Tanuki-Anime

Potwierdzam. Pierwsze sezony mnie nie kupiły, ale w trakcie filmów zdałem sobie sprawę, jak się zżyłem z bohaterami. Wspaniała rzecz.

Tak, najwygodniej się czepiać słówek i udawać, że nie rozumie się kontekstu. W Haikyuu było więcej dyscypliny wokół której napisana została seria. Pasuje?

A co do tłumacza JPFu, żeby nie było, że tylko pana Dybałę krytykuję. W One Punch Manie pierwszego przeciwnika Saitamy przetłumaczył już swobodnie na „Szatana Śmierdziuszko” i to był moim zdaniem strzał w dziesiątkę.

Nie zgodzę się. Tytuł powinien być przetłumaczony jak najbardziej chwytliwie i zrozumiale dla rodzimego widza. Jakby nie patrzeć „Szklana Pułapka” brzmi o wiele lepiej niż „Ciężki do zabicia”. Tak samo jest tutaj. Japończycy mają w swojej kulturze zamiłowanie do zbyt długich tytułów, ale w Polsce „Mimo syndromu drugiej gimnazjum i tak chcę się zakochać!” brzmiałoby cokolwiek dziwnie. Podobnie w sumie z tłumaczeniem wszystkiego. Np. tłumacz JPFu stara się dosłownie tłumaczyć gry słowne z mang i wychodzą potem Wszechkocie Nabierkaźnie, a podchodzący do materiału swobodniej tłumacz Harry'ego Pottera tworzy z nazw własnych perełki.

Także kije z tyłków, nikt Wam nie niszczy świętości chińskich bajek.

Dołączam się do grona propsujących ten tytuł, jak dla mnie bardzo zmyślne zagranie na angielskiej wersji nazwy. Chętnie zobaczę jak wyjdzie wersja z dubbingiem, o ile będzie.

Dla dzieciaków z gimbazy to są Naruty czy insze Łanpisy. Tytuły KyoAni celują raczej w policealny target.

Szczerze powiedziawszy ból tyłka urażonych przeciętną (nie słabą, przeciętną) oceną HxH dostarcza mi więcej rozrywki niż sama seria. Sam bardzo lubię HxH i wystawiłbym mu 9/10, ale widok rozpaczających psychofanów każe mi się zastanowić, czy dobrze się do tego przyznawać.

Khem TOEI khem. Obecnie najgorsze studio z tych większych zajmujących się robieniem anime.

Że co?

Oglądaj śmiało, ja byłem zachwycony nawet bardziej niż pierwszą częścią, pewnie z powodu, że Anri i Mikado nie byli tak irytująco mdli jak w części pierwszej. Akcja skupia się mniej na nich, a więcej miejsca dostają ciekawsze postaci.

Jak w 3 odcinki? Zacznie się już w połowie 20 drugiego sezonu (nie umiem liczyć sumarycznie) i będzie trwała gdzieś do połowy 24. Czyli w sumie daje to 4 odcinki, w sam raz patrząc na ilość rozdziałów w mandze.

Wiesz, uważam twoje rozumowanie na temat różnych reakcji na fanserwis przeznaczony dla panów i pań za zupełnie sprzeczne z rzeczywistością. Pomijając już Arslana, gdyż nie znam oryginału, a anime jest w zbyt wczesnej fazie – w wielu tytułach istnieje fanserwis przeznaczony dla widzów wszystkich płci (i orientacji :P), a męskie, odsłonięte, wyidealizowane klatki piersiowe pojawiają się równie często jak kobiece, odsłonięte, wyidealizowane klatki piersiowe. Krytyka jednakże spada jedynie na fanserwis przeznaczony dla fanów, gdyż jest to „uprzedmiotowanie kobiety i tani wabik”. Często jednakże te same panie, które podnoszą raban na widok odsłoniętego kobiecego ciała, wręcz ślinią się i zachwycają analogicznym przedstawieniem ciała męskiego. Nie zauważyłem jednak mężczyzn narzekających na „uprzedmiotowanie ciała płci męskiej”, gdyż faceci mają do tego podejście bardziej liberalne i rozumieją potrzeby, nazwijmy to estetyczne, heteroseksualnych dziewcząt, gdyż sami posiadają podobne. Czy narzekanie na nadmierną seksualizację kobiet nie jest więc hipokryzją, biorąc pod uwagę ambiwalentność tego trendu?

Ja z kolei nie rozumiem, jak można być zdegustowanym poziomem fanserwisu w tej serii, kiedy jest on tak słodko nierealistyczny, przesadzony i zastosowany w absurdalny sposób, że jedyne co mi przychodziło z oglądania tych wzdychających panienek po spożywaniu potraw głównego bohatera to głupi śmiech. W odróżnieniu od większości fanserwiśnych serii, gdzie czuje się że celem animatorów było wywołanie bonera u otaku, ten tutaj wydaje mi się jedynie parodią robioną dla beki, a przez to nie irytuje mnie nic a nic.

Co do samej serii – lubię serie powiązane z kulinariami, a jednocześnie takie „over the top”. SnS wydaje się połączeniem obu tych trendów, więc chętnie będę oglądał ją dalej.

Cóż, w sumie to twoja opinia, co nie zmienia faktu, że ten punkt w twoim komentarzu akurat mnie zachęcił do przyjrzenia się serii :)

- Mieszanie luzu i dowcipu z co mroczniejszymi/cięższymi momentami.

Serio? Mnie właśnie taki misz masz jak najbardziej zachęca i nie powinien być traktowany jako wada. Uwielbiam serie skaczące między humorem i powagą, jak np. Gintama.

Isaac i Miria mają cameo w Durarara, które jest bardzo podobne w formie do Baccano! Ten sam autor pierwowzoru w końcu.

To człowiek tłumaczący nazwy standów w JoJo, ja bym munie ufał.

Nie, bo „Last Train Home” to świetny utwór i pasuje do Egypt arc. Ludzie chcą Holy Diver tylko dlatego, że śpiewa to Dio i jest to jego najbardziej znana piosenka.

A moim zdaniem ending jest jednym z lepszych w historii anime. Piękna, nostalgiczna nuta, która będzie pasowała do sagi Egiptu. No, ale ja ostatnio słucham dużo instrumentalnej muzyki.

No ja czekam z wypiekami na twarzy na Diament jest Niezniszczalny, albo lepiej, Wyścig Stalowej Kuli! Ale nawet generalnie nieciekawą pierwszą część Gwiezdnopylnych w formie anime ogląda się świetnie.

Kto wie, może David Productions wyciśnie coś nawet z Vento Aurero :D

Fate'y oglądałem w kolejności DEENowskie FSN – Zero – Ufotablowskie UBW, więc chyba w optymalnej. O ile samo uniwersum wojny o świętego gralla uwielbiam i uważam za jedno z dających największe możliwości na opowiadanie ciekawych historii to niestety – FSN zarówno DEENowskie, jak i Ufotable'owskie krzyczy z ekranu „Niewykorzystany potencjał!”. Stąd mój wniosek, że to materiał źródłowy musi być słaby (może jestem uprzedzony, ale słowa „adaptacja eroge” nigdy nie zapowiadają niczego dobrego). Zero natomiast jest historią na miarę przedstawionego świata, ale ono z kolei jest adaptacją powieści, z tego co wiem…

O dziwo w większości się zgadzam, mimo że bardzo chciałbym uwielbiać tę serię. Niestety, nie da się. Nie grałem w nowelki, ale wydaje się, że w takim wypadku zawiniła po prostu słabość materiału źródłowego i wierna jego adaptacja. Jednakże ta seria ma nad DEENowską jedną wielką przewagę – Shirou jest znośny.

Co zaś do „DEEN to wcale nie takie złe studio” mam tylko jedną odpowiedź – Pupa.

Bo ja wiem? Każdy shounen ma momenty, w których żeruje na emocjach bohaterów, ale chyba żaden nie potrafił tego zrobić tak pięknie. Znakomita scena.

That's Speedwagon Fundation for ya'. Jeżeli nie wiadomo jak coś się dzieje, to zawsze oni za tym stoją.