Tanuki-Anime

Łowca czarownic ty oglądasz Senko?

IMHO była w stanie sprawić, by był szczęśliwy. Poprzegryzać gardła dyrekcji, walnąć Dragon Slave w siedzibę firmy i poszukać mu lepszej pracy, bo tamtą dotknęła kara niebios.

Bo ta seria zmierza do nikąd. Senko może pieścić głównego bohatera i sprowadzić dowolną ilość lisic do pomocy, i tak nic mu nie pomoże, dopóki inspekcja pracy nie zajmie się jego kierownikiem działu i teamleaderem, bo to oni są problemem. A to, co aplikują to leczenie objawowe.

Co więcej po kilku odcinkach akcja idzie w klona Oh my goddess!, a tych już każdy, kto ogląda anime dłużej, niż dwa sezony widział bez liku.

Jestem prostym człowiekiem.

Widzę wojnę, rozlew krwi i rzeźnię?

Daję lajka.

Trochę się czuję wywołany do tablicy.

1) W dawnych czasach, kiedy pisałem tą recenzję nasza redakcja bynajmniej nie była monolitem, jeśli chodzi o ten gatunek anime. Był on dość mocno dyskutowany, część osób w ogóle go odrzucała, uważając, że jest on tandetny. Część (bardzo niewielka) go lubiła. Część miała swoje jedno, przynależące do niego anime, które uważała za najlepsze, a pozostałe uznawała za gorsze kopie, idące na jedno kopyto.

W trakcie tych dyskusji wypracowaliśmy konsensus, że najmocniej działa to anime z gatunku, które obejrzało się pierwsze. W moim wypadku było to Kanon (2002). Air ledwie strawiłem, Clannadowi już nie dałem rady, Kanon 2006 natomiast odczułem jako Kanon 2002 w poprawionej formie. I faktycznie był dużo lepszy (od 2002_, zarówno, jeśli chodzi o znacznie lepszą grafikę, dużo lepszy scenariusz oraz wprowadzony do ekranizacji humor.

Problem polega na tym, że jestem tu na bakier z dużą częścią fandomu, bowiem zarówno Air jak i późniejszy Clannad były dużo popularniejsze od obydwu Kanonów.

2) Czy wystawiłbym dziś taką ocenę? Otóż: nie.

Pomijając moją (powszechnie uznawaną za heretycką) tezę, że – żeby faktycznie oddać ich wartość w stosunku do tego, co dzieje się obecnie w telewizji – należałoby wszystkim anime w bazie zmniejszyć oceny o 2 stopnie, to należy zauważyć, że rozwiązania fabularne z Kanon, Air, Clannad etc. były później kopiowane miliony razy. Każdy, kto teraz ogląda to anime, czy to wracając do niego po latach, czy po raz pierwszy widzieć będzie rzeczy, które widział już sto razy…

A jak powiedziano powyżej IMHO działa ten pierwszy.

3) Czy te recenzje są informujące? IMHO należałoby po prostu siąść i napisać retrorecenzje dla części najważniejszych tytułów. Problem polega na tym, że nie ma tego komu zrobić. Redakcja od dawna nie jest w stanie nawet zająć się większością nowości…

Prawdę mówiąc trochę myślę nad tym, żeby zrobić co nieco na tym polu, ale nie mam ani zbyt dużo czasu, ani za bardzo serca do Tanuka. Jeśli już to na pierwszy ogień pójdzie raczej Lodoss, potem Escaflowne i stary Soul Hunter albo Slayersi.

Zabobony dla naiwnych.

Jak długo używasz tego, żeby gadać o anime krzywdy sobie raczej nie zrobisz. Ale trzymaj się z dala od giełdy.

Na giełdzie takich, którzy obserwują prawidłowości nazywamy „dawcami kapitału”, „skoczkami”, „samobojami”, „spadochroniarzami”, „lotnikami”, „wisielcami” oraz „bankrutami”. Oczywiście, jeśli wystarczająco dużo czasu spędza się patrząc na wykresy, to zaczyna się widzieć wzorce. A potem jest zawsze to samo „czemu spada, jeśli miało rosnąć?”, „to były pieniądze na wesele / na mieszkanie / z kredytu! co powie moja dziewczyna / żona / rodzice!”, „oddajcie moją kasę złodzieje!”.

Ilustruje to, jaka jest wartość spekulacji.

W takim razie jestem niezmiernie ciekaw recenzji Kaijiego na Tanuki. Sam sobie przeczysz.

Nigdy nie słyszałem o tym anime.

Kiedyś modne było takie powiedzenie:

„Jedz kupę, miliony much nie mogą się mylić”.

Myślę, że zamyka ono temat pisania recenzji pod dyktando ocen z MAL­‑a.

Rola krytyka polega właśnie na tym, by wskazać dzieła wartościowe, zwłaszcza, jeśli pozostają niedoceniane.

Zgaduje, że tą osobą jest Xilin. O ile pamiętam od dawna (od 2012?) nie zgadzamy się w ocenie nowelek Toaru.

Mnie one z tej serii wyleczyły. Po prostu widziałem już, że nie ma nadziei.

Nie potrafię powiedzieć, czy trzeciej serii nie da się oglądać bez jej znajomości. Mam tak zaspoilerowane, że wyglada dla mnie, jak zestaw ilustracji i zwyczajnie nie umiem się odciąć.

Adaptowali tomy 15­‑22, czyli 8. W pierwszym i w drugim sezonie adaptowali po 7. Przyjęto więc identyczną formułę jak wcześniej. Co więcej: tomy jakoś drastyczniej nie różnią się od siebie formatem. Późniejsze są jedynie symbolicznie dłuższe od pierwszych (o jakieś 20­‑30 stron). Tak więc nie: materiału wyjściowego nie było na 51 odcinków.

Jestem większym badassem, niż ty kiedykolwiek byłeś lub będziesz, a wzrok jest najlepszym z mych zmysłów.

Przeto powiadam: o gorszą chałę, jak późne tomy Toaru trudno. Autor chciał złapać za wiele srok za jeden ogon i nie wyszło. Akcja kupy się nie trzyma. Między scenami są przeskoki. Błędy logiczne i konstrukcji świata maskowane są żenującą nawalanką. Kazuma zapomniał, co było główną zaletą jego twórczości.

Jak czytałem to, to już wiedziałem, że na trzeci sezon nie ma co czekać, bo dobry na pewno nie będzie.

Prawdę mówiąc to nie jest wina anime. W powieści też to wszystko było przedstawione bardzo skrótowo. Po prostu materiał wyjściowy był kiepski. A wiadomo z czego bicza nie ukręcisz…

Masa szczegółów o Goblinach: gobliny są dokładnie takie same, jak w każdej grze MMO od 20 lat. Tylko, że rozmnażają się jak w hentajcach, z kobietami innych gatunków.

Nowatorskie magiczne przedmioty: zwoje jednorazowego użytku. Dungeons and Dragons miało je już w 1974. Town Portal z Diablo…

Szczerze mówiąc, to naprawdę paskudnie bym się poczuł, gdybyś powiedział, że jesteś moim fanem.

Daer: a ten niepełnosprawny chłopiec w latach 90­‑tych nie doszedł?

A kto bogatemu zabroni?

Tak, fantasy ogólnie jest w deficycie. Nie tylko na wschodzie, ale też na zachodzie (i chyba zawsze było). I to może dużo tłumaczyć.

Natomiast chyba mimo wszystko nie doceniasz Lodossa. Właśnie jestem w trakcie powrotu do tej serii i jest to jednak zupełnie inna liga. Ogólnie rzecz biorąc anime, które oglądałem w przeciągu ostatnich 5 lat mogłyby się dużo od niej nauczyć. O worldbuildingu, dialogach, rozpoczęciu akcji. Widać różnice między przemysłem, a rzemiosłem.

Cokolwiek by nie mówić o Berserku, którego entuzjastą raczej nie jestem, to jest on o kilka poziomów lepszą serią, niż Goblin Slayer. Goblin Slayer jest przede wszystkim totalnie pusty i nie ma niczego innego, prócz bardzo słabo zrealizowanej przemocy seksualnej. Minęło już 5 odcinków i jak na razie nie zauważyliśmy żadnego world buildingu, kreacja postaci na poziomie 12 latków grających w Warhammera, bardzo mierne sceny walki, powolna akcja…

Naprawdę trudno wymienić jakiekolwiek cechy tej produkcji, które mogłyby być zaletami.

Chamber był uszkodzony / miał bugi. Dość mocno wynika to z finału.

Tomik: szczerze? To nie zdziwiłbym się, gdyby współczesnie w programach graficznych istniało już coś takiego, jak oskryptowany „generator futra”.

Cintryjka: parę miesięcy temu na necie chodził wywiad z animatorem Wiedźmina. Gość przyszedł na staż do firmy, usłyszał „zrób animacje smoka”. O tym, że miał to być smok do Wiedźmina dowiedział się dopiero w kinie.

W tradycyjnych produkcjach filmowych też z niedźwiedziami bywa różnie:

[link][link][/link]

Na Facebooku dałbym ci za to lajka, a tak mogę tylko pogratulować celnej pointy.

Któraś może umarła na krzyżu za grzechy dżokejów?

Myślę, że te istoty to genetyczni mutanci stworzeni dla rozrywki dekadenckiego społeczeństwa.