada). Ostatnie zdanie o cyferkach – 8/10 grafika? Ej, stary, przesadziłeś z tym. xD Nie widzisz tych oczu bohaterek? Za to powinno być już -3 do oceny.

Teraz kwestia recenzji – z większością się zgodzę (chociaż mogłeś napisać więcej). Seria kończy jak pozostałe dwie serie sezonowe Keya, czyli pełne schematów i przedramatyzowania sytuacji. Zresztą, co ciekawe, dawniej miałem problem z odróżnieniem bohaterek Clannadu od Kanonu, no bo to przecież TO SAMO. Oprócz tego, problemy wyssane prawie że z palca, klimat wpadający w skrajności, czyli od przesłodzenia (patrz: postaci) do przedramatyzowania (patrz: akcja). Na plus dałbym chyba tylko muzykę, która faktycznie, pomijając oczywiście kwestię odpowiedniej integralności z obrazem, była na odpowiednim poziomie.
Ocena bohaterów – że też miałeś co o nich pisać…

Masz na myśli sztywne zdania? Czy może coś innego?

Przez „niewykorzystany potencjał” miałem na myśli uniwersum dające wiele możliwości, a ograniczające się jedynie do bajecznych pantyshotów. Skupiając się bardziej na fabule, a mniej na elementach ecchi, można by uzyskać lekką serię fantasy o baśniowym klimacie, a na pewno nie myślałbym o tym jak o nudnym badziewiu bez fabuły. Ale tak, pomijając bohaterki, z których nie dałoby się wykrzesać żadnych pozytywów, reszta w pełni zasługuje na miano „niewykorzystanego potencjału”. Miałem nadzieję na potyczki z zapierającymi dech w piersiach supermocami (a jak najbardziej byłaby na to szansa) – dostałem krótkie, sztampowe do bólu fajty, w których Kamito wpierw obrywa, po czym przestaje „bawić się z przeciwnikiem”/ktoś ratuje mu tyłek. Fabuła – nie liczyłem na nic ambitnego, ale twórcy mogli bardziej udawać, że takowa w ogóle istnieje. Wszystko to i jeszcze więcej można ująć najprościej, bez potrzeby przedłużania, w dwóch słowach. Tak, właśnie tych, o których pewnie myślisz.

Pozostaje mi chyba tylko podziękować za zgrabne i zabawne streszczenie recenzji.
Tak więc – Arigatou gozaimasu.

Ja także się z tą oceną nie zgodzę. Niemniej jednak recenzent mógł oczekiwać od Fate/kaleid 2 czegoś innego, niż ja oczekiwałem. Wprawdzie ciężko tu szukać jakiejkolwiek fabuły (coś tam niby jest, ale to nadal nie to), ale nie to było celem. Miała być to przede wszystkim komedia, a w moim odczuciu była ona udana.
Imo lepszy sezon od poprzedniego i chociaż nie ma co liczyć na cuda, to ogląda się przyjemnie i czas szybko mija przy kolejnych odcinkach tego anime. Jedna rzecz, która mnie zachwyciła, a której się nie spodziewałem – sceny walki. A może raczej – jeden pojedynek, mianowicie  kliknij: ukryte  ten z Bazett, pod koniec serii(wprawdzie reszta też była dobrze wykonana, ale były to zdecydowanie krótsze starcia od wyżej wymienionego). Animacja świetna, dynamiczna, z wykorzystaniem strategii. Jak na komedię, nie spodziewałem się, że ten aspekt będzie tutaj o wiele lepszy od niejednego shounena.

Na sam koniec, ja także nie rozumiem czepiania się paru kissu.

Brałem to pod uwagę, tylko nadal obecność Excalibura ma prawo mi nie przypasować (patrz: odpowiedź do Daeriana), nawet jeśli zostało to uzasadnione przez system gry.
Założenia systemu są oczywiście fajne i zazdroszczę bohaterom SAO takich rozbudowanych gierek. Sam pograłbym sobie w ALO, klimaty fantasy z nawiązaniami do mitologii nordyckiej są w sam raz dla mnie.

Nie mam zielonego pojęcia, jak producenci gry na PS Vitę mają zamiar stworzyć grę (tzn. czy ma być oparta na fabule czy tylko na uniwersum), szczerze nie interesowało mnie to, ale w pierwszym wypadku i tak musieliby zasięgnąć do LN, w drugim… fillery raczej nie wychodzą na dobre. I nie spodziewam się, aby SAO było wyjątkiem, dlatego wolałbym, aby wcisnęli tam jakieś sidestory, którego jeszcze nie zekranizowali (jeśli takie pozostało, nie mam pamięci do krótkich historyjek niestety i pamiętam jedynie cztery główne historie + Calibur/Mother Rosalio).