Tanuki-Anime

Nie musi. Ja tak robię, ale nie znaczy to, że każdy tak musi. Natomiast wypada żeby wynikała z tego co pisze w tekście jak już go zamieszcza. Jak już pisałem, chwali stronę techniczną i pracę seiyuu pod niebiosa, więc nijak to się ma do dwójki jaką postawiła. Nie trzeba się dobrze bawić by ocenić obiektywnie, że seria dobrze wygląda itd.

Nie wiem jak oceniasz tytuły i jakie sobie zasady przyjmujesz, czy też po prostu wpisujesz co tam chcesz i do widzenia, bo tak czujesz, ale biorąc pod uwagę nawet fakt, że bawiłaś się przy tej produkcji najgorszej jak tylko można, chociaż to raczej niemożliwe gdyż piszesz, że momentami zachwycałaś się czy to stroną techniczną czy to pracą seiyuu, to nijak z ocen cząstkowych nie wychodzi 2. Nawet jeżeli priorytetowo traktujesz fabułę oraz postacie i wolisz gdy zrobione jest to lepiej niż strona techniczna. Nie wiem też (a szkoda) pod co podciągasz grę aktorską, czy pod muzykę, czy pod postacie, ponieważ są różne szkoły. Jeśli pod postacie to znowu sensowność oceny cząstkowej idzie pod znak zapytania z powodu treści jaka jest poniżej. Według mnie w tym przypadku działa bardziej rozgoryczenie, irytacja i zniesmaczenie jakie wywarła na tobie ta seria pod względem jakości nietechnicznej, przez co brakuje w tym wszystkim konsekwencji i ostatecznie racjonalnego spojrzenia. Nawet biorąc pod uwagę subiektywne odczucia (spoko, każdy lubi co innego i każdego irytuje co innego), albo bierzesz pod uwagę te cząstkowe oceny jak już je dajesz, albo nie i ich nie wpisujesz, proste. W sumie to już kiedyś przerabiałem ten fakt z kimś i już nawet nie pamiętam z kim, ale za to pamiętam wynik dyskusji, brak konkluzji. Teraz pewnie będzie tak samo, ale mimo wszystko miałem ochotę wyrazić znowu swe zdanie, to to zrobiłem. ;)

Podpinam się, bo mnie wyprzedziłeś. :P Chciałem napisać dokładnie to samo. I widzisz, jednak wyjaśnili to w tym odcinku tzn. naprawili (tak jakby). Choć sam nie wierzyłem i ty również, że to się może wydarzyć. Pochwały dla studia za taki zabieg. Ale dodam jeszcze, że takiego rozwoju wypadków się nie spodziewałem, że akurat  kliknij: ukryte  on zginie?! W tym momencie mangi już nie znałem, więc naprawdę mega zaskoczenie dla mnie.

Maskara. xD A ja tylko chciałem napisać, że cieszę się niesamowicie na powrót tej jakże świetnej serii. Chyba powinienem dodać na początku pierwszego komentarza odpowiednie dwa słowa: „według mnie”, bo takiej dyskusji się kompletnie nie spodziewałem i nawet nie chciałem jej tutaj wywoływać.

Ale też chciałbym coś dodać. Dla mnie wszystkie serie, które wypisaliście powyżej są sportówkami samymi w sobie, bo występuje w nich rywalizacja i to jest fakt. Natomiast tutaj rozchodzi się o jeden czynnik, który gatunek danej serii wybrzmiewa najbardziej i jest pierwszoplanowy, czyli traktowany priorytetowo, a reszta jest tylko tłem/dodatkiem, aby urozmaicić seans/lekturę etc.

np.
Haikyuu ma w sobie też gatunek komedii, dramatu, życia szkolnego, ale jest to tylko dodatek, który ma urozmaicić seans. Sport jakim jest siatkówka wybrzmiewa najbardziej i własnie to jest przez autora traktowane priorytetowo i dlatego uważam tą serię za sportówkę, a nie za chociażby komedie, ale same wstawki/momenty tego typu ma genialne, patrz drugi odcinek tego sezonu i Rolling Thunder Double w wykonaniu Nishinoyi, fantastyczne. :D
A takie np. 3­‑Gatsu no Lion ma w sobie grę w Shogi (pytanie czy to sport), dramat, okruchy życia i według mnie takie elementy melancholijne oraz codzienne życie bardziej wybrzmiewają niż Shogi, które nie wiadomo też jak traktować. Niby wszędzie pisze, że to gra, nie sport, ale przecież gra to rywalizacja, to musi być sportem, więc szczerze to ja już sam czasami tego nie pojmuję.

Przecież np. takie szachy są UZNAWANE przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski jako dyscyplina sportu. No, ale uznawać to ja też wiele rzeczy mogę. Pytanie czy to już jest narzucanie własnych zasad/zdań czy po prostu uogólnienie i uspokojenie wszystkich wokół. Dochodzi też kolejne pytanie, czy to ten MKO powinien decydować co jest sportem, a co nie i czy to właśnie ich powinniśmy traktować jako tych, którzy mają zdanie najważniejsze i mamy się do ich decyzji dostosowywać.

I tak można by w nieskończoność. Chyba jedynie kwestia podejścia oraz prywatnej interpretacji lub zapytać autora i tyle.

To nie jest pseudonauka. Polecam sobie co nieco poczytać na ten temat. A tak poza tym to bardzo przyjemny i bekowy pierwszy odcinek.

Nie planowałem, ale dużo osób chwali więc postanowiłem, że jednak dam szansę no i w sumie nie jest źle. Bardzo ładne i oryginalne stylistycznie. Było nawet zabawnie i przyjemnie, lecz momentami zbyt przerysowane jak dla mnie no i nie wiem czemu, ale aktor głosowy kompletnie mi nie pasuje do Hanako, chyba jedynie pozostaje mi się przyzwyczaić. Mimo wszystko ogólnie początek na plus, dlatego będę kontynuował, natomiast nie oczekuję zbyt wiele od tej pozycji.

Nie wiem jak daleko zaszedłeś, ale zmiany są kosmetyczne np. Emilia obraca głowę kilka sekund później, albo wypowiada słowa trochę wcześniej niż w pierwotnej serii. Nawet nie ma sensu tego oglądać raz jeszcze w tej odświeżonej wersji. Ale w sumie… kto komu zabroni.

A tak dolewając oliwy do ognia dodam, że ja tam np. bardzo cenię Subaru. Nie jako samą postać, czy za jego charakter itd. ale za okazywanie emocji i za genialną grę aktorską seiyuu. Mimo wszystko wgniotło mnie wielokrotnie w fotel jak miał te swoje momenty histerii. No, ale każdy lubi co innego.

Mimo wszystko Rem najlepsza. Dlatego tak bardzo ubolewam nad przyszłością jaka nadeszła w jej przypadku. Jednak ludzie mieli rację, że facet lubi się nad nią znęcać, bo bardziej ceni Emilię jako postać. Nawet kiedyś bodajże powiedział to w którymś wywiadzie.

Chciałem się tylko zapytać jak sportówka jako gatunek może być nieprzewidywalna? Pytam, ponieważ zauważyłem argument, że wadą np. Haikyuu jest właśnie przewidywalna fabuła. Jak to niby można ocenić, skoro to sport, jeden wygra, drugi przegra, nie ma w tym wielkiej filozofii i nie da się zadowolić wszystkich. Przecież nie miałoby sensu gdyby ciągłym zaskakiwaniem widza/czytelnika były np. non stop porażki głównej drużyny/głównego bohatera. Nie byłoby sensu wtedy tworzyć takiego dzieła, bo nie dla czegoś takiego je poznajemy.

Ogólnie widzę, że ile ludzi tyle zdań. Ale jedno jest pewne, nie da się jednoznacznie ocenić/określić co jest sportem, a co nie, bo to kwestia perspektywy i tego jak ów sport jest traktowany w serii przez autora i widza/czytelnika. Jedynym sensownym rozwiązaniem byłoby stworzyć listę sportów i podpiąć pod nią powstałe tytuły i wtedy nie byłoby problemu z klasyfikacją, że jeden nie traktuje tego jako sport, a inne już tak i na odwrót. Wtedy i Ping Pong, Chihaya, 3­‑gatsu byłby traktowane na równi z Kuroko, Haikyuu itd. nawet jak w większości czasu poruszają tematy odbiegające od sportu.

Nie oglądałem to się nie wypowiadam, tak dla zasady. Natomiast z tego co słyszałem od innych na temat tych produkcji to niektórzy nie traktują karuty jako sport, ale to jest niepewny grunt na który nie chcę się pakować, bo nie mam wiedzy, a Ping Pong nie może być traktowane jako sportówka bo strike opowiada o czymś innym, tenis stołowy jest tylko tłem. Tyle wiem od innych.

A tak wracając do Haikyuu, jak najbardziej zasługuje na wszystkie pochwały jakie otrzymuje od widzów jak i czytelników, więc przereklamowane być nie może.

Absurdalne. Jeszcze do  kliknij: ukryte  sceny w kanałach zoo szło zdzierżyć, ale później to już przesada. Nie tego się spodziewałem. Ani to ładne, ani ciekawe, za to mega głupie. Dam jeszcze szansę, bo może znajdę jakiś punkt zaczepienia dla którego warto będzie śledzić tą produkcję (muzyka daje nadzieję), ale jeśli nie to pójdzie od razu w kosz. Nawet mam już ewentualne i nieco niespodziewane dla mnie zastępstwo z tego sezonu w razie czego.

Masz prawo mieć swoje zdanie, a ja mam też prawo się z nim nie zgadzać. Jak już mówimy o seriach przereklamowanych to dla mnie to określenie bardziej pasuje do chociażby Kuroko lub Yuri. Tak czy siak, w związku z twoim komentarzem, chciałbym poznać jaka dla ciebie jest najlepsza sportówka. Chcę wiedzieć z czym się mierzę.

Dziwaczne, ale intrygujące. Epileptyczny opening nie pomaga, ale jakoś dało się znieść pierwszy epizod. Bolą strasznie postacie wykonane w CGI, ale tła ładne, więc jakaś tam rekompensata jest. Kontynuuję, przynajmniej na razie.

Najlepsza sportówka wraca z przytupem. Oj będzie się działo!

Ja tu tylko jako ochroniarz. :D

Mimo iż nie widziałem do końca, bo dawno temu przerwałem to swoje i tak wiem. Omijać to szerokim łukiem, najlepiej takim żeby wyszło poza horyzont. Jest to szajs najwyższej rangi nie warty waszej cennej uwagi. Spłyca… nie, nawet gorzej, obraża fantastyczne dzieło Ishidy. Że też on na to zgodę wyraził to ja do dzisiaj się dziwię, chociaż w sumie nie mam wiedzy czy on ma coś do gadania w tej kwestii. Tak czy siak, jedyne co w tej serii wyszło (nie tylko tej, ale też w poprzednich sezonach) to muzyka i jest to fakt. Na dowód polecam sobie przesłuchać wszystkie OSTY w sieci – oglądanie anime z zamkniętymi oczami nic nie da, bo dialogi będą przeszkadzać, więc internety to jedyna słuszna droga. Yamada wykonał genialną robotę i należy mu się za to uznanie. Reszta jak już wspomniałem w piach, najlepiej taki ruchomy aby znikło bezpowrotnie. ;)

Gdybym tylko miał pieniądze… nawet bym im dał żeby tylko zrobili ten cholerny reboot. xD

Nie jestem może odpowiednią osobą aby potwierdzać, ponieważ sam tego filmu nie oglądałem i raczej w najbliższej przyszłości nie zamierzam, ale za to widziałem multum spoilerów co w sumie już jest jak obejrzenie go (miałem styczność z najważniejszymi scenami itd.), no i mam swoje trzy grosze w tej sprawie. Mianowicie dla mnie te 3 części filmów, które są remake'ami serii telewizyjnej i ta kontynuacja to jakieś OGROMNE nieporozumienie. Dlaczego? Bo prawdziwe CG to jest właśnie seria TV i to ta wersja ma najlepsze zakończenie jakie tylko może być, które wzbudziło tak wiele emocji i wywołało u multum widzów tone teorii spiskowych na temat przeżycia głównego bohatera. To co nam zaserwowali w postaci 4 filmów to jakieś… no na siłę zadowolenie bezmyślnych fanów. Już pomijam ożywienie niektórych postaci i pozmienianie kluczowych scen, które miały niesamowitą symbolikę. Dla mnie to jest ni mniej, ni więcej jak alternatywna wersja wydarzeń, która jest chłamem nie wartym uwagi i jest dokładnie tak jak piszesz, brać to na poważnie, to tak jakby ośmieszyć kultowe już dzieło jakim jest pierwotne telewizyjne i jednocześnie genialne Code Geass. Jestem do teraz wielkim fanem serii TV oraz jest to jeden z najlepszych subiektywnie tytułów jaki kiedykolwiek widziałem i raczej się to nie zmieni, ale filmy to KOSZMAR, których nie polecam NIKOMU. Skok na kasę dla zaślepionych ludzi, nic więcej.

No w sumie właśnie, sam o tym zapomniałem wspomnieć co już jest niesamowitym grzechem, ale ta piosenka Might⁺U to jest ISTNE ZŁOTO, jeszcze tak IDEALNIE pasująca do sceny w jakiej została zawarta – magia, a fandom zrobił to co zwykle – boom, chwalą Makayla Phillips wszędzie gdzie tylko się da. :D

Nie planowałem, a obejrzałem od niechcenia i żałuję. Mimo iż niektóre elementy oraz zasady działania świata gry mnie zainteresowały i są nawet świeżym podejściem do tematyki, tak już jako całość jest to jedynie kolejna produkcja, którą już widziałem kilkanaście razy, a pierwsze sceny to tak zajechały SaO, że aż miałem ochotę od razu wyłączyć. Nawet jak momentami oglądało się o dziwo przyjemnie to kontynuować nie mam zamiaru chyba, że coś się wydarzy niespodziewanego, ale powątpiewam.

Bardzo, ale to naprawdę bardzo fajny pierwszy odcinek według mnie. Rzecz jasna nie jest to coś wybitnego i raczej też nie ma takich predyspozycji, a samo stwierdzanie czegoś takiego dopiero po pierwszym epizodzie byłoby po prostu głupie, ale bez wątpienia ten wstęp pozytywnie zaskakuje.

Planowałem obejrzeć Kyokou Suiri głównie ze względu na gatunek romansu jaki w nim występuje, a inne serie z tego sezonu pod tym względem odstrzeliłem już na starcie, bo wydawały się jedynie powieleniem znanych mi już schematów. Natomiast tytuł ten wygrał u mnie głównie tym, że opis fabuły i motyw Youkai, który nigdy nie jest zły, wystarczająco mnie zainteresował żeby właśnie za tą produkcję pochwycić.

Zalążek historii i przeszłości postaci ciekawy, a one same mimo iż nadzwyczajne przez moce jaką posiadają, to o dziwo bardzo zwyczajne w swoim zachowaniu. Nie wrzeszczą, nie okazują nadmiernych emocji, zachowują się racjonalnie, a interakcja, dialogi i wstępna relacja jaka się pomiędzy nimi wywiązała bardzo mi podpasowała (tutaj zasługa aktorów głosowych), przez co nie da się ich zwyczajnie nie lubić, a przynajmniej w pierwszym kontakcie i w moim przypadku, gdyż każdy lubi co innego. Nie wygląda to też źle pod względem technicznym, ale wiadomo jak to z pierwszymi odcinkami bywa, a samo zakończenie epizodu powoduje tylko i wyłącznie chęć sięgnięcia po kolejny jak najszybciej.

Mam tylko nadzieję, że następne będą tak samo zajmujące i solidnie wykonane, a wtedy na pewno będzie to jedna z lepszych produkcji tego sezonu. Na ten moment jestem na tak.

Było kilka zmian względem pierwowzoru i jeden błąd techniczny o którym już wspomina poniżej blob. Mianowicie w czasie 20:46­‑48  kliknij: ukryte  Chisakiemu spada maska jak leci bezwładnie i nieprzytomny w powietrzu po nawałnicy ciosów Deku i już wtedy nie ma tego monstrualnego ciała, które wytworzył ze swojego podwładnego (już pa licho to, że powinien się z nim rozłączyć), a w 21:20­‑30 gdy już spadł na ziemię nadal ma to cielsko, a gdy jest nieprzytomny to odtworzyć ciała nie może. Chcieli zawrzeć dużo emocji, świetnej muzyki oraz animacji i to im się udało, lecz niestety nie obyło się bez tej wpadki. Chociaż może to jakoś wyjaśnią w kolejnym odcinku, ale wątpię, ponieważ błąd wynikł z tych lekkich zmian w sekwencji samej walki i kolejności kadrów względem mangi. Ale mimo wszystko walka sztos i warto było czekać. Jestem usatysfakcjonowany.
Zamaskowano spoiler.

Jakbyś trafił. :D Mam logitech g603 i se tak o, przypadkowo kliknąłem cofnięcie. xD
Co do OP to się zgadzam i w sumie większość osób tak twierdzi, że BC nie wie co to słabe otwarcie, a osobiście moje ulubione to:
Black Rover by Vickeblanka
Guess Who Is Back by Kumi Koda
JUSTadICE by Seiko Oomori
RiGHT NOW by EMPiRE
no i teraz dochodzi ten nowy za tą niby prostą, ale jakże świetną stylistykę Black Catcher by Vickeblanka. Szczególnie sam początek mnie osobiście wgniata.

... nie polecam myszki z dodatkowymi przyciskami chyba, że zawczasu odpowiednio je sobie skonfigurujecie. Tyle tekstu poszło się… a nawet nie chce mi się żalić.

W wielkim skrócie:
- W końcu po przeczytaniu multum spoilerów nadchodzi długo wyczekiwany przeze mnie moment. Nero time!
- Świetny nowy op pod względem wizualnym, ale nie tyle co animacji, co czarnej stylistyki, która bardzo dobrze oddaje nadchodzące wydarzenia.
- Szczerze nienawidzę Pierrotu, bo większość serii niszczą, a openingi polerują.

Nie planowałem, ale jak już kliknąłem play do dokończyłem i muszę przyznać, że przy pierwszym odcinku bawiłem się dobrze. Bardzo pocieszne anime może z tego być i jak nigdy nie miałem przekonania do studia Doga Kobo i ich produkcji tak teraz dam im szansę, a jeśli niespodziewanie seria mnie kupi w dalszej części emisji to powrócę do ich starszych produkcji w nadziei, że otrzymam to samo.

Zapowiada się kolorowa, urocza i przyjemna opowieść. W sam raz na zimne niedzielne wieczorki. Jeśli ktoś jest fanem takich spokojnych historii to na tą chwilę większych wad to nie prezentuje, za to wielką zaletą jest design świata i obsada aktorska głównych bohaterów. Najwyższa półka i jak na razie spisują się bardzo dobrze. Ogólnie to bardzo pozytywne pierwsze wrażenie i liczę, że poziom z czasem nie ulegnie pogorszeniu, a jest też potencjał na bardziej dynamiczne wydarzenia z chociażby golemem w roli głównej.

Pomijając logikę, bo nie oczekiwałem, że ją otrzymam i również aby nie powielać już tych samych argumentów z komentarzy poniżej to wystarczy napisać, że więcej z tego nie będzie niż ino przeciętna produkcja, ale tą solidną rozrywkę powinna zapewnić i dlatego też zdecydowałem się kontynuować seans. Mimo wszystko ten pierwszy podwójny odcinek mnie zainteresował, seiyuu Subaru może być dużym plusem tej serii, no i ogólnie nie dłużyło mi się oglądanie, co nie zmienia faktu, że na tą chwilę niestety sensu tutaj za grosz, a to psuję pierwsze wrażenie. A co do naszej „ala” Yuno, to przynajmniej jest na czym oko zawiesić, gdyż z charakteru i zachowania na razie jej nie kupuje.

W końcu doszli do momentu w którym przestałem czytać mangę (dla zainteresowanych jest to 155 chapter), ale nie wytrzymałem i po odcinku od razu zasiadłem do czytania kolejnych rozdziałów. Doczytałem tylko kilka w przód aby zobaczyć koniec arcu i finałowa walka zapowiada się naprawdę cud miód, oby odpowiednio ja zrealizowali.