Tanuki-Anime

Widziałem odcinek. Mangi nie czytałem i nie zamierzam, ale serię obejrzę do końca, no bo to w końcu Park Sung Hoo, reżyser Garou Vanishing Line i God of High School, chociaż w przypadku pierwszego odcinka jego zaangażowanie było… zerowe. Jujutsu powstawało w tym samym czasie co GOHS i Park bardziej skupiał się na serii sezonu letniego. Ale mam nadzieję, że w późniejszych odcinkach wróci.
Opening! Wyreżyserowany przez Shingo Yamashitę! Dlatego także kojarzył mi się z 13 openingiem Shippudena. Bardzo fajny i trudno go z głowy usunąć.
Co do samego odcinka nie był zły, Itadori trochę wydaje mi się pusty, ale mam nadzieję, że wyrobi się.

PS. Nawet jeden z lepszych animatorów akcji z Black Clovera tu się znalazł. No no…

Ten „kanon” to jest właśnie to, o czym mówiłem. Dzieję się w trakcie tego półrocznego time­‑skipu. Jakby nie patrzeć, to jest ciągłość w czasie akcji. Nie ma żadnego urwania i przejścia do wydarzeń dalszych z mangi.  kliknij: ukryte  Bohaterowie teoretycznie trenują do spotkania z Pikami (albo udają, że to robią)
Podobnie, albo i nie, było w Shippudenie. Było tam kilka fillerów, stworzonych przez scenarzystów np. te o  kliknij: ukryte  młodości Hagoromo i Hamury, które Kishimoto uznał jako kanon.
Tak jak i teraz anime Boruto -> mimo że zekranizowano w nim rozszerzenie kinówki i sagę  kliknij: ukryte  z Borsukami (Mujina) i początek Kary, to nie możesz powiedzieć, że wszystkie inne odcinki są fillerami. Anime i manga żyją swoim życiem, chociaż jedno może ingerować w drugie, co zresztą widać.

Chodzi ci o te fillery od odcinka 130? No cóż, jakby nie patrzeć dzieją się w trakcie półrocznego time­‑skipu, więc można, ale potencjału tego czasu na razie nikt nie wykorzystuje. A jak już ktoś się o to pokusi, to autor mangi wyraża swoją niechęć do tego. A szkoda, bo można tutaj wiele rozwinąć, a nawet zanimować i rozszerzyć kilka kadrów, pokazanych w mandze.

Również nie obraziłbym się, gdyby wiosną 2021 wyszedł kolejny, 50 odcinkowy sezon, nawet byłbym za tym, aby miał te 24 odcinki. Może budżet byłby lepiej rozłożony i zatrudniono by kilku freelancerów więcej. Bo tak historia zatrzymująca się po meczu z Taiei to trochę lipka.
Byłbym również za tym, aby wymienić jednak studio animacyjne. Albo jeśli zostaliby, aby trochę bardziej zaangażowali się w Sorę. Bo na 49 odcinków, Diomedea sama lub z pomocą zanimowała jedynie 8. Cienizna.

Dlatego napisałem „ponoc” (i to jeszcze z błędem :D ). Nie zamierzam oglądać, nie zamierzam czytać. Dla mnie Sword Art Online to dno, skończyło się i każdą kolejną animację omijam jeszcze szerszym łukiem niż normalnie.

Czy ja wiem? Ponoc Progressive jest o wiele, wiele lepszy niż to, co A­‑1 pokazało w swoich 14 odcinkach Aincradu.
Zresztą, lepsze to niż kontynuacja Alicyzacji…

Dam się sprowokować twojemu postowi --> The God of High School.

Ja tu wątpie, aby po wpadce „a'la Kuroko”, autor mangi dał swoją zgodę na sezon drugi, ale…
Co do samego Ahiru – no ogląda się to fajnie, nie da się ukryć i tyle tu wystarczy. To nie jest takie guilty pleasure, że obejrzysz odcinek na przewinieniu i idziesz gdzie indziej. Naprawdę te 20 minut leci przyjemnie.

Obejrzałem. Obejrzałem najnowszy odcinek. Wiecie, to się fajnie ogląda, kiedy przewiniesz około 15 minut. Wiesz z odcinka więcej, niż oglądałbyś całość.

To prawda, jest rozbrajający. A ja przez dwa tygodnie nie mogłem skumać, że to aktor głosowy Renjiego :D

Nieeee :D
Ze mnie jest bardzo słaby prowokator :)
Ale faktycznie, czytając to, zastanawiałem się, czy ja we właściwym świecie żyję xD

Dlaczego Alicyzacja jest najlepszą sagą Sword Art Online

No wiesz, patrząc na wcześniejsze serie, typu Blood­‑C, Psycho­‑Pass czy Library War, to brzmiały one normalnie. Podczas walk itp. Żadnych zgrzytów. Chyba największa taka czara goryczy przelała się podczas One­‑Punch Mana, gdzie każde uderzenie brzmiało, jakby startowała rakieta. No i kochany Arslan i te nieszczęsne kopyta koni, które robiły także za dźwięku upadków ludzi na glebe. Jedyne, co mu się udaje, to cholerne JoJo :D
Poza tym, jeżeli wierzyć translatorom i pewnej osobie, to kolo robi to wszystko za friko.

PS. Jeszcze zapomniałem o jednym – efektach dźwiękowych, robionych przez tego batona­‑rakietowca Koyamę. W ostatnim odcinku chyba komuś nie chciało się podmienić efektów, które były nałożone na te stare z pierwszego sezonu. Brawo, brzmiało to jeszcze bardziej sztucznie.

Nie no, mimo iż Alicyzacja próbuję wyglądać jak seria od ufotable, to A­‑1 sprowadziło Yoshihiro Kanno, który dba o dobrą wizualizację, zwłaszcza, że Tetsuya Takeuchi także działa w pierwszych 24 odcinkach, chociaż od pierwszej części War of Underworld mam wrażenie, że zaczęli zatrudniać uczniów, bo gęby niektórzy mają tak wykrzywione, że nie wiem, co napisać.
Muzycznie to prawda, od drugiego sezonu zawodzę się na Kajiurze, bo remixowanie starych dobrych utworów akurat jej nie wyszło zbytnio. A nowych skomponowanych nut aż za mało.
Nie zmienia to jednak faktu, że obejrzę do końca to porypane guilty pleasure i wystawię temu to, na co zasługuję.

Ja tylko czekam na moment przebudzenia się Boga.
Wtedy mogę iść się naje*** i zapomnieć, że powstało coś o nazwie „Sword Art Online”

Wrażenie miałem, jakby Ono i A­‑1 Pictures próbowało powiązać Ordinal Scale z Alicization. Pojawienie się tej dwójki z filmu było… bez celu? Yuna zaśpiewała, koleś dostał w papę i do widzenia. Ale najbardziej rozbawiła mnie Leafa i jej  kliknij: ukryte  headshot. Padłem. I nie powstałem do wieczora. Nawet Powerade nie pomógł.
Przerysowana brutalność miała tutaj szokować całą wojnę o Podziemię, a jedyne co robi to dodaje tylko efektu komediowego. Ekstra.

Ej! Pierwszy sezon nie miał ani jednego odcinka outsourcowanego. Co prawda chyba dwa odcinki miały fragmenty, które tworzyły ekipy zewnętrzne, ale tak, to każdy odcinek był in­‑houseowy. Sam Kazuhirou Miwa animował chyba w 15 odcinkach.
Co do spadków jakości – śmieszy mnie to, że dostajemy w jednej chwili coś strasznie koślawego, a potem masz widowiskową scenę  kliknij: ukryte  przebicia się Shinry i Charona przez ściany chałupy. Wszystko podane w niezjadliwej dla mnie konwencji Shaftu, którego w sezonie drugim trochę mniej.

Świetnie muzyczny opening i równie świetnie zrobiony w CGI ending skusiły mnie do obejrzenia pierwszego odcinka sezonu drugiego, choć nie miałem ochoty zbytnio wracać.

Odcinek niczym specjalnie się nie wyróżniał. Miałem wrażenie po prostu jakbym oglądał reboota sezonu pierwszego. Ale skuszę się chyba na kolejny odcinek.

Dziękuję.
Mi dupę urwało, to wystarczy.
A przez opening urwało mi co innego.

Seong­‑Ho Park, Keiichi Ishida, Kenichirou Watanabe i 7 innych key animatorów zadbało o super sceny walki, a do tego dorzucając reżyserię Parka – miodzio.

Czy ja wiem, czy reżyseria się nie zmieniła? Właśnie wydaje mi się trochę mniej shaftowa. W pierwszym sezonie męczyłem się z tym, bo nudziło mnie ciągłe przeskakiwanie, ale tutaj było tego mniej i bardziej znośnie.

Co do pierwszego odcinka – pokazówka, przypomnienie postaci, momentami zabawne (tak, dziewczyny potrafią być przerażające…). Opening – Aimer dała czadu, pierwsza klasa.
24 odcinki zostały potwierdzone. Patrząc na realizację materiału w pierwszym sezonie (90 rozdziałów na 24 odcinki), twórcy dość blisko zbliżą się do mangi. Prawdopodobnie zakończą na  kliknij: ukryte  Obi Rescue Arc.

Ja się w ogóle dziwię, że nie przerwali Ahiru na czas pandemii. Z tasiemców padło Boruto, Black Clover, One Piece i kilka innych sezonówek, ale Ahiru się trzymało. To znaczy, że albo mają dobry harmonogram prac, albo załatwili sobie tylu outsourcingów, ile można było.

Odcinek outsourcingowany był do… jakichś bandziochów. Malix. Nawet takiej nazwy studia nie słyszałem.

Wiesz, była nieoficjalnie mowa o tym newsie już od jakiegoś czasu, tak samo jak o adaptacji Edens Zero.
Fajnie, że będzie to full reboot. Mam tylko nadzieję, że nie spłycą tego do 26 odcinków, tylko walną z 64, jak przy Fruits Basket.

PS. No to teraz zapowiedź czego? Chainsaw Man, czy animowany Tokyo Revengers? :D

Mamusia Toru nie żyje. Nie ukrywa się nigdzie/nie jest ukrywana. Nie żyje.
Jak poznała się z Kyou? Spotkała go, jak siedział gdzieś i zainteresowała się nim, ze względu, że w podobnym wieku była Toru. Nawet bez wahania pokazała mu jej zdjęcie. Oprócz tego widywali się często. On się skądś dowiedział o ich adresie i przychodził podglądać Toru. Nie pamiętam jak daleko to było w mandze i czy dobrze to pamiętam, i czy pojawiło się zaraz w 10 odcinku (siedzę na dziewiątym), ale  kliknij: ukryte  kiedy Toru zwiała z domu, Kyou poleciał ją szukać, ale pierwszy znalazł ją Yuki. Kyou domyślił się, że rzekomym chłopakiem w czapce był Yuki, wkurzył się na Kyoko za to, że „sprzymierzyła” się z nim, nazwał zdrajczynią i uciekł. Potem chyba już nigdy się nie spotkali.

Co do drugiego sezonu. Jest nawet dobrze, ale faktyczne pojawienie się Akito przyprawia trochę o ból zęba. Wygląda na to, że recenzentka w tym sezonie oprócz zrzucania piorunów na Toru, będzie miała drugiego kozła ofiarnego w postaci głowy klanu.