Tanuki-Anime

Ten odcinek był po prostu rewelacyjny! Konstrukcja walki kliknij: ukryte  Leona i Alfonso, a także motyw przemiany Leona… Bardzo mi się podoba kontrast, jak Leon zareagował na śmierć dwóch bliskich osób. Strata matki skierowała go na drogę zemsty, natomiast ból po stracie Lary spowodował, że bardziej niż kiedykolwiek odczuł potrzebę ochraniania. Świetnie to pokazało rozwój postaci :) Oby taka tendencja utrzymała się do końca.

Ja bazując na endingu miałam nadzieję, że  kliknij: ukryte  Lara jednak przeżyje. Ale z drugiej strony od początku było wiadomo, że Leon ponownie sięgnie po miecz i że właśnie Lara będzie w centrum okoliczności, które spowodują to odrodzenie. Też nie wierzę w jej ożywienie, to jednak nie jest Dragon Ball ;p

Jak ja lubię czytać Twoje recenzje pojedynczych odcinków :D To chyba moja ulubiona część zjawiska zwanego Crystalem ;D

Też mam wrażenie, że scenarzyści w piękny sposób bawią się z widzem :) Jak tylko tendencja się utrzyma, to dla mnie bezwzględny faworyt sezonu :)

Mam dokładnie te same odczucia co Wy T.T Co do Lary, odcinka, endingu, scenariusza. Tak mi żal Leona, że hej T.T

Oj zgadzam się w zupełności. „Shingeki no Kyojin – Before the Fall” to jedyna pozycja z tego uniwersum, którą porzuciłam. te postacie jakoś do mnie nie trafiają. Ale taka cała seria o weteranach byłaby po prostu genialna! W sumie trochę materiału by było. Isayama rozrzuca po kilku wywiadach ciekawostki, że np Hanji jako dziecko kopała łopatką przy Murach albo dlaczego Levi trzyma w taki a nie inny sposób filiżankę. Cudnie byłoby to zobaczyć :3

A to prawda :) Żałuję tylko, że ta część kończy już historię kaprala, bo wciąż jak dla mnie najciekawsze smaczki fabuły dotyczą weteranów :3

Jest już trailer drugiej części :D [link]

Właśnie to wszystko mam na myśli, mówiąc, że seria nie jest taka zła :) (Niemalże shounenowe power­‑upy i zdolności Inaho i Slaina są niemal urocze ;p ) Niektóre anime ogląda się dla przeżyć wyższych, dla uczty zmysłów, a niektóre po to, aby się trochę pośmiać ;D Największym grzechem Aldnoah jest właśnie to chwilowe łudzenie widza, że ma się do czynienia z czymś poważniejszym, czego jak widać widzowie nie mogą tej serii wybaczyć. A gdyby od początku było wiadomo, o co chodzi, może nawet Slova wystawiłby 4 ;p

Uważam się za dosyć tolerancyjnego widza. Na początku byłam nawet miło zaskoczona i pełna nadziei. Kilkaset komentarzy niżej nawet broniłam Crystala, że wciąż zdarzają się fajne momenty. Ale dzisiejszy odcinek będzie ostatnim, który obejrzę. Najpierw oceniałam serię na 8, później na 6, tylko po to aby na koniec zejść do 4. W serii zdarzały się fajne momenty, ale ogólnie niestety muszę się zgodzić ze zdaniem setek komentarzy poniżej. W tej serii zdławiono całego ducha Sailor Moon, wszystko, za co kocha się pierwsze serie. Absolutnie nikomu nie polecam. A jak ktoś ma ochotę na Sailor Moon to niech sięgnie po stare serie albo nawet po Bishôjo Senshi Sailor Moon (2003­‑2004).

To naprawdę nie jest zła seria. Jak się przestanie oczekiwać czegoś wybitnego od anime, które tylko przez moment wydawało się być czymś ambitniejszym, to to jest naprawdę całkiem w porządku! Obecnie coraz więcej serii jest takich, że nie jestem w stanie obejrzeć nawet pół odcinka, a przy  kliknij: ukryte  robo- Inaho nawet jestem ciekawa, co będzie dalej :D

Trochę mnie irytuje ta tendencja to rozdzielania jednej serii na niby dwa sezony. Ocenia się wtedy twór niekompletny, którego wartość da się ocenić dopiero po obejrzeniu drugiej połowy…
Wiele osób pisze, że ten sezon był przegadany. W sumie ciężko temu zaprzeczyć, ale jednak mam wrażenie, że te całe 12 odcinków służy, aby przygotować odpowiednio scenę dla drugiej połowy, gdzie, mam nadzieję, akcja sunie niczym górski potok. Jeżeli moje nadzieje zostaną spełnione, podwyższę ocenę do 9, a póki co stawiam dobre 8 za sprawienie, że Shiro mnie nie irytował (w Stay Night po raz pierwszy chciałam dokonać własnoręcznego morderstwa postaci animowanej) i wyciśnięcie z o wiele gorszych protagonistów niż w Zero czegoś, co sprawiło, że ciekawią mnie ich losy.

Rany, jak miło zobaczyć tę mangę na ekranie. Zazwyczaj można wyczuć, czy studio biorące się za adaptację rozumie ducha danej serii, i w tym przypadku po raz kolejny się utwierdziłam w przekonaniu, że Shingeki no Kyojin ma w tym temacie dużo szczęścia. Pierwsza połowa odcinka zawiera zawiera kilka fillerowych scen, ale moim zdaniem będą one świetnym uzupełnieniem opowiadanej tutaj historii. Właśnie za to między innymi lubię tę adaptację, sceny fillerowe zwykle są pisane z wyczuciem, doskonale komponując się z główną linią fabularną. To znaczy w większości przypadków, bo wciąż nie mogę im podarować, jak okroili osobowość Hanji w głównej serii, no ale to już temat na innego posta :) W każdym razie pierwszy odcinek Choice with no regrets OAV uznaję za niezwykle udany :)

Hehe, jestem jedną z osób, o których mówisz i mówią inne osoby w następnych komentarzach ^^' Po pierwszym odcinku podekscytowana, że Sailorki wróciły wystawiłam 8­‑kę, napisałam pełen achów i ochów komentarz i popadałam w odrętwienie wraz z każdym kolejnym odcinkiem. Jednak pomimo wszystko póki co wciąż oceniam nowe Sailorki na 6­‑kę. Jestem widzem bardzo tolerancyjnym (chociaż pewnie niektórzy nazwą to mało wysublimowanym gustem), nie lubię narzekać, wolę się cieszyć tym, co jest dobre, nawet jeżeli tego jest niewiele. Obecne Sailorki bardzo silnie bazują na mandze, którą znam doskonale, więc w sumie po pierwotnym szoku, gdy zobaczyłam koszmarne transformacje, zaczęłam jednak czerpać przyjemność z kilku szczegółów jak na przykład fakt, że Kotono coraz częściej się zdarza brzmieć jak stara Usagi. Zazwyczaj komentuję serię dopiero pod koniec, a w dyskusjach, czy coś jest fajne czy nie, raczej nie uczestniczę, bo jak dla mnie mija się to z celem. Więc powiedzmy, że ujawniam się jako umiarkowana miłośniczka SMC :)

Eire, chciałam Ci podziękować za napisanie tej recenzji :) Twój tekst tak mnie ujął, że w zasadzie od razu sięgnęłam po całą serię. Właśnie czegoś takiego szukałam od bardzo długiego czasu i dawno nic mnie tak nie poruszyło jak Black Jack OAV + Final. Naprawdę, fantastyczna recenzja :)

Black Jacka kojarzyłam od dawna. Kiedy dawno, dawno temu Waneko wydało pierwszy tom na łamach Mangamixu, ten tytuł zupełnie mnie nie ugryzł. Dziwiłam się tylko, że ci starsi fani byli tacy oburzeni, że manga ta jednak nie została wydana w tomikach. Teraz jest mi trudno określić swoją głupotę, ale cóż, jak jedenastolatka mogła docenić tak wyrafinowaną historię?

Do serii OAV zdecydowałam się sięgnąć po przeczytaniu recenzji Black Jack Final. Ostatnio czułam się trochę zmęczona współczesnymi seriami, a tamten artykuł dał mi nadzieję, że ten seans zaspokoi moją potrzebę obejrzenie czegoś innego. I jak się okazało, nie myliłam się.

Jest to jedna z pozycji najbliższych ideałowi, jakie znam. Historie głębokie, poruszające w niezwykle rzadko spotykany sposób, opowiedziane w iście magiczny sposób. Niewątpliwie, tę serię w pełni może docenić starszy widz. Mówiąc krótko, jest moim zdaniem jedna z najlepszych pozycji w japońskiej animacji.

Wow *.* Póki co to czysta rewelacja. Mam tylko nadzieję, że ten poziom utrzyma się do samego końca :)

A więc wreszcie pojawiła się recenzja o treści szumnie zapowiadanej w komentarzach. Widząc dwójkę jako ocenę dla tej serii, skrzywiłam się, chociaż i tak ocena jest wyższa od zapowiadanej jedynki, ale pomimo całej mojej chęci, nie mogę się do niczego przyczepić. Slova napisał rzeczową recenzję ze świetną argumentacją. Nie jestem w stanie zaprzeczyć ani jednemu słowu napisanemu w tym artykule. Jako że mechy to nie jest mój ulubiony gatunek anime, patrzę na tę serię łagodniej i przez to nie boli mnie aż tak bardzo utracony potencjał (co wciąż może uratować druga seria).

Wciąż jest to jednak recenzja główna, i wiele czytelników może faktycznie nie sięgnąć po tę serię, która i tak jest w ramach swojego gatunku całkiem w porządku, ze względu na tę nieszczęsną punktową ocenę.

Dziwne było to to od pierwszego odcinka. Niby trochę zaleciało Evą, więc dałam serii szansę i o dziwo napotkałam jedną z najlepszych serii, jakie wyszły w ciągu ostatnich lat. Owszem, wciąż Akashi i Sasame na przemian mnie wkurzali, ale nie zmienia to faktu, że twórcom udało się stworzyć wiarygodny, oczywiście jak na anime, portret psychologiczny wielu postaci. Wielu zwrotów akcji nie przewidziałam, co jest dla mnie ogromnym plusem, bo ostatnio staje się to coraz rzadsze. Historia i akcja od początku do końca jest przemyślana i konsekwentna. W tym również mam na myśli zakończenie, chociaż niektórzy się pewnie ze mną nie zgodzą. Walki robotów zeszły tu na plan dalszy na konto rozterek emocjonalnych bohaterów. Mówiąc krótko, jest to bardzo dobra, przemyślana seria, chociaż na pewno nie poleciłabym jej każdemu.

Ech… trochę ciężko jest mi ocenić to anime. Z jednej strony bardzo mi się podobał zbudowany tu świat. Połączenie magii i nauki to moim zdaniem bardzo ciekawy i udany zabieg, a logika i tłumaczenie mechanizmu, w jaki do ów połączenia dochodzi to kolejny plus serii. A więc ok, mamy fajny świat, więc do pełni szczęścia brakuje nam już „jedynie” fabuły i bohaterów.

W temacie bohaterów każdy znajdzie coś dla siebie, jest bowiem z czego wybierać, a chyba nawet wybór jest zbyt szeroki. Trochę ciężko jest się zżyć z bohaterami, jeżeli jest ich tyle, że po 26 odcinku wciąż plączą się widzowi ich imiona. Fabuła nawet jakaś też się znajdzie, jednak mam wrażenie, że zarówno jeden i drugi aspekt został zniszczony przez głównego bohatera. Nie mam nic przeciwko temu, aby Tatsuya był i super i hiper, nawet jako tako zostało to wytłumaczone, ale żeby serię dało się oglądać z z zainteresowaniem, to albo taka postać musi być w cieniu wydarzeń i pozwolić słabszym kolegom przejść na pierwszy plan albo musi mieć godne siebie wyzwanie, czego niestety w Mahouka… nie uraczymy. Z tego względu seria pomimo swojego potencjału, w większości przypadków po prostu mnie nudziła. Jedynie końcówka wskazała kierunek rozwoju akcji, który jako tako mnie zaintrygował. Jeżeli wyjdzie kontynuacja, pewnie będę oglądać, ale ogólnie cieszę się, że wreszcie nadszedł koniec.

Zgadzam się całkowicie :D

Jestem leniem do potęgi entej, nie chce mi się formułować newsa, ale jest zwiastun do SnK OAV Choice with No Regrets :D [link]

Jak dobrze czasami pomarudzić na Tanuku. Gdyby nie to, nie usłyszałabym głosów twierdzących, że warto tej serii dać jednak szansę tylko trochę z innym nastawieniem. Po roku sięgnęłam po drugi odcinek i stwierdziłam, że to jest naprawdę niezłe! Może nie wybitne, ale takich scen walki nie spodziewałam się po serii z parą gadających pałeczek. Kilka przesadzonych momentów loli trochę raziło w oczy, ale nie wpływa to na moje całkiem pozytywne wrażenia po zakończeniu serii. Jako miły przerywnik mogę polecić to zarówno fanom Fate'a jak i Magical Girls, ale warunkiem jest zachowanie pewnego dystansu i pokonanie pierwszego odcinka.

Zankyou no Terror to jeden z trzech tytułów, z którymi postanowiłam się zapoznać w czasie tego sezonu. Z ciekawości rzuciłam tylko okiem na poniższe komentarze i na skutek ich treści natychmiast włączyłam pierwszy odcinek. Póki co po prostu rewelacja. Muzyka, animacja, ale przede wszystkim bohaterowie i historia, która naprawdę intryguje. Akame no kill, któremu wielu wróży, że będzie hitem sezonu, wyłączyłam po czterech minutach. Tutaj natomiast nie zauważyłam, kiedy minęło 20 minut i pojawiły się napisy końcowe. Oby tak zostało do końca.

Haha, tak właśnie pomyślałam podczas oglądania, że ostatnia scena została chyba zamieszczona specjalnie dla Ciebie ;) Ale ogólnie jak najbardziej się zgadzam z Twoją opinią. Jestem bardzo miło zaskoczona i już chcę następny :D