Tanuki-Anime

Z kiepskich wątków nie powstanie dobra historia, jak i z kiepskich alkoholi dobry blend :) Tu wątki są proste, ale zrealizowane w kreatywny sposób i dopieszczone technicznie.
To anime jest jak Nikka Days whisky, zmieszana ze świetnego grainu z Miyagikyo i maltu z destylarni Yoichi :)

W tym przypadku oficjalny trailer powie Ci wszystko o tej serii :)
[link]

Bo to jest anime dla osób takich jak Nefertima, albo potrzebujących dla równowagi psychicznej, od czasu do czasu, czegoś hiper­‑kawaii (a nie mają w domu futrzaka) :)

Trochę się nie dziwię, bo Frieren pozornie wygląda na sztampowe fantasy:
Mamy tu typowe dla fantasy/isekai światotwórstwo, które nie robi wrażenia – zanim się nie zorientujemy jak perfekcyjnie i przemyślanie wszystko zostało zaprojektowane i jak dobre rzemiosło widzimy;
Mamy tu dość typową fabułę (z maou i mazoku), zanim się nie zorientujemy, że tak naprawdę liczy się tu świetne tło fabularne, a fabuła może być nawet pretekstowa i niczego to nie zmieni :)
I na marginesie, to co się dzieje na MAL­‑u to już nie jest zwykły hype – to jest warte analizy nowe zjawisko. Ewidentnie mieliśmy nawet akcję antyhypową i ok 3000 „1” miało zrównoważyć szaloną ilość „10” – nie pomogło :)
Być może wielu animemaniaków otrzymało wreszcie to czego im zwykle w takich produkcjach brakowało :)

Druga połowa rozczarowuje stając się już klasycznym isekaiem – poprawnym i wartym oglądania, ale niestety szablonowym. Szkoda, bo zapowiadało się dobre fantasy. Został mi jeszcze jeden odcinek, ale i tak ocena nie będzie lepsza niż 7/10.

Idealny moment, żeby zacząć przygodę z Yuru Camp, bo 4 kwietnia startuje sezon 3 :)

Może trochę przesadziłem, po prostu jest nudny :) Ale inne postacie to na szczęście rekompensują.

Ze wszystkim się zgadzam z wyjątkiem głównego bohatera, którego wygląd (jak Ojisan) będzie mnie nawiedzał w koszmarach. Równie kiepska animacja sprawia, że Sasaki wygląda jak nieudany projekt robota. Dałbym nawet 8/10, ale za Sasakiego odejmuję 2p (zresztą charakter też ma śliski i irytujący) :)
No i gdzie zniknęła Elsa, w końcu bohaterka endingu? :)

Kolejne świetne fantasy z oryginalną fabułą. Jak na razie polecam :)

Dobrze wiedzieć, bo jestem po 4 i oglądam nieco zestresowany, że jak zwykle coś spartaczą i czar pryśnie :)

Rewelacyjne i już jest moim liderem sezonu :) Uprzedzam, że to isekai­‑iyashikei, więc akcji na razie niewiele. Wszystko tworzy tu klimat trochę podobny do Sousou no Frieren, tylko że bohaterka ma 9 lat, żadnych istotnych zdolności (chociaż ta jedna na praktycznie zerowym poziomie zmieni jej życie). Utrzymuje się głównie z łapania polnych myszy i przeszukiwania śmietników. Oryginalne i relaksujące :)

Jest lepiej :) Początkowe odcinki miały na celu wprowadzenie widza do niestety niespójnego świata, z którego każdego kąta wyzierało lenistwo jego twórców – dalej serial zmienia się w typowe okruchy, praktycznie iyashikei. Dalej będę oglądał, chociaż wolałbym bohaterkę bardziej zbliżoną do jej wersji z pierwszego życia, jak w Tearmoon Teikoku Monogatari, gdzie to widmo śmierci na gilotynie zmusza bohaterkę do stopniowej zmiany charakteru :)

Czyżby czarny koń sezonu? Trochę smutna historia, ale fabuła, grafika, dźwięk i kreacja świata są jak na razie bardzo spójne i tworzą rzadki w anime klimat :)

Wiele razy na to narzekałem, ale ta seria to jest już światotwórcze apogeum lenistwa twórców, bo o brak wyobraźni nie posądzam ludzi pracujących w takim medium. Niestety, dotyczy to też manhwy (webtoon), gdzie może stroje są bardziej fantazyjne, ale architektura już prawie współczesna. I w anime i manhwie różne przedmioty przerysowano po prostu z katalogu dla szpitali, albo z Internetu :) I absurd goni absurd, jak z tym współczesnym rewolwerem na naboje, gdzie w manhwie ciało przebija cały nabój razem z łuską. W anime przynajmniej narysowali czarnoprochowy, za to bez kurka :) Dlaczego lump miał tak wypasioną broń, a książe koronny i jego przyboczny tylko mieczyki wolę już nie dociekać…
A przecież można było zrobić anime o młodej lekarce, cofającej się w czasie – we współczesnej Japonii albo Korei. Wtedy wszystko byłoby spójne i może nawet zaciekawiłoby wielu widzów, a lekarce trafiłby się po prostu postrzelony przez yakuzę policjant. I może wtedy pokuszono by się też o bardziej realistyczną bohaterkę z jakimiś wyraźnymi wadami.
To nie tak, że źle się ogląda – bardzo przyjemnie się ogląda, tylko nie na trzeźwo :)

Bardzo przeciętne cgdct z dużym naciskiem na fanserwis, chociaż niezbyt dosadny. Jednak brak fabuły (a łatwo było taką stworzyć np. reaktywacja klubu) i hermetyczność (bardzo strategiczna japońska odmiana mahjonga w odmianie riichi, której podstaw nawet nie wyjaśniono) – nie zachęca do kontynuowania seansu. Ja nie polecam, sam się sobie dziwię, że wytrwałem do 8 odcinka, ale w końcu jako fan cgdct (w jego współczesnej odmianie) musiałem zdać jakąś relację :)
Jeśli ktoś bardzo chciałby się czegoś dowiedzieć o riichi, to chyba tylko tutaj: [link]

Ja również polecam, chyba najlepszy isekai tego sezonu, chociaż Akuyaku Reijou Level 99 też daje radę :) Jedyne co mi się nie podoba, to projekt głównego bohatera – Sasaki, który mi przypomina trochę wujaszka z Isekai Ojisan i co jakiś czas wywraca wnętrzności :) Jednak to studio odpowiedzialne za Catarinę i Soredemo Ayumu wa Yosetekuru, więc jestem skłonny wiele wybaczyć :)

Liczę, że to czego nam brakowało w pierwszym sezonie dostaniemy w drugim :)
Cieszę się, że ktoś jeszcze docenia tak doskonałe i jednocześnie tak bardzo niedocenione na Tanuki anime, mogące być wzorcem idealnego, współczesnego cgdct jak Super Cub i Houkago Teibou Nisshi :)

Jedno z tych poruszających anime, których nie da się już zapomnieć. Technicznie doskonałe. 10/10.

Myślę, że statek jest na właściwym kursie, tylko będzie bardzo długo płynął i zawinie do wielu portów. Przewiduję co najmniej 5 serii, bo nie zabija się kury znoszącej złote jajka :)

Tego nie rozumiem, w poprzednich seriach były sceny jak Yor właśnie zakończyła mokrą robotę albo wraca do brata z „pracy” zakrwawiona. To było dość przerażające, tym bardziej, że początkowo nie było wiadomo dla kogo właściwie pracuje. Były sceny pokazujące jak bardzo Yor uwielbia przemoc, nic w przypadku Yor nie sugerowało kina familijnego. Tymczasem twórcy w omawianych tu scenach zredukowali całe to napięcie do zera pokazując walkę z groteskowymi postaciami będącymi (jak i cała ta organizacja Yor) bezpośrednim nawiązaniem do Bonda z czasów Rogera Moora. Nie darmo pies dostał takie imię :) W tym kontekście był to dla mnie żart twórców, bo poprzednie „wejścia” Yor sugerowały, że będzie znacznie mroczniej niż się w rezultacie okazało :)

Dla mnie było to podobne do starych filmów z Bondem (sprzed Craiga), gdzie trup padał gęsto, a jednak nikogo to nie bulwersowało – właśnie przez wysoki poziom absurdu. Podobnie jest w Spy x Family i dodajmy, że giną tu tylko najgorsze oprychy, równie groteskowe jak Buźka z Bonda, nie ucierpiał żaden pasażer :)

Świetnie zrealizowano te walki na statku, oczywiście są przesadzone i często absurdalne, więc traktuję je jako czarny humor. Wrażenie potęguje jeszcze soundtrack – pewnie dlatego te krwawe sceny odbierałem jako komediowe. Świetnie, że Anya też miała w tej rozgrywce istotny udział :)

Dygresja jest pożądanym elementem każdej dyskusji, nawet dotyczącej fizyki kwantowej, a tym bardziej utworów popkultury :) Myślę, że sporo osób chętnie takie teksty czyta, co zawsze pozytywnie działa dla portalu. Nie widzę powodu, aby przenosić takie dyskusje na prv, chyba że w którymś momencie zaczynają bezpośrednio dotyczyć życia prywatnego rozmówców, albo przestają być jedynie dygresją.
Co do zarejestrowania się, to na pewno łatwiej rozmawia się z osobami, które mają konto i zawsze można z nimi nawiązać kontakt.

Właśnie wracam z kina i to był cudownie spędzony czas, magiczna podróż w której ponownie, dzięki Ghibli, mogłem wziąć udział. Moim zdaniem, tak najlepiej oglądać filmy Miyazakiego – za pierwszym razem nie myśleć, nie analizować, nie porównywać z innymi filmami (bo właściwie po co?) – tylko dać się ponieść opowieści. Analizy i porównania zostawmy na seans drugi, czwarty, siódmy… :D Tak samo czułem się oglądając pierwszy raz „Totoro” czy „W krainie bogów”. Niesamowite było też to, że w Cinema grali to na średniej sali i była w połowie zapełniona. I panowała kompletna cisza, żadnego szeleszczenia czipsami :) a 1/4 widzów nie wyszła w trakcie napisów tylko czekała do końca :)

Miałem raczej na myśli binge­‑watcherów, dla których wszelkie streszczenia i powtórki są raczej nie do przyjęcia :) Ale dzięki za informację, chętnie porównam niektóre sceny :)