Tanuki-Anime

Seria zaczyna się znacznie lepiej niż Tiger&Bunny. Jest bardziej parodystycznie, sporo akcji i boski narrator. Główny bohater to nieuleczalny idiota i właśnie z tego powodu nie da się go nie polubić. Sunrise naprawdę przyłożyło się do strony graficznej i jest na co popatrzeć.

'Komedia' o żołnierce­‑pedofilce napastującej dziecko. Takie rzeczy tylko w Japonii.

To po francusku. XD Ale jajca. Ktoś sobie robi użytkowników w konia.

Tak, to jest coś.

Dawno nie widziałam czegoś tak zrytego i jednocześnie zachwycającego. Anime wali po mordzie a widz prosi o więcej. Wobec Crybaby nie da się przejść obojętnie.

Niestety, ale poziom graficzny bardzo spadł w porównaniu z wcześniejszymi seriami. Koślawe rysunki, momentami minimalna animacja. Jak można?

Inne: Shounen­‑ai/yaoi

Ha ha ha! A więc jednak!  kliknij: ukryte  A YoI nie ma tego tagu…

Jak dla mniej nowa drużyna i tak wypada o niebo lepiej od inspektorów z poprzedniczki. Mają jakieś charaktery i niekoniecznie za sobą przepadają. 'Stary' Kaneki był wg mnie lepszy, ale kopiowanie jego osobowości chyba nie wyszłoby tej serii na dobre.

Seria dla dziewczyn w magazynie seinen, taaa… HA HA HA. Dlaczego nie jesteś w stanie zaakceptować faktu, że japońscy mężczyźni lubią się czasem pośmiać z gołych męskich tyłków?

Więcej nastolatków w obsadzie? Naprawdę? Czyżby seria zmieniła grupę docelową na shounen? W sumie to i tak lepsze niż banda inspektorów z 1 części – tamtych miałam ochotę powybijać co do nogi, zajmowali tylko czas i byli tak bezpłciowi ewentualnie irytujący.

Bez przeczytania mangi ani rusz.

Jest.

Adaptacja mangi seinen robiona 'pod panie'? Niezły dowcip. LOL

Wielki powrót SAO? Mimo całej mojej antypatii do SAO II, Ordinal Scale obejrzałam z przyjemnością. Pomysł na pseudo­‑wirtualną rzeczywistość był świetny, sceny akcji przykuwają do ekranu, film też nie poszedł w kierunku rozwleczonej dramy (jak druga seria anime) i postawił na intrygę, a to jest jak najbardziej na plus.
Końcówka kuleje pod względem logiki i ostateczna walka z big bossem, kiedy to cała drużyna łączy siły niczym Power Rangers, mooocno psują odbiór, ale poza tym film jest godny polecenia.

Nie wiem, jak im się to udało, ale mam nadzieję, że ta sama ekipa zajmie się trzecią serią.

Ech, no nie będzie bo gołym okiem widać, że fast food i półprodukt, sklecany kompletnie bez serca i duszy.

Może 'efekt Netflixa' zadziałał zupełnie w inny sposób? Twórcy dostali zastrzyk gotówki bez zobowiązań i poszli na łatwiznę, po co mają się męczyć?

Podzielam opinię. Anime to zlepek schematów i takie kino sci­‑fi klasy B. Więcej tu dramy niż sci­‑fi. W pewnym momencie zaczyna się dłużyć, bo nic tylko jadą i strzelają, jadą i strzelają. Można pomyśleć, że to adaptacja gry. Napchano postaci, które niewiele wnoszą – po co tej serii była potrzebna Yuzuha i cały jej wątek? Ta paniusia we fioletowym czemu miała służyć i o co jej chodziło? Plot twisty można wyczuć na kilometr.

Gorzej natomiast z antagonistą, który koniec końców wyszedł na sztampowego świra, powtarzającego w kółko jedną kwestię (ale przynajmniej można było posłuchać Koyasu <3).

Idiotyczne to było no. Trzeźwo myślący naukowiec nagle zamienia się w maniakalnego szaleńca, bo fabuła tego wymaga.

Zupełnie nie rozumiem zakończenia:  kliknij: ukryte  fałszywa Aiko odchodzi sobie w siną dal, jakby nie mogła zamieszkać z rodziną. Sytuacja nie różni się za bardzo od przypadków z cudownie odnalezionym bliźniaczym rodzeństwem. Ale nie, heroina musi się poświęcić w imię dramy i żeby pokazać jaka z niej bezinteresowna istotka o złotym serduszku. Gdzie sens, gdzie logika?

Tak, B to nowa jakość. W przecenie.

Wow. Tak cię rozdrażniłam swoim komentarzem, że koniecznie musiałeś mnie obrazić. Dłużna nie pozostanę: guzik ci do mojego czasu, tego co oglądam i dlaczego.

B to niestrawna mielonka gatunków, 'głębokich' dialogów i zapożyczeń z innych serii (czego tu nie ma! – Psycho Pass, Guilty Crown, Zankyou no Terror, Tokyo Ghoul…). Spożycie grozi niestrawnością bądź zatruciem.
Sam pomysł połączenia dwóch historii w całość (starożytne latające istoty i zagadka kryminalna) uważam za chybiony. Te dwie linie fabularne nie przecinają się prawie wcale i żadna nie jest dostatecznie rozwinięta ze względu na brak czasu. Na co to komu było? Seria próbuje chwycić kilka srok za ogon i w rezultacie pozostaje z niczym. Masa dziur w fabule. Bohaterowie – sztampowi. Końcówka mnie rozwaliła:  kliknij: ukryte  główny zły przez prawie cały odcinek gada wyjaśniając swoją motywację. I co? I nic. Zostaje zastrzelony w komiczny sposób przez Keitha.

Ponieważ jest to oryginalne anime od Production IG, które stoi za takimi seriami jak Psycho Pass czy GITS: SAC, liczyłam na coś znacznie lepszego. Żeby tak schrzanić dobry koncept to trzeba mieć wybitny antytalent.

Zapewniam cię, że nie hejtuję wystarczająco mocno. Ta seria zasługuje na zdecydowanie ostrzejsze słowa.

Jak dla mnie bohaterowie są megapłytcy i megaprzewidywalni. To chodzące animowe stereotypy. Główny bohater to Gary Stu, policjantka to zapychacz służący jako element humorystyczny, dzieciak z Tokio Żula to płyta, która się zacięła (YUNA YUNA YUNA YUNA GDZIE JEST YUNA DAWAJ YUNĘ POWIEDZ GDZIE MOGĘ ZNALEŹĆ YUNĘ YUNAAAAAAA). O bandzie arlekinów lepiej nie pisać – są żałośni i wciśnięci na siłę. Najlepiej napisaną postacią jest główny zły – to raczej za dobrze nie świadczy o tej serii.

Gdyby lepiej rozpisano scenariusz, dokładniej przedstawiono uniwersum i trochę posiedziało nad postaciami, to mielibyśmy coś naprawdę, naprawdę dobrego.

Seria powinna być dwa razy dłuższa. Nawrzucali, nawrzucali, wymieszali i myśleli, że czasu starczy im na wszystko.

Muszę cię zmartwić, bo dalej niestety nie jest lepiej. Kretyńskie wstawki komediowe robią się jeszcze bardziej nie na miejscu. Logika zaczyna kuleć i wszystkiego jest za dużo. Anime – tęczowy rzyg.

A to czemu? Postapokaliptyczne podróże dwóch trapów to pomysł godny rozważenia.

Ano szkoda. Bardzo brakuje mi poważniejszych serii o półświatku przestępczym (ostatnie co wyszło to 91 Days). Czyżby taka tematyka była zbyt ciężka jak dla przeciętnego współczesnego widza?  kliknij: ukryte  Po paru odcinkach główny bohater morduje z zimną krwią matkę i małe dziecko – które anime obecnie by się na coś takiego odważyło?

Phantom naprawdę wciąga i jest jednym z nielicznych przykładów na to, że można stworzyć świetną adaptację Visual Novel, jak się włoży w to trochę wysiłku.

Jack – czyli jak Arima i Fura na ghoule polowali. Nudne, przewidywalne i płytkie. Arimy nie cierpię, więc dla mnie sama jego obecność to dodatkowy minus.

Pinto – w porównaniu z Jack to arcydzieło. Sporo czarnego humoru i absurdalnych sytuacji. Polecam.

Jedyne anime, które chcę zobaczyć zdubowane po polsku. Wojciech Mann jako Pipimi i Cezary Pazura jako Popuko. Mmmmm. (╹◡╹๑)