Tanuki-Anime

A to czasem nie było tak, że Netflix przed premierą puścił 5 odcinków do przodu, a potem jakoś później wyrzuci resztę?

Nie popsuli nic, bo w 11 odcinkach A­‑1 Pictures zdążyło zekranizować tylko jeden tom, co odbiło się lepiej, nie tylko na reżyserii (tutaj A­‑1 miało wielkie pole do popisu) lecz także na historii czy samych bohaterach. W sezonie drugim już pokryty został prawie tom drugi (atak na Gian Mur chyba zaczął się w drugim a skończył bodajże dopiero na czwartym, jak dobrze pamiętam).

Faktyczna manga jest już zakończona, niestety.
Ostatni świetny rozdział to był zaledwie dodatek, dziejący się bodajże dwa lata od akcji z ostatniego rozdziału. Szkoda, że to jedynie dodatek, bo czuć było że Kubo chce dalej działać w świecie Bleacha i ma jeszcze wiele do dopowiedzenia.

No dobra, szybko dostaliśmy historię Takta, bez budowania napięcia, co to było w przeszłości, by potem pokazać to w końcowych odcinkach. Nie zmieniając faktu, że dalej ogląda się dobrze.
A technikalia jak się mają? 9 animation directorów plus studio zewnętrzne. 15 key animatorów z czego zakontraktowane dwa studia zewnętrzne. 16 2nd key animatorów plus 11 kolejnych z innych studiów. Animowane komputerowo ręce podczas grania Takta. Statyczna animacja. Tylko pięć liter. Mappa… Której asystenci na papierze pracują dla fabryki, lecz ostatnio widać było ich w studio Voln, tak jak kilku animatorów, pracujących przy tym odcinku. Sam producent z ramienia Mappy (Wataru Kawagoe), którego też spostrzeżono przy Volnie, pracował dla Mappy tylko przy God of High School, razem z Toru Kubo. Czyżby fabryka reklamowała Takta tylko swoją nazwą, a swoje odcinki przekierowała do innego studia i kosi hajs za kulisami, kiedy Fukushi sumiennie podchodzi do swojej roboty? Zobaczymy z czasem.
Potwierdziło się także, że opening animowała ekipa, zatrudniona przez Madhouse.

Nie powiem, bawiłem się przy tym bardzo dobrze. Do oryginału jest trochę daleko, jednak jest to całkiem znośna koncepcja.
Animacyjnie wygląda to znakomicie, w odcinku pierwszym pojawiło się kilka fajnych nazwisk (Yoshihara, Iwasawa, Satou, Maenami, Miwa czy Isuta), a za kadry odpowiadał reżyser Unlimited Blade Works od Ufotable, Takahirou Miura (Miura pomagał także przy Heaven's Feel). Widać było, że za ten odcinek bardziej odpowiadała ekipa zebrana przez producenta Fukushiego od Madhouse. Miałem obawy jak Fukushi przejdzie od Sonny Boya do Takt Op ale na szczęście się udało.
Aha, no i opening mi się bardzo podobał.

Anime popularne, to i normalne, że Waneko sięga.
Wyczuli piniądz.
Nie, żebym miał coś przeciw.

Ciekawosteczka. Ten arc w mandze tak właściwie jest po Meta Liberation Army i był takim wstępem do treściwej akcji, na której oparty będzie prawdopodobny sezon szósty.
Czy Bones zrobiło dobrze, ekranizując najpierw Endeavor Agency? No raczej nie. Moim zdaniem to jest zasłona dymna. Po prostu Bones wolało rozpisać najpierw zrobić coś, co zawierać będzie mniej akcji, przez co animatorzy akcji studia będą mogli skupić się bardziej na kinówce. Dlatego też gdzieś z tyłu głowy mam to, że Meta L.A. może nie być aż tak wystrzałowa.

Za bardzo to wszystko Triggerowo wyszło. Tak, jakby prezes fabryki Mappa powiedział „Bierzemy wszystko, mimo iż się nie wyrabiamy, ale żądam mieć jedną serię, która będzie posiadać podobny styl, co prezentuje Trigger, ale ma być lepiej, bo ja tu rządzę i się znam!”

Źle się pierwszego odcinka jednak aż tak nie oglądało, jednak oryginału wyszły tylko trzy tomy. Ciekawie…

reżyser od Boogiepopa

Reżyser od Boogiepopa, ale z roku 2000. Trafniejszym przykładem byłaby może… Shana lub Slayersi
Tak tylko napisałem… :)

Powiem to samo, co rok temu przy Akudamie od Pierrota.

To anime jest anime roku. I śmiem twierdzić, że nie będzie lepszego. Dziękuję.

Świetny, animowane remake.
Tym akcentem, TV Tokyo powinno sięgać po więcej swoich starych serii i zadaptować je na nowo (pomińmy Króla Szamanów), z odpowiednią załogą na pokładzie (Ciągle mi się marzy nowa wersja Soul Eatera z tymi samymi ludźmi od Bones).
Ode mnie mocne 9.

No, no, no, z ekipą od KonoSuby to nie ma to nic wspólnego kompletnie. J.C Staff z KonoSubą miała wspólnego tylko tyle, że zrobiła kinówkę, a i tak połowa animatorów była z serii telewizyjnej, J.C dorzuciło jeszcze kilku swoich animatorów akcji i paru ciekawych freelancerów.

Podobno ma to być recap, a ostatnie minuty mają zekranizować epilog pierwszego tomu – tak twierdzą znawcy, którzy czytali LN.

Jak osobiście nie przepadam za gatunkiem light novel – powiedzmy sobie szczerze, 50, nawet 70 procent to g**** typu siostrzyczka wzdycha za braciszkiem lub isekaje (których, wybaczcie, nie dzierżę), tak czasami lubię się zaskoczyć takim typem serii jak 86.
86 wyróżnia się także na tle innych animacji swoją unikalną reżyserią, a także scenerią. Kolorystyka również zwraca na siebie oko. Reżyseria walk, do której zatrudnili Ryuutę Yanagiego, i dobrze wykonane CGI są bardzo widowiskowe i wspaniale podkreśla to wszystko muzyka Hiroyukiego Sawanou i Kohty Yamamotou, którzy znowu stworzyli coś, co można słuchać tak na codzień. Nawet efekty dźwiękowe Koyamy nie były tak gryzące jak w niektórych seriach, którymi się zajmował. Może aktualizacja bibliotek?
Moje podsumowanie? Wyszło świetnie. Mocne 8. I co dalej? Ostatnie sekundy trzymają w niepewności o losy pewnego pana. Jednakże można być tak głupim jak ja i trafić niechcący na spoilery. Choć z drugiej strony, czytając je, mogę stwierdzić, że drugi sezon będzie też dobry.

A ja uważam, że twórcy z A­‑1 Pictures zrobili dobrze. Adaptując pierwszy tom skończą pewien okres, a drugi rozpocznie nowy, który dzieje się chyba  kliknij: ukryte  dwa lata później.
Prawdopodobnie też zwiększy się częstotliwość adaptacji i na kolejny sezon pójdzie więcej tomów LN.

Prędzej na czwarty. Trzecim jest przecież Book of Circus.

...7 rozdziałów, świetnie zwyczajnie przepięknie/s . Normalnie są to 2 do 3 rozdziałów, mniej przy większej ilości dialogów i więcej przy samej akcji jak było w Jujutsu Kaisen…

Byku, byku. Przy najlepszych zalotach, Nanatsu no Taizai przy adaptacji A­‑1 Pictures potrafiło razem z akcją i dialogami pochłonąć 6 a nawet 7 rozdziałów na odcinek. Tak jak i przy Fire Force, gdzie 24 rozdziałowy arc w Netherze zszedł na 6 odcinków.

Podejrzewam, że skoro mamy już na liczniku 3 tomy na 4 odcinki, to zostanie tak do końca. Bo inaczej, w 52 odcinkowej serii się nie da.

A gdzie to wyczytałeś, że będzie kontynuacja? To, że historia jest urwana, nie znaczy, że będzie ciąg dalszy. Netflix jeszcze nie przedłużył tego o drugi sezon.

...nie rozumiem po cholerę zabierać się za remake jak nie zamierza się go zrobić dobrze…

Trzy razy „M”. Money, money, money. Nieważne jaka adaptacja wyjdzie, ważne, że fani poczują nostalgię, rzucą się do oglądania, kupią Blu­‑Ray, a jak będą zawiedzeni, to po prostu sięgną do oryginału i wydadzą hajs. Prosta zasada.

Co do samego odcinka. No cóż, jestem na 90 procent już przekonany, że studio Bridge będzie chciał upchnąć 35 tomów kompletnej wersji w 52 odcinach. Szkoda, bo można byłoby wyłożyć piniędzy na jeszcze jeden, piąty kwartał i już lekko lepiej.

Ja się dziwię, jak oni chcą upchnąć 35 tomów wersji kompletnej w 52 odcinkach. Chyba, że zostaniemy uraczeni formą 52­‑odcinkową na jakąś ilość, a potem reszta w 24­‑26 odcinkach. Zobaczymy.

Co do odcinka – Jest ta nostalgia z oglądania porannego na Polsacie (Jetixa nie miałem). Widok bohaterów sprawił, że ciągle miałem na twarzy taki głupi uśmieszek zadowolenia. Ale coś nie stykło. To, co zauważyłaś, wprowadzenie Hao. No ok, wprowadzamy antagonistę, ale racja, było to teraz nie potrzebne. Można było się skupić w całości na Yoh i Mancie, a tak mam wrażenie, że wszystko było bardzo zrushowane i obawiam się, że całość może być tak samo zrushowana.
Stara obsada… Cóż, oglądałem to po polsku, więc różnicę mi to nie robi. Manta brzmi tylko jako 65letni nastolatek. Za to fajnie wypadła Hikasa w roli Yoh. Mi się podobała.
Animacja? Sam Kenichi Takase nie obroni serii w kwestii akcji, choć tutaj dostrzeżony był w scenie „zjednoczenia” z Amidamaru. Bridge mogłoby wykosztować się na kilku freelancerów akcji, zwłaszcza w późniejszych epach.

Dokładniej mówiąc, podejrzewam tu syndrom Bleacha – teraz przerywamy i ogłosimy kontynuację po 9 latach.

Odcinek 192, wyreżyserowany przez obecnego reżysera Boruto, pomimo braku jakiejkolwiek wystrzałowej walki także robi wrażenie.

Co do tego mułu – no niestety, takie są prawa serii tasiemcowatych. Lecz nie można ukryć, że wiele odcinków in­‑house miało świetną animację i bardzo dobrze się je oglądało. Fakt, brakło w nich „starej gwardii”, jednakże wielu młodszych twórców dawało świetnie radę.
Co do scenariusza Boruto – gdzieś już to pisałem. Anime także rządzi się swoimi prawami. Nie można porównywać tego do mangi, bo to nie jest bezpośrednia adaptacja – obydwa czynniki oddziałowują na siebie. Nie można także powiedzieć, że anime jest fillerowe. To wszystko rozwijane było/jest wraz z Kishimoto i Kodachim, którego niestety już w ekipie nie ma. Zgodzę się, że niektóre scenariusze są mdłe, zwłaszcza początkowe, lecz niektóre dawały radę.

Przypominam, że przedostatni odcinek miał opóźnienie w emisji kilkugodzinne, bo nie dotarł nawet na czas.

Ogólnie to branża animowana wszędzie jest pod wielkim naporem. Komitety nie dają animatorom odpowiedniego czasu, a to właśnie czas jest tu najważniejszy. Poza tym, to z tego co wiem, to każda seria od CloverWorks w tym sezonie nie wyrabiała czasowo. Neverland i Horimiya miały także problemy.

Ciekawostka. Największy dla mnie fenomen – Tatsuya Yoshihara od stycznia do marca brał udział w:
- Black Clover – odcinki 158, 162, 163, 167, 170
- Jujutsu Kaisen – odcinki 17, 19, 24
- Wonder Egg Priority – odcinek 4

Największy zonk w pierwszym tygodniu lutego, gdzie miały premierę jego trzy pracę. Oby chłop teraz porządnie wypoczął.

Kurde, no nie mówcie, że wybrał  kliknij: ukryte  tę najmniej eksploatowaną, czyli królika. xD

Tokyo Metropolitan Curse Technical School w formie filmowej ma przybliżyć postać pewnego drugorocznego, który w Jujutsu Kaisen pojawił się w najnowszym arcu i wywołał zamieszanie w głowach fanów, ktorym te łby wybuchły. Według mnie to i nawet lepiej, gdyby mieli ekranizować w filmie arc z przeszłością Gojou. Choć gdyby tak zrobili, to pewnie w drugim sezonie pojawiłby się cały arc w Shibuyi.