Tanuki-Anime

W sumie pierwsze parę minut prezentowało całkiem dobry poziom, aczkolwiek nasuwa się pytanie:
Kiedy oni dojdą do takiego poziomu?
Jeśli seria ma być jednosezonówką, to ja tego nie widzę. W innym wypadku (jeśli będzie dłuższa) – już prędzej. Natomiast bardzo odstrasza od niej główny bohater…myślałem, że Midoriya był irytujący, ale w porównaniu do Tsukushiego był on całkiem sympatycznym protagonistą.
Chociaż ja osobiście nie skreślałbym tego tytułu, pomimo tego, że pierwszy odcinek był faktycznie nieco (nawet bardzo) zniechęcający.

Z Twojego porównania wychodzi, że widocznie bardzo lubię dobrą herbatę z 0.5l wody z kranu. ^^

Tak jak wyżej – zarzut do Flying Witchyyy, że brakuje fanserwisu, jest po prostu niepoważny…

Nikt nigdy nie powiedział w serii, na jakich zasadach ustawiane są checkpointy – można się domyślić, że następuje to prawdopodobnie po pokonaniu jakiejś istotnej przeszkody, czyli po nabiciu progressu w historii
( kliknij: ukryte  1 checkpoint – początek przygody, 2 checkpoint – posiadłość po pokonaniu Elsy), natomiast póki wprost nie wyjaśniono tego, to nie mamy żadnej pewności, że tym razem checkpoint przesunął się po  kliknij: ukryte  unieszkodliwieniu bestii z lasu, tak samo Subaru musi to wziąć pod uwagę, więc nie może sobie od tak stwierdzić, że „Ale spaprałem sprawę, zabiję się i to naprawię”. No i ten, kto chciałby w sumie umierać ( kliknij: ukryte  kiedy Subaru skoczył z klifu to była to zupełnie inna sytuacja)

Wydaje mi się, że jego zachowanie w najnowszym odcinku z założenia miało irytować. Nie jest postać, która mnie denerwuje, bo jest słabo napisana i rozwinięta – to jest postać, która ma irytować swoim zachowaniem, bo właśnie w ten sposób ukształtowali ją twórcy, jest to postać ludzka i niepozbawiona wad, czego dowodem był cały ten odcinek. Owszem, jego zachowanie jest uzasadnione i chociaż sam zirytowałem się na jego  kliknij: ukryte  uczestnictwo w pojedynku z Juliusem, a także na  kliknij: ukryte  przebieg rozmowy z Emilią pod koniec odcinka, to nadal nie odbiło się to na moim całościowym odbiorze postaci – nadal jest to rzadko spotykany przeze mnie rodzaj protagonisty, którego tak bardzo lubię oraz szanuję, no i oczywiście nie zapomnę o nim po obejrzeniu całego serialu, jak to z większością głównych bohaterów bywa. Pomijając irytację na postać – rozmowa pod koniec odcinka bardzo mi się spodobała.
 kliknij: ukryte  Już niemalże od początku był Subaru on na straconej pozycji – wszystko to za sprawą jego mocy i świadomości, że tylko on wie, co tak naprawdę zdarzyło się we wszystkich loopach (także podoba mi się to, że twórcy na każdym kroku akcentują jego uczucia do różnych postaci, które rozwijają się przez te wszystkie pętle). I wydawałoby się, że jedyną deską ratunku dla Subaru byłoby ujawnienie swojej tajemnicy… tego jednak zrobić nie może, bo jego jedyne wyjście jest zablokowane przez siły obce. Wobec tego zostaje przyparty do ściany i sięga po swoją (niekoniecznie dobrą) ostatnią broń, czyli własne ego. No i podejście Emilii do Subaru – ona bardzo dobrze wiedziała, że Subaru w gruncie rzeczy do złych osób nie należy. Jak sama stwierdziła, on po prostu nie potrafi odpuścić, sięga poza horyzont, próbuje osiągnąć coś, co jest dla niego na ten moment nieosiągalne. Niejednokrotnie stwierdza, że nie rozumie Subaru, ale to nie oznacza, że nie stara się go zrozumieć.

Jasne, to jest dobry aspekt prowadzenia historii, jednak sama historia siostrzyczek mnie nie zachwyciła.

Coś w tym jest, natomiast przez motyw z siostrami (czytaj –  kliknij: ukryte  jedna jest szczególnie uzdolniona, rodzice i mieszkańcy wioski ją faworyzują, zaś ta druga czuje się z tego powodu źle) zapaliła mi się lampka ostrzegawcza. Na szczęście druga połowa była zdecydowanie lepsza i mogę dzięki temu śmiało stwierdzić, że ten odcinek był dobry, jak cała reszta.

Ale widzisz, ja nie jechałem po Ushio to Tora. Osobiście nie uważam też, żeby moje komentarze zawierały takie oznaki. Wskazałem tylko na dwa elementy – jedna to imo dość sztampowe i źle napisane dialogi, druga to brak większej ilości feelsów i tak zwanego „przytupu”. To nie oznacza, że tytuł odbieram całościowo źle, oj nie, wskazałem tylko dwa elementy, których ja nie odczuwam w Ushio to Tora, coś jak kontrast do jego wypowiedzi, że Ushio to Tora ogląda się lepiej. Jeśli brzmiało to w ten sposób to przepraszam, natomiast chciałbym trzeci raz zaznaczyć tu swoje intencje – to nie były nawet konkretne argumenty za Re:Zero, a bardziej nieco luźne dywagacje, że tak jak on odbiera Ushio to Tora lepiej, tak u mnie jest to definitywnie Re:Zero.

Ale przecież jego posty są atakiem na Re:Zero. Zarzucił masą ogólnikowych stwierdzeń o serii oraz sformułował parę zarzutów do niej (które, swoją drogą, imo są naprawdę mgliste i niedokładne, nie zawierają konkretów i to właśnie jest powód, który mnie przeszkadza, to tak odnośnie Twojego pytania na początku naszej rozmowy). Także nie rozumiem zarzucania tejże serii jakiegoś wyjątkowego „hajpu”. Osobiście uważam, że jest o czym rozmawiać o tej serii i to z tego powodu jest tak dużo komentarzy, nie wszyscy tutaj oceniają wysoko Re:Zero, a pomimo tego sporo pisali (przykładem jest Cthulhoo, który napisał tutaj naprawdę dużo postów, a raczej nie jest szczególnym fanem serii, przynajmniej odebrałem takie wrażenie).

Że się tak zapytam – pamiętasz pierwsze dwa posty Teda? Mam wrażenie, że troszkę o nich zapomniałaś, może i „troszkę bardzo”. Otóż pierwszą osobą, która wplątała inny tytuł w rozmowę o Re:Zero, to właśnie Ted. To on napisał, że lepiej ogląda się Ushio to Tora, to on napisał, że brak tu takiego przytupu jak w Ushio to Tora, to on przyrównał prowadzenie fabuły Re:Zero do Ushio to Tora (moment, kiedy napisał, że w Ushio to Tora ciężko będzie popsuć już fabułę, zaś w Re:Zero sprawa ma się inaczej). To troszkę śmiesznie wygląda z mojej perspektywy, bo sugerujesz mi, że bronienie czegokolwiek depcząc inny tytuł to słaba obrona, a jemu już nie zarzucasz, że atakowanie czegokolwiek chwaląc inny tytuł to słaby atak (co akurat ja osobiście odbieram jako słaby atak, bowiem jak rozmawiać o jednej serii, to o jednej, można wprowadzić małą dygresję, ale nie lubię, jak nakreśla mi się co parę zdań, że anime X jest lepsza). Jasne, nie jest to obroną najwyższych lotów, natomiast wydaje mi się, że napisałem w poprzednim komentarzu do Ciebie, że w gruncie rzeczy to nawet nie była obrona Re:Zero. Przytoczyłem Ushio to Tora w dwóch przypadkach, w drugim nawet napisałem, że nie jest to żaden argument, a moje personalne odczucie.

To pierwsze. Zauważ, że Ushio to Tora komentowałem w rozmowie w dwóch przypadkach.
1) Kwestia dialogów. Skoro już napisał o Ushio to Tora i jednocześnie poruszył kwestię dialogów, to chciałem tylko zauważyć, że Ushio to Tora jest pod tym względem o wiele, wiele gorszą produkcją (chociaż według mnie Re:Zero ma bardzo dobrze wykonane dialogi). Tutaj też nie spodobało mi się stwierdzenie „Niech ma, to jest shounen”, gdyż dla mnie jest to beznadziejny argument, demografia nie jest usprawiedliwieniem jakości dialogów + sam tekst kojarzy mi się z podejściem typu „Może i ma, ale Ushio to Tora mi się podoba, zaś Re:Zero nie, dlatego w przypadku Re:Zero będę się tego czepiać, natomiast w Ushio to Tora… może i ma, ale mnie to w ogóle nie przeszkadza”. No a ja osobiście za takim podejściem nie przepadam.
2) Kwestia „przytupu”, żeby podkreślić swoje personalne odczucia, że ja osobiście nie odczuwam takich emocji przy Ushio to Tora. To nie był żaden wielki, konstruktywny argument, bardziej jakaś wzmianka na zasadzie „No widzisz, a u mnie jest na odwrót, w Re:Zero odczuwam większe emocje itd, a przy Ushio to Tora niekoniecznie”.
To nie jest jednocześnie tak, że sama „Fala i Tygrys” jest dla mnie zła, oj nie. Pierwszy sezon mam oceniony na bodajże 6/10, a więc powyżej przeciętnej.

Nie mam zielonego pojęcia, dlaczego odpowiadasz do dwóch osób w poście, który jest odpowiedzią do jednej osoby, co prawda nie należy to do genialnych rozwiązań (z reguły nie sprawdzam komentarzy bez powiadomienia, Re:Zero jest jednym z wyjątków, gdzie codziennie wchodzę i sprawdzam nowe komentarze, natomiast przy innej serii prawdopodobnie mógłbym Ci nie odpowiedzieć), ale niech będzie.

Implikujesz, że liczba komentarzy tkwi w potencjale serii? Oj, nie. Do tego w zupełności wystarczy wykłócanie się o jakąś nic nie znaczącą pierdółkę po 100 razy (tak jak Hamburgery wykłócały się o tłumaczenie imienia postaci w Pociągach). Albo np… hype.

A czy Ty implikujesz, że liczba komentarzy świadczy o tzn. „hajpie” na daną serię? Oj, także nie. No patrz, sam podałeś w swoim poście przykład będący kontrargumentem na Twoją wcześniejszą implikację, toteż nawet nie muszę od siebie nic dodać. Dziękuje za wyręczenie.

1) Założenia, których autor nie będzie próbował wyjaśniać, a nawet jeśli, to okażą się totalnie od czapy, jak w każdej serii, gdzie coś dzieje się „bo tak” (brakuje tylko kosmitów z LH).

Żartujesz sobie? Podajesz jako zarzut coś, co jest Twoim widzimisię? W którym miejscu było powiedziane, że autor nie będzie wyjaśniać? Do tego zakładasz se z góry, że nie będzie żadnego wytłumaczenia, no bo przecież widziałeś już następne odcinki we śnie, toteż jesteś całkowicie pewien, że tak właśnie będzie. Podsumowując już Twoim tekstem – bla, bla, bla, z takimi stwierdzeniami to na Filmweba.

2) Straszne dłużyzny (arcu z zamkiem chyba nie dało się już bardziej przeciągnąć).
3) Straszna powtarzalność. Ma to, co prawda, za zadanie przybliżyć nam bohaterów etc, ale po pewnym czasie zaczyna nużyć.

Nah, czemu wszystkie Twoje argumenty wyglądają na zasadzie „bo tak, bo mnie się nie podoba, toteż z pewnością jest słabe, po co mam myśleć nad jakimiś konkretniejszymi argumentami, skoro mogę walić ogólnikami, stwierdzić sobie ładnie, że to jest przeciągane, powtarzalne i dłuży się bezpodstawnie”?
Zacznij pisać konkretami, bo jeśli Ty stwierdzasz bez żadnego konkretu, że seria jest powtarzalna i nuży, to mnie zostanie jedynie odpowiedzieć, że nie jest powtarzalna, w każdym loopie dzieje się coś innego, dochodzą kolejne puzzle do układanki, a seria w żadnym wypadku mnie nie nudzi.

4) Fatalnie napisane dialogi

Jak już ktoś komentował – nie oglądaj serii z polskim tłumaczeniem, to z reguły nie wychodzi za dobrze. ^^

5) I mógłbym tu sobie jeszcze powymieniać, ale mi się nie chce.

Prawie mnie nabrałeś, że ten tekst jest na poważnie. Bo nie jest, prawda? Powiedz mi, że nie jest…

Niech ma, to jest shounen. Od pewnych serii wymaga się czegoś innego. Poza tym jest różnica między „cliche” dialogami, a dialogami, które po prostu psują odbiór.

Nie, niech „nie ma”. Gatunkowość (w tym wypadku akurat demografia, ale powiedzmy ogólnie „gatunkowość”) nie jest żadnym usprawiedliwieniem do beznadziejnie napisanych dialogów. Jasne, jest różnica, ale w obu przypadkach świadczy to jakości dialogów. Różnica jest natomiast taka, że tak jak cliche dialogi są proste do zauważenia, tak odbiór dialogów dotyczy poszczególnego odbiorcy. I w ten oto sposób dialogi w Re:Zero w żaden sposób nie psują mi odbioru (są imo adekwatne do sytuacji, wpasowujące się w charakter postaci oraz nie są napisane od czapy), natomiast cliche w Ushio to Tora pozostają, a warto wspomnieć, że „cliche” dialogi wpływają na ich odbiór i także psują wrażenia…

Tak jak użytkownik powyżej – fajnie byłoby usłyszeć jakieś konkrety i odpowiednią argumentację, bowiem na ten moment odbiór Twojego komentarza z mojej perspektywy to nic innego jak – „Dialogi są słabe, tempo serii jest słabe, założenia są słabe, twórca NA PEWNO nic nie wyjaśni”.

Pozwolę sobie jeszcze częściowo skomentować odpowiedź do użytkownika powyżej, mianowicie:

Nie ma czegoś takiego jak „novelka”. Poza tym wiem, że ludzie uwielbiają usprawiedliwiać serię tekstami „bo powieść jest dużo lepsza”, ale to tak nie działa.

1) Z pierwszego zdania śmiechłem, to Ci się akurat udało.
2) Użytkownik nie usprawiedliwiał serii takimi słowami, w żadnym wypadku, nie mam zielonego pojęcia, w jaki sposób doszło do takiej nadinterpretacji.

To najzwyczajniej w świecie oznacza, że seria ma spory potencjał dyskusyjny, skoro po każdym odcinku padała cała seria komentarzy, a do pewnego czasu nie dyskutowaliśmy tylko o tym, co obecnie jest w anime, ale także o tym, co może być później.

Czepianie się samych założeń fabularnych jest argumentem, kiedy nie ma się już niczego konkretniejszego do powiedzenia (i chociaż jeszcze zrozumiałbym to, jakbyś czepiał się tego, jak te założenia zostały wykonane, ale nie napisałeś o tym niczego konkretniejszego, toteż dla mnie jest to czepianie się tylko o samo istnienie tych założeń). Tak jak spotkałem się z opinią, gdzie człowiek nie był w stanie w sposób jednoznaczny uargumentować, dlaczego Flying Witch mu się nie spodobało, toteż zaczął czepiać się samej gatunkowości (a stwierdzenie „Nic się tam nie dzieje” przy serii Iyashikei brzmi dość zabawnie ^^).

Zabawne jest to, że zarzucasz Re:Zero skąpe i sztampowe dialogi, podczas kiedy Ushio to Tora ma jeszcze więcej cliche dialogów (a sama postać Tory opiera się na tych samych opcjach dialogowych powielanych co odcinek i nadal zastanawiam się, czy to ma być w jakiś sposób merytoryczny zabieg, śmieszny czy po prostu kompletnie nieudany).

„No i przede wszystkim nie czuć tu takiego przytupu, jaki właśnie ma na przykład końcówka Ushio” – to ja dodam od siebie, że w Fali i Tygrysie nie odczułem niczego szczególnego, toteż nie odczuwam także jakiegokolwiek przytupu tam (gdzie?).

Generalnie to wziąłem pod uwagę, że to może być troll, no ale nic, może złapałem jakiegoś baita…

Z tego co kojarzę, to pierwsze teorie wyszły od Cthulhoo, a to ja tylko sobie takim żarcikiem rzuciłem teorię o  kliknij: ukryte  piesku, po czym zacząłem wierzyć w tą teorię, co było dość zabawne, bo stwierdziłem, że to tylko taki dodatek jest do moich pozostałych teorii.

Widz nie przeżywa tego samego co bohater, także ten, możemy uważnie prześledzić całość, na spokojnie (Subaru nie miał za bardzo takich możliwości).
 kliknij: ukryte  Subaru, a i owszem, zakładał, że klątwa pochodzi od kogoś z wioski, natomiast nie wziął pod uwagę tego, że pochodzi ona od tak słodkiego pieska. Jego plan miał właśnie tą lukę, że nie brał pod uwagę psa, a całą resztę mieszkańców, toteż zdziwił się, kiedy okazało się, że trzeba było szukać sprawcy w zupełnie „innych” kręgach, że tak to ujmę, bowiem wśród zwierząt, no i do tego dość słodkich zwierząt (nie zapominajmy, że z reguły człowiekowi coś słodkiego, malutkiego kojarzy się z czymś przyjaznym, nie zabójczym). Jeszcze można wziąć pod uwagę przewijający się motyw szamana – poprzez „szamana” raczej nie uwzględniano zwierząt, co jest dość logiczne. Subaru skupił się na znalezieniu szamana, podczas kiedy nie założył, że w wiosce mogło być coś w rodzaju „pośrednika”, którym prawdopodobnie jest ten piesek.
Może jego reakcja była nazbyt dramatyczna (chociażby z mojej perspektywy, bowiem tą teorię uznawałem za najbardziej prawdopodobną, ale jeśli ktoś w ogóle nie miał jej na uwadze, to może także się zdziwił w tamtym momencie), ale nie odczułem tego jakoś negatywnie. :D

 kliknij: ukryte 
Awwww, feel so good. Czyli ostatecznie to teoria, którą na początku uważałem za dodatek do pozostałych, sprawdziła się w sporym stopniu (o ile nie w całości). Tak jak zakładałem, kluczowym elementem jest tenże z pozoru niegroźny piesek – byłem niemalże pewny jak pojawił się ponownie na ekranie oraz (ponownie) ugryzł Subaru. Bardzo przypadł mi do gustu pomysł Subaru – prosty oraz efektywny. Intryguje mnie natomiast nagłe wyjście Roswaala – oczywiście, tak jak użytkownik niżej napisał, możemy wobec tego przypuszczać, że jest to poniekąd dywersja, natomiast siostry mogły to rozegrać nieco inaczej. Wszakże prawdopodobnie najsilniejszą po Roswaalu osobą w zamku jest Beatrice (dopóki jest oczywiście w zamku, wtedy osiąga swoją pełnię mocy), toteż protekcję Emilii mogły pozostawić właśnie Beako, dzięki czemu obie mogły pomóc Subaru. Z drugiej strony rozumiem też, że nasz „klaunowaty” magik powierzył właśnie pokojówkom opiekę nad zamkiem i Emilią, do tego działania Subaru były z ich perspektywy dość niepewne, a więc zdecydowały się na takie rozwiązanie. Zakończenie odcinka w sposób jednoznaczny pokazuje, że siostry do rasy ludzi nie należą, a nawiązywanie Subaru do demonów dodatkowo upewnia mnie w tym przekonaniu (oczywiście już wcześniej mieliśmy sporą ilość przesłanek i już wcześniej zakładałem, że siostrzyczki są najprawdopodobniej demonami/ogrami, teraz znalazło to potwierdzenie). Dodatkowo zakończenie po raz kolejny podsuwa mi motyw, gdzie (tak jak jeden z użytkowników pisał) mogłoby się okazać, że pewien rozdział został przez Subaru zamknięty (w tym wypadku byłoby to powiedzmy rozwiązanie kwestii klątwy w wiosce), checkpoint się przestawia, jednocześnie z punktu widzenia Subaru samo rozwiązanie nie byłoby satysfakcjonujące (powiedzmy, że jedna z osób mu bliskich zginęłaby w trakcie rozwiązywania problemu), a on sam nie mógłby już wrócić do poprzedniego checkpointa. Pomijając to, że byłoby mi naprawdę smutno w takiej sytuacji, to motyw odpowiednio użyty wyszedłby niemalże genialnie… z jednej strony nawet chciałbym, żeby się pojawił, z drugiej byłoby to dość bolesne dla mnie, tj. widza.

Ja osobiście wykluczyłem pokojówki jako sprawcę klątwy.
No i także  kliknij: ukryte  zakładasz, że Beatrice w jakiś sposób odbiła tą klątwę, to mogłoby mieć sporo sensu, natomiast dwie rzeczy nie pozwalają mi przyjąć tej teorii. Po pierwsze, taka bardziej kwestia techniczna, że nie mamy żadnych przesłanek co do tego, że tak to działało. W sumie to mogło tak działać, ale mogło i tak nie działać. Pomijając nawet to, druga rzecz, która nie bardziej przekonuje „przeciwko” tej teorii, to zachowanie Beatrice w tamtym odcinku. Myślę, że jeśli tak działałaby jej ochrona Subaru, to wiedziałaby o tym, że klątwę odbiła i wiedziałaby, że odbiła ją na konkretną osobę. Także potrafiłaby pewnie rozpoznać, że odbiła klątwę na Rem. Jej zachowanie nie wskazuje w żadnym stopniu na to, wręcz przeciwnie, wygląda, jakby nie znała dokładnej przyczyny śmierci Rem. Trzymanie go za ręce podczas snu być może byłoby tym kontaktem fizycznym, chociaż osobiście było to dla mnie nieco „cieplejszy” kontakt fizyczny, który nie miał w sobie złych zamiarów.
A, jeszcze jedno, w lesie poza posiadłością prawdopodobnie wykończyła go Ram, która chciała skrócić jego męki. ^^
Generalnie teoria ma jakieś szanse powodzenia, być może przez to, że za bardzo wkręciłem się w swoją, to nadal przystaję przy swojej. :D

 kliknij: ukryte  Myślę, że Elsa jeszcze wróci, ale raczej nie aż tak szybko, być może dopiero w kolejnym akcie będzie odgrywała jakąś rolę, nie wiem. Trzymam się swojej teorii o psie, chociaż nie mam jeszcze żadnych informacji o pochodzeniu tej klątwy. W sumie moja teoria o psie nie neguje tego, że mógł być w to zamieszany jakiś szaman z północnych prowincji, więc czemu by nie ^^.

Ależ ja nie uznaję ich za wadę odcinka, wręcz przeciwnie –  kliknij: ukryte  było to jak najbardziej uzasadnione zachowanie, a sama kreacja Subaru dodatkowo mnie zafascynowała. Grunt w tym, że dla mnie to było, hmm… w pewnych momentach zbyt „ciężkie” do oglądania. Pomimo tego, że w żadnym wypadku nie uważam tego za błąd i nie wpłynęło to na moją ocenę tego odcinka, to jednak oglądało mi takie sceny troszkę gorzej, bo były dla mnie aż nazbyt dynamiczne (mam tu na myśli głównie dialogi i grę aktorską Kobayashiego (która btw była dobra, tylko jak już mówiłem, za ciężka dla mnie na ten odcinek).

Czyli wychodzi na to, że po mocnym siódmym odcinku dane nam było otrzymać nieco bardziej relaksacyjny odcinek.
Na początku dowiadujemy się  kliknij: ukryte  nieco więcej o uniwersum i mechanizmach, na podstawie których działa magia w tamtym świecie. Oczywiście nic specjalnie przekombinowanego, można by rzec, że wręcz klasycznie. Spodziewam się, że niektórym osobom się to może nie spodobać, aczkolwiek mnie bardzo zaciekawiło wielokrotne porównywanie mechanizmów do motywów w RPG, wszystko to oczywiście za sprawą Subaru. Takie przedstawienie świata sprawiło, że te dość proste i podstawowe informacje przyswajało mi się nadzwyczaj dobrze.
Następnie otrzymujemy parę informacji o  kliknij: ukryte  wiedźmie, chociaż spora ich część była już wcześniej powiedziana. W sumie to nic nowego, ale ten odcinek nie miał dostarczyć wielu informacji, był to raczej kolejny epizod skupiający się na głównym bohaterze.
I chociaż nic dziwnego, że po poprzednich wydarzeniach  kliknij: ukryte  psychologia Subaru może nieco „padać”, co zresztą widać w tym odcinku, to nieco gorzej oglądało mi się sceny jego rozmowy z Rem, była ona zbyt „reckless”. Nie zaryzykowałbym takich przekomarzań i żarcików, zwłaszcza jeśli wiedziałbym z poprzednich wydarzeń, że jej zaufanie jest naprawdę trudne do zdobycia, o czym Subaru się już przekonał. Pomimo tego jestem świadom tego, że mechanizmem obronnym Subaru jest właśnie robienie z siebie głupa, co imo żadnym błędem nie jest, aczkolwiek niektóre sytuacje były aż nazbyt „skrajne” pod tym względem. Niemniej nie były to też sytuacje, które byłyby mnie jakoś w stanie zirytować, ot co, delikatnie gorsze momenty, aczkolwiek uzasadnione .
No i co najważniejsze –  kliknij: ukryte  w końcu zajęli się postacią Emilii. Do tej pory z całej posiadłości była postacią najbardziej nijaką, no może poza Roswaalem, który pokazywał się tylko od czasu do czasu (a jej poświęcano zdecydowanie więcej scen). Można ją potraktować jako pewnego rodzaju podporę emocjonalną Subaru, jego ukojenie ran. Dobrze, że anime nie traktuje bohatera łagodnie, jest rzucony na głęboką wodę, wręcz samemu, ale czekałem też na tego rodzaju scenę jak ta z udziałem Emilii i Subaru w drugiej połowie odcinka. I cóż tu jeszcze dopowiedzieć – OST w Re:Zero jak zwykle genialny. ^^
No i ten, w końcu znalazłem  kliknij: ukryte  konkretniejsze potwierdzenie swojej teorii, mowa tu oczywiście o samej końcówce. Skoro Subaru zawęził krąg poszukiwań do wioski, do tego mowa była o fizycznym kontakcie, jestem już niemal pewien, że chodzi tu o psa. Wydaje mi się, że następny odcinek może dać już wręcz jednoznaczną odpowiedź.

Fakt, nie zawsze nuda idzie w parze z beznadziejnością serii, ale w sporej części tak jest, że jak coś jest naprawdę bardzo nudne, to wydaje Ci się słabe, przynajmniej ja tak dość często mam. Nie używałbym takiego stopniowania jak „niesamowicie nudna” – być może była nudna, ale warto dodawać to „niesamowicie”? Brzmi to dla mnie, jakbym miał zasypiać na ponad połowie odcinków serii. A takiej serii raczej nie dałbym 5/10.
No to widzisz, akurat dla mnie Big Order jest zarówno o wiele gorsze, jak i o wiele nudniejsze. :D

Osobiście uważam, że pewnego rodzaju podsumowania serii recenzenta nieco kłócą się z samymi ocenami. Oczywiście ocena liczbowa nie ma większego znaczenia, ale jak czytam w przypadku Shoujo­‑tachi jako „niesamowicie nudnej historii”, która dostała 5/10… Osobiście nie użyłbym określenia „niesamowicie nudnej” do serii, którą oceniam na dosłownego przeciętniaka. Podobnie jest zresztą z Musaigenem.

To może ja tylko dodam, że gify sprawiałyby lepsze wrażenie, gdybyś nie „spoilerował” ich zawartości w opisie linku. :D Ale fajne, fajne, zapożyczę sobie niektóre (no może akurat nie tego z Hibike! Euphonium, bo mam do serii uraz, ale niektóre były całkiem fajne). ^^

Ja staram się nie myśleć o tym, jak ja zachowałbym się w tak ekstremalnej sytuacji, bo zapewne mijałoby się znacząco z tym, co teraz bym wymyślił. Natomiast nie byłbym też tak pewny co do słownikowych mechanizmów, bo te także nie dotyczą ogółu, jak pisałem w poprzednim poście. Mnie osobiście zachowanie głównego bohatera (poza sprawą dotyczącą alejki z bandziorami, która akurat średnio mi podeszła) z pierwszych odcinków nie zraziło w żaden sposób. ^^

Tak, siódmy odcinek ogólnie oceniam do tej pory najlepiej z wszystkich dotychczasowych, także przy teoriach odnośnie tegoż odcinka napisałem, że zarówno bodźce wpływające na psychologię Subaru jak i sama psychologia były świetnie przedstawione.

No nic, zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdy lubi konkretny typ postaci i konkretne typy zachowań, natomiast tak jak mówię – ja osobiście nie widzę w tym, tj. w tym, co zarzucacie wraz z Cthulhoo tej postaci, nic złego. :D

Psychologia ma to do siebie, że określone mechanizmy zachowań nie zawsze pasują do ogółu (i nie musi oznaczać to choroby psychicznej ani nic z tych rzeczy, jeśli tak się dzieje). Poprzez szukanie Satelli mógł jak najbardziej rozeznać się w swoim otoczeniu. W końcu chciał poprzez to sprawdzić prawdziwość jego „koszmaru”, o którym zresztą sam bezpośrednio wspomniał. Spora część czynników, o których mówisz, jak najbardziej było zawartych w jego zachowaniu.
Btw, to zaskakujące, że w tak pewny sposób mówisz o tym, jak LUDZIE (a więc nie tylko Ty) działają. Zastanawia mnie to, bo ja nie jestem w stanie przyjąć jednego mechanizmu działa za właściwy dla ogółu społeczeństwa.
Patrząc na Subaru widzę wręcz żywą osobę, poniekąd także się z tą postacią utożsamiam, toteż jego reakcje były dla mnie odpowiednie i myślę, że tejże perspektywy nie zmieni u mnie osoba, która mówi w tak pewny sposób, jak ludzie muszą działać.

Jest to z pewnością jedna z rzadko spotykanych przeze mnie nieszablonowych postaci, która niejednokrotnie pokazuje, że nie odczuwa otoczenia tak jak twórcy mu każą, lecz należy do postaci niezwykle żywych. Także ten, dla mnie część zarzutów wobec postaci jest zupełnie niezrozumiała, bo są to zarzuty z punktu widzenia widza, któremu (w odróżnieniu od postaci Subaru) wszystko jest pokazywane i dopowiadane. A warto byłoby wczuć się w postać i pomyśleć chwilę, co ona widzi swoimi oczami…

To jest właśnie ten moment, kiedy Twoje oczekiwania co do (z pozoru) bajkowego i czarującego świata fantasy zderzają się z ponurą i mroczną rzeczywistością, wobec której Subaru nie jest w stanie z początku się dostosować, a sama postać podświadomie stara się ukryć fakt pierwszej śmierci pod peleryną snu (a wręcz koszmaru). Z drugiej strony zdaje sobie sprawę z tego, że wszystko to było zdecydowanie zbyt realistyczne na wizję senną, toteż zastanawia się, o co w tym wszystkim chodzi. Jak już pisałem – z perspektywy widza wszystko to wygląda „tandetnie”, no bo w końcu my wiemy co się stało, toteż można byłoby się zastanawiać „Jakim Cudem, Subaru, tego nie widzisz!”, grunt w tym, że spojrzenie z perspektywy widza na tą serię jest bardzo mylące i daje zupełnie inny, błędny obraz.