Tanuki-Anime

Nie bardzo widzę sens w dodaniu Extended Edition do katalogu. Seria nie różni się od edycji płytowej (która ma poprawione niedoróbki graficzne). Dorzucono jedną czy dwie scenki do każdego odcinka i to wszystko.

Jeśli widziałaś gdzieś brzydsze

gdgd Fairies

CGI było paskudne, ale ogólnie grafika nie była zła. Są dużo gorsi winowajcy pod względem brzydoty wykonania.

Realia i polityka Japonii międzywojnia zostały lepiej przedstawione w dwóch flashbackowych odcinkach tej serii niż w całym sezonie Senkou no Night Raid, które to przecież rozgrywa się w tym samym czasie. Cóż za ironia.

Porażka. To już kolejne anime, jakie obejrzałam, które cierpi na tę samą chorobę co 'Zetsuen no Tempest': dobrze zrealizowna pierwsza połowa i druga połowa, która przypomina oponę­‑flaka z dziurą na dziurze.

Naprawdę się zawiodłam. Pierwsza część anime jest może zbyt wolna, ale jest za to pełna napięcia, ludzkich dramatów i dylematów moralnych. W drugiej połowie to wszystko szlag trafia i zaczyna się bezmyślna (i raczej komiczna) rąbanka. Mieć takie pomysły jak dyskryminacja na tle etnicznym czy prześladowania przez kolegów ze szkoły i całkowicie je zmarnować – oto jak wywołać niesmak u widzów.

Nie. Ale też każdy kij ma dwa końce. W każdym razie nie polecam karmić trolli i hejterów. Dla dobra ludzkości. രᗜര

Też tak to widzę. Oglądałam to w kinie całe wieki temu i jako dzieciakowi film bardzo mi się podobał.

@all
Bardzo to wspaniałomyślne z waszej strony, że w tak uprzejmy sposób odpowiadacie komuś, kto nazwał was 'kołtunem' a wasze opinie nt. tej serii określił mianem ' histerycznego jazgotu'.
Hehe. ┏(´ヮ｀)┛

Teleportacja!

Czarodziejka z Księżyca to klasyk dla każdego.

Ci co widzieli film w kinie.

Okej. Nikt nie nie napisał o filmie, więc może ja mogę. Film był…taki sobie. Sporo fajnych rzeczy, ale też i dużo tego, czego się w filmach nie robi.

Na początku dostajemy długaśny (aż do przesady) skrót wydarzeń z serii telewizyjnej. Chyba musieli czymś zapchać czas.

Dalej już wkracza fabuła.  kliknij: ukryte  Kurou i Neko od jakiegoś czasu poszukują Shiro, niestety bezskutecznie. Natykają się na Homra i są świadkami porwania Anny przez gościa mianującego się Zielonym Królem. Okazuje się, że owo indywiduum (o aparycji i sposobie mówienia kobiety – nieźle mnie to ubawiło) to były uczeń mistrza Kurou, który zszedł na złą drogę. Fajna walka, która jednak nie trwa długo. W międzyczasie taki szczegół jak Yata zostaje ranny. Kuro i Neko dostają się do budynku opanowanego przez Zielonych, a uwięziona Anna ma sen o zmarłych. Okazuje się, że Anna jest kolejnym Czerwonym Królem, ale do tej pory bała się zaakceptować własną moc. Teraz mamy sporo ładnych walk. Tylko coś długo one trwają? Nie żeby mi to przeszkadzało… Ostatecznie potyczka pomiędzy Kurou i Zielonym Królem zostaje przerwana i ten drugi się wycofuje, tylko zaraz, zaraz, on wcale nie był Zielonym Królem? To jego papuga jest Królem? Już mi wyleciało z pamięci, o co chodziło z tą papugą.

 kliknij: ukryte  Najgorszy grzech filmu: Shiro pojawia się jedynie w epilogu. Lata sobie po niebie w komnatach umierającego Złotego Króla i na koniec wypowiada jedną dłuższą kwestię spoglądając na ocean. Romantycznie, psia krew. Nieźleście mnie podpuścili z Shiro na pierwszym planie plakatu.

Film momentami się dłuży i historia jakoś specjalnie epicka też nie jest. Animacja i strona wizualna są cud­‑miód. Muzyki nie pamiętam, oprócz wpadającego w ucho endingu w wykonaniu angeli.

Na początku myślałam, że to będzie lekka i radosna rozpierdówa w odjechanych kolorkach, ale obejrzałam więcej odcinków. I niestety, seria zamieniła się w jakieś bezładne fillery z pomaganiem losowo wybranej bohaterce danego fillera. Za dużo lukru i słodkich dziewuszek, które do spółki użytkują jeden mózg i posiadają jedną osobowość. Jedyne co wyszło oryginalnie i interesująco to sceneria i kolorystyka.

Ktoś napisał coś krytycznego na temat recenzji twojego ulubionego recenzenta a ty nie możesz tego przeżyć. Inaczej tego nie mogę wytłumaczyć. Na koniec odwracasz kota ogonem udając, że masz kłopoty z czytaniem ze zrozumieniem. Nie chcę się powtarzać i wklejać to, co napisałam w pierwszym poście. Całą moją opinię na temat tej sprawy możesz przeczytać powyżej i to naprawdę nie jest jakaś fachowa literatura żeby trudno to było przyswoić.

Ale bajzel. Tak schizofrenicznej serii nie widziałam od czasu Fractale. W jednym odcinku siostry są świadkami tego, jak gość strzela do ludzi jak do kaczek a już dwa odcinki później mamy sielankę z odwiedzinami u dziadka, gdzie siostry wygłupiają się i gadają o bzdetach. Zbiorowa amnezja to jest coś. Nie wiem, w co szli twórcy. Seria momentami jest poważna i dość drastyczna, a kiedy indziej dziecięco naiwna i przesłodzona. Więc pod kogo ten serial powstał? Takie rzeczy jak mała dziewczynka budująca o własnych siłach latający wehikuł są dobre w Pokemonie, ale nie w anime, które nie ma oporów przed pokazywaniem morderstw i śmiertelnych w skutkach wypadków.

Proces sądowy w ostatnim odcinku to była jakaś farsa. Dodatkowo asspull na asspullu.

tej bandy mutantów z kosmosu

Święte słowa

Może powinnaś napisać 'czyli uważasz, że kwestię zachowania praw fizyki da się w pełni obiektywnie ocenić' ? Medycynę jak widać można i trzeba oceniać subiektywnie. </sarkazm>

obsadę z wysokiej półki

Jeżeli to jest wysoka półka, to jakim cudem grali tak marnie? Ciotka wypadła najgorzej.

To, że się nie zgadzasz z oceną danego tytułu nie oznacza automatycznie, że recenzja jest nierzetelna…

O rzetelności decyduje m.in. to, czy recenzent trzyma się faktów czy zmyśla, co mu ślina na język przyniesie. To jest kwestia wyłącznie obiektywna.

Jedyne co w tym filme w miarę dobrze wyszło to walki. No i momentami było bardzo zabawnie, więc się przynajmniej uśmiałam.

Mam mieszane uczucia co do tej serii. Pierwsza połowa urzekła mnie charakteryzacją postaci i subtelnością w przedstawianiu relacji między nimi. Sceny dramatu z fantastyką w tle i życia rodzinnego były naprawdę bardzo dobre.  kliknij: ukryte  Egzekucja Tenki i jej okoliczności były poruszające. Nie było patosu ani nikt nie pojawił się w ostatniej chwili żeby go ratować. Protesty mieszkańców i błagania braci nie pomogły. Tenka pogodził się z niesprawiedliwym wyrokiem. Niesamowicie okrutna i przyziemna scena.

Anime zjeżdża po równi pochyłej, kiedy  kliknij: ukryte  zdrada Shirasu wychodzi na jaw. Zaczyna się nawalanka, płomienne przemowy i  kliknij: ukryte  'Tylko Wybraniec Może Zgładzić Smoka'. Biją się dużo, często i bezsensownie.  kliknij: ukryte  Do akcji wkraczają latające tanuki, na jaw wychodzą jakieś reinkarnacje, Yamainu tłuką Bogu ducha winnych Fuma. Żal patrzeć jak relacje między postaciami są spychane na dalszy plan, a historia zaczyna kierować się czarno­‑białą moralnością. Poczułam się oszukana  kliknij: ukryte  'cudownym' ocaleniem Tenki. Pointą śmierci Tenki było to, że Chuutaro i Soramaru nie mogą wiecznie żyć w cieniu brata, muszą dorosnąć, zacząć liczyć na siebie i nauczyć się podejmować samodzielne decyzje. A tu nagle szast­‑prast! i 'nic się nie stało, bracia Kumou nic się nie staaałooooo'. Więc cały ten wątek o dorastaniu do odpowiedzialności i pogodzeniu się ze stratą bliskiej osoby był na nic?

Tenka rezygnujący z funkcji dowódcy Yamainu w celu zajęcia się braćmi, motyw zemsty na mordercy rodziców, rytuał stania się pełnoprawnym członkiem rodu Fuma, istota bycia ninja: to wszystko świetny materiał, który jednak pozostał niewykorzystany. I na koniec: najważniejsza kwestia nie została wyjaśniona, a mianowicie  kliknij: ukryte  po co klanowi Fuma wskrzeszenie Orochiego? Przynajmniej Shirasu umarł z godnością.

Wydaje mi się, że całe założenie filmu to dać okazję widzowi 'wczuć się w klimat'. Postapokaliptyczna (trochę cyberpunkowa) rzeczywistość, mali, bezsilni ludzie w obliczu czegoś większego, tajemniczy nieznajomy, w którym zarówno widz jak i bohaterowie filmu chcieliby widzieć 'zbawcę'. Ma to w sobie coś w z filmu noir. Niestety, za dużo w tej historii 'co? kto? dlaczego? ale jak to?' żeby to było strawne. I tego absurdu z udanym wystrzeleniem pocisku z działa zrobionego z tektury nie jestem w stanie przełknąć, pomimo starań. Urwane zakończenie nawet nie byłoby złe, gdyby chociaż wyjaśnili, o co w nim chodzi.

Czyli np. psychologów, którzy trafili na Tanuki szukając w googlach materiałów do badań nad traumą?

Każdego czytelnika. Widać oczekiwanie rzetelności i niezmyślania w recenzjach to za dużo.

A tak na poważnie to ja np. lubię teksty, których autorzy mają poczucie humoru i pewien dystans do opisywanego tytułu.

Uprzejme przypomnienie, iż tanuki.pl to strona z recenzjami, a nie paszkwilami. Tanuki to też nie jest w zamierzeniu nyanyan w wersji tekstowej.

Poza tym w ogóle co to była za końcówka?

Happy end dla spragnionych happy endu. Seria przez większość czasu nie jest wesoła i cukierkowa, więc taka końcówka to miłe zaskoczenie.

Ty widzę natomiast dosłownie wziąłeś komediowy tekst ze wstępu „wszyscy mają traumę, mam i ja”.

Robienie sobie jaj już na wstępie to rzeczywiście bardzo profesjonalne. Po prostu oszukiwanie czytelników.