Tanuki-Anime

Dużo rzeczy mi się w tym anime podoba. Hamasaki podszedł do serii po swojemu i jakoś to wyszło. No właśnie. Jakoś. Manga jest pocięta raz lepiej raz gorzej. Oglądając odczuwałem jakąś obojętność, co do bohaterów i ich historii. Nie wiem dlaczego. Coś zostało tu skopane w realizacji. Niektóre walki wyglądają całkiem ok. Niektóre są jak an dzisiejsze wysokie standardy, wykonane słabo. Słaby opening.

Shigurui to to nie jest. Shigurui było idealne. Nie wiem jak to ocenić. Jak ktoś lubi gatunek, to mu się spodoba. 7/10. Nie wiem czy uczciwe 7/10, ale jakoś nie umiem dać mniej.

W sumie chciałem nawet się pytać w komentarzach, czy ten nieprzyjemny zapaszek z pierwszych dwóch epów, które obejrzałem to szambo, czy też nawóz, z którego ma obrodzić ciekawa seria. To co przeczytałem w recenzji pokrywa się z moimi odczuciami z początku serii. Zero niespodzianki – odcinanie kuponów od Meduki.
Cieszę się zatem, że nie kontynuowałem seansu.

Na PV wyglądało to lepiej.

Intro do serii zapowiada sztampę. Trudno powiedzieć, czy się zawiodę, czy nie. Diabeł tkwi w szczegółach i wszystko będzie zależeć od realizacji.
Mnie również projekt postaci MC sugerował kobietę.

Ech… obejrzałem pierwszy ep i już mam ochotę chwycić za mangę i doczytać, co dalej. Tym samym mogę nie skończyć anime.
Nie jestem fanem takich obyczajówek dlatego, nie powiem czy się zapowiada jakoś szczególnie dobrze czy nie. Dla mnie jest ok. Wykonanie jest dobre.

Druga pozycja w tym roku, którą znam z mangi. Tym samym wymagania wygórowane. Czy mi się podobało? Manga lepsza! Ale do rzeczy…

To nie jest łatwa adaptacja. Nie spodziewałem się, ze adaptacja Wave w ogóle powstanie. Obyczajówka z elementami komediowymi i dużą ilością gadaniny. Czy to się w ogóle nadaje na anime? Cholera wie…

Wykonanie jest takie sobie. Niby technicznie bez zarzutu, ale nic w tym anime nie zrobiło na mnie jakiegoś wrażenia wyjątkowości czy ekskluzywności. Do tego jakieś dziwne wzory w tłach i na postaciach. Moim zdaniem wrzucone po to, by ukryć braki w detalach. Z drugiej strony nie jest tak, że anime jest brzydkie. Manga narzuca fotorealizm i tu twórcy jakoś starają się wybrnąć w wysokich wymagań adaptacji.
Jeśli chodzi o warstwę muzyczną to bez zarzutu.

Zasadniczo jak ktoś mangi nie czytał, to warto obejrzeć anime, ba sama historia jest przednia. Nie wiem jednak jak to wyjdzie w wersji animowanej i czy jest to dobra pozycja dla szerszej widowni.

Nie spełnia moich wygórowanych oczekiwań! Nie wiem dlaczego! Manga lepsza!
No dobrze domyślam się, że chodzi o tempo. Manga zawsze będzie miała inne tempo niż anime. To duży problem adaptacji, na który często narzekam i pewnie często narzekać będę. No i tłumaczenie CR trochę ssie.

Oprawa: Po pierwszym PV miałem prawdziwe obawy, co do oprawy. Okazuje się, że wszystko jest jak należy. Tła nie wyglądają kiczowato pomimo braku szczegółów (tak miało być). Projektów postaci skopać akurat się nie dało (taka natura Kumety). Muzycznie ok. ED mi się podoba, co znaczy, że jednak jestem człowiekiem XX­‑wieku.

PS. Niezależnie od wszystkiego anime się przydało, bo załapałem żarcik z Klasykiem Mangi – Katsuhiro Fijitą. Jest zabawny jak się zna kontekst.

Jako fan Kumety oczywiście oglądam dalej.

O fabule nie mogę powiedzieć niczego złego, ani niczego dobrego. Taki stan pośredni między kupą, całkiem dobrą produkcją. Trudno powiedzieć, w którą stronę pójdzie.
Oprawa: ED i OP to nie moje klimaty. Lubię projekty postaci o ograniczonej palecie braw. Te nie są tu jakieś super wyszukane, ale nie ma na co narzekać. Tła za to niestety wyglądają słabo.
Oglądamy dalej.

Cóż… ciekawe.
To anime to celebracja procesu twórczego. Całościowo. Pomysł, wykonanie, ograniczenia. Opakowane jest to w sympatyczne postaci i niezłą oprawę.
Podobne serie jednak dodają jeszcze otoczkę fabularną (np. w Hyouge Mono były to wydarzenia historyczne, zazwyczaj są to jakieś wydarzenia z życia twórców). Tu tego nie ma w takim zakresie. Proces twórczy jest w centrum i jest jedynym elementem. Moim zdaniem jest minus serii. Z drugiej jest to istotny wybór kreatywny. Zgadzam się tu z wnioskami Slovy: seria jest przez to mało porywająca i hermetyczna. Moim zdaniem nie jest to aż tak duży minus. Nie każda seria musi być porywająca, a tym bardziej nastawiona na odbiorcę masowego.
No i ocena. 8/10 – dobre anime, ale definitywnie nie dla każdego. Trudne i trochę pretensjonalne, ale to dzieło Yuasy, a te często są trochę pretensjonalne. Moim zdaniem to jest główna przesłanka za wysoką oceną. Moim zdaniem nie jest to produkcja superważna jeśli chodzi o anime jako całość, ale zapewne za X lat sięgną po nią ludzie zafascynowani twórczością reżysera i moim zdaniem się nie zawiodą.

Więzienny ark jest najsłabszy w całej serii. Ludzie wtedy dawali sobie spokój. Nie bardzo wiem, o co ci chodzi z wątkami randomów i pseudo­‑poetyzmem…
Manji szlachtować się daje, bo nie ma wyjścia. Habaki to wymiatacz powyżej jego umiejętności, a Kubikiri Asa to chyba najlepszy kat i tester mieczy (miecze testowało się na ludziach) japońskiej popkultury. Samura zresztą fajnie zabawił się przedstawiając go jako brzydkiego mikrusa.

Zacznijmy od zarysu fabuły: nasi bohaterowie łażą po domach uciech i sprawdzają poszczególne rasy w świecie fatasy i wystawiają im oceny wedle swoich preferencji. To znaczy:
1. że to nie jest idiotyczny harem
2. panie są traktowane przedmiotowo nie dlatego, że z niejasnych przyczyn zakochują się w MC po 3 minutach dyskusji, lecz dlatego, że MC im płaci.

Żarty są nawet ok. Erotyka jest tu odpowiednio dobrana, by współgrać z owymi żartami.

Innymi słowy, szykuje się co najmniej przyzwoita komedia erotyczna.

Mangę znam dość dobrze (a w każdym razie początek), więc nie potrzebuję wiedzieć co tam szprechają w anime.

Ugh… projekty postaci w 3d (szczególnie Nikaido). Czasem wydaje się, że te postaci trzecioplanowych wyglądają lepiej niż te pierwszoplanowych.
No i w zasadzie tyle narzekania. Tła są świetne, reżyseria wydaje się być ok. Oglądamy dalej.

Myślałem, ze będzie wyglądać to gorzej. Póki co ujdzie.

Potwierdzam, zaczyna się intrygująco. Geno oczywiście nie zapewnia fajerwerków graficznych, ale to jakby mniej istotne.

S3 wyszedł bardzo przeciętnie. O ile fabularnie seria nie była super zła, to nie była też szczególnie dobra. Największy problem polega na tym, ze jest nieskończona i to do tego głupio nieskończona.
Nie oglądało mi się tego jakoś szczególnie źle – 6/10.

Szaleńcy, przerysowali sceny z Conana na potrzeby anime! Design wszystkiego to absolutne 10/10. Tła rysowane na kompach, ale zrobione bardzo porządnie. Fajny charadesign – nieskomplikowany i skomplikowany jednocześnie (ten plecak przypominający parę butów!). Bardzo fajnie, że Yuasa robi większą szczegółowość w anime, bo w tym tytule póki co wychodzi to ponadprzeciętnie.
Fabularnie może nie powala, ale postaci są sympatyczne.

W zasadzie to był mój pewniak od początku i po pierwszym epie nic się nie zmieniło.

Scenarzysta chyba pomyślał, że skoro z 4 tomowego Planetes da się zrobić 24 odcinki, to dlaczego by nie z 8 tomów Vinland Sagi. Autor przecież ten sam. Anime wlecze się przez to potwornie. Może jako serial w sam sobie nie jest zły, ale jako adaptacja jest nieszczególny. Jako że całości nie chce mi się oglądać, to i oceny nie wystawiam, ale jakbym wystawił, to byłoby to coś w okolicach 6/10.

Nie podzielam zachwytów nad tym filmem. Bardzo przypomina mi właśnie Grobowiec Świetlików. Ja nie przepadam za tym filmem, bo wiem co się za nim kryje. A kryje się kłamstwo – japońska propaganda robienia z siebie ofiary. Tu przynajmniej nie poszli z tym tematem tak daleko. Samo prowadzenie fabuły wydaje mi się być trochę chaotyczne. Warsztatowo jest bez zarzutów.
Pojednawcze przesłanie zupełnie do mnie nie przejawia. Tym samym ocena odpowiednia: 5/10.

Pierwszego PP też za szczególnie nie lubiłem, więc mnie nie ruszą w jaką stronę idzie ta seria.

Ja z kolei mam inne wrażenia od przedmówcy. Od początku nie liczyłem na nic wybitnego i po pierwszym epie się nie zawiodłem. Nie jest wybitnie, ale jest solidnie. Będziemy mieli jakieś fabularne cuda­‑niewida i różna naciągnięcia fabuły. I co z tego? To nie pierwsze i nie ostatnie anime z takimi niedociągnięciami. Zestaw bohaterów wygląda ok. Grafika wygląda różnie, ale nie jest źle. Jakaś tam intryga jest. Nic tylko oglądać.

Ok, po czterech odcinkach nadal uważam, że to ersatz, ale moim zdaniem trochę lepszy niż Cop Craft z poprzedniego sezonu. Bardziej podobają mi się przedstawione tu epizodyczne historyjki (aczkolwiek nie są niczym wybitnym). Wątki nadprzyrodzone póki co w serii nie istnieją. Jestem ciekaw, czy zostały dodane dla picu, czy ostatecznie się pojawią w jakiś sposób.

Hmm… opening jest dobry. Poza tym adaptacja nie wyszła. Fabuła do kitu, postaci do kitu, część projektów postaci do kitu. Słabo. Obejrzałem, więc 4/10 będzie.

Jak dobrze, że nie czytałem mangi.
Anime wygląda solidnie. Hard­‑boiled w podtytule nie kłamie. Główny bohater to się chyba gotował z dobre pół życia. Jest stereotypowy do przesady, przez co dość zabawny. OP wróży dobrą zabawę. Historia zapowiada się ok. Nie mam na co narzekać póki co.

Brzydkie 3d, braki w animacji, masa ciemnych barw i engrishowy op jak w seriach TV sprzed 20 lat. ALE… no właśnie… ALE… Hamasaki. To bezsprzecznie jego seria. Ogląda się to świetnie. Gdyby nie te braki w wykonaniu to byłby ideał. A tak, Shigurui chyba pozostanie numerem jeden. W każdym razie fani manime i gore powinni być usatysfakcjonowani.

Po perfekcyjnej ekranizacji Hoseki no Kuni przez Orange mam duże oczekiwania odnośnie tej produkcji. Szczególnie, że materiał źródłowy jest świetny (i wielokrotnie nagradzany). I co? Po pierwszym odcinku mogę powiedzieć tylko jedno: Sukces! Animacja 3d zdaje egzamin. 2d pojawia się tam gdzie ma się pojawiać. Wygląda to świetnie. Póki co tempo prowadzenia akcji jest idealne. Duże szanse na AOTY.