Tanuki-Anime

Ale 8/10 dałam. Mimo częstego zanudzania się podczas seansu i ledwo włączania anime, to jak ktoś poniżej napisał „pustka w serduszku” pozostaje – do anime mam ochotę wrócić, a już z pewnością muszę się wziąć za 2 serię.
Kreska na plus, muzyka na olbrzymi plus. Była wspaniała i dawała cały klimat.

Dreszczyk emocji był, zwłaszcza, że oglądałam w nocy.
Dałam tak wysoką ocenę, bo sztuką jest w 30 minut stworzyć coś ciekawego.

Nie rozumiem nad czym wszyscy się zawsze zachwycali.
Serię oglądałam dawno dawno, na początku przygody z anime, ale pamiętam większość.
Niektóre momenty były naprawdę niezłe, ale mimo wszystko, zanudzałam się.
Postacie średnie, chociaż nienawidzę pairingu z dupy Shizuo i Izaya. Shizuo uwielbiałam, Izaya działał mi cholernie na nerwy.
Można sięgnąć dla zasady, można sięgnąć, bo nie jest to seria zła, ale jeśli ktoś nie lubi tematyki gangowej, to nie ma chyba czego szukać.

Mimo że wszyscy się nim zachwycają, ja byłam rozczarowana.
Nie wciągnęło mnie.
Nie poczułam ciekawości co będzie dalej, chociaż prawda, pomysły głównego bohatera, walka z L była dopracowana do granic możliwości.
Muzyka nie najgorsza. Kreska mi się nie podobała. Po prostu po kilkunastu odcinkach oglądałam na siłę, czekając aż się skończy. Nareszcie, to już za mną (*)

Na ŻADNYM anime się tak nie uśmiałam. Żadne mnie tak nie wciągnęło, mimo kreski, która w 1 odcinku mnie odstraszyła.
Dopingowałam tą dwójkę i nie zawiodłam się.

Mnie naprawdę wciągnęło. Zaskakiwało.
Czekałam aż seria przestanie być hitem, dopiero po tym się za nią zabrałam. I jak inni oh'ali i ah'ali nad innymi seriami, ja cieszyłam się tą sama, w spokoju i radośnie.
Nie zawiodłam się, bardzo polubiłam Erena i Mikasę.
Anime (przynajmniej dla mnie) jak najbardziej oryginalne i ciekawe. Nie zrażać się na opinie innych i jęczenie jakie to złe, bo popularne.
Naprawdę warto.

Ale seria jest warta obejrzenia i przyjemna.
Niby typowy szkolny romansik, ale dużo w nim było romantyzmu i uroku. Czasami dosyć typowych, bądź i nie problemów nastolatków. Czasami… Bardzo przesadne, wyolbrzymione.
Mimo tego każda postać NARESZCIE miała charakter i każdą za coś lubiłam. Szczególnie wredną niebieskowłosą i głównego bohatera.

Jako, że moja pamięć do japońskich imion jest bardzo krótka, będę opisywać po samym wyglądzie.
Irytująca ułożona panienka z grzyweczką wiecznie krzycząca podskakując „chce wiedzieć” przyprawiała mnie o wymioty. Po prostu po kilkunastu odcinkach miałam już tak dość tego pisku, że zaciskałam pięści próbując nie wyrzucić telewizora przez okno.
Reszta na plus. Same postacie, niestety niezbyt. Główny bohater był nudny i mozolny. Jeśli chodzi o uczucie między nim a wyżej wymienioną dziewczynką, to okropnie mnie to irytowało.
Co innego jeśli chodzi o jego przyjaciela i ciut normalniejszą dziewczynę z krótkimi włosami, to poprawiali cały klimat. Gdyby nie oni, anime opierałoby się na piszczeniu i jęczeniu „nie chce mi się”.
Fabuła była ciekawa. Naprawdę wciągały te w gruncie rzeczy małe, groteskowe zagadki. Ale robiło to klimat i aż sama przyłapałam się na myśleniu jak to jest – ani razu nie trafiłam, co też jest na plus.
Grafika bardzo przyjemna i ładna.
Momentami chwytało za serce i chciało się oglądać, i oglądać… Ale w gruncie rzeczy, ułożona panienka wszystko psuła.

A jak piszę to po kilku tygodniach po obejrzeniu.. Jestem jeszcze bardziej zachwycona.
Strasznie miłe anime.
Zacznijmy od tego, że nie jestem fanką lotnictwa – samoloty mnie nudzą i podziwiam wszystkich zainteresowanych. Ale ten film mnie zachwycił. Był wyjątkowy. Zarówno ze strony dramatycznej, romantycznej, historycznej – łapało za serce, wciągało. Momentami przyznam, że oczy same mi się zamykały, ale nie potrafiłam wyłączyć filmu. I dotrwałam do końca, ale nie zmęczona. Film był lekki, ale wzruszający.
Dobry na deszczowy wieczór.
Zapadnie mi w pamięci na długo, chociaż po obejrzeniu myślałam, że będzie wręcz przeciwnie.
Zachęcam każdego, czy się interesuje lotnictwem, czy nie.
Minusik za niezrozumiałe dla mnie zakończenie.

No naprawdę! Tylko dlatego dałam 7/10 – właśnie za ŚWIETNĄ kreskę, która strasznie wpadła mi w oko.
Jeśli chodzi o związek brat­‑siostra, to na początku byłam przerażona i zniesmaczona tym, co widziałam. Do końca nie wiem jak to jest z tym kazirodztwem, ale kij, było dobre.
Oglądało się przyjemnie, magicznie. Wspaniała atmosfera, interesujące postacie i naprawdę, godne polecenia.
Nie było jednak aż tak zachwycające, żebym dała ocenę lepszą.
Jednak jeśli ktoś się waha – zachęcam.
Dla fanów MMO RPG myślę, że będzie jak znalazł. A fabuła naprawdę poprowadzona ciekawie.

„O co w tym do cholery chodzi?” - Tak myślałam, przez większość odcinków Umineko. I myślałam, że na końcu się wszystko wyjaśni. Ale nie, coraz bardziej się komplikowało, zamiast wyjaśniać. Tym się właśnie różniło od Higurashi.
Możliwe, że to moja wina – nie grałam w grę przed anime. Więc pewnie dużo straciłam.
Dałam 6/10 za muzykę i klimat.
Co prawda nie wiem jak rozumiem to anime – jakośtam rozumiem, ale ostatni wątek z siostrą Battlera kompletnie mi nie pasuje, nie umiem go sobie logicznie ułożyć. No i zakończenie…Za zakończenie daję chyba największy minus tej serii.
Bo tak naprawdę – to się nie zakończyło.
Anime nie dorównuje Higurashi. Moglibyśmy się spodziewać, że jak w Higurashi wszystko ułoży się w 1 całość, jak puzzle. Wszystko zacznie mieć sens, być logiczne. Ale tak niestety nie było.
Dlatego to słabe 6/10, bądź, jak kto woli, mocne 5/10.
Sięgnąć można – osobiście nie żałuję. Ale trzeba się przygotować na to, że wiele rzeczy po prostu nie idzie zrozumieć (przynajmniej jeśli jak ja – nie grało się w grę).

Muzyka mi się podobała, grafika też miała coś w sobie.
Jestem miłośniczką gore i pod pewnym względem było okay. Nawet jeśli wyrywano sobie flaki, a leciała lekka, klasyczna muzyka w tle.
Mimo wszystko nie jest to jakieś warte obejrzenia.
Na pewno NIE jest dobre. Braciszek, żarcie, braciszek. Szczerze – większość scenek wygląda jak hentai kazirodczy z wyciętymi scenkami i oblany flakami z krwią.
2/10
Wywierciło mi dziurę w głowie.

Dałam ocenę taką samą jak Naruto.
8/10
Shippuuden ma wiele bardziej drastycznych akcji. I wiele fillerów (!). Wszystko się wyjaśnia, do tego  kliknij: ukryte  wojna itp itd.
Więc polecam.
Nie rozumiem tylko ludzi, którzy oglądają Naruto Shippuuden nie oglądając przednio Naruto.
Znałam kiedyś taką osóbkę.
Paskudztwo, traci się cały sens z dopingowania postaci, które już tak dobrze znamy! .-.

Jak skomentować anime, które ma aż tyle odcinków, plus drugą serię, która ma JUŻ prawie dwa razy więcej, i ciągle dochodzi?
Kocham Naruto.
Może dlatego, że było to moje pierwsze anime. Gdy czasami zdarza mi się oglądać Naruto na AXN jakimśtam to mam łzy w oczach na każdym openingu i endingu.
Tak, oglądam to anime 2 lata.
I proste, że po 2 latach okropnie zżyłam się z bohaterami, samym anime. Chociaż to tylko rysunki. To 2 lata. To kupa czasu.
I pamiętam nawet jak zaczęłam. Przebrnęłam przez Naruto bardzo uparcie. Ani razu nie chciałam przerwać oglądania. Nigdy się nie zniechęciłam.
Mimo to nie polecam tej serii innym. Chyba, że ktoś jest tak uparty i „napalony” na Naruto jak ja. Wtedy by nie pytał. Więc z reguły odmawiam, chociaż zarazem nakłaniam.
Dałam 8/10.
Ze względu na to, że jest okropnie długie i fillery. Fillery to masakra.
Kreska przepiękna nie jest.
Ale kurcze, to anime ma coś więcej. Nie jestem wielką mega fanką (jak to się mówi? Narutard?), ale mam sentyment do tego anime.
Więc nakłaniam, ale i odmawiam. Jak ktoś ma naprawdę ochotę na to anime, to musi się przygotować na to, że pierwsze 100­‑150 odcinków to dziecinada. Owszem. Ale warto.

Lubię tą serię. Niby typowa – liceum (?), grupka młodzieży, trójkąciki miłosne, małe, lekkie problemy, pokazane jako dosyć poważne kłopoty. Do tego  kliknij: ukryte  fakt zamiany ciał, który dodał tej serii czegoś, co nie ma żadna inna.
Dlatego dałam 8/10.
Nie jest zachwycające, nie zmieniło mojego życia.
Ale mam swego rodzaju słabość do tej serii.
I ta kreska!
Co prawda, niektóre rzeczy mnie irytowały. Ale jest komedia, lekki dramat i bardzo ciekawy pomysł (z kliknij: ukryte  tą zamianą ciał, który mi się podobał).
Więc polecam każdemu, kto szuka czegoś niepowtarzalnego.

To jedyne anime, na które nie umiem powiedzieć złego słowa.
Po prostu jest wspaniałe.
Nic dodać, nic ująć.
I bardzo wstrząsające. Przynajmniej ja po nim ogarniałam się kilka dni.
Obie bohaterki uwielbiam. I muzyka, i kreska.
Uosabiałam się bardziej z Hachiko, mimo że z pozoru bliżej stoję Nany.
Jedno z moich ulubionych. Dojrzały, ciężki romans. Zmuszający do refleksji. Dlatego go tak uwielbiam. Bo wybija się na tle dosyć nudnych, przewidywalnych szkolnych romansów.

Będę tego anime broniła niczym matka dziecko, nawet jeśli ktoś napisze (poraz miliardowy) „To anime jest dla gimbusów!”.
Może i jest.
Może i nie mam gustu.
Ale zarazem było o innych stworach, a zarazem o ludziach.
Dałam 9/10
Bo wkurzała mnie Nyu (Chyba Nyu. Jakoś tak. Lucy jest wspaniała, ale Nyu miałam ochotę zadźgać) i haremowe momenty, macanko itp.
Ah. I moja miłość do openingu jest nieskończona. Słucham go codziennie.
Chociaż można odczuć, że posiekano Ci mózg, to nie żałuję ani trochę obejrzenia tego anime i na pewno do niego wrócę.

Naprawdę, mimo popapranej fabuły, było bardzo dobre.
I nie wkurzał mnie główny bohater.
Ciut się z nim uosabiałam.
Chociaż… jestem dziewczyną.
Może dlatego wkurza on płeć męską. Bo jest babski. Yuno jest wspaniała. Uwielbiam yandere.
Dałam 8/10.
Są wady, ale nie tak dużo, żeby ją sobie odpuścić. Jak najbardziej warto. Muzyka, kreska.
I to pranie mózgu! Czasami wzruszające pranie mózgu.

Dałam ulubione, ale 7/10.
Widzę wady tego anime. Czasami było zbyt groteskowe. Mimo wszystko bardzo je lubię. Atmosfera. Dla mnie w anime niemalże najbardziej liczy się atmosfera. K
reska, muzyka (uwielbiam opening), postacie, fabuła. To wszystko tworzy atmosferę. Postacie może nie były wspaniałe, błyskotliwe. Były zwykłe. Bo to, jakby nie było, zwykłe anime.
Szkoła, miasteczko, licealiści. A jednak ma to coś.
W każdym odcinku była masa tej mrocznej atmosfery, napięcia, wyczekiwania na jakiś szokujący moment. I w każdym odcinku był.
Przyznam, że kompletnie nie rozumiem o co chodzi z brakiem ławki, czy ławką więcej, nie wiem czy Misaki Mei ma na imię Mei czy Misaki (ale podobno Mei), nie wiem kilku innych rzeczy i ich nie rozumiem. Zostały nielogicznie wytłumaczone. Ale nic nie szkodzi. Bo i tak jest wspaniałe. Idealne na brzydką, pochmurną pogodę, wieczór.
Polecam, bez względu na wady.

Wahałam się między 10/10, a 9/10. Ostatecznie dałam 10/10.
Wspaniałe fantasty, do tego wizja świata, która zmusza do zastanowienia. Czasami skomplikowane. Czasami troszkę przynudzało. Mimo wszystko bardzo ciekawe, intrygujące.
Fabuła jest niepowtarzalna. Postacie, gdzie każda, ma swój, indywidualny charakter, spojrzenie. Kreska również mi się podobała. Chyba wszystko mi się podobało.
Jedyne co mogę zrobić, to zachęcić do oglądania.
Czasami wczuwałam się tak, że gdy jeszcze na początku,  kliknij: ukryte  utknęli na tej wyspie, przeraziłam się i myślałam co ja bym zrobiła. Uwielbiałam chyba każdą postać, za inną cechę.
Może nie obejrzałabym drugi raz. Bo fabuła ma w sobie coś.. ciężkiego. Po każdym odcinku musiałam kilka razy przemyśleć co się stało. Co o tym myślę. Z drugiej strony było piękne.
Myślę, że trzeba się przed obejrzeniem do niego przygotować. Na szok, bo po części to anime otwiera oczy.
Nie każdy zgodzi się też z taką wizją świata.
Ale mi się bardzo podobało.

9/10
Z jednej strony lekkie, szkolne anime, z drugiej strony porusza ciężkie tematy. Naprawdę wzruszające. Oczywiście, nie jakieś perfekcyjne. Czasami przynudzało, czasami po prostu było zbyt skomplikowane, robiło się zbyt ciężkie, ale ogólnie wyszło bardzo dobrze.
Warto obejrzeć. Dla muzyki, bohaterów (każdy miał charakter. I to jest niesamowite).

Pamiętam, że to było moje drugie, obejrzane anime.
Tak mnie odrzuciło od haremów, że jak słyszę dobry komentarz do jakiegokolwiek haremu, zbiera mi się na rzygi.
Żałosne anime.
Główny bohater bez charakteru. Nijaki, nudny, pusty.
Imion bohaterek nie pamiętam. Jedna podbiła moje serce mózgiem i dojrzalszym podejściem od pozostałych panienek.
Blondynka, tyle wiem.
Wszystkie płakały i ohały z miłości do bezmózga. Najpiękniejsze było zakończenie, kiedy miałam ochotę wypierdzielić w monitor.
Jak to bywa w haremikach – główny (właściwie to gówny), beznadziejny bohater wybrał  kliknij: ukryte  śliczną, wrażliwą idiotkę. . Typowe.
Może po prostu nie są dla mnie haremiki.
Polecam wszystkich, miłujących niewinne, głupie dziewczynki (poza blondynką i jeszcze jedną) – czyli panią ze zwierzątkiem i tępego bohatera, nudnego jak flaki z olejem.
Moja nienawiść do haremów osiągnęła max.
2/10
Tylko za to, że można to obejrzeć w lekki, deszczowy dzień i samo w sobie, poza 2 (wymienianymi w całym komentarzu) bohaterami, nie jest najgorsze. Mimo wszystko nie polecam. Nie polecam komuś, kto nienawidzi wszystkiego wymienionego x razy powyżej jak ja.
Do tego  kliknij: ukryte  wykąpać się z każdą laską, uhu, niezłe fantazje.

... A mi się podobało.
8/10
Jestem typowym Noł Lajfem i uwielbiam MMORPG. A to miało praktycznie wszystko. Niezbyt lubiłam Asune. I Kirito sam w sobie nie był zbyt okay. Lubiłam natomiast jego siostrę. I myślę, że żeby nie narzekać, trzeba by postawić się w sytuacji postaci.  kliknij: ukryte  Utknęli w grze. Po 2 latach to oczywiste, że traktują ją jak życie. Ale adopcja dziecka (które było nieżywe) i te wielkie płacze Asuny nad tym dzieckiem to była już paranoja. I tak, bez sensu było, kliknij: ukryte  gdy wszyscy wstawali bez problemu po 2 latach. Jeszcze fakt, jak jedli i się wypróżniali można sobie dorobić.

To moje ulubione anime. Jedyne w swoim rodzaju. Atmosfera jest niepowtarzalna. Żałuję jedynie, że nie zabrałam się za nie wcześniej.
A po obejrzeniu dostałam oświecenia. Przez tydzień nic innego mi się nie podobało, bo nic nie dorównuje Shiki. 1 opening jest wspaniały. Muzyka w tle, kreska, bohaterowie, wszystko składa się we wspaniałą całość.
Zastanawianie się czy oglądać czy nie jest grzechem. Naprawdę, cudo, cudo.