Tanuki-Anime

Problem nie polegał wyłącznie na tym, że zakonnica zmieniała się w demona, ale że bohaterowie mówili kilka razy, iż jest piękną kobietą.
Inna sprawa, TV4 pokazało tylko pierwszą serię, a ten odcinek był w trzeciej.

Nie, tej mangi nikt po polsku nie wydał i w planach też raczej nie ma.

Czemu? Wszak recenzja polega właśnie na pisaniu, czy dane anime się podobało, czy nie.

Ja planowałem pisać recenzję „TU”, ale dowiedziałem się, że planujesz pisać całą serię, więc uznałem, że ci odstąpię tę przyjemność, zawsze to lepiej pisać recenzję gdy ma się szerszy ogląd i porównanie z całością. Zaś w „TU” dzieją się cuda­‑niewidy, łącznie z główką Tomie biegającą na mackach i gąsienicami z głowami Tomie na grzbietach.

Tutaj polecam „Klątwę” w wersji japońskiej. Zabawa gwarantowana, łącznie z tentaclami z włosów. W „TU” są tentacle z języków.

gdzie morderca zawsze wstaje i zawsze wraca)

Tak, ale jeśli robi to kilka/kilkanaście razy ma film, to coś już jest nie tak. Dla porządku, oglądałem wyłącznie „Tomie Unlimited”, ponoć najlepszą część serii, ale była ona tragicznie nakręcona i koszmarnie głupia (Altramertes i Alira świadkami). Jeśli pozostałe są faktycznie słabsze, to chyba nie miałbym dla nich nerwów.
Jeszcze co do zmartwychwstania – w „TU” kawałek ciała Tomie wpada do pudełka z drugim śniadaniem jej siostry. W szkole dziewczynka otwiera pudełko, a tam… armia główek Tomie. Niech to posłuży za cały komentarz.

Nieprędko. Drugi miał wyjść wiosną, ale został przesunięty na lato.

A tak, zwykle pół roku – rok po premierze.

Pierwsze dwa wyszły jesienią 2012. Trzeci ma wyjść w tym roku.

Nie lepiej byłoby to rozwinąć w pełną recenzję i opublikować?

Nie ten tag niestety, a nie u nas wciąż ma opcji edycji komentarza, nawet redaktor nie posiada takiej możliwości.
Jak mówiłem, jeśli nie będzie chętnego to tak zrobię, ale poważnie, w pewnym momencie, gdy się dużo o czymś pisze, to zaczyna się powtarzać, tego po prostu nie da się uniknąć, a zauważyłem to już u siebie, gdy pisałem o dwóch najnowszych filmach powstałych w minionych latach. Dlatego też zachęcam do pisania. Inny, świeży punkt widzenia jest zawsze w cenie.
Tym, co sobie na 90% zaklepałem, jest remake Sailor Moon zapowiedziany na ten rok, tego pewnie nie oddam.

Nie chcę za dużo zdradzać,  kliknij: ukryte  ale w oryginale Gamilias nie chodziło o budowę imperium, ale po prostu o przetrwanie, bo ich planetę szlag zaczął trafiać.
Co do recenzji – osobiście wolałbym, aby napisał ją ktoś inny, mający świeży punkt widzenia. Ja o Yamato sporo napisałem tu i ówdzie, na łamach Tanuki i Otaku, więc nawet opisując remake, będę się pewnie jakoś powtarzał. Oczywiście, jeśli chętnych nie będzie, to pewnie mi to zostanie, ale serio, wolałbym raczej sam przeczytać cudzą recenzję.

Nie wiadomo, jak w tej wersji, ale w oryginale Gamilianie wcale nie byli skondensowanym złem, szczególnie, że wraz z kolejnymi seriami Dessler stał się sojusznikiem Ziemi, a wspólna bitwa floty Gamilas i Yamato z Dark Nebula w kinówce „The New Voyage” pokazuje dobitnie, że nie ma dobrych i złych, są tylko ci, którzy są przeżyć.

Ja bym powiedział inaczej – pomysł Madoki w finale był tak naiwnie szczeniacki, że po prostu wiecznie knujący maskotek nie wziął pod uwagę, że ktoś na to wpadnie. Madoka zachowała się tak, jak dziecko w jej wieku by się zachowało – zamiast wymyślać skomplikowane plany w tylu Kiły z „Dead Nota” czy Lelusza z „Code Geass” rozwaliła wszystko jednym, prostym stwierdzeniem.

Marszów w historii było od groma, ale to też sztuka napisać taki, który jednak się w niej na stałe zapisze, jak np. „Marsz Turecki” Mozarta czy „Marsz Radeckiego” Straussa.
Ten zaś jest dość powolny i ponury, zresztą doskonale koresponduje z tekstem. Trzeba też pamiętać, że „Yamato” było jedną z pierwszych serii, które klimaty wojenne (nawet w kosmicznej otoczce) traktowała jednak poważniej.

Owszem, tak właśnie jest. Dlatego też pisząc do Otaku zestawienie dziesięciu najważniejszych openingów w dziejach anime umieściłem tam też ten utwór. Kawałek na dobrą sprawę dał też początek i inspirację całej masie podobnych pieśni, które w latach 70 i 80 często w anime, szczególnie tych kosmicznych i mechatych, było słychać. Co ciekawe, był to zarazem jeden z pierwszych tak popularnych openingów do anime w USA.

Obejrzałem jakieś 10­‑15 odcinków i odleciałem z hukiem. Może dlatego, że taką parady ogranych schematów wymieszaną z gejowskimi podtekstami i paskudnymi projektami postaci, ciężko znieść.

Nazwy okrętów są te same, które były w poprzedniczce, tu nic nie zmieniono. Pytanie pozostaje, czy jednostki Gamilas będą wzorowane na niemieckich, tak jak w pierwowzorze.
(o ponownej adaptacji kolejnych produkcji z tego cyklu, z moim ulubionym „The New Voyage”, gdzie ostatecznie zakończono wątek Desslera i Starshy oraz świetnie pokazano wspólną bitwę Yamato i floty Gamilas z armadą Dark Nebula, nawet nie marzę)

Bez przesady, na Tanuki taki wiek nie czyni jeszcze nikogo Wielkim Przedwiecznym.

Justin Biber czy Zmierzch też się wielu ludziom podobają.

W drugiej części jest lepiej, bo powoli w Shinjim budzi się badass. Zresztą, zmiana jego zachowań to największych zalet tej nowej Evy.

Przyszło mi do głowy ciekawe porównanie… To trochę tak, jakby Prus napisał “właściwe” zakończenie Lalki w którym Wokulski pracując z profesorem Geistem odkrywają nareszcie metal lżejszy od powietrza i prowadzą ludzkość ku świetlanej (steampunkowej ;)) przyszłości. A imperium finansowe Stanisława staje się podwaliną pod pokojowe odzyskanie ojczyzny

.
Fajny pomysł! Moim zadaniem, nawet lepszy od oryginalnego.

A poza tym, End jest bełkotem jak cała, oryginalna Eva, wymaganie czegoś innego byłoby absurdem. Zwraca uwagę fakt, że nowa wersja Evy, którą Hideki Anno tworzy nie będąc już na antydepresantach, wypada mniej bełkotliwie, zatem spodziewałbym sie ciekawszego zakończenia.
I wreszcie, to miało być oficjalne, telewizyjne zakończenie Evy, opowiedziane w ostatnich odcinkach, ale zabrakło kasy i stworzono je dopiero potem, gdy Eva się sprzedała.

Każda produkcja z tej serii jest właściwie niezależnym tytułem, tak jak z O!MG.