Tanuki-Anime

Szczerze, to wolę już to, co zrobili od wiernej adaptacji LN. Wg mnie jedyną wadą zakończenia z anime jest parę niedopowiedzeń i zbyt szybkie tempo wydarzeń. Gdyby zrezygnowali z którejś sceny mycia psów, to wystarczyłoby czasu na wyjaśnienia. Naprawdę nie chciałoby mi się oglądać scen przedzierania się do miasta, całej tej akcji u doktora i na wieży. Zakończenie anime jest w miarę dobre, bo jest proste i nie ma ww. udziwnień.

Widać masz awersję do komputerowej animacji. Wg mnie bardzo dobrze im wyszło i widać, że rzucili w to trochę kasy.

Cudo. Najbardziej przygnębia mnie myśl, że podobnych adaptacji w anime najpewniej już nie zobaczę.
Ich własna interpretacja Youzou z Ningen Shikkaku to mistrzostwo.

Nie ma o czym mówić.

Tak się pracuje w Polsce robotniczej!

Oświeciło mnie. Ta seria traktuje o rzeczywistości komunistycznej władzy w neo­‑Japonii! Kamui wytknął Sybilli uchylenia w materializmie dialektycznym, oficjalnej państwowej doktrynie na straży której stoi Wielka Siostra Sybil.

 kliknij: ukryte  W ostatnim odcinku wszyscy raźnie maszerują sobie do Sybil. Najwyraźniej każdy może sobie tam, ot tak, pójść. Fajnie.

A co! Niczym erpegowa drużyna do zamku złego!

 kliknij: ukryte  Następnie Sybil oblicza psycho pass Kasei, która podobno jest asymptomatyczna, i ją morduje. Następnie Sybil oblicza swój własny psycho pass, mimo że podobno składa się z asymptomatycznych mózgów

W pierwszej serii było wyjaśnione, że mózgi asymptomatycznych są asymilowane w celu lepszego zrozumienia ich działania. One były asymptomatyczne na starcie, ale już zostały rozpracowane. Swoją drogą, to niekończąca się opowieść z tego może być: żeby CC systemu pozostawało czyste, musi on co jakiś czas pozbywać się prawidłowo ocenionych mózgów.

 kliknij: ukryte  Jednocześnie Kamui oraz Akene tłumaczą, jaki był cel Kamui od samego początku.

Chyba coś związanego ze sprawiedliwym osądem albo co.

 kliknij: ukryte  ponieważ Sybil przez cały sezon pozwala mu używać swoich dominatorów

Bo to  kliknij: ukryte  złe niezbyt inteligentne mózgi były. Chyba po stracie Toumy w S1 system popadł w niedorozwój umysłowy. Brawo Touma! Cóż z ciebie musiał być za geniusz!

Pochowano spoilery – Moderacja

A więc w ostatecznie niewiele wyjaśnili… Jak Urobuchi mógł pozwolić na te wszystkie dziury w fabule? Ostatni odcinek jest taki od czapy, jakby został żywcem wyjęty z innej serii.

Postaciom czegoś mocno brakuje. Tougane to czarny charakter prosto z shounena, łącznie z  kliknij: ukryte  motywami, które są wynikiem pseudotraumy. Widzę, co próbowali zrobić z Miką  kliknij: ukryte  (to jak zatacza koło), ale im nie wyszło, może dlatego że za dużo czasu poświęcili na wywoływanie nienawiści do tej postaci w widzach zamiast skupianiu się na jej rozwoju?

Niedopracowane podejście do Psycho Pass jako serii stricte kryminalnej, tak można podsumować.

Czemu nie? Ludzie robią tu offtopy cały czas.

O ile pierwszy odcinek miał klasę (świetna parodystyczna tonacja), to całą resztę oglądało się z zażenowaniem. Humor nie śmieszył, bohaterowie to projekty postaci pozbawione charakteru, a na końcu jakaś drama. Fabularnie to bardzo wtórne fantasy. I jeszcze wygląda brzydko.

Przez pewien czas Yuki Kaji był głównie kojarzony z rolami niedorajd (Accel World, Aquarion EVOL, Guilty Crown) i zboczeńców (Hentai Ouji, High School DxD), pewnie dlatego, że grał głównych bohaterów w tychże seriach a jego poboczne role w niewielkim stopniu rzucały się w oczy.

W porównaniu z pierwszym filmem, ten jest trochę zbyt powtarzalny.

Damage control.

PP2 to sensacyjna odsłona Psycho Pass, co może się podobać albo nie, ale jest trudne do uniknięcia, gdy powierza się pisanie scenariusza innej osobie. Tak, też wolę Gena. Jego odjazdy bardzo dobrze mi się trawią.

Myślę, że mentalność Akane została wystarczająco ukazana w pierwszej serii, a PP2 to tylko przyklepanie diagnozy. Akane to  kliknij: ukryte  taki mały, krótkowzroczny człowieczek. Ona nie jest w stanie podejmować decyzji, jeżeli dotyczą sytuacji wykraczających poza możliwości systemu. Mentalnie nie potrafi uniezależnić się od wyrokowania Sybilli. W pierwszej serii nie potrafiła strzelić z broni palnej do Makishimy (żeby zranić, a nie zabić) i podobnie, w kontynuacji nie była w stanie strzelić do Kirito (ponownie, żeby zranić, a nie zabić). Zdaję sobie sprawę, że wiele osób może być poirytowanych tym, że postać Akane nie rozwija się w drugiej serii.

W obu seriach są sceny, które ukazują brak umiejętności i chęci samodzielnego myślenia wśród obywateli Sybillandu. Np.  kliknij: ukryte  w drugiej serii jedna z dywizji uważa przeprowadzenie dochodzenia w fabryce dronów za stratę czasu. W porównaniu z innymi członakami tej pseudopolicji, Akane jest nadzwyczaj aktywna.Nie ma za dużo takich momentów, gdyż PP2 skupia się na intrydze, a nie przedstawieniu świata.

Co do zupy:  kliknij: ukryte  Ubukata lubi krojonych ludzi, dlatego mamy flaki.Też bardzo liczyłam, że w którymś momencie przedstawią reakcję członków rodziny pierwszego lepszego eksplodowanego (chociażby po to, żeby usłyszeć 'i tak nigdy nic z niego nie było'), ale zarówno pierwsza jak i druga seria mnie zawiodły.

Co nowego mamy w drugiej serii? Trochę technicznych pomysłów, jak dominator zabijający przez ściany (nawet nie zobaczysz twarzy skazańca na oczy! to zupełnie jak w grze!), o którym zapomniano tak szybko, jak się pojawił, więcej uwagi poświęconej hologramom i sterowanie dronami za pomocą smartfonowej gry (o żałosnej grafice), co mnie osobiście bardzo się podobało, bo temat jest na czasie.

Natomiast Kamui to rozczarowanie na całej linii.  kliknij: ukryte  Jest zbyt bezbarwny (cóż za ironia). Raz się rozpłakał, z czym wiązałam spore nadzieje na pojawienie się godnego następcy Makishimy, i to wszystko. Później już zachowuje się jak kukła. Nawet taka trzecioplanowa postać jak koreański Kevin Mitnick miała lepiej zarysowany charakter niż on.

PP2 ma sporo sprzeczności z PP1 i ze sobą samę  kliknij: ukryte  (Sybil ma to gdzieś, że jakiś dealer opycha ludziom leki, które obniżają kryminalogenność; skąd Kamui wie, że Sybil nie jest komputerem, jak brzmi oficjalna wersja etc.), ale nie razi mnie to jakoś w znacznym stopniu, chyba człowiek przywyka po którejś próbie szukania dziur w anime.

Próbujesz oceniać decyzje Akane według norm zachowania, jakie obecnie obowiązują, podczas gdy ten (dla nas oczywisty) sposób myślenia jest w nikłym stopniu obecny w świecie Psycho Pass. To społeczeństwo absolutnie bierne. Naprawdę, nie wszystko musi być podane na talerzu. Wystarczy tylko zaznajmienie się ze światem, który dał początek Sybil i który jest przez nich (?) zarządzany. Akane jest idealnym obywatelem systemu. Jej predyspozycje do pracy w tym ich biurze dobrostanu były ponadprzeciętne. Dla niej jej własne zachowanie jest sensowne.

Zachowanie Akane jest  kliknij: ukryte  kontynuajcą, tego co widzieliśmy w pierwszej serii, która, jak powszechnie przyjęte, była przewrotnym, jak to u niego bywa, komentarzem Gena nad współczesnym społeczeństwem i jego jednostkami. Sposób w jaki Urobuchi sobie zaszydził z mojego podświadomego pragnienia happy endu, po dziś dzień wywołuje u mnie uczucie uniesienia porównywalnego z tym, jakiego można doznać grając w rosyjską ruletkę.

Tak się zastanawiałam nad polskim tytułem i wychodzi,
że nie da się inaczej jak 'Rycerze Cydonii'.

Jakaż byłaby ironia!

Psycho Pass powinien być operowym musicalem

Mam odczucie, jakby ten jeden odcinek był całkowicie dzieckiem Urobuchiego. Nic nie ma tego typu klasy jak jego odjazdy. Bravo! Bellissimo!

Odcinek 9: Psycho­‑Pass x Tokyo Ghoul
Już myślałam, że nic nie pobije tej akcji w centrum zdrowia.

Ważne, że nie wnerwiają.

Terraformars ma przynajmniej znośnych bohaterów. Postacie z Mahouki aż proszą się o śmierć w trzewiach tytanów/colony drop/Second Impact.

Ale z ciebie hardkor. Najwięksi twardziele wymiękają przy oglądaniu Mahouki, z racji tego, że masochizm i kozactwo ('ja? ja nie obejrzę do końca? o co się zakładamy?') też mają swoje granice.

To nie jest dobra adaptacja. W opowieściach grozy z elementami nawalanki liczą się dwie rzeczy: poczucie wszechobecnego zagrożenia i 'krwista', zrealizowana z rozmachem rzeź. To anime nie posiada obydwu elementów. Jak tu budować klimat strachu, skoro każda scena jest rozciągana w nieskończoność? Już nie mówiąc o tym, co się dzieje na polach bitwy. Napięcie leży, kwiczy i dogorywa. Za koronny przykład niech posłuży ta scena z dowódcą padajacym przed podwładnym na kolana i wygłaszającym przemowę przeprosinową podczas gdy CAŁY ODDZIAŁ JEST OTOCZONY PRZEZ SUPERSZYBKIE KARALUCHY I  kliknij: ukryte  JEDEN Z ŻOŁNIERZY (w sumie to żołnierka) WŁAŚNIE PADŁ NA POLU CHWAŁY. Śmiechu warte. Jeszcze może herbatkę sobie wypijecie? Pogadacie o pogodzie? Całość dobija wtrącający się co 10 minut narrator. Czułam się, jakbym oglądała film dokumentalny o życiu owadów. Litości. To chyba pierwsze gore z narratorem, jeżeli chodzi o anime.
Podobnie ze scenami walk: są niskobudżetowe i momentami trudno je nazwać animacją.

I tu się mylisz, inne zastosowania technologii są rozważane nawet przez postacie zajmujące się tylko graniem.

Podaj rozdział, numeru tomu i akapit.

Nie udawaj proszę, że wierzysz, że człowiek jest istotą zawsze postępującą racjonalnie i wybierającą najbezpieczniejsze opcje.

Żadna z postaci nie posiada instynktu samozachowawczego, co jest nieprawdopodobne. Wszyscy to roboty? Każda postać przeszła pranie mózgu? Albo to psychopaci? Kosmici? Inny gatunek?

Człowiek pozbawiony instynktu samozachowawczego to jednostka dysfunkcyjna, która w normalnych warunkach swoich genów dalej nie przekaże, bo nie zdąży.

Quess to było jakieś nieporozumienie. Czy ktokolwiek się spodziewał, że to niebieskowłose zdobędzie wśród widzów sympatię? Jej postać to jak wrzucanie własnego alter ego do fanfika. Kto to pisał, małoletnia fanka Gundamów i Chara?