Tanuki-Anime

Nieco za dużo nachalnego fanserwisu i słabiutka fabuła, jednak fani 1 serii nie będą szczególnie rozczarowani. Taka zapchajdziura sezonu. Na Pająka czekam niecierpliwie, a o Diablo i Numerze 6 przypominam sobie dopiero jak już nic innego nie ma do oglądania :)

Jak dla mnie – mało zabawny przeciętniak z irytującymi postaciami, których nie udało mi się polubić. Jak ktoś nie widział lepszych serii np. School Rumble, to może mu się spodobać, jak widział, to raczej nic go tu nie zachwyci.

Dzięki :)

W dalszym ciągu tkwi tag „komedia”, proszę o zmianę na „dramat”. Chyba nikt już nie ma wątpliwości, że to nie jest komedia.

A jednak wyszło lepiej niż się spodziewaliśmy :)

Dzięki, w sumie to przypadkiem chyba zacząłem oglądać od środka, teraz zauważyłem, że to nie był 1 odcinek, więc moja ocena może być trochę wyjętą z kontekstu :)

W pierwszej części najlepszy był główny bohater, a całość po kilku piwach dało się nawet obejrzeć, ale tu go zupełnie nie poznaję… I te współczesne wstawki, które jakoś kompletnie nie śmieszą… Warto to oglądać dalej? Bo jak Diablo mam mieć charakter przeciętnego protaga ze szkolnego romansu, to już nawet wsparcie procentami nie pomoże :)

Bo jej nie było i mogło tak zostać…

W kwestii smoków pozostaje jeszcze Kobayashi­‑san Chi no Maidragon S, mam nadzieję, że tu się nie zawiedziemy :)

Rozczarowanie roku. Nawet mi się nie chce rozpisywać, więc tylko wypunktuję moje odczucia:
6p – za pomysł fabuły
3p – za jego realizację
5p – za muzykę
6p – za grafikę (tła)
0p – kreacja/grafika postaci
2p – animacja (w większości to pokaz slajdów)
2p – humor
3p – za ogólną przyjemność z oglądania
Średnio wyszło mi 3/10 i na tym zakończę oglądanie :|

Oprócz Majo polecam też Jinrui wa Suitai Shimashita, chociaż niektóre epizody zajmują po 2 odcinki.

Dobry rok dla fanów iyashikei/cgdct: Yuru Camp 2, równie świetne Super Cub i jak się okazuje Yakunara Mug – kolejna bardzo przyjemna seria z ciekawym tematem przewodnim i odrobiną okruszków w tle :)

Jak na razie iyashikei na co najmniej 9/10. Technicznie bliskie Yuru Camp, ale inny, bardziej nostalgiczny klimat :)

Szkoda tylko, że przemiana Irumy nie zbiegła się w czasie z przemianą Ameri :)

Kumoko vel Zana Horowa chyba zajmie 1 miejsce w mojej topce postaci z isekai, nawet sam Ainz Ooal Gown nie ma do niej startu :)

Niestety, konkurs trwa już 2 odcinki i wygląda na to, że dopiero w kolejnym będzie może coś interesującego :|

Druga seria trzyma poziom, chociaż bardziej się koncentruje na wycieczkach w ciekawe miejsca, niż na biwakowaniu. Jak dla mnie kolejne 10/10 :)

Poproszę o zmianę gatunku z „komedia” na „okruchy”. Tag „komedia” przyciąga mnie jak lep muchę, jednak w tym przypadku się rozczarowałem – nic mnie tu nie rozśmieszyło, a wprost przeciwnie. Mimo to anime okazało się ciekawe, więc oglądam dalej, ale obawiam się kolejnych odcinków, bo w tematach obyczajowych to Japończycy potrafią negatywnie zaskoczyć… Obym był fałszywym prorokiem :)

To jest zwyczajnie słabe i szkoda mi więcej czasu na kontynuowanie, bo jest sporo fajniejszych tegorocznych serii. Cały czas nasuwają się porównania do Uzaki­‑chan i Takagi­‑san, przy których Nagatoro­‑san to niby podobna, ale kiepsko zrealizowana koncepcja. Przez te 6 odcinków sporo przewijałem, żeby mnie czoło od facepalmów nie rozbolało :)

Ten sezon może nie jest tak dobry jak poprzedni, jednak w dalszym ciągu to najbardziej demoniczna komedia szkolna :) Dla fanów Irumy rzecz obowiązkowa, jeśli jednak kogoś 1 sezon nie zachwycił, to przy 2 raczej też nie zmieni zdania. Tak wyglądałby właśnie Harry Potter, gdyby ekranizację zrobili Japończycy :)

Niezłe, zawsze chciałem zrozumieć, co jest tak niesamowitego w 3­‑strunowej gitarce. Po 6 odcinkach sam mam ochotę zacząć naukę gry na shamisenie :) Warto dodać, że za muzykę odpowiada Yoshida Brothers, a ci goście znają się na rzeczy :)

Od strony SF – raczej dla specyficznego odbiorcy lubiącego „psychodeliczną” fantastykę – jakby Jonathan Carroll pisał dla dzieci. Powieść Tomihiko Morimi otrzymała w 2010 prestiżową w Japonii nagrodę Nihon SF Taisho Award, więc oczywiście warto rzucić okiem. Warstwa obyczajowa ma równorzędne znaczenie, więc może się też spodobać amatorom „okruszków”. Trudno ocenić ten film, bo połączenie „okruchów” z SF jest dość nietypowe. Na MAL­‑u aktualnie – 7,6, na IMDB – 7,1.

Za pierwszym razem popełniłem błąd oczekując przede wszystkim komedii, tymczasem to czyste okruszki, urozmaicone tylko nieco wybuchowym pluszakiem :) Piękna bajka, tak różna od szarej rzeczywistości, że trudno się oderwać, nawet pomimo ograniczonego piosenkarskiego repertuaru Kobato :) Chcąc nie chcąc, muszę podwyższyć poprzednią ocenę :)

Coś mi się pomieszało, 16 mi się z 17 pomylił, no to oglądam :)

Nante koto da! Jak mam przetrwać ten tydzień do następnego odcinka!!!