Tanuki-Anime

Niezły fever dream, nie spodziewałam się :D Klimatem trochę trąci Satoshi Konem, a też może i Studiem Ghibli? Takie łączenie snu i jawy, świata fantastycznego z realnym… Dobrze zrobiłam, że unikałam trailerów, bo teraz jestem super zainteresowana i zaintrygowana, do czego to wszystko zmierza. No i ta oprawa wizualna, co za piękno kolorów i animacji postaci… Zapowiada się faworyt sezonu (jeśli oczywiście będzie trzymał podobny poziom do końca)!

Fajny początek, taki trochę oldchoolowy :D Oczywiście skating w rzeczywistości aż tak epicko nie wygląda, ale w miarę zachowali „realizm”, zwłaszcza animacją podczas jazdy. Jest kolorowo, ładnie, ciekawie – oby tak dalej!

Fantastyczna seria. Coś, co czego nie zamierzałam nawet oglądać stało się jednym z moich ulubionych anime tego roku (jak nie w ogóle). Akcja świetna, fabuła ciekawa, animacja na poziomie (ta gra kolorami, światłami, wyśmienita reżyserka!), bohaterowie bardzo dobrze napisani… Bardzo polecam!

Moje anime roku. W zasadzie ostatni akapit recenzji Ancietejki oddaje wszystko, co czuję do tej serii. Każdy, kto poszukuje trochę świeżości na rynku anime powinien sięgnąć po ten tytuł. To, czy się przy nim zatrzyma to już jego decyzja – zachęcam jednak, żeby dać szansę przynajmniej jednej Sprawie. Świetna jazda bez trzymanki, do tego przyjemna dla oka i ucha. Polecam!

Nie obraziłabym się za odcinek, w którym Elaina po tym wszystkim wraca do domu i ma wątpliwości, czy kontynuować podróżowanie. Oczywiście skończyłoby się na tym, że nadal chce to robić, ale taka refleksja z jej strony by się tej serii przydała. Moim zdaniem ;)

Fascynujące jest to anime. Zamiarem twórców ma być pokazanie podróży dokładnie taką, jaka jest – czasem jest zabawnie, czasem niezręcznie, czy nawet niebezpiecznie. Dlatego też odcinki potrafią być od siebie tak skrajnie różne. Jeśli przed seansem człowiek się na to nie nastawi, może się czuć zakłopotany, a nawet zniechęcony. Na pewno nie jest to seria tylko na odprężenie jak myślałam, że będzie po zapowiedziach. Ale nadal bardzo dobrze się to ogląda. Pozytywnie mnie zaskoczyli właśnie tym, że nie jest to tylko naiwna i słodka opowieść o odkrywaniu świata przez młodą czarownicę. Jestem ciekawa jak dalej się ta historia potoczy po 9 odcinku.  kliknij: ukryte  Akurat w tym przypadku byłoby mega dziwne, jakby wrócili do komedii, jak gdyby nigdy nic :D

szczerze mówiąc kolejne rozdziały mangi przypominają senne koszmary szaleńca

Dla wielu osób może to być duży argument, żeby właśnie dalej czytać/oglądać :D Nie wiem czy wiesz, ale ludzie mają różne gusta i wielu kręci gore/mroczne klimaty, gdzie w Made in Abyss jest dużo. Ja mając 8­‑9 lat nie lubiłam South Park i The Simpsons, ponieważ postacie były dla mnie „bardzo niemiłe” (serio xD), ale to nie znaczy, że seriale były złe – wręcz przeciwnie. Przede wszystkim nie byłam docelowym odbiorcą – tak samo jest z Made in Abyss i Tobą. Nie przepadasz za brutalnością i gore, więc Ci się nie podoba, ale to nie znaczy, że ogólnie cały tytuł jest do d*py i nikt nie chce tego oglądać. Że zacytuję komentarz nade mną:

Przecież powstaje kolejny sezon, więc chętni są.

Nie da się poważnie traktować tego anime, każdy nowy odcinek zostawia u mnie tylko uczucie jeszcze głębszego zażenowania. Ale guilty pleasure jest, więc pewnie dalej będę oglądać. Albo przynajmniej dopóki mi się koncept nie znudzi.

Taa, poziom wiedzy z tamtych czasów jest porównywalny do tego w Kuroshitsuji :P Ale zabawę mam przednią – fabuła prosta jak budowa cepa, a motywacje bohaterów na poziomie wypracowania gimnazjalisty – idealne na luźny wieczór przy drinku :D Chociaż przyznam, że spodziewałam się czegoś więcej od tego tytułu, czegoś w stylu 91 Days nawet. Eh, może następnym razem..

Wielki plus za zbędnego narratora, który ci wszystko tłumaczy na każdym kroku dlaczego świat jest taki, a nie inny. Wszystko jest opowiedziane w sposób wizualny, czyli tak jak być powinno. Akcji dużo, ale trzyma się kupy, piękne kolory, czarny humor – to co lubię :) I jak cudownie jest posłuchać Megumi Ogatę w roli kobiety! W ogóle to cały casting jest wyborny! Szaleństwo w dobrym wydaniu, oby tak się utrzymało.

Bardzo podoba mi się charakter głównej bohaterki – jest trochę zarozumiała, ale o dobrym sercu, w dodatku świadoma swoich umiejętności i twardo stąpająca po ziemi. Mały powiew świeżości od słodkich do porzygu i wiecznie pozytywnych MC w tego typu seriach :D Zapowiada się przyjemna seria, do tego śliczna wizualnie!

Ok, w internetach panuje histeria, że to trolling i wcale to nie jest remake, bo rzucają spoilerami na prawo i lewo w drugim odcinku; że bardziej to przypomina sequel. Problem w tym, że ja nic nie wiem o tej historii (jakimś cudem ominęłam kluczowe elementy fabuły przez te lata), więc dla mnie nie ma żadnych spoilerów – nadal nie wiem do końca o co chodzi, więc pewnie dalsze odcinki mi to wytłumaczą. Tak że mam pytanie – Czy powinnam więc olać i obejrzeć starą serię, czy dalej oglądać nową? Wygląda mi to raczej na retelling, czyli opowiedzenie tej samej historii na nowo (w nowym stylu, z innymi elementami), więc nie sądzę, żebym miała zepsuty seans przy tej serii. Ktoś może mnie oświecić i doradzić? Bo chyba po raz pierwszy w życiu jestem tak skołowana, że nie mam pojęcia co robić :P

Serio, Ruka musi przejrzeć na oczy i zostawić Kazuyę. Z początku miałam o niej słabe wrażenie, bo było nie było  kliknij: ukryte  mocno zmanipulowała emocjonalnie Kazuyę, żeby byli razem, ale w 9 odcinku pokazała, że ma zdrowy rozsądek  kliknij: ukryte  chcąc zakończyć tą jego kretyńską farsę z Chizuru. W dodatku Kazuya bezczelnie ją pogrążył i upokorzył mówiąc, że  kliknij: ukryte  jest patologicznym kłamcą, będąc ohydnym hipokrytą. I po tym wszystkim ona jeszcze chce to ciągnąć? Ja wiem, to głupia haremówka, ale są jakieś granice xD G*wno jakich mało, widzimy się za tydzień.

O dziwo główny bohater jeszcze mnie tak wkurza jak innych poniżej… Mówię jeszcze, bo nie wiadomo jak będzie w kolejnym odcinku xd Jest na tej cienkiej granicy, ale liczę, że seria właśnie ma na tym polegać – że gościu z czasem faktycznie „zmężnieje” i zacznie być bardziej asertywny/szczery wobec samego siebie. Oglądam dalej, ale nie zapewniam, że anime skończę. Wszystko zależy od granic mojej cierpliwości.

Ok, teraz to jeszcze bardziej jestem zajarana :D Plot twist może mocno podzielić widzów i dosłownie jednych totalnie zniechęcić, a innych (jak mnie) mocno zaintrygować. Mnie się koncept podoba, fajna zabawa gatunkiem, chcę wiedzieć jak historia potoczy się dalej :) No i uwielbiam design  kliknij: ukryte  robotów/kosmitów, ponieważ mamy wizualnie duży kontrast między ich światem, a światem Deca­‑Dance, a także twórcy anime dają do zrozumienia, żeby aż tak poważnie nie traktować całej serii (IMO). No i są super uroczy :D

Świat przedstawiony, który trzyma się kupy, wartka akcja (i świetnie zanimowana!), fajna relacja między postaciami, humor – tego potrzebuję! Zapowiada się obiecująco, oby tak dalej :D

Podoba mi się to, że w zasadzie od razu zaczynamy od turnieju, bez zbędnego budowania „napięcia”. Seria jak na razie nie traktuje siebie zbyt poważnie, pytanie czy się tak utrzyma (czytający webcomic mogą odpowiedzieć na to pytanie). Przyznam, że mam taką nadzieję :P Design postaci może niektórych odrzucić/śmieszyć – mówię oczywiście o czerwonych nosach i uszach, przez co bohaterowie wyglądają na wiecznie zakatarzonych, albo na schlanych, jak to woli xD Dam anime szansę, ale nie mam pewności, czy faktycznie go skończę. Czas pokaże :D

Przekartkowałam mangę i zauważyłam, jak wiele wątków pominięto w anime, więc na pewno się zabiorę za pierwowzór. Koniec faktycznie trochę jakby z czapy, bo  kliknij: ukryte  nagła odmiana Rikuo, że „o, jednak to Haru kochałem cały ten czas” wyszła praktycznie znienacka, więc zakładam, że w mandze ma to dużo więcej sensu. Ogólnie nie oglądało się źle, ale jednak się czuło z każdym kolejnym odcinkiem, że za bardzo lecą z fabułą i nie dają widzowi czasu na nadążenie za tym, co się przed nim dzieje. Animacja bardzo ładna, muzyka też nastrojowa (chociaż ten 3 ending koszmarny jak dla mnie), obsada super dobrana, więc do tego przyczepić się nie można. Koniec końców, spodziewałam się czegoś znacznie lepszego, ale przynajmniej zachęcili mnie do sięgnięcia po mangę ;)

Druga połowa imo lepsza od poprzedniej, pewnie dlatego, że była bardziej skupiona na akcji. Można było zapomnieć o niedociągnięciach patrząc na śliczne kolory i dynamiczne sceny ;P Ostatecznie moja opinia nie zmieniła się, nadal uważam, że świat był niedopracowany, a sam scenariusz mocno ograny. Trochę jakby ekipa zobaczyła koncept Beastars, spodobał im się i na szybko zrobili coś podobnego, ale nie do końca, żeby nie było, że to plagiat xd Tragedii nie było, tyle co mogę powiedzieć.

Mnie też trudno się zmusić do obejrzenia 4 odcinka. Opisy promocyjne serii wskazywały, że mamy do czynienia ze światem, gdzie „muzyka nie istnieje”, co mogło dać świetną okazję do bawienia się chociażby ze ścieżką dźwiękową w serialu (np. muzyka pojawiałaby się tylko w momencie odpalania mechów czy coś w tym stylu), ale przez to, że muzyka tak naprawdę wciąż jest słyszalna w formie ost, to w ogóle nie odczuwa się jej braku istnienia w świecie przedstawionym. Chemia między głównymi bohaterami jakoś do mnie nie dociera, jest jak dla mnie mega sztuczny albo po prostu nudny.

Tak jak piszesz, niby jest wielka wojna z potworami, ale w ogóle nie odczuwa się tego terroru. Sama koncepcja mechów jak dla mnie mega słaba – szkoda, że nie widzieliśmy jak się on zmienia z tego pudła do faktycznego robota, bo widząc tylko BŁYSK i BUM jest robot nie mogę się wczuć w ten świat i jego „naukę”. Naprawdę nie wymagam wiele, ale jakieś fundamenty by się przydały. Jedyne, co mogłoby uratować tą serię to jakiś porąbany, nawet kontrowersyjny twist – nie, żeby wtedy anime było lepsze, tylko miałoby „cokolwiek”, co by ją wyróżniało.

Trochę tęsknię za bardziej przyziemnymi historiami od Makoto Shinkaia. Nie wiem czy tytuł „Drugiego Miyazakiego” za bardzo wziął sobie do serca, więc zaczął do swoich filmów dodawać więcej fantastycznych i paranormalnych wątków, ale moim zdaniem – w porównaniu z weteranem Hayao – nie wychodzi mu to za dobrze. Tak, Your name. też mi się średnio podobało. W Tenki no Ko nie czułam tego samego, co przy jego poprzednich filmach.

Nie mówię, że to kiepskie filmy – techniczne są majstersztykami. Ale scenariusz jakoś mi nie odpowiada. Szczególnie w tym filmie, decyzje bohaterów są moim zdaniem kiepsko uzasadnione (mowa oczywiście głównie o  kliknij: ukryte  narażeniu całego miasta na zatopienie, bo chłopak chciał zaliczyć…to znaczy się ZAKOCHAŁ. Do tej pory Shinkai przedstawiał historie o rozstawaniu i ruszeniu dalej z życiem, co było miłą odmianą i dość dojrzałym i realistycznym podejściem, a teraz kompletnie zmienił nastawienie. Nie mówię, że to złe podejście, w końcu czasem dobrze jest obejrzeć happy end. Ale on to robi dość nieumiejętnie. Zwłaszcza w tym filmie.

Z innych moich czepialstw, to brakowało mi zgłębienia wątku ucieczki głównego bohatera z domu. Samo „I feel breatheless at home” to dla mnie trochę za mało. Serio, wystarczyłoby kilka klatek, że jest prześladowany w szkole albo ma kiepską sytuację w domu – bo tak to jak dla mnie zachował się jak kompletnie nieodpowiedzialny, rozkapryszony dzieciak, któremu się „przygód zachciało”, więc postanowił popłynąć do Boskiego Tokyo, bo tylko tam można cokolwiek osiągnąć w życiu. To, że za wszelką cenę nie chciał wracać do domu, że  kliknij: ukryte  notorycznie i zaciekle uciekał przed policją, musi mieć jakiś powód – ale że tego nie widziałam, trudno mi było w to uwierzyć.

I to w zasadzie tyle. Mogłabym się bardziej wgłębić w poszczególne wątki ( kliknij: ukryte  chociaż tak naprawdę najbardziej mnie denerwował sam finał – czyli bezmyślne uciekanie przed policją, MIERZENIE DO NIEJ Z BRONI, atakowanie jej (zwłaszcza ojciec tej małej z astmą) itd.), ale już mi się nie chce i nikogo to nie obchodzi. Czekam na komentarze, jak bardzo się mylę i nie znam się na niczym. PEACE!

Oprócz kiepskiej artykulacji, to animacja jest na przyzwoitym poziomie. Nie wiem w czym problem.

A właśnie to jest rodzaj kiczu, który najbardziej mi się podoba

Mogę to uszanować :D Ja z kolei wolę kicz pokroju Gal and Dinosaur, albo guilty pleasure typu Oshi ga Budoukan Ittekuretara Shinu xD

Właśnie liczyłam, że takie będzie – groteskowe i absurdalne, ale nie traktujące siebie zbyt poważnie. A niestety wieje angstem, jakbym oglądała jakiś sen gimnazjalisty :P Lubię kicz, ale mam granice tolerancji xD

Jestem za stara na takie anime.