Tanuki-Anime

Łokej. Pierwszy ep za mną. KTO TO WYMYŚLIŁ W TEN SPOSÓB!?
Mamy nowych bohaterów, coś tam się dzieje i cyk: flashback. Myślę sobie, dowiem się o co z tymi postaciami w ogóle chodzi. Błąd. Flashback zawiera fillerowy odcinek Inuyashy. Po co? Cholera wie. Pewnie ktoś chciał powiedzieć: „Halo! To anime w uniwersum Inuyashy! Oglądajcie!”. Jakby nie można było tego zrobić subtelniej (jakby nie było widać po projektach postaci). Obejrzałem ten filler, nic nie zostało wytłumaczone. Dalej nie mam pojęcia o co w serii chodzi. Mam ochotę zabić scenarzystę. Rinne wypadło tu lepiej, a to było bardzo średnie anime. Ech… oglądamy dalej.

A tu się nie mogę zgodzić z recenzją ani trochę.
Wszystko z góry na dół w Narrativie było co najwyżej średnie. Założenia fabularne raczej mało ciekawe. Postaci pierwszoplanowe do kitu, a drugoplanowe z minimalnym czasem antenowym. Mechy też średnie (tylko Narrative w miarę ok). Trzeci Unicorn wygląda zwyczajnie odpustowo i nieciekawie. Final boss to znowu Mobile Armor i to mało oryginalny.
Co tu dużo mówić – kicha.
Po mimo tego całego negatywizmu tej powyżej – 5/10. Mało mamy mechów i nic mnie tam aż tak szczególnie nie zdenerwowało, by film totalnie zjechać. Zwyczajnie nie jest to nic specjalnego.

Dla mnie problemem jest pierwszy plan: kopia Chara dość słaba, wymienieni w recenzji bohaterowie też nieszczególni. Do drugiego planu nie miałem jakichś większych zarzutów. No może z wyjątkiem nastolatków zebranych ze stacji razem z MC.

Patrzę na recenzję. Hmm… Fabuła w anime nie jest dobra, toż mi zaskoczenie. Gundam bez idealistycznych bzdur, to nie Gundam. Księżniczka – jest, nastolatek w mechu – jest. Do tego postaci drugoplanowe są całkiem fajne. Weźmy na ten przykład Maridę. Tak, jej wątek był przedramatyzowany, ale jaki pomysł! Takie coś jest możliwe tylko w Gundamie, bo bez budowania uniwersum nie da się zrobić czegoś takiego.

No ale w zasadzie to wszystko jest nieważne. Zupełnie nieważne. Mechy! Takie piękne! Pal licho Gundamy, które są standardowe. Ale cała reszta menażerii w tym niesamowite jednostki Zeonu – zwyczajnie cudowne. Ta seria to pornografia dla fanów mechów (porównywalny poziom graficzny miał tylko Thunderbolt, ale tam była mniejsza różnorodność).
Do tego postanowili zachować projekty postaci z lat 80­‑tych, co jest dla mnie plusem.

Unicorn jest Gundamem z wszystkimi brakami konwencji i jej zaletami. Nie jest tak mocno osadzony fabularnie w uniwersum jak Orgin. Nie jest dojrzały fabularnie jak Thunderbolt. Jest można by powiedzieć bardzo standardowy i taki super­‑Gundamowy. Pewnie da się go obejrzeć jako oddzielną serię, ale zapewne więcej frajdy będą mieli fani uniwersum. Ja byłem bardzo zadowolony z seansu pomimo oczywistych problemów z fabułą (i przede wszystkim zakończeniem).

Nie kupiło mnie to fabularnie. Jeszcze jedno anime w świecie gry (choć tym razem z innej perspektywy). Moim zdaniem bezsensowne rozróżnianie w tak istotny sposób projektów postaci. Nieciekawy antagonista. Meh.
Paradoksalnie w związku z tym, że miałem jakieś tam nadzieje co do tego tytułu, to obniżę nawet bardziej ocenę: 4/10.

No i w końcu dobry serial w tym sezonie, bo większość to średniaki, crapy albo rzeczy, które znam z mangi.

Jak już wspomniałem, w tej historii jest coś takiego, że nigdy nie sądziłem, że dostanie anime. Manga jest przegadana i trochę dziwaczna. Dziwaczna w dobrym sensie. O ile w tym sezonie w wypadku Kakushigoto dostajemy bardzo dobrą realizację, to tu coś jest nie tak. Nie do końca potrafię ugryźć co.
Będę więc trochę zgadywać… Jeśli mam być szczery, to mam odmienne zdanie niż mój przedmówca – za mały nacisk jest tu na komedię. Jak dla mnie ta seria to przede wszystkim komedia, komedia obyczajowa, ale z naciskiem jednak na komedię. Anime ze swoim wolniejszym tempem zaburza ten wizerunek. Nie pomaga tez mało pasująca do komedii oprawa dźwiękowa (OP, ED).
Nie oznacza to jednak, że jest tragicznie. Pewnie jakbym nie znał mangi, lepiej bym się bawił. Możliwe też, że Samurze tym razem zwyczajnie seria się udała tak dobrze na papierze, że trudno to przebić.
Tymczasowo bez cyferek.

Nie ukrywam, że miałem nadzieje, co do tej serii. Nie jakieś duże, ale miałem. W każdym razie wtedy, gdy ją zapowiadano dawno temu. Wiązało się to z jednym z lepszych artystów, który robił original character design: Yoshitaką Amano. Lubię prace pana Amano, ale tym razem zrobiono z nich bardzo kiepski użytek.
Nadzieje tym samym poszły szybko w odstawkę.

Dla mnie to nie jest super jasne akurat. Inu­‑Oh ma faktycznie skończyć, ale kolejna seria TV od SS ma być bez Yuasy.

Końcówka idiotycznie kiczowata. Poza tym solidna seria katastroficzna. Jak dla mnie solidne 7/10, bo nie jestem jakimś wielkim fanem gatunku. Ostatnia seria pod egidą Yuasy dla Science Saru.

Czyżby to było to anime, gdzie ludzie będą kopać się po facjatach, wgniatać swoje głowy w ziemię i przebijać sobą ściany bez rozlewu ani kropli krwi? Odcinek pierwszy sugeruje, że tak. Ciekawe czy poluzują z cenzurą. Możliwe że nie i wyjdzie z tego kolejna Guin Saga.

Ech… fabularnie mi się to w ogóle nie kleiło. Osobiście nie lubię jak do bitewniaka, gdzie giną ludzie wrzucają młodzieżową dramę (no chyba, ze jest to fest uzasadnione). Wizualnie jest różnie. Designy może nie tragiczne, ale też nie jakieś porywające. Muzycznie bez fajerwerków, ale i bez jakichś zastrzeżeń. Obejrzałem, ale z czasem moje zainteresowanie malało.
4/10

Nie mam dla ciebie dobrych wiadomości. AT&T (a konkretnie należące do nich Warner Media) nie stoi obecnie najlepiej finansowo z powodu covida i szukają kupców na CR. Jak znam życie będą wyciskać wszystkie swoje zbędne aktywa z kasy, jeśli będą w stanie i tym samym CR nie będzie finansować nowych produkcji.
Nie mam na powyższe żadnych twardych dowodów, ale taki tok postępowania wydaje mi się prawdopodobny.

Nie oceniam tutaj jakości ekranizacji materiału (ta mogła być ok), oceniam anime jako niezależne dzieło. Mało mnie obchodzi przy takiej ocenie jak wygląda materiał źródłowy. Nie ja wybierałem go do ekranizacji. Nie ja stworzyłem anime o takiej a nie innej długości.

Są anime, które robią dokładnie to samo i obrywają za to samo.

Jak się jednak okazało 13 ep nie zmienia absolutnie nic z mojej opinii.

Odpisywanie po takim szmacie czasu jest w złym guście, ale…
- Isekai Maou to Shoukan Shoujo no Dorei Majutsu – LOL, nie
- Banana Fish – zbyt gejowe
- Asobi Asobase – miało swoje gorsze momenty, ale osobiście AA mi się podobało. Byłby to mój nr 2.
- Srius – zdecydowanie nie. Miałkie fabularnie, z beznadziejnymi antagonistami.

Prawie w 100% recenzja pokrywa się z moimi wrażeniami.
Dopisałbym jeszcze, że niezależnie od użytego CG, same mechy nie są największej urody. Mizukami nie jest zwyczajnie najlepszym rysownikiem i jego designy nie są specjalnie wyszukane, a mecha to trudna specjalizacja.
Podoba mi się podkreślenie w recenzji tego jak seria ładnie zmieściła się w 13­‑u odcinkach. Najczęściej taka jednosezonowość kończy się trywializacją fabuły.

Problem z tym anime jest taki, ze postaci są bardzo irytujące. Wszystkie. Haru co prawda jest pełna życia i kochana, ale jej głupia upartość ma coś w sobie z zaburzeń psychicznych. Pozostałą dwójkę spokojnie mógłby zabić okoliczny maniakalny morderca i nie poczułbym nawet żalu.
Tym samym z powodu tego, jak mało się dzieje w relacjach pomiędzy bohaterami to z czasem bardzo trudno się to ogląda.
6/10

LOL faktycznie.

Kocówka niby miała być dramatyczna, a ja nie poczułem nic. Anak jest tu chyba najlepiej zarysowaną postacią. Motywacja całej reszty jest jakąś koszmarną niewiadomą. O ile anime oglądało mi się nieźle, bo lubię takie dziurawe historie, to raczej nie poleciłbym tego nikomu. Średniak 5/10.
Jeśli CR będzie to jakoś sensownie kontynuował, to może coś powyjaśniają i coś z tego będzie.

O ile pierwszy ep był dość chaotyczny (co nie jest złe samo w sobie), to później anime potrafiło znaleźć odpowiednie tempo.
Wizualnie bardzo dobrze. Znaczy się bez fajerwerków, ale dobrze odwzorowano oszczędny styl autora. Co do muzyki i pracy aktorów głosowych nie mam zastrzeżeń. Innymi słowy nie bardzo wiem na co narzekać.
Jestem fanem Kumety i jak dla mnie jest to mocne 9/10.

Kyoukai no Rinne jest najgorszym tytułem autorki. Nie wiem dlaczego. Brak wątku przewodniego jak w Inuasha. Nie jest tak zakręcone jak Ranma i Urusai Yatsura. Nie jest tak dopracowane jak Maison Ikkoku. Co prawda nie ma tych irytujących dołków, które miała większość z tych tytułów, ale nie ma i tych szczytów zostaje przeciętność.

Do CG ostatecznie idzie się przyzwyczaić (choć czasem wychodzi taka kaszana, ze hooo…). Niestety pozostałe zarzuty też są trafne. Nowe postaci – irytujące. Robienie z naszej ekipy bandy ala Rambo – bezsensowne. Seria mocno czasem wkurza i jest dość głupkowata. Dałbym jej to samo, czyli 4/10.
Jak ktoś lubi gatunek, to jest nawet ok. Niby to GiTS i powinien być wysokiej jakości, ale dziś rynek anime raczej nie wypluje czegoś na miarę kolejnej części SAC, więc trzeba się przyzwyczaić do niższej jakości.

Ja tam nie sądzę, by czekał. Szczególnie po tym jak dostał kosza. Zwyczajnie nie jest zainteresowany biedną Haru. Czas leci nawet jak się nic ciekawego nie dzieje w życiu osobistym.
Te jego spotkania z Shizuko mają raczej spontaniczny i rzadki charakter. Chłopak po każdym robi sobie nadzieję, ale za wiele też nie robi w jedną ani w drugą stronę. Nie może jej też za wiele zaoferować, bo ledwo ma na rachunki.
Haru swoją drogą nie jest mądrzejsza od niego, bo nie daje za wygraną. Może to jakieś spaczenie, które wyrobiła sobie przez skomplikowaną sytuację rodzinną.

Aż sobie sprawdziłem…
Zgadza się, odcinki 1 i 5 dzieli jakieś półtora roku.
Bardzo słabo w tym anime (w mandze też, ale lepiej) zobrazowali zmianę czasu. Dla przykładu – zaczynamy jesienią, a już w drugim odcinku masz sceny sceny z zakończenia roku szkolnego, czyli marzec. W mandze mamy dodatkowo dialogi, które zostały w anime wycięte i zmianę pogody i ubrania, których w anime nie widzimy.