Tanuki-Anime

Zacznę o błędnego otagowania tego serialu – nawet na MAL­‑u. Na Tanuki są to „okruchy życia” i wbrew pozorom jest to bliższe prawdy niż „romans” na MAL­‑u. Na Tanuki pojawił się tag „harem”, nie wiem dlaczego, bo nie ma tu czegoś takiego jak jednoczesny związek głównego bohatera z wieloma partnerkami. Nigdzie natomiast nie uprzedzono, że jest to fantastyka i dramat.

Nie znam pierwowzoru, ale jak zrozumiałem, w visual novel zalicza się wątki Kamome, Ao, Tsumugi i Shirohy, po czym odpala się automatycznie główny wątek całej gry. W anime wygląda to kiepsko, bo trzy pierwsze nie mają między sobą i główną fabułą logicznego powiązania, poza samymi postaciami i „motylami”. Po zakończeniu wątków czas resetuje się do momentu pojawienia się Hairi na wyspie. Pomysł całkiem dobry, tylko nie zadano sobie trudu jakiegoś sensownego uzasadnienia takiej sytuacji. Ogląda się całkiem dobrze, ale po finale pojawia się rozczarowanie. Trudno mi było zrozumieć po co, w takim razie, zrobiono te początkowe odcinki.
Błyszczy tu niewątpliwie wątek Shirohy i jeszcze jednej postaci (ale nie będę spoilerować). Mimo, że znacznie lepsza, to i ta część ma niestety swoje wady. Fabuła zostawia niewiele czasu na romans (dla mnie to ok, ale niektórzy mogą być rozczarowani), a wzruszające sceny są sztucznie wydłużane i czuć, że twórcy na siłę chcą wycisnąć z widza ostatnie łzy. Czegoś takiego nie znoszę, bo wtedy zanika stopniowo immersja a rośnie irytacja. To można było zrobić lepiej, ale jak gdzieś czytałem Key tak już ma. Polecam, głównie dla elementów fantastyki, chociaż nie było to zupełnie anime jakiego się spodziewałem. Możliwe też, że czegoś nie zrozumiałem, o co łatwo w tym anime :)

Da się to obejrzeć dla relaksu, pomimo płytkich postaci i paru idiotyzmów. To jednak można zrzucić na karb bajkowej konwencji i mimo to bawić się dobrze. Prawdziwym problemem może być fabuła (której mamy tu jedynie pozory), jeśli od bajki oczekuje się czegoś więcej niż tylko szczęśliwego zakończenia :)

Ja szczególnie zachwycony nie jestem, chociaż obejrzałem całość bez przewijania :)
Serial muzycznie i wizualnie bez zarzutu, opiera się głównie na ukazywaniu emocji bohaterek. Dla zwiększenia siły przekazu emocje te skontrastowano z codziennym życiem w elitarnej szkole dla panienek z bogatych rodzin, co miało być chyba dodatkowo śmieszne. Poza tym pomysł ten niczego więcej do fabuły nie wnosi, a sama historia mogłaby się wydarzyć wszędzie i chyba w każdym możliwym do wyobrażenia przypadku przekaz nabrałby tylko mocy i wiarygodności. Trudno też polubić postaci o których przeszłości i motywacji do grania rocka niewiele się dowiemy lub będą to jakieś androny. Jak dla mnie, udaną warstwę wizualno­‑muzyczną pociągnęła w dół miałka fabuła opierająca się głównie na rywalizacji i słabe akcenty humorystyczne.

Nie ma tu haremu, nie jest to też parodia czy komedia, a bohater nie jest przygłupem, chociaż rozumiem, że może to tak początkowo wyglądać. Mamy za to fantasy, w którym ktoś poważniej potraktował zasady fechtunku, co w anime jest niestety rzadkością. Jak ktoś ogląda czasem jakieś seriale samurajskie, to zauważy trochę odniesień. Kolejny plus to wiek bohatera uzasadniający poniekąd jego umiejętności.
Na minus – ubogie, sztampowe światotwórstwo, ze złą organizacją wzorowaną na Kk w roli głównej. Na dodatek szkolącą na swoje potrzeby jakichś ninja :) Fabuła niespójna i nudna, być może rozwinie się w zaplanowanym już drugim sezonie. Mimo paru wad z przyjemnością obejrzałem cały serial :)

Typowa haremówka tylko, że z nietypowymi panienkami :) MC to przepak, czyli kolejna klisza, ale też trochę nietypowy. To wszystko sprawia, że jednak można obejrzeć całość i się nie męczyć. Ponadto jest tu jakaś konkretna fabuła, niestety niezbyt umiejętnie poprowadzona, generyczna i z lukami, których wypełnienie przewidziano chyba na 2 sezon – scenarzysta się nie popisał. Jednak można się przy tym zrelaksować i jak dla mnie ilość wad równoważy ilość zalet, więc zgodnie z wytycznymi Tanuki – 6/10 :)

Główna para to przeciętne osoby w przeciętnym związku, przez co ten wątek jest rzeczywiście wiarygodny i jego rozwój pokazano niezwykle realistycznie jak na anime. Poboczna para jest znacznie oryginalniejsza chociażby z powodu różnicy wieku i pozycji w firmie. Odbiór będzie zależał od oczekiwań. Ja uwielbiając oglądać związki nieprzeciętne a nawet szalone, przynajmniej jak w Tomo­‑chan wa Onnanoko! tutaj nudziłem się jak mops :)
Co do firmy to też mi się wydaje, że większy nacisk położono na te ciekawsze jej aspekty jak indywidualne projekty, kursy, możliwość awansu np. poprzez przejście do ciekawszego lub bardziej poważanego w firmie zespołu.
Najsłabszy jednak był aspekt komediowy, bo cóż śmiesznego jest w ukrywaniu związku w firmie, w której nikogo to tak naprawdę nie obchodzi (może jedynie na poziomie ploteczek w przerwie na kawę) i są tam pary chodzące ze sobą praktycznie oficjalnie. Jedyny problem mogłaby mieć chyba tylko Shizuno Hayakawa, ale nawet tego wyraźnie nie zaznaczono. Dla porównania, w komedii z poprzedniego sezonu Kekkon suru tte, Hontou desu ka, bohaterowie próbują przekonać przełożoną i współpracowników, że są w związku, aby nie delegowano ich do nowej filii na Alasce – na tym da się już coś zbudować (aczkolwiek wyszło przeciętnie) :)

Ciekawe, eksperymentalne połączenie parodii haremówek z doprowadzoną do sztampowego zakończenia fabułą w konwencji science fantasy. Doceniam oryginalność koncepcji 8/10 :)

Nic ambitnego, ale przyjemne i relaksujące. Polecam tylko napisy en, bo polskie na które trafiłem, w stylu Kapitana Bomby, mogą od razu zniechęcić do oglądania.

Jako zapychacz sezonu sprawiło się to anime nieźle, głównie dzięki elementom humorystycznym, bo bez tego byłaby to tylko kolejna nawalanka w lochach. Również liczyłem na ciekawsze wykorzystanie motywu przewodniego, ale też nikt przed emisją nie przekonywał, że to będą okruszki, więc oszukany się nie czuję – 7/10.

Dobry iyashikei – 7/10
Nudny romans bez żadnej fabuły w tle – 5/10
Równie nudna komedia, temat przewodni słabo wykorzystany, to już Kekkon suru tte, Hontou desu ka było śmieszniejsze – 5/10
Bohaterowie równie nudni, dużo lepsza była para drugoplanowa Hayakawa i Somei i za to tylko 7/10.
Technicznie, jak na tego typu produkcję, było zadowalająco – 6/10.
I tak wyszło mi średnio 6/10 :)

I ja polecam. Dla jasności – bohater nie jest starym zbokiem i nie ma tu żadnego fanserwisu :) Bardzo udany isekai w settingu otome game.

A myślałem, że to moja ocena będzie najniższa :)
Na MAL­‑u seria dostała 6,8 więc jeszcze nieźle, warto jednak spojrzeć na recenzje, bo tu na 25 mamy zaledwie 4 rekomendacje. Myślę, że to anime jeszcze parę lat temu byłoby całkiem znośne, ale obecnie jest arcybanalne, choć niektórzy cenią sobie mangę i uważają ten serial za zaledwie jej reklamę.

Co do kwestii samego światotwórstwa to polecam fachową literaturę: [link]
Jest to też ostatnio popularny temat wielu kursów on­‑line.

Nie, chodziło mi o konkretny okres historyczny – zasady są takie same jak w przypadku fikcyjnych światów, czy to będzie np. cykl kryminalny jak „Saga o detektywie Eberhardzie Mocku” Krajewskiego, czy cykl S.T.A.L.K.E.R. Gołkowskiego – nie ma tu różnicy. Wiarygodność przekazu wynikająca ze znajomości przez autora danego okresu historycznego, czy fikcyjnego uniwersum jest siłą takiej literatury czy filmu itd.
Ja serię porzuciłem – bez oceniania jej, bo zdaję sobie sprawę z różnej tolerancji widzów na ten aspekt światotwórstwa, jednak podoba mi się, że ta kwestia została poruszona w recenzji :)

Świetna recenzja. Licentia poetica nie dotyczy podstaw funkcjonowania dobrze ugruntowanego uniwersum, to jest podstawowy błąd światotwórczy, którego nie popełni żaden szanujący się autor. Stąd też np. powszechna krytyka „Pierścieni Władzy”, a przecież mówimy tu o czasach historycznych, dobrze naukowo udokumentowanych. Wyjątkiem są oczywiście światy alternatywne/równoległe i pomysł z Królestwem P. mógłby sugerować taki kierunek, ale zabrakło w tym wiarygodnej konsekwencji.

Jeśli ktoś chciałby zobaczyć tym razem dobrą komedię, z tego samego okresu i o podobnej tematyce, to polecam School Rumble.

7/10 – a conto drugiego sezonu, w którym spodziewam się dowiedzieć nieco więcej na temat przedstawionego świata, jak i samych bohaterek. Trudno mi sobie wyobrazić, że studio J.C.STAFF, które wykreowało tyle hitów pozostawi tu taką irytującą białą plamę, bo na razie, jak na urban fantasy, to światotwórstwo jest na trudnym do zaakceptowania poziomie.

Obejrzałem całość, bo do końca nie mogłem uwierzyć, że przy tak arcyśmiesznym koncepcie fabularnym można było zrobić tak nieśmieszną „komedię”.

To anime o grzybie jest jak grzybobranie, dla jednych przygoda, dla innych nuda i zmarnowany czas.

Nie przegap tylko ostatniego sezonu Yama no Susume: Next Summit [link], bo przez jakiś błąd na Tanuki nie ma linka z poprzednich. Ja sezonu 1 nie oglądałem, bo w Next Summit jest poniekąd powtórzony w 4 pierwszych odcinkach (recap całości pewnie przez długą przerwę). Te odcinki są zrobione na nowo z lepszą animacją i też warto je obejrzeć. Miłego oglądania.

To NIE jest komedia.
To JEST dramat obyczajowy z elementami fantastyki.
W każdym odcinku ktoś płacze i im dalej tym bardziej i więcej.
Mimo, iż nie jestem fanem tego gatunku i obejrzałem omyłkowo, to jednak obejrzałem całość, co jest wystarczająco wymowne.
Dla mnie 7/10, wielbiciele dramatów mogą sobie dodać +2 :)

Może to błąd w tłumaczeniu i miało być 5 tys. albo że dawniej było 50 tys., bo wygląda na miasteczko wielkości Mikołajek.

Serial, choć tylko częściowo, wpisuje się w dość popularny kinowy schemat jak Leon zawodowiec itp.

Trudne pytanie, bo tego zagadnienia nie da się sprowadzić do matematycznego wzoru i myślę, że pomimo pozornie dobrze opisanej skali każdy ocenia nieco inaczej.
Pamiętam takie dyskusje z BGG, gdzie podobnie ocenia się gry. W praktyce okazało się, że 5/10 dla sporej części graczy stało się granicą skali i synonimem gry, której nie warto kupować. I pomimo jasno opisanej skali dla części użytkowników był to środek skali, a dla innych jej koniec. Nie wiem dlaczego, ale większość dużych portali tematycznych przyjmowała początkowo skalę dziesięciostopniową, często potem krytykowaną jako niepraktyczną z psychologicznego punktu widzenia. Późniejsze portale, blogi, vlogi itp. raczej już stosowały mniejsze zakresy ocen, zwykle 1­‑5, albo podobne tylko bardziej opisowe. Dużo recenzentów stosuje obecnie zasadę polecam – nie polecam. Szkoda, że nie da się tego zmienić, ale wolałbym taką właśnie skalę. Wtedy autor recenzji napisałby po prostu Giji Harem – polecam :D

Niewiele spotyka się tak dobrych komedii anime. Ostrzegam, że to nie jest romans, ani nawet okruszki (chociaż tak to otagowano), to jest czysta, w 100% komedia, której motywem przewodnim są szkolne romanse :)