Tanuki-Anime

I tak jesteś łaskawy dla Fiołka Zawszogród. Jak dla mnie wszystko poza aspektami audiowizualnymi jest niestety poniżej przeciętnej.

Cztery odcinki to niewiele. W wielu anime ten czas nie wystarcza nawet na dobre poznanie bohaterek. Z Yorimoi już po takim czasie jestem pewien, że kocham tę serię. Twórcy robią perfekcyjnie absolutnie wszystko. Począwszy od kreacji bohaterek, pozbawionych charakterystycznego dla anime o grupce dziewcząt cukru który zastąpiono komediowym drygiem. Dziewczyny są naprawdę dobrze napisane, nie wpadają w schematy i jest między nimi niesamowita chemia sprawiająca, że wszystkie dialogi i interakcje pomiędzy nimi aż chce się oglądać.

Świetnie wypadł też cel przedstawiony w anime. W odróżnieniu od wielu podobnych serii jest on naprawdę osią fabuły, która w swoim tempie posuwa się do przodu z odcinka na odcinek. Sama wyprawa na Antarktydę mogłaby wydawać się niedorzeczna, ale jak na razie wydarzenia rozwijają się w sposób absolutnie akceptowalny przy niewielkim nakładzie dobrej woli.

Strasznie podoba mi się też styl graficzny serii, bardziej kreskówkowy niż normalnie z bardzo interesującym cieniowaniem oraz ścieżka dźwiękowa. Twórcy szastają insert songami na lewo i prawo, co bardzo dobrze podkreśla kluczowe sceny w każdym odcinku.

Ciekawi mnie jak rozwiną się dramaty, których przedsmak dostaliśmy w tych czterech odcinkach.  kliknij: ukryte  Wątek Megumi,
która „traci” najlepszą przyjaciółkę daje naprawdę spore do popisu. Ciekawi mnie też w jaki sposób Shirase poradzi sobie,
gdy zgaśnie jej ostatnia iskierka nadziei i potwierdzi się śmierć jej mamy. To będzie bardzo trudny i delikatny temat,
ale po tym co widziałem ufam twórcom, że sobie z tym poradzą.
O ile nie wyciągną skądś argumentu, że przeżyła, ale szczerze w to wątpię.

Trochę się rozpisałem, ale i tak czuję, że nie potrafię dobrze ubrać w słowa tego czym ta seria mnie tak oczarowała. Po raz pierwszy od czasów Madoki czuję, że seria zasługuje na 10/10 tylko po kilku odcinkach. Na moich oczach tworzy się anime mające potencjał stać się legendą gatunku okruszków życia, za co trzymam kciuki.

Nie tak dawno leciało coś takiego jak Little Witch Academia i tam główna postać była o wiele gorsza. Phos jest chociaż bystra oraz dobra w szermierce słownej, Akko była tylko irytująca i nieznośna.

Można zrobić wtórnego i schematycznego shounena dobrze, Boku no Hero Academia dowiodla tego bardzo niedawno. Ale można też spieprzyc niczym to coś

Jest więcej nowelek, a Shaft zapowiadał, ze zekranizuje wszystko. Stawiam więc, że będzie.

Nie, nie o to chodzi.  kliknij: ukryte  Zniszczenie Ougi i bycie człowiekiem to zupełnie inne sprawy. Generalnie Araragi za każdym razem gdy używał mocy półwampira coraz bardziej stawał się prawdziwym wampirem. Było powiedziane, że jeszcze jedno­‑dwa użycia i nie różniłby się niczym od Kiss­‑Shot z Kizu, musiałby zabijać ludzi, a tym samym stałby się celem dla Gaen i reszty.
Z kolei konfrontacja z Ougi groziła ryzykiem, że Koyomi znowu użyje swych mocy co by poskutkowało właśnie tym. Po wszystkim połączyli się z Shinobu na nowo, resetując całe obciążenie jakie odkładało się na Araragim przez wszystkie walki. A skoro nie ma powodów do walki to w ten sposób są bezpieczniejsi, gdyż Shinobu w cieniu Koyomiego jest raczej oswojona.

Tak i nie. Po pierwsze poważne sagi w Gintamie nigdy nie są bardzo długie, to skondensowana jazda która w czterech­‑pięciu odcinkach mieści to na co inne tasiemce potrzebują kilkudziesięciu epków. Potem jest znowu sporo komedii i taka saga. Najbliższą będziesz miał bardzo niedługo, odcinki 58­‑61 to Saga Benizakura, która jest flagowym przykładem poważnej Gintamy. Osobiście wolę inne sagi, jak Yoshiwarę czy Bunt w Shinsengumi, ale Benizakura powinna dać Ci odpowiedź czy podpasuje Ci poważna Gintama. Jeżeli tak to z biegiem czasu podobne sagi będą coraz częstsze (np. w ostatnich sezonach mieliśmy z 30­‑40 odcinków poważnej Gintamy pod rząd w kilku powiązanych sagach), ale jeśli nie to nie ma sensu się męczyć. Komedia jest mniej więcej na tym samym poziomie i jeśli Ci nie podpasowała teraz to później raczej też nie.

Generalnie jest straszny rozstrzał w ocenie tej serii. Reddit r/anime uznaje ją za ósmy cud świata, a tanuk generalnie gnoi.

Czyli jak całkiem niezła komedia.

Ciekawe, gdzie w anime masz czysto złe diabły/demony. Nawet w Shingeki no Bahamut, gdzie w pierwszym sezonie były portretowane jako draństwo niszczące życie innym dla własnej zabawy, w Virgin Soul są już pokrzywdzonymi niewolnikami. Japończycy zawsze przedstawiają demony jeśli nie na biało, to przynajmniej w odcieniach szarości i osobiście chciałbym żeby w tej serii diabeł był zły.

O ile w ogóle się pojawi, bo najbardziej bym chciał aby religia rzeczywiście stanowiła tylko tło, a większość historii polegała na demaskowaniu przez księży fałszywych cudów z może jednym, czy dwoma prawdziwymi. Pojawianiu się Boga, aniołów czy diabłów we własnej osobie w tej serii mówię stanowcze nie.

Hmmm, a co rozumiesz przez „magical slice of life”? Bo tak na chłopski rozum, łącząc jedno z drugim, to wychodzą ostatnio serie typu Flying Witch czy Urara które by pasowały/

Drugi motyw jest aż nazbyt eksploatowany w anime, więc nie chcę tej samej śpiewki w kolejnej serii. Pierwszy brzmi dobrze, nadal liczę że ta seria okaże się poważniejszym, katolickim Scooby­‑Doo.

Ja także z tych, ale mimo wszystko wolałbym aby nie przesadzili ze swobodną interpretacją legend. O ile Gilgamesz strzelający legendarnym orężem niczym karabinem maszynowym, czy Arturia­‑kobieta to były fajne wybryki, Apokryf na mój gust odrobinę przekracza granicę. O ile mordercza loli­‑Jakubia Rozpruwacz  kliknij: ukryte  jest całkiem fajnie wytłumaczona, co sobie zaspoilerowałem na wikii, tak w przypadku czerwonej Berserkerki wystarczyło dać informację, że jest to Narzeczona Frankenstaina, a nie pierwszy potwór. Generalnie nie lubię zmieniania płci dla samego zmieniania płci, w przypadku Arturii był z tego fajny subplot.

Ej, jest dobrze. Ja wiem, że najarana otakernia będzie się pluła jako że wszystko co pochodzi z kraju kwitnącej wiśni to świętość i łapy precz od tego Janusze i Karyny z Polski, ale nie jest źle. Podoba mi się zwłaszcza gra aktorki Papiki.

Jedyny problem wynika raczej z miksu. Ending jest zaśpiewany dobrze, ale nie łączy się w ogóle z melodią. Wokal jest jakby za głośny i, hmmm, wyraźny w porównaniu do oryginału.

Swoją drogą uwielbiam… Tytuł tego anime. Nie można było dać lepszego tytułu do niekanonicznej, wersji osadzonej w alternatywnej rzeczywistości niż Apokryf.

Tak, ale taki spin­‑off w którym nie ma elementów nielubianych przeze mnie w reszcie spin­‑offów. Nie krytykuję ich przecież za samo bycie spin­‑offami, tylko za robienie cyrku z fajnego konceptu. Co nawet nie byłoby takie złe patrząc na to, że całkiem lubię Prisma Illyę, ale to jest tu tworzone na zasadzie „wincyj i dziwnyj bo się sprzedaje!”. Zero poszło w dokładnie przeciwną stronę robiąc z wojny o Święty Grall Fuyuki naprawdę dobrze zrealizowany survival game.

Może i jest biologicznym ojcem, ale w tym przypadku inni opiekunowie chyba wiedzą lepiej jak się powinno je wychować. Jak mówiłem, nie wyznaję kultu autora. Rozwój Shiro zaś i różne „ścieżki” odpowiadające drogom jakimi może podążyć to też świetny koncept, ale zarżnięty zbytnio łopatologicznym podejściem i patosem.

Wiesz Panie Cthulhoo, ja nie podchodzę do Fate'a jako do dziecka Nasu którego należy czcić i wielbić jako ojca założyciela. Wręcz przeciwnie, uważam że części które wyszły spod jego pióra są jednymi z najsłabszych. Stworzył bardzo fajny system dający morze możliwości, ale stworzone przez niego historie nie wykorzystały nigdy potencjału uniwersum. Udało się to w Zero, bo moim zdaniem Gen Urobouchi ma dużo większe zdolności pisarskie. A tymczasem większość spin­‑offów, oficjalna czy też nie, to niestety jest dojenie marki poprzez robienie z servantów dziwacznych przynęt na fetyszystów. Z dobrego świata się zrobiły pokemony.

Generalnie dlatego nie lubię dalszych spin­‑offów Fate'a. W oryginalnym FSN oraz Zero wszyscy Słudzy zostali przedstawieni w miarę wiernie swoim legendom i realistycznie. Jedynie Król Artur była kobietą, ale to można im wybaczyć jako dość ciekawy twist na temat znanej postaci z legend który służył jednocześnie pogłębieniu tej postaci. Ale jak widać się to przyjęło i teraz wypluwają z siebie dziwne wariacje na temat herosów.  kliknij: ukryte  Mamy więc tłustego Juliusza Cezara, Astolfa który jest nieletnim trapem, lolitkę Kubę rozpruwacza i pięć milionów wariacji na temat Saber­‑Arturii które wyglądają tak samo jak ona mimo że oparte są na innych postaciach historycznych, jak Neron. Wszystko sztuka dla sztuki i fanserwis, który w odróżnieniu od „głównej” linii niczemu nie służy. Powiem szczerze, że z tego powodu Apocrypha zaczyna u mnie z niewielkim minusem, ale i tak z malutkim w porównaniu do tej mobage abominacji jaką jest Grand Order.

Anime zadaptowało trzy z pięciu wydanych light novel. Szkoda, liczyłem że skoro seria powstaje na podstawie zakonczonej serii książek to adaptacja będzie pełna.

Znam jedną serię której się to udało, Yuuki Yuuna. Zgodzę się jednak, że SukaSuka nie wybrnęło z tej potyczki obronną ręką. Seria miała problemy z tempem akcji i narracją, jednakże ostatni odcinek był naprawdę świetny i podbił ocenę całości może nawet o dwa oczka. Cała scena której akompaniowało Scarabought Fair to mistrzostwo.

No właśnie bardzo interesuje mnie ten dysonans między Polską a zachodnimi serwisami w ocenie LWA. U nas, nie tylko na Tanuku, seria jest odbierana bardzo negatywnie, podczas gdy zachodni widzowie wydają się być nią zachwyceni.

Przepraszam, ale to akurat było bardzo ludzkie zachowanie ze strony Soty.  kliknij: ukryte  Ludzie mają tendencję odczuwać zawiść,
zazdrość nawet wobec swoich najbliższych. Przelotne myślenie gdy im coś nie wychodzi „dobrze im tak” bardzo szybko zmienia się we wstyd do samego siebie nawet jeśli wszystko ułoży się dobrze.
Nie mogę sobie wręcz wyobrazić jak destrukcyjne dla psychiki jest to, gdy takiemu bliskiemu naprawdę stanie się coś poważnego.
Ten komentarz Soty to jak dla mnie tylko metafora tego, że nie było go przy koleżance gdy ona go najbardziej potrzebowała.
Jeżeli nieśmiała, zaszczuta introwertyczka nie może liczyć na swojego przyjaciela w takim momencie to kiedy?

Nie, żeby Tytani byli czymś wybitnym, ale pojeździć po łanpisie zawsze spoko. Od timeskipe'u ta manga się stoczyła, że o adaptacji „pół rozdziału na odcinek” anime nie wspomnę.

Znalazłem na internetach bardzo fajną teorię na temat tego, dlaczego Altair jest jaka jest.
 kliknij: ukryte  Mianowicie koleżanka Souty przytłoczona krytyką z internetu postanowiła na przekór hejterom stworzyć postać adresującą krytykę w sposób przerysowany oraz cyniczny. W ten sposób powstała postać będąca ucieleśnieniem typowych mrocznych klisz przemawiających dla nastolatków, czy jak to na zachodzie mówią „edgy”. Takie ostateczne „walcie się wszyscy, chcieliście mieć zabawną postać? To macie”. Ktoś porównał Altair do jeża Coldsteela i, jeżeli się nad tym zastanowić, ma to sens. Do tej pory Księżniczka w Mundurze dała się poznać jako właśnie taka lepsza­‑niż­‑Ty, kiczowato mroczna fanatyczka i jeśli naprawdę okaże się, że została zrodzona z cynizmu nastolatki która nie wytrzymała presji internetowej sławy to Altair z kiczowatego klona Sasuke stanie się czymś naprawdę fascynującym.