Tanuki-Anime

Myślę że to kwestia krótkich terminów. Wymyślanie rymowanek na poczekaniu nie jest łatwe.

Trochę nadrobiłem i jedno rzuca mi się w oczy, a raczej w uszy. Tłumaczenie dla simulcastu strasznie gwałci sposób wypowiadania się jeżozwierza. Jest takim fajnym evil­‑gansta­‑raperem, ale nie przekłada się to zupełnie na tłumaczenie.

UUuu… Gattai w 2d… Taki piękny…

O ile na początku te seria była odrobinę intrygująca, ale sięgnąłem po nią bez przekonania. Uważałem jednak, że Somato, twórca Kuro da radę. I co się okazuje? Z biegiem czasu seria mnie kupiła. I to kupiła w pełni. To oczywiście oznacza, że popsułem sobie radość oglądania czytając mangę.
Bardzo dużo rzeczy seria robi dobrze. Przypomina to trochę koncepcją Promised Neverland. Problem z PN polega na tym, że od początku wydawało mi się strasznie głupie, przez to szybko je rzuciłem (a ludzie twierdzą, że później jest tylko gorzej). Tu udało się zbudować zasady, na których podobnie zbudowana akcja ma lepszą szansę funkcjonowania.
Postaci. Postaci jest trochę i każda ma swoją osobowość (często kliszową, ale to nie przeszkadza) i swoje cele (często w konflikcie z innymi postaciami). To jest świetne i działa.
Świat zbudowany jest dobry, sporo tajemnic, które ostatecznie przeradzają się w intrygę. Tu główną różnicą w porównaniu z PN jest, że tragizm świata nie pojawia się już na samym początku. Trudno powiedzieć, czy to dobrze.
Oprawa póki co jest bez zarzutu. Somato jest dobry w budowaniu klimatu swoimi rysunkami i jest to dobrze przełożone w anime.

Innymi słowy, polecam i do tego polecam dać serii trochę czasu, bo ta się ładnie rozkręca i jest wciągająca.

Jak zacząłem to oglądać, spodziewałem się anime o bardzo głupim settingu: mechy, magia i sengoku. Musze powiedzieć, że zostałem pozytywnie zaskoczony: na początku wydawało się, że ten temat uda się tytułowi ten głupi setting udźwignąć. Anime to taka mordo­‑rąbanka w stylu Ninja Scroll czy Basilisk. Przede wszystkim tytuł dźwiga głupi setting za pomocą całkiem niezgorszych designówi, animacji i estetyki serii. Dźwiękowo też jest dobrze.
Problem polega na tym, że niestety do settingowej głupoty dołożyli postaci, które nie do końca moim zdaniem wiarygodnie się zachowują i finałową walkę/bitwę, która była nie szczególnie ciekawa. Nie rozumiem po co robić ten power creep, w którym ostatecznie wszyscy walczą przy użyciu jakichś przenoszących góry mocy. Te nie jest ani ciekawe, ani estetyczne.
Powiem szczerze, nie jest to tak zły tytuł jak się spodziewałem. Ma tą jakość, tych nie przez wszystkich lubianych, OVA lat 90­‑tych bazujących na hiperprzemocy. Jak ktoś lubi takie tytuły (a ja lubię za ich estetykę), to może zerknąć. Jak dla mnie 6/10, nawet ok.

Gadająca deska obliczająca optymalny kąt skrętu? (co niby ma coś dawać)
Skakanie z 10 metrowej skarpy?
Robienie sobie skrótów przełajowych?
Jeżdżenie na rękach?

To są rzeczy które z głowy, które mi się rzuciły bez szczególnego zastanawiania się i większej znajomości sportu.

Z rzeczy dobrych: choreografia akcji i oprawa.
Postaci kliszowe, ale przyjemne.
Fabuła? Meh, ale to nie szkodzi, bo tu liczy się akcja.
Z akcją mam problem. Tu nie przedstawili jazdy na desce jako sportu, ale jako jego super­‑karykaturę. Nie ma w tym nic złego. Problem pojawia się nagle, gdy w tego typu warunkach mamy tłumaczyć dlaczego jedna postać jest lepsza od drugiej. Tutaj scenarzyści jakby się starali, ale im nie wyszło. Moim zdaniem to jest podstawa pojedynku, a nie tylko jego płynna animacja. Tak naprawdę najwięcej problemów jest chyba z Adamem, który jest lepszy od wszystkich bo tak chce scenarzysta. Jego asystent jest szybszy, bo tańczy jak jeździ. Nonsens. Wyników pojedynków można się było domyśleć, ale brakowało mi tu czegoś. Sam nie wiem.
Tym samym ocena: mocne 7/10. Zaskakująco przyjemna seria.

Bez wkładu Akiyuki Shinbo, ta seria nie miałaby prawa istnienia. A tak… ogląda się nawet ok.

Musisz wziąć pod uwagę, że jestem starym próchnem i mam wysokie standardy i swoje oczekiwania. Po Fumetsu no Anata e oczekiwałem takiego fanasy/mistery, gdzie będziemy odkrywać świat przedstawiony rozwiązywać zagadkę pochodzenia MC itd. To się nie do końca udało. Autorka Silent Voice chyba lepiej czuje się mimo wszystko w obyczajówkach. Mamy więc takie fantasy z elementami obyczajówki. To nie złe połączenie, ale moim zdaniem nie jest to ta najwyższa półka fantasy, ani najwyższa półka obyczajówek.
Nadal jest to przyzwoity tytuł.

Akurat ta postać jest ok, wiec be obaw.
Jak dla mnie manga fabularnie nie uciągnęła naprawdę solidnego startu. Tragedii też być nie powinno, o ile nie skopią ekranizacji.

Jakieś parę poziomów gorsze niż Konosuba. Cóż, dalej da się oglądać.

Spojrzałem na mangę. Później na anime. Później znowu na mangę. I znowu na anime. Cóż… niby wszystko jest w porządku, ale historia wygląda moim zdaniem lepiej w krótszym formacie.

Nie bardzo rozumiem zachwytów nad tym anime, które jest zwyczajnie bardzo głupie. Począwszy od założeń skończywszy na wykonaniu. Idolka z miśkiem ratują świat? Sorry nie kupuję tego.

First! Bardzo dobrze, że dołożyli z powrotem Juana do obsady, bo brakowało mi go w S2. Jak na razie jest dobrze.

Pierwsza połowa za mną. I co? Jest dobrze. Mechy wyglądają coraz lepiej. Fabuła jest głupia i autorzy przynajmniej tego nie ukrywają. Na ten przykład, w ilu anime mamy szalonego naukowca, który posiada w gabinecie kurtynę, za którą czai się chórek śpiewający piosenki o eksperymentach z użyciem elektrod? Oprócz tego mamy cała gamę innych śmiesznostek okołomechowych:
 kliknij: ukryte  Księżniczka z rozdwojeniem jaźni, gdzie jedno z nich to pacyfistka, a drugie kolejne wcielenie hitlera. Oczywiście kazde wcielenie ma inny rodzaj mecha.
Imperator, który nawet nie fatyguje się wchodzeniem do mecha, by załatwić swojego opancerzonego przeciwnika
Takie dość luźne podejście do tematu nie wychodzi im idealnie, ale jest ok. Nadal jestem zaskoczony jak bardzo podoba mi się to anime (a początek tego do końca nie zapowiadał).

Nope. To anime powstało jako reklama i niestety czuć, że to reklama. Jest zbyt kolorowe jak dla mnie i bez duszy.

Duże szanse na anime sezonu. Spodziewałem się komedii bazującej na dialogach ze szczyptą dramatu i w sumie to dostałem, ale wzbogacone o jakąś głębsza fabułę.

Ło panie, słabo. Pierwszy ark o niczym (w ogóle nie wiem, po co go umieszczali w anime). Drugi ark potraktowany skrótowo. Trzeci nawet ok, ale bez rewelacji. Obejrzałem bez większego entuzjazmu.

Ok, jestem jedyną osobą, która będzie narzekać. Musze powiedzieć, że nie lubię bohaterów Re Zero. Dhrama pomiędzy nimi jest absolutnie nieznośna.
W całej historii podoba mi się głównie użycie plot device jakim są te pętle czasowe.
Ten sezon zwyczajnie mi się nie podobał. Jak bossami są białe króliczki i facet w malutkim kapelusiku, to nie jestem w stanie traktować serii poważnie. Poza tym ilość loli jest zatrważająca.
jak dla mnie ta seria jest zwyczajnie bardzo głupia.
Do tego moim zdaniem ten rozdział opowieści był przekombinowany (by pomieścić te ilości dhramy).
Tym samym bardzo niska ocena: 5/10.

No i pytanie brzmi, czy pójdą z tym w tak idiotycznym kierunku, jak w serii pierwszej. Oby nie.

W końcu dobre anime z jaszczurką.

Trigger znowu ratuje anime (a w każdym razie mecha).

Obejrzałem może ze 2 odcnki, bo shoujo, ale jak można pominąć superistotny fakt, że bohaterka w endingu tańczy w samej tylko pelerynce!? Bardzo fajnie zrobiony ED swoją drogą.
Poza tym: tak, anime jest stosunkowo zabawne i to dla mnie się liczy. Może kiedyś obejrzę.

Zgadzam się z przedmówcą. Jest tak sobie. Warwa graficzna nie jest tragiczna, ale też nie zachwyca. Fabuła podobnie. Oby się nie pogorszyło i będzie to przyzwoita seria bez fajerwerków.

Coś mi się wydaje, ze będzie to trudna w ocenie seria. Reżyser ma jakąś wizję jak anime ma wyglądać. Osobiście lubię jak ludzie nie idą na łatwiznę i starają się dać jakąś stylizację. Z drugiej strony widać wyraźnie, ze nie ma środków, by tą wizję realizować. Innymi słowy aspekt techniczny nie jest tu rewelacyjny. Fabularnie na razie trudno powiedzieć. Niby jest to na podstawie mangi. Może będzie ok, może nie.