Tanuki-Anime

Seinen to określenie zarezerwowane raczej dla mangi. Różnica z shounenem sprowadza się do odmiennego alfabetu i nazwy pisma, w którym jest wydawana seria. Dziwne jest dla mnie przenoszenie tego określenia na anime zwłaszcza, że bardzo często na poziomie fabuły nie ma istotnych różnic pomiędzy seinenami a shounenami. Tu i tu trafiają się zarówno serie poważniejsze jak i całkiem infantylne czy wręcz prostackie. Po co mnożyć określenia ponad miarę…

Sądząc po liczbie sprzedanych egzemplarzy (909) nie powiedziałbym, że seria cieszyła się popularnością. Nawet biorąc pod uwagę, że połowa każdego odcinka to czołówka, podejrzewam, że produkcja ledwie się zwróciła (o ile w ogóle) na wydaniach płytowych…

Tak. Tak, jak SnS. Aczkolwiek nie można wykluczyć jakiś OVA kiedy bieda zajrzy J.C. w oczy…

Jest na bazie opisu z MAL, który był wtedy, przed przetłumaczeniem pierwszego odcinka, jednym z nielicznych. Jakiś problem?

Nie wiem czy tak zalatuje, czy nie, ale z pewnością reżysera ma bardzo kiepskiego.

Pierwszy odcinek w żaden sposób nie zachęcił do kontynuacji. Zanim minęła jego połowa już zacząłem się zastanawiać ile jeszcze do końca…

OVA ma mieć dwa odcinki (drugi gdzieś na początku przyszłego roku), więc recenzja jest chyba ciut przedwczesna. Aczkolwiek wątpię żeby odbiór mógł się znacznie zmienić po kolejnym odcinku.

Infantylna była już wcześniej, ale teraz zrobiła się nie do zniesienia. Humoru w nie tyle, co kot napłakał. Widać, że twórcom skończyły się pomysły.

Jedyną nadzieją na humor w tym sezonie są Working'!! i Ben­‑To.

Niestety twórcy anime nie stosują brzytwy Ockhama, więc jej obecność w tej serii wciąż nie oznacza, że jest w niej potrzebna.

Zdarza się, że powieje nudą, ale całe szczęście nie schodzi do poziomu pierwszego sezonu. Nawet animacja jak na Deen jest przyzwoita. Mangę gorąco polecam, to jedna z lepszych serii w Jumpie.

Wątek z pierwszego odcinka drugiego sezonu oryginalnie pojawił się w pierwszym rozdziale mangi. Nie znajduję wyjaśnienia dlaczego dopiero teraz go pokazano.

Niewątpliwe powinno się zapowiadać lepiej, na szczęście dla serii i widza zmieniono część osób pracujących nad anime (m. in. reżysera). Poprawę widać już od pierwszego odcinka.

Szkoda, że ten tytuł, jak wiele, nie miał szczęścia do adaptacji, bo jest to całkiem dobra pozycja wśród shounenów.

Możliwe, że w drugim filmie znajdziesz rozwiązanie trójkąta romantycznego.

Jeśli komuś nie przypadnie do smaku po dwóch odcinkach, to nie ma sensu kontynuować, bo za rogiem czają się zapychacze dosłownie zajmujące połowę serii… ;]

Niestety, z tego co wiem, nie ma grup tłumaczących z japońskiego na polski. Tłumaczenie tłumaczenia nie ma kompletnie sensu co zresztą widać bardzo dobrze po różnych kreskówkach (również anime) sprowadzanych do Polski poprzez amerykańskie koncerny.

Angielskiego niestety trzeba się uczyć chyba, że planuje się pracować w branży ściśle związanej ze wschodem i dalekim wschodem bądź zajmować czymś co nie wymaga posługiwania się nim. Co do japońskiego, to łatwo się go osłuchać przy oglądaniu anime. Zdarza mi się oglądać odcinki bez napisów co w przypadku bardziej prostych i schematycznych serii niewiele przeszkadza.

Lepiej nie dotykać polskich napisów do anime. Co twojego pytania, to całkowitej pewności nie mam, bo serię widziałem dość dawno temu, ale poza potencjalną niejednoznacznością stwierdzenia „nie widzieć kogoś”, wydaje mi się, że „pielęgnowanie” jej fobii polegało nie tylko na bezpośrednim kontakcie, ale też na podkładaniu odpowiednich nagrań podczas snu itp.

Wydanie płytowe sprzedało się bardzo dobrze a drugi sezon został już zapowiedziany na jesień tego roku.

I tak oto, gdy straciłem resztki wiary w Shaft, po raz pierwszy od jakiś dwóch lat udało mu się wyprodukować całkiem przyzwoitą serię. Zachowała specyfikę charakterystyczną dla tego studia a jednocześnie, w przeciwieństwie do ostatnich produkcji, nie była obciążona nieciekawą fabułą czy postaciami zanudzającymi już samą swoją obecnością. Pozostaje pytaniem na ile to zasługa twórców anime a na ile pierwowzoru, ale ciekawie było zobaczyć jak Shinbou Akiyuki podejdzie do trochę poważniejszego zagadnienia niż zwykle. Dziwnym pomysłem było wprowadzenie na końcu postaci małej dziewczynki w skafandrze kosmicznym, ale może zostanie to jakoś wyjaśnione w potencjalnej kontynuacji, o której już chodzą słuchy.

Naprawdę nieistotne jest co było w ostatnim odcinku. Już od jakiegoś czasu o kontynuacji decydują wyłącznie sprzedaże. Pierwszy sezon sprzedał się marnie, teoretycznie nie przekroczył nawet granicy opłacalności. Zaskakujące, że powstał kolejny, ale wygląda na to, że Manglobe finansował go z innych środków. To studio okres świetności ma już raczej za sobą, więc wątpię żeby długo mogło ciągnąć jedynie na dawnej popularności i pozwalać sobie na więcej nieudanych produkcji.

Nie chodziło mi o jakoś serii, ale o pochopność w ocenie. Sam uważam ją za jedną z lepszych w tym sezonie, ale jeszcze do końca trochę zostało, a wystarczy kilka odcinków by zepsuć nawet bardzo dobrze zapowiadającą się serię (vide C). Poza tym pozostają jeszcze dwa sezony i choć letni, poza nielicznymi wyjątkami, nie napawa optymizmem, to jesienią może jeszcze coś pozytywnie zaskoczyć.

Tja, co z tego, że nawet pół roku jeszcze nie minęło a seria nie jest skończona. Nie chwal dnia przed zachodem.

Jeśli przez „zielonowłosą typiarę” masz na myśli Doll, to ona raczej nie przypomina nikogo z innych serii Tenchiego. Jeśli chodzi o statek kosmiczny, to mówił o Ryo­‑Ohki i nie dziwne, że wcześniej go jego obecność nie zaskakiwała, skoro w domu Kenshiego nie ma ani jednego ziemianina.

Za pierwszym razem rzuciłem tę serię w diabły już po pierwszych minutach. Niestety kiedy ma się coś do zrobienia nagle wszystko wydaje się bardziej atrakcyjnym zajęciem. Sprzątanie, gapienie się w ścianę albo odkopywanie tytułów, które się rzuciło w cholerę.

I tak oto doszedłem do siódmego odcinka i mogę spokojnie powiedzieć, że wciąż nie mam bladego pojęcia o co chodzi. Owszem, trafiają się ujęcia majtek, jest świntuszenie, jakieś panienki, jacyś faceci, szkoła, kawiarnia, ale jest też sporo rzeczy, które sprawiają, że nie wiem jak zakwalifikować tę serię. Trafne wytknięcie ciągot Japończyków do małych dziewczynek, jakiś świat równoległy, rycerze, dzielenie jednego ciała przez kilka osobowości, gangi uliczne, dziwne dziewczynki i dziwni faceci… Słowem… Ee?

Trudno mi wskazać grupę docelową Moshidory. Być może są nią studenci i miłośnicy ekonomii, którzy znają dzieła Druckera z autopsji.

Pudło. Należę do tej grupy, ale seria była dla mnie rozczarowująca. Spodziewałem się raczej ciekawego ujęcia tematyki zarządzania w oparciu o teorię Druckera a nie skrawków wyrwanych z kontekstu, które były jedynie pretekstem do stworzenia kolejnego, bardzo przeciętnego melodramatu.

Początek był w miarę ciekawy, w połowie niestety było już nudno a naciągany dramatyzm pod koniec wydusił ze mnie jęk zażenowania i irytacji. Okazało się, że jedyny związek z teorią zarządzania to, często przypadkowo, wplatane cytaty z książki Druckera i fakt, że główna bohaterka czymś kierowała. Po raz kolejny miało być ciekawie a wyszło jak zwykle. Aczkolwiek sądząc po recenzji oraz moich odczuciach, twórcom udało się jedno: wyprodukować serię, która zawodzi niezależnie od oczekiwań.

Biorąc pod uwagę ostatnie produkcje Shaft nie spodziewałem się, że uda im się wyprodukować coś, co nie będzie u mnie wywoływało nudności. Ku mojemu zaskoczeniu Denpa jest zdatna do oglądania. Ani to szczególnie zabawne, ani wciągające, ale jak na Shaft z ostatnich lat to i tak nieźle. Trudno powiedzieć co to jest. Wygląda trochę na dramat, ale pewnie dopiero koniec pokaże czym miała być ta seria.

Jakiś czas temu Aquaplus ogłosiło produckję drugiej gry osadzonej w świecie Utawarerumono. Na długo pozostanie pytaniem czy można się w związku z tym spodziewać kolejnego anime. Byłaby to niewątpliwie wspaniała wiadomość gdyby miało utrzymywać poziom poprzednika. Utawarerumono jest bez wątpienia najlepszą fantastyką wśród anime i również jedną z najbardziej udanych serii w ogóle.

Filmy Naruto i Bleach nie zawodzą. Coroczna dawka animowanej miernoty pomaga zaniżyć oczekiwania, co pozwala łatwiej trawić nowe serie.

Film taki sam, jak wszystkie poprzednie. Niespójności, Rasengan, żenada, lisia moc, scenariusz prawdopodobnie wyciągnięty z kubła na śmieci i lekko przerobiony tak, by pasował do serii. Dobrze wiedzieć, że niektóre rzeczy pozostają niezmienne ;]