Tanuki-Anime

Myślę, że powinieneś dołączyć do działu newsów Tanuki :) Mega szybko się dokopujesz dp nowych info ^^.

Zgadzam się z Tobą. Cały motyw jest wytłumaczony. Inna sprawa, że pomimo całej mojej miłości do FB, motyw z Akito podoba mi się najmniej. Już samo zmienianie się w zwierzęta zodiaku może tłumaczyć wiele traum postaci.

Przede wszystkim, dzięki za info!

Trailer wygląda bardzo dobrze (MAPPA ostatnio ma niezłe produkcje), ale obawiam się wszystkiego, o czym wspomniałeś. Po cholerę zmieniać coś, co dobrze działa. A Tytani, to dla mnie, jak i dla Ciebie (tak w każdym razie wnioskuję po komentarzach najbardziej zbliżonych do moich na tym portalu w tym temacie), w dotychczasowej formie to produkcja tak bliska ideału, jak jest to chyba możliwe. Boję się i drżę. Ale również trzymam kciuki. I te resztke wiary w ludzkość, jaką jeszcze posiadam, kieruję w kierunku tej grupy twórców.

Ojej, nigdy nie przypuszczałam, że stanę godna bycia punktem odniesienia poprawnej formy :D W związku z tym czuję się zobowiązana do sprostowania mojego błędu.

Kamen ma jak najbardziej rację, moja wersja jest jak najbardziej niepoprawna. ō romanizuje się albo jako ou albo oo bądź oh, ja wykonałam fuzję dwóch zapisów zamiast wybrać jeden. Doszukałam się informacji, że w przypadku imienia głównej bohaterki powinno się zapisywać jako Tooru według transkrypcji Hepburna. Ale jako że nie jestem po japonistyce, na pewno mądrzejsi ode mnie mogą tę informację dodatkowo zweryfikować :).

Jak ja lubię czytać Twoje teksty :). Świetna recenzja, czytałam ją z przyjemnością.

A stawiam już 10­‑kę, a co, kto mi zabroni. UWIELBIAM tę serię w tej wersji <3

Fajne. Naprawdę dobrze się to ogląda. Jak utrzymają taki poziom do końca, powstanie coś bardzo dobrego.

Po pierwszym odcinku mój entuzjazm był umiarkowany. Wszystko wyglądało bardzo ładnie, bohaterowie ok, ale jeszcze mnie nie „chyciło”. Po tym odcinku daję serii duży kredyt zaufania. Postaci nabrały głębi, zaufałam im, że mają mi do opowiedzenia nietuzinkową historię, której będę się odtąd z zainteresowaniem przyglądać :)

Dwa ostatnie odcinki były niezłe, ale to nie sprawi, że wybaczę pozostałym 11 odcinkom zanudzanie mnie co tydzień. Nie będę powtarzać treści mojego poprzedniego komentarza, ale w sumie seria mnie zawiodła. Chociaż nie na tyle, aby nie sięgnąć po następną serię. Oby następczyni została żywiej i składniej poprowadzona…

:)

Nie znam mangi, ale anime spodobało mi się bardzo. Świetne postaci, z obu stron barykady, rzadko takie coś się zdarza. Niespotykany, rozbudowany świat. Pozycja przynajmniej ponadprzeciętna. A jak czytam komentarze, manga jest jeszcze lepsza… Zadaję sobie tylko pytanie, czemu tak późno doczekała się ekranizacji? W każdym razie bardzo się cieszę, że trafiłam na tę pozycję :)

Przesympatyczne anime :). Troszkę romansu, sporo zjawisk nadprzyrodzonych, mnóstwo dobrego humoru i szczypta dramatu. Dla mnie to świetna mieszanka, która szybko mnie kupiła. Mangowe kadry w anime, to również ciekawy zabieg, bardzo mi się podobał i pasował do tej opowieści. Główna trójka to też sympatyczna gormadka. Megumi Ogata była dla mnie w roli Hanako obłędna. Sam wątek romantyczny jest ładnie napisany, nienamolnie, acz stale posuwający się naprzód. Również liczę na drugi sezon, choć niestety z kontynuacjami różnie bywa :/ . I chyba się nie doczekam i sięgnę po mangę :) Dla mnie mocne 8.

Dla mnie to chyba będzie najlepsze anime sezonu zimowego. Pierwsze odcinki były średnie, ale potem im dalej tym lepiej. Niesamowicie urzekła mnie postać Narihisago. Był jednocześnie tak bardzo ludzki i niedoskonały, że mogłabym uwierzyć, że taka postać mogłaby istnieć. Jego uczucia do rodziny były tak intensywne, tak żywe. Odcinek 9 (tak mi się teraz wydaje w każdym razie) wzruszył i poruszył mnie niesamowicie. Do tego gra aktorska Kenjirō Tsuda była dla mnie po prostu obłędna. Doskonale wyrażał ból i wszelkie emocje granej przez siebie postaci.

Prawie tak samo poruszyła mnie gra aktorska Yume Miyamoto. Smutek i pogodzenie z własnym losem zostały doskonale zagrane.

Tamotsu Fukuda i Hondomachi to również udane postaci, aczkolwiek już nie aż tak.

Ogólnie szalenie mi się podobał pomysł na scenariusz, może pierwsze odcinki zostać przeprowadzone nieco lepiej, ale i tak seans przysporzył mi wiele pozytywnych wrażeń tej zimy.

Dla mnie 9­‑ka.

Oj, mam problem z tą serią. Grafika i animacje są wciąż klimatyczne, hipnotyzujące i pomysłowe. I to jedyna zaleta serii. Tutaj jest po prostu nudno… Masa postaci, których nawet nie chce mi się pamiętać. Na siłę włożone bohaterki z oryginalnej Madoki. Po pierwszych odcinkach miałam nadzieję, że dostaniemy ciekawą historię, a ja wciąż ziewam i ziewam. Zostało już mi kilka odcinków do końca, więc serię dokończę, ale póki co nikomu bym tego anime nie poleciła :/

Seria nie jest wybitna, ale sprawiła mi mnóstwo frajdy. Cała gromadka była po prostu przesympatyczna, trochę się pośmiałam, sam romans również się przyjemnie oglądało. Seria w sam raz na zimowe wieczory :)

Moim zdaniem są, w innym wypadku nie chciałoby mi się produkować w pędzie dnia codziennego ;) Ale dążenie do doskonałości to tylko zaleta :)

Znowu ocenowo znalazłyśmy się po przeciwnej stronie barykady :). Tym razem ja stoję za tą niższą oceną, ale Twoją recenzję czytało mi się bardzo przyjemnie. I faktycznie przypomniałaś mi, jak bardzo byłam pierwszymi odcinkami zachwycona, jak nagłe zwroty akcji naprawdę trzymały w napięciu, ten nastrój, ciągłe poczucie niepokoju. To wszystko było rewelacyjne.

Ale potem znowu przypomina mi się ostatni arc, za który tak bardzo poszłam w dół z oceną… Thinkera polubiłam, zmiana Zena też była bardzo wiarygodna. Ale  kliknij: ukryte  wyniesienie tego sporu, który dla mnie nie miał podstaw do urośnięcia do takiej skali (prezydent USA, światowe zloty?), spodobało u mnie opad wszystkiego. Fajny, klimatyczny kryminał stał się dla mnie absurdem.

Ale przede wszystkim chciałam pogratulować Ci bardzo dobrego tekstu :)

A to miło mi bardzo ^^

Mi się ta seria strasznie podoba. Klimat i ciekawy pomysł na fabułę. Zwłaszcza jak po pierwszych odcinkach seria zaczęła przemycać informacje dotyczące głównej historii. Ale tutaj bylo cicho, to i ja byłam cicho ^^'.

Mogę w zasadzie tylko powtórzyć słowa moich przedmówców. Anime bardzo dobrze wykonane, niektóre sceny to była czysta rewelacja… Wątek samej Magase również był ciekawy, ale został on w zasadzie muśnięty i tylko tyle mogę o nim powiedzieć. A cała reszta scenariusza chwiała się od byle jakiego wietrzyku najprostszych pytań. W sumiej temu anime mogę zawdzięczać doznanie ciekawego odczucia, gdy podoba mi się obraz i dźwięk, a jednocześnie mój mózg wysyła mi bardzo mocne sygnału pt. „jak możesz oglądać takie pierdoły?”. Ta cała fikcja polityczna, sztuczne dylematy, wydumane rozważania o głębokości stawu. Co to miało być? Co tu nie poszło? Oczywiście, dotyczy to materiału źródłowego, bo reżyseria była świetna. W sumie po raz pierwszy przeżyłam coś takiego. Zwykle nie wystawiam seriom poniżej 5, bo jak mi się coś nie podoba, to odrzucam serię i się nie męczę dla zasady. A tu najwyżej mogę postawić 3.

Większości odradzam seans, chyba, że ktoś ma dużo czasu i jest bardzo ciekawski. Za to po następną serię tej ekipy sięgam w ciemno.

Nie tylko Tobie to przeszkadza, mam bardzo podobną opinię na ten temat. Ale tej dyskusji nie wygrasz. Na argument „ja, mnie, mój, moje” nie ma kontrargumentu, bo każdy ma prawo wyrażać recenzję jak chce i to prawda. Jednocześnie nie musi nam się to podobać. Względem takich ocen zdecydowanie wolę zaproponowane przez Slovę rzucanie kostką k10.

Najzdrowiej dla własnych nerwów jest chyba czytanie recenzji ulubionych recenzentów, którzy oceniają według bliskich nam zasad. U mnie to w miarę działa, tylko Slova mi się wymyka z tej reguły, bo jego teksty po prostu lubię czytać.

Ze sporym opóźnieniem, ale też się podpiszę pod wypowiedzią Tassadara :) Pracowałam w labie biologicznym, a więc teoretycznie miałam do czynienia z tą bardziej empiryczną częścią nauki, ale i tak mój pierwotny zapał został zdławiony przez wiele czynników i w tym przez prawdziwą postać pracy w labie, jaką jest żmudne powtarzanie eksperymentów po 50 razy, które, jak pisze Tassadar, nie są takie fascynujące. Owszem, ta mrówcza praca, jak połączy się ją z pracą innych mróweczek, tworzy fascynujący obraz, ale to jest dopiero owoc po wielu latach pracy.

Oglądając Dr. Stone, poczułam dokładnie to, co opisywał Tassadar. Odżyła we mnie właśnie ta romantyczna wizja nauki, co przysporzyło mi wiele frajdy :)

Opis serii brzmi dosyć głupiutko, ale jako były naukowiec z ciekawości zerknęłam i ku mojemu zaskoczeniu pochłonęłam 4 odcinki naraz ^^' Ku mojemu zaskoczeniu miejscami całkiem fajnie omawiają schemat naukowego działania: hipoteza zerowa, kontrola pozytywna, negatywna; wszystkie te pojęcia wytłumaczono poprawnie i przystępnie. Co prawda ich noszenie fartuszków jest bez sensu, jak w labie nie pracują, no ale rozumiem, że to symbol naukowca, więc się nie czepiam.

Takiemu Wotakoi nie sięga to do pięt, seria jest absurdalna, ale zadziwiająco dobrze sprawdza się w przyjętej przez siebie konwencji. Dobrze się przy niej bawię i w sumie o to chodzi :)

Mi się póki co bardzo podoba. Wiadomo, że w spinoffie nie znajdzie się tego pierwotnego powiewu świeżości, ale myślę póki co, że jest całkiem intrygująco.

 kliknij: ukryte  Kolejna historia? Nooooooł T.T

Ja nic dodawać nie będę, dokładnie opisujesz również i moje odczucia >.>. Nie wiem co z tym „SAO zawsze ssało” (no nie zawsze, zdarzały się dobre sceny), człowiek niby gardzi, niby nie chce, a jednak siedzi i ogląda -.-.