Tanuki-Anime

Będę narzekał. Z jednej strony seria raczej nie stara się zapewnić fabuły na poziomie w stylu GiTS:SAC czy Psycho Pass. Z drugiej nie ma tej lekkości, co Kekkai Sensen (Nightow jest tylko jeden). Innymi słowy dostajemy ersatz.
No i znów obcy z „uszkami” i znów wampiry? WTF? Cop Craft było w poprzednim sezonie.

Spojrzałem i zgadzam się z oceną z Tanuka: Konosuba to nie będzie.

Symphogeah w formie. Znaczy się głupie, ale da się oglądać. No i transformacje… te transformacje… ech… mocne 6/10

Jakoś nie podzielam entuzjazmu do tej serii. Świat wydawał mi się mało ciekawy. Fabuła to takie upychanie różnych sztampowych pomysłów w epizodyczne formy. Brak tu jakichś spójności, ciągłości wątku. To się przekłada na niedorozwój postaci i ich schematyczność (co tym razem mnie bardzo boli).
Standardowo główny antagonista mało ciekawy (i w zasadzie mało go było). Graficznie może być. Projekty postaci fajne. Muzyka mnie nie porwała. Takie to nijakie – 5/10.

Zgadzam się z Kamenem poniżej. Realizmu w tym tyle, co kot napłakał. Ze zdechlaka­‑ektomorfika nie da się zrobić biegacza w pół roku. Trudno powiedzieć, czy da się w ogóle. W zasadzie tylko chyba Ping Pong mówi o tym wyraźnie – ćwiczyć sobie można, ale wyniki niekoniecznie muszą przyjść.
Aspekt sportowy na bok.
Według mnie to anime jest zrobione właśnie bardzo podobnie do wspomnianego wyżej Ping Ponga, czyli bieganie jest tu pewnym pretekstem dla pokazania warstwy obyczajowej związanej z amatorskim bądź półamatorskim uprawianiem sportu. Jak dla mnie to się nawet udało. Oglądałem to anime po emisji w sekwencjach po parę odcinków. I cóż… jest trochę rozwleczone na potrzeby produkcji. W każdym razie takie odnoszę wrażenie. Manga znając życie jest szybsza i bardziej skondensowana (nie wiem, bo nie czytałem). To jest spory problem wielu ekranizacji. Kończąc jednak narzekanie muszę powiedzieć, że całą historyjka jest nawet ok. Nie ma tu wielkich emocji i wielkich dramatów, ale moim zdaniem to niepotrzebne. Obejrzałem, a zazwyczaj takich anime nie oglądam.
Jak dla mnie to takie trochę naciągnięte 7/10. Naciągnięte, bo nie było moe dziewuszek robiących moe rzeczy (a to przecież ostatnio trzon tego typu produkcji). Zawsze oceniam wyżej tytuły idące pod prąd istniejącym trendom.

Jestem zaskoczony, ze aż tak mi się to podobało i nie mogę tego zjechać jak memowego anime, którym ten tytuł przecież jest. Anime jest proste, humor sucharowaty, fanserwis fanserwiśny i nieprzesadzony, postaci schematyczne acz pocieszne, grafika mocno statyczna lecz niebrzydka. Do tego dochodzi aspekt edukacyjny (z pewnymi niedociągnięciami). W każdym razie 7/10, można poćwiczyć.

Nie da się tego oglądać, oczy krwawią. Z drugiej strony manga jest przyzwoitym bitewniakiem.

Ekranizacja jest kontrowersyjna. Z jednej strony wycina tony zbędnego materiału, z drugiej wycina tony materiału istotnego. Przez dostajemy dziwaczny misz­‑masz, z którego ciężko czasem coś zrozumieć. Jakość pojedynków też jakby spada. Możliwe, że to konsekwencja trudnego do zadaptowania stylu autora. W każdym razie po początkowych całkiem udanych odcinkach poziom spadł, a szkoda. Daję chyba dość uczciwe 5/10.

Patrzę patrzę… a tu na ścianie zdjęcie Gaolang Wongsawata. NANI!? Sprawdzam autora mangi: Yabako Sadrovitch.
<vries przewraca mangowy stoliczek!>
Przecież to autor Kengen Asura! Jaktotakto!? Dwa anime w jednym sezonie do tego samego twórcy!? Z jednej strony nie ma to sensu, bo to zupełnie inny typ produkcji. Z drugiej w obu produkcjach jest kupa mięśni, więc trochę sensu jednak w tym jest. W każdym razie Yabako daje radę z tworzeniem zakręconych sympatycznych bohaterów, więc będę oglądał.
Drugi ep jakby trochę gorszy, ale aspekt edukacyjny mi się podoba.

Spodziewałem się, że w tej serii będzie trochę fajnych rzeczy i trochę głupot i w sumie tak jest. Wykonanie jest solidne. Chyba trochę skopali tło muzyczne, bo podkład zagłusza czasem dialogi. Cóż… tyle. Póki co jestem na tak.

ło panie, ale oni wolno z tym idą.

Bez zachwytów, ale da się oglądać.

Jako osoba nie mająca nic wspólnego z siłownią śmiało mogę polecić „Do you even lift?” the anime. Nie ma tu nic odkrywczego. Trochę komedii trochę ecchi, wszystko w lekkich i przyjemnych proporcjach.

Podsumowując: Seria nie dała rady. Nie chodzi tu nawet o całą otoczkę dla fujoshi, ale było zbyt nudno i wtórnie. Taki średniaczek na naciągane 5/10.

Osobiście miałem bardzo niskie oczekiwania do oprawy wizualnej, dlatego moja opinia tu nie pokrywa się z autorem recenzji. Zarówno tła, scenografia, jak i kostiumy wypadły dobrze. CG było słabe? Moim zdaniem było znośne. Problemem jest ograniczenie wiekowe, które kastruje postaci z osobowości. W mandze żadna postać nie była biała, widzieliśmy tylko różne odcienie szarości. No i niektóre założenia fabularne były idiotyczne. Zrobiono z Gunm film rodzinny, co jest dla mnie profanacją. 3/10

O! Mówiłem! Jest mniej gejowo! Poza tym zasadniczo popieram postulat: „Pluton to planeta!”. Fabularnie jest to całkiem zgrabne, spodziewałem się, że będzie gorzej. Jestem ciekaw na jakich zasadach to dalej pociągną.

GAAAAAAAAAAAAAAAAY!
RobięHaki i Sensrazanami ścigają się chyba o prym najbardziej gejowej serii sezonu. W sensie oba te tytuły mają szansę być u mnie serią sezonu, ale są jednocześnie niesamowicie gejowe. Bycie białym heteroseksualnym mężczyzną oglądającym anime to cierpienie! Cóż… Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma! W tym wypadku wychodzi mi z tego gejowe mahou shounen (bo nie mamy shoujo). Prowadzenie akcji to taki trochę klasyk z przed epoki Precure'a. Całość jest na szczęście na tyle porypana, że da się to oglądać.

Jest! Jest gejowe! Wiem, że to anime będzie gejowe już do końca. Nie zmienia to faktu, że w drugim epizodzie mi to tak nie przeszkadzało.
Akurat takiego EDka się spodziewałem. Takamatsu zawsze coś takiego wyskrobie. W Grand Blue było rozobierane kareoke, a w Ixion Sadze piosenka o „kulach” z biszami.

Dobre pytanie. Pewnie dlatego, że dano coś naszym chłopcom do roboty i nie musieli się tak mocno sobą zajmować. No i Hatchi nie zapytał dlaczego to on musi być na dole (co było gejowe, ale i zabawne).

Drugi odcinek jest jakby mniej gejowy. Zasadniczo seria wydaje się być ok. Antagoniści póki co się nieszczególnie popisali. To zresztą ostatnio jakaś plaga bardzo słabych antagonistów w anime.

Zwyczajnie pomysł był oryginalny. Do tego One tworzy postaci, które (w większości wypadków) nie wydają się sztuczne.

Jak dla mnie seria nie musi mieć sensu, by być najlepsza serią sezonu…

Heh… biorąc pod uwagę, że materiał źródłowy to nagryzmolona w sposób amatorski webmanga, to raczej jednak coś tam jest, skoro Muracie chciało się to adaptować i nawet anime dostaje.

Myślałem, że będzie gorzej. W tym sensie, że spadek formy jeśli chodzi o animację mi tak nie przeszkadza. Jeśli podejdą do tego właściwie, to seria może się udać.

GAAAAAAAY! Ale dam temu szansę, bo reżyser Gintamy.