Tanuki-Anime

Mam jedno duże zastrzeżenie do tej serii: humor. Dawno nie miałem takiego dysonansu, oglądając animca. No bo z jednej strony raczej poważne i realistyczne przestawienie lotów w kosmos, a z drugiej odpały typu strzelanie z helikoptera albo kurs przetrwania w dżungli dla małolatów. Nie lubię strasznie, gdy takie debilizmy traktowane są przez świat przedstawiony poważnie. Grafika, bohaterowie, reszta fabuły zwyczajnie gryzła się z elementami absurdalnymi.
Myślę, że lepiej by było zrezygnować z takich rzeczy, albo wręcz przeciwnie, zrobić szaloną komedie gdzie jedynymi „realnymi” elementami były by te związane z kosmonautyką.

Seria jest ok, ale jeśli tylko lubisz rakiety i takie tam. Poza nimi nie raczej nie ma tu czego szukać.

Dobra seria, ale potrafiąca znużyć. Mocno epizodyczna fabuła, gdzie głównego wątku jest maksymalnie na 13 odcinków. Ale w tym wypadku to nie jest ważne! Jak dla mnie, Noir, to gratka audiowizualna. Dobra kolorystyka, akcja często dzieje się w różnych porach dnia, tła „miejskie” przykuwają oko. Okalice Andory, Paryż, Korsyka – wiele miejscówek ma własny klimat.
Co do muzyki – jest świetna, ALE! Ale jest jej zbyt mało i po dłuższym czasie ma jej się dość. To trochę jak z Wiedźminem 3 i tym bojowym „lelej lelej lelej”.

Wartą wspomnieć o strzelaninach, które są mega przerysowane i hollywoodzkie, jednak świetnie się je ogląda. Choćby te w zniszczonym kościele (2v2) czy też w remontowanym kasynie.

Seria warta obejrzenia, ale myślę że mało kto ją zdzierży na raz.

Dzięki za odpowiedź, cóż, będę czekał na animca, bo mangi z założenia nie trawię, a na spojlery jestem uczulony :D. Co do teorii  kliknij: ukryte  drugiego skoczka to rzeczywiście też o tym myślałem, ale dowodów w pierwszym sezonie nie ma (przynajmniej nie zauważyłem).
Mam nadzieje, że historia nadal będzie trzymać jako taki poziom bo bajka jest super, przeszkadza tylko wiek bohaterów i te dramatyczne momenty z krzykami i płaczem (no ale cóż, shunen ma swoje prawa).

I zgadzam się też z cenzurą, co oni tam robią to żart jakiś xd.
Ciekawe kiedy przestaną traktować ludzi jak debili.

Bardzo fajna bajka, połączenie  kliknij: ukryte  podróży w czasie i motywu „od zera do bohatera” zawsze na propsie. Ja tylko jednej rzeczy nie rozumiem. Dlaczego główny bohater i dziewczyna  kliknij: ukryte  giną? W pierwszym odcinku rozumiem, że dziewczyna ginie przypadkiem w porachunkach gangów, ok. A potem? Kim ona była żeby wpieprzać się w nią samochodem? I teraz MC, w późniejszych epizodach wiadomo, chciano się pozbyć ludzi związanych jakoś Mikem itp., ale czemu, na samym początku wepchnięto go pod pociąg? Przecież wtedy był nikim, nikogo nie znał, niczego nie zrobił, nie był nawet w gangu i spieprzył z okolicy przy pierwszej okazji.

To mnie najbardziej mierzi, co było tak naprawdę przyczyną tej całej kabały?

Co do 6 podpunktu, kliknij: ukryte  jak dobrze pamiętam, to szkoły te miały przyuczać roślino- i mięsożerców do wspólnej bezkonfliktowej egzystencji. A dlaczego niewolno im było wyłazić? Żeby nie nabrali złych nawyków oraz żeby przypadkowo nie pokazali swojej prawdziwej natury/nie dali się zjeść. Dodatkowo dochodzi rys historyczny, w ichnich wiekach ciemnych, mieso i roślino walczyli między sobą i dopiero „współczesność” zaprowadziła jako taki ład społeczny, którego symbolem są te szkoły i właśnie zwierzogwiazdka (podpunkt 7).

Chyba najlepszy, wieloodcinkowy Gundam jaki widziałem, wydany przed dwutysięcznym rokiem (Wingów jeszcze nie widziałem, a ZZ nie zamierzam, bo jedynkę ledwie zdzierżyłem). Serio, aż jestem w szoku, że 20 wieku dało się zrobić bajkę o mechach bez zje…, znaczy irytującego głównego bohatera.
Bardzo dobra grafika podczas akcji, szczególnie jak coś się niszczy/wybucha/wyburza, ładnie są też pojazdy i ogólne rzeczy związane z techniką. W pozostałych momentach, no cóż, lata 80 i tyle w temacie. Co uważniejszy widz może spostrzeże sporadyczne błędy takie jak zmiana koloru włosów w następnie scenie, śnieg lub jego brak na fryzurze podczas zmiany ujęć, czy choćby stan stroju u bohaterów, takie tam pierdoły.
Jak już było wspomniane od 28 odcinka zauważalnie zmienia się nastrój/klimat serii raczej in minus choć to mocno subiektywne, bo wchodzi tu coś czego nie lubię,  kliknij: ukryte  czyli trójkąty i inne figury romantyczne. Dodatkowo, w pewnym momencie serii pojawia się to czego jeszcze bardziej nie lubię, czyli  kliknij: ukryte  festiwal pomyłek w wątku romantycznym (ta go, ten ją, no ale niestety ta coś źle usłyszała i nie zrozumiała dobrze, ten coś zobaczył obraża się od razu itp.). W komedii jeszcze ujdzie, ale w dramacie, nawet lekkim? A tfu…
Macross SDF jest świetnym wyborem jeśli ma się ochotę na mechy w kosmosie, albo w ogóle. Nie jest jest tak irytujący jak potrafi być nieraz Gundam, nie jest tak nużący jak potrafi być nieraz Votoms. Patlabory, mimo że świetne to nie ten ciężar gatunkowy, a Evangelion to Evangelion.

Między tym sezonem a dwoma poprzednimi, miałem 7 lat przerwy (Chryste…) i powiem wam, że bawiłem się przy nim świetnie, dokładnie tak samo dobrze jak przy pierwszym seansie. Coś w tej serii musi być, że człowiek po takim czasie pamięta bohaterów i część relacji. (nie żeby to były jakieś skomplikowane, wielopoziomowe intrygi).
Humor specyficzny (cały świat wariatów kontra jeden „normalny”) i raczej ciężko wskazać coś podobnego, Może Saiki, ewentualnie Cromartie High School. A sam sezon, to cóż, to samo co było wcześniej, więc jak lubisz itd.

gdyby główni bohaterowie mieli więcej charakteru

A może tak właśnie miało być? Teraz to są moje czyste dywagacje, ale czy można wymagać głębi od robota,  kliknij: ukryte  który jest nieśmiertelny, który istnieje przez x czasu i przez ten czas nie musiał tak naprawdę niczym się martwić? Ani pożywieniem, ani surowcami, ani przedłużaniem gatunku? Dla którego nieśmiertelność jest czymś oczywistym tak jak dla nas oddychanie, a śmierć to czysta abstrakcja?

Lyuze czy Sophita  kliknij: ukryte  (ta z mieczem) przed Ruiną prowadziły raczej proste i monotonne życie (na tyle na ile można wywnioskować z serialu). Dopiero śmierć ich bliskich oraz strach przed własnym końcem, pozwoliło im na „rozbudowę” charakteru. Być może dlatego Akos wydaje się taki inny? Bo od zawsze „żył” ze śmiercią i była dla niego czymś naturalnym i zwyczajnym.

Bo może o to chodziło twórcą?  kliknij: ukryte  Żeby pokazać, że Akos zwykły człowiek, były rzezimieszek, do tego śmiertelnie chory, potrafi z większym spokojem i jakby z werwą doczekać do końca.  kliknij: ukryte  Natomiast roboty, byty z założenia doskonalsze, tego nie potrafią, próbując walczyć ze śmiercią, albo szukając jakikolwiek w tym sensu. (Co w sumie ładnie zrównuje je do poziomu współczesnego ludzia).

Ogólnie pójście w prawie 100% powagę według mnie zaszkodziło serii.

Myślę, że jeśli spuścili by z tonu to historia, czy raczej klimat/nastrój mocno by ucierpiał. Chociażby to o czym wspomniałem, czyli ta różnica między Homo Sapiens a Androidami(?).
 kliknij: ukryte  Dawno już takich kocopołów nie pisałem lol.

Nie znam się na tym kompletnie, ale co do dostępności to chyba najgorsze są lata 50 do wczesnych 70, bo animacje z sprzed roku 50 traktuje się raczej jak dobro narodowe i można takie rzeczy zobaczy w różnych internetowych muzeach czy stronach temu poświęconych, a później to już vhs.

Nie sądzę by oglądanie anime z lat 70 byłoby aż takie trudne :D

Cóż, pierwszy Gundam był niezły, ale boję się, że Casshan to raczej taka kreskówka, coś w stylu Scoobie Doo.

Sprawdziłem co nieco i:
a) Niestety, Casshern Sins z niczym się specjalnie nie łączy,
b) można dostać Casshana z 73 po japońsku,  kliknij: ukryte  oczywiście z brzydkich źródeł.

To powtarzanie jednego motywu rzeczywiście może zmęczyć, ale taki to już świat przedstawiony, że ciężko wymagać od bohaterów drugoplanowych innego podejścia.  kliknij: ukryte  Casshern przypomina trochę Kino na Tabi, szczególnie w pierwszej połowie i mogłoby być po prostu ciekawej, gdyby reszta serii też tak wyglądała.

Fajne bardzo, szkoda tylko,  kliknij: ukryte  że nie trzymali się do końca tej „obyczajowej” strony, a poszli w przygodówkę. Nadal się przyjemnie ogląda, jednak straciło to „coś”.

 kliknij: ukryte  I te pustynne miasto, czy raczej jego mieszkańcy. Kompletnie randomowa zbieranina antropomorficznych zwierzaków, japońskich demonów czy innych diabołów. Rozumiem, że miasto to jest jakimś dużym ośrodkiem osadniczym, a sam demoniczny kontynent jest pełen różnych plemion i nacji, no ale mimo wszystko to za dużo różnorodności naraz, przez co świat przedstawiony traci na wiarygodności. W sumie to pierdoła, większość widzów nawet w ten sposób o tym nie pomyśli.

Z tym pozytywnym wydźwiękiem to prawda, ale to, że Leda jak i pozostała dwójka ma możliwość  kliknij: ukryte  dawania życia, było już wiadome wcześniej, więc spodziewałem się czegoś innego. Być może oryginał rzucił by trochę światła, w końcu miał 35 odcinków, ale przebicie się przez 50 letnie anime, to robota dla robota.

Z Ringo masz całkowitą rację, tylko że spodziewałem się czegoś więcej,  kliknij: ukryte  że będzie ona miała wpływ na zakończenie historii, a nie że jest córką Ledy i w zasadzie tyle.

 kliknij: ukryte  Bo ciężko mi stwierdzić kiedy Leda ją urodziła i czym właściwie Leda jest, jak powstała, ale to już inny temat.

A to, że nie pamiętasz kamienia to chyba najlepszy dowód na kiepawość tego wątku.

Ładne, nieprzeintelektualizowane, postapo, no ogólnie fajne, ale boli trochę fabuła… Wydaje mi się, że początkowy zamysł twórców na późniejszą cześć anime była inna niż to co dostaliśmy.  kliknij: ukryte  No, bo po co jest wprowadzona postać Ringo, tzn. po co zaznaczone jest jej pochodzenie, że jest hybrydą między robotem a człowiekiem, jeśli nic z tego nie wynika?

 kliknij: ukryte  Odcinek 17 gdzie dochodzi do punktu kulminacyjnego związanego z tą trójką dzieciaków. Okazuje się, że Ringo jest kimś specjalnym, tak specjalnym, że dostaję od nich kolorowy kamulec, który może rozwiązać ich problemy z Ruiną. Dziadek leci do swojego labo, aby zbadać to tęczowe cudo, a widz oczekuje jakiegoś przełomu. I co? I patyków sto! Dziadek przyjeżdża, oznajmia, że całe te leczenie to przekręt, ale zmienia zdanie po zobaczeniu ozdrowieńców.

To po cholerę był ten cały motyw?  kliknij: ukryte  Spodziewałem się, że ten kamień stworzy jakieś alternatywne rozwiązanie, będzie jakimś asem w rękawie czy coś, a wątek został całkowicie wygaszony.

Szkoda, bo historia jest angażująca i prosta, i pewnie przez to mi to tak doskwiera…

Nie rozumiem za bardzo jaka była myśl przewodnia podczas powstawanie tego anime, no bo spójrzmy na fabułę a raczej na jej ogólne założenia. Każdy epizod to inna historia która pokazuje zwyczajne, często przyziemne problemy. I byłoby wszystko fajnie gdyby nie to,  kliknij: ukryte  że wszystkie kończą się absolutnym happy endem, przez co trudno przejąć się czymkolwiek jak i tak wszyscy będą żyli długo i szczęśliwie (są od tego DWA wyjątki ale to raczej drobiazg) więc czym się martwić? Zresztą dużym minusem jest również to że te problemy,  kliknij: ukryte  raz że dotyczą często majętnych i utalentowanych ludzi (epizod z bokserem, epizod z prawnikiem, epizod z więźniarką, epizod z gwiazdą filmową itd.) i dwa, że są zazwyczaj mało poważne wynikające raczej pobudek ideologicznych czy dosadniej rzecz mówiąc z naiwności #problemypierwszegoświata(znowu epizod prawnikiem, epizod z poprawczakiem, epizod z profesorem, epizod z artystą itp.). Oczywiście są i niezłe odcinki np: ten o relacji miedzy ojcem a synkiem, czy o córce opiekującym się niechcianym ojcem. Co dla mnie dziwne, anime to lubi czasem pokazać coś mocniejszego, powiedział bym z lekka kontrowersyjnego j kliknij: ukryte  ak odc.z wychowanką poprawczaka która trafiła tam m.in. za prostytucje albo odc. z wyżej wspomnianą córką gdzie motyw przemocy domowej. Dziwi mnie mianowicie to, że widz dostając takie wątki robi sobie nadzieje na coś mocniejszego,  kliknij: ukryte  na coś co nie skończy się cudownym zakończeniem dzięki użytej silę przyjaźni i szczerej rozmowy, a tu lipa, bo co by się nie działo bohaterowie i tak będą galopować w stronę zachodzącego słońca.
Dla tego nie rozumiem na dla kogo może to anime być, bo dla przeciętnego widza chińskich bajek, pomijając już nawet grafikę, będzie nudnym gniotem który nie ma nic specjalnego do zaoferowania, natomiast dla dojrzałego fana dramatów, który wie co chcę,jest po prostu nieangażujące, nijakie, oderwane wręcz od rzeczywistości a to, moim zdaniem, dyskwalifikuje jakikolwiek dramat obyczajowy.

Jeśli chodzi o doktora to rzeczywiście perełka jakich mało. Wielki ura­‑bura doktór z wielkiego miasta, geniusz prawie, bo i skalpelem machać się nie boi,  kliknij: ukryte  po wydojeniu całej ĆWIARTKI łyski (bo przecież byle czego pić nie będzie!), poszedł zglanować o jakieś 15 lat młodszego od niego chłopaka, bo przecież o wiele trudniej zachować się jak profesjonalista i powiedzieć mu wprost żeby poszukał se innej panny bo z tą hepi endu nie będzie O tym numerze z pornolem nie chcę mi się nawet gadać.
A z tym  kliknij: ukryte  zamykaniem na dachu, to jestem szczerze zaskoczony, że nie kopnął jej po tym wszystkim w ryj.

Ja tylko powiem że najlepszy moment w całej Zecie to ten kiedy  kliknij: ukryte  Katz przypieprza w asteroidę, tona satysfakcji, żal tylko że tak późno.

O! Udało mi się znaleźć coś nudniejszego od Bio Huntera! A na serio nawet procenty nie pomogą, tak zły jest to film. Paskudna grafika, ilość scen które nie wypalają wzroku można policzyć na palcach jednej ręki, zero momentów które choć trochę mogły by umilić oglądanie, już ten mierny Bio Hunter miał chociaż tą scenę z cyckiem (zresztą najlepszą w całym filmie). Godny polecenia ludziom których się nie lubi.

Po zobaczeniu pierwszego odcinka miałem nadzieje że cała akcje serialu będzie rozgrywała się w mieście żeby uraczyć nas obrazkami jak z filmu pełnometrażowego no ale się przeliczyłem. Co do fabuły, czy tylko mi się wydaje że cały ten wątek z kliknij: ukryte  Królem i oczami jest wzięty z znikąd? To znaczy czy on w jakikolwiek sposób wynika z pierwszego sezonu? Jeśli mógł mi to ktoś w łopatologiczny sposób wyjaśnić będę kontent.

Aktualnie ONA dorobiła się 2 odcinka.

Myślę że na filmie najbardziej zyskało miasto, bo o ile w serii TV było zwyczajnym skupiskiem betonu i szkło które, nie licząc oczywiście dalekich ujęć gdzie widoczny był cały kształt aglomeracji, pasuje prawie do każdego animca który rozgrywa się w współczesności, tak tutaj zyskało „dusze”, te wszystkie tunele, wąskie uliczki, zacieki, specyficzny sposób budowy i ten wspaniały brak sterylności, naprawdę widać że to miasto „żyję” i wyrasta na jednego z bohaterów.
Dzięki temu film mimo lekkiej fabuły zyskuje na klimacie który jest tu zauważalnie mroczniejszy i „brudniejszy”. Wiem że może przesadzam ale zapachniało mi tu urban fantasy.

Trochę szkoda, że w drugiej serii postawili raczej na akcje niż tajemnice, ale i tak jest dobrze, a moim zdaniem grafika jest cudowna, strasznie mi się podoba i do tego jeszcze nie przypomina oprawy do kolejnej chińskiejpornobajki.

Strasznie nierówna seria, pierwsze cztery odcinki to szajz kompletny, najgorsze animowane g***o jakie w życiu widziałem ale potem mamy epki 5­‑15 które nadal są słabe ale i tak nieporównywalnie lepsze od pierwszych i które da się oglądać mimo ubogiej grafiki i humoru.
Na koniec pozostają ostatnia ósemka która nie pasuje do reszty bo wywołuje szczery uśmiech u oglądającego oraz nie ma w nich srania i smarkania.

NieA 7 nie ma mocno zarysowanej fabuły, z wyrazistym prologiem i epilogiem, czy z jasno określonym celem, są to tylko komediowe okruchy życia które pokazują może nie tyle problem co rozterki młodego człowieka który pomimo tego że jest już od krok od dorosłości (wybór studiów) nadal nie potrafi się zdecydować kim chce być.

Z Mayu może utożsamiać się każdy kto (np:ja) nie ma konkretnego pomysłu na życie, co najwyżej takie ogólne punkty jak pójście na studia i praca firmie własnej albo cudzej ale jakiej dokładnie i gdzie?
Po za tym myślę że Mayu boi się wyjść z rutyny jaką jest jej dotychczasowe życie, to znaczy stawianie sobie relatywnie prostych i w gruncie rzeczy podobnych celów(najpierw nauka w szkole średniej żeby dostać się na jak najlepsze studia, następnie nauka w tychże żeby zdobyć tytuł) nie wymagających podjęcia trudnych decyzji które mogą zmienić jej dotychczasowy sposób życia.

Mayuko jak sądzę, jest tego świadoma i w jakiś sposób próbuje znaleźć alternatywę. Zresztą sam autor pokazał kilka możliwych „ścieżek” życiowych takich jak: zostanie artystą {patrz Genzo i jego wspomnienia), bycie kurą domową czy wreszcie bujanie się z dnia na dzień w stylu NieAi.

Abstrahując od tego wszystkiego, seria jest naprawdę zabawną komedią z melancholijną nutą, która mimo moich wypocin, subtelnie ukazuje elementy na podstawie których je napisałem i jeśli ktoś ma wstręt do filozofii to i tak będzie się dobrze bawił.

Seria ta była wydawane przez trzy lata, co widać po poszczególnych odcinkach. Przez pierwszą połowę pierwszego epka można się łatwo zniechęcić, bo w ogóle nie czuć klimatu GTO ale im dalej tym coraz lepiej, aż dochodzimy do piątego epizodu który kilka razy sprawił wrażenie że to oryginalne GTO.

Czytam komentarze i nie mogę uwierzyć, ten film to niby perełka graficzna? Odpalam go drugi raz i rzeczywiście, tła są tak cudne że musiałem podświadomie wziąć je za zdjęcia i pewnie dlatego nie zwracałem na nie uwagi. Co do fabuły, nie urywa ale może dać wiele do myślenia a to już duży plus.
Ja zrozumiałem to tak, że dziewczyna żałuje tego, że nie była bardziej otwarta i bezpośrednia w młodości, bo przez to trudniej jej teraz czerpać przyjemność ze swojego życia.