Tanuki-Anime

To jedna z rzeczy, które lubię w anime – często zaskakują mnie pomysłami, których sam bym nigdy nie wymyślił :)

Otwarte zakończenia też mi na ogół nie przeszkadzają, ale w tym przypadku jest to ściśle powiązane z osią fabuły, więc leży całość. Jest jeszcze OVA z 2018, o której nie ma wzmianki na Tanuki, ale nic nowego do fabuły nie wnosi, chociaż zobaczyć warto :) Niestety, od 2018 żadnych newsów na temat 2 serii, więc chyba pozostaje zapoznać się z zakończeniem mangi. Może ktoś już czytał i podzieli się z nami tą wiedzą? :)

Coś w tym jest, nigdy nie myślałem, że to może być świadomy chwyt marketingowy, aby zwiększyć sprzedaż mangi.

Momenty ciekawe i zabawne faktycznie były i nie oglądało się źle, jednak fabuła położyła ten serial. Mam wrażenie, że twórcy sami nie byli pewni, czy będzie 2 seria i co z tym fantem zrobić… Ostatecznie, po ostatnim odcinku czułem rozczarowanie i anime trafiło na półkę średniaków balansujących w okolicy 5/10. Kolejny, typowy przykład niewykorzystanego potencjału…

Zgadzam się całkowicie, ponadto ogląda się bardzo przyjemnie. Nie mogę sobie jednak przypomnieć sceny, kiedy królik coś pije, on chyba tylko trzyma i czasem gdzieś wylewa, po prostu dba o image szefa :) Pije w domu do lustra :)

Mam podobne wrażenia, niewykorzystany potencjał to istotny minus tej serii, jednak mimo wad warto obejrzeć. Na plus, że dzięki temu anime i komentarzom poznałem klasyka kina drogi, czyli Kino no Tabi: The Beautiful World :)

Właśnie sobie przypomniałem skąd taka średnia ocena, wymiękłem przy fanserwisie, już na 5 odcinku… Generalnie nie jestem przeciwnikiem fanserwisu, ale nie w serialach tego typu, mój limit to gorące źródła jak w Yuru Camp, więcej nie zdzierżę :)

Druga część ma nieco inny klimat, też warto sprawdzić. W Genshiken Nidaime z 2013 zmieniono grafikę, co dla jednych było plusem, a dla innych i dla mnie minusem.

Pierwszy rzut oka na to anime, a szczególnie połączenie opisu z zestawem tagów sugeruje coś banalnego, na szczęście recenzja szybko prostuje to nieporozumienie. Część osób może też odstraszyć tag „harem”, który został tu użyty niepotrzebnie, bo typowego haremu tu nie ma, jak i związanego z nim zwykle fanserwisu. Tag „romans” to również pomyłka, dopiero w 3 serii można było go zastosować, brakuje za to tagu „okruchy życia”, szczególnie w przypadku 2 serii.
Całość okazała się wciągająca, oryginalna i zdecydowanie warta przynajmniej spróbowania.
1 seria to komedia z udziałem okruszków.
2 to już zdecydowanie okruszki z niewielkim wsparciem komediowym.
3 seria (wraz z 2­‑odcinkowym wprowadzeniem Tenri Hen) to już raczej akcja z towarzyszeniem romansu.
Każda seria ma inny klimat, ale każdą oglądało mi się bardzo dobrze. Również do grafiki i muzyki nie sposób się szczególnie przyczepić.
Jako +/- można uznać spokojny rozwój fabuły (seria 1 i 2), coś co jednych relaksuje, a innych nudzi.
Jako minus – luka fabularna między sezonem 2 a 3 (w stosunku do mangi), niestety pominięto chyba 3 wątki, a jednak postacie z nimi związane pojawiają się znienacka w 3 serii.
Kolejny minus to zakończenie cyklu na 3 serii, zdecydowanie za wcześnie w stosunku do mangi. Megami Hen wydano w 2013, więc szansy na zakończenie nie ma już chyba żadnej, dla zainteresowanych skrótowe zakończenie mangi opisano w komentarzu do Megami Hen.
Mimo opisanych braków i tak cykl zapewnia sporo dobrej zabawy na kilkanaście wieczorów :)

Podstawą wielu wagashi, nie tylko mochi, jest ciasto ryżowe. Tutaj krótki filmik jak się takie ciasto robi, szczególnie fragment od 1:15 – [link] Chyba podziękuję i poczekam aż będzie do kupienia gotowe w sklepach :)

Tak, dlatego właśnie temat przewodni był dla mnie nieciekawy, bo to samo mam w osiedlowym sklepiku :) Ciągle czekam na dobre anime o tradycyjnych japońskich słodyczach, chyba tylko w Tamako Market był znaczący wątek związany z mochi, w Shokugeki no Souma to były raczej pojedyncze epizody.

Przeciwko medium nic nie mam, uwielbiam Usagi Yojimbo, ale zazwyczaj nie potrafię się wczuć czytając po angielsku. Na szczęście w przypadku Usagi Egmont dba o kolejne tomy w polskiej wersji :)

Dzięki, to miód na moje serce i tak obstawiałem :) Szkoda, że nie było kontynuacji, bo pomysł na kolejne wydarzenia wydaje się ciekawy.

Kiedy ostatnio to oglądałem, to decydującą dla mnie kwestią był temat przewodni, a ten kompletnie mnie nie wciągnął, może dlatego oceniłem tylko na 5. Teraz jako weteran tego gatunku :) proporcje mi się nieco zmieniły i nawet Houkago Teibou Nisshi dałem 9, chociaż nigdy nie wędkowałem i nie zamierzam :) Chyba zrobię sobie powtórkę Bakuona, sam jestem ciekawy jak będzie za drugim podejściem :)

Szansy na kontynuację lub nawet odcinki specjalne już raczej nie ma, szkoda, bo całość była naprawdę oryginalna i wciągająca. Każda seria ma inny klimat i dla jasności, pomimo tagu „harem” żadnego haremu tu naprawdę nie ma, jak i związanego z tym zazwyczaj fanserwisu, brakuje za to tagu „okruchy życia”, szczególnie w przypadku drugiej serii.
Czy dla odmiany jakaś dobra dusza :) znająca mangę, podzieliłaby się wiedzą na temat dalszego ciągu i oczywiście zakończenia całego cyklu? :)

Oprócz recenzji Piotrka, który wystawił 3 (chyba tego dnia miał bardzo kiepski humor), recenzję alternatywną napisał jeszcze KamilW, który wystawił ocenę 8. Osobiście obiema rękami podpisuję się pod recenzją KamilaW. Przede wszystkim jest to komedia, potem romans, a na samym końcu ecchi (i to zupełnie nienachalne w kwestii fanserwisu), jeśli ktoś oczekuje innej kolejności, to się zawiedzie. Jeśli ktoś oczekuje typowych dla komedii tego typu charakterów postaci i gagów, to się zawiedzie. Tu wszystko jest nietypowe i oryginalne, co dla jednych będzie plusem, a dla innych wielkim minusem. Myślę, że jest sporo osób, które oczekują określonej konwencji, mylonej czasem z fabułą, tu jej nie znajdą… Opening i ending – jedne z najlepszych w anime, oczywiście jak dla kogoś jest najlepsze, to zawsze znajdzie się ktoś dla kogo będą to utwory najgorsze… w muzyce to nic dziwnego. Jeśli miałbym się do czegoś przyczepić, to tylko do wątku Kyouki Kanejou i jej brata, nie żeby dyskwalifikował to anime, po prostu były tu inne postacie drugoplanowe, które zdecydowanie bardziej zasługiwały na więcej „czasu antenowego” niż wspomniana para, bez której to anime mogło się obejść. Jak dla mnie, to pierwsza komedia romantyczna – anime, w której para głównych bohaterów zachowuje się normalnie, chociaż nietypowo, a charaktery postaci do złudzenia przypominają mi kilkoro znajomych ze studiów :) Jeżeli takich osób nigdy nie spotkaliście, to możecie mieć pewien problem z odbiorem tego serialu… Jako, że obecnie od długiego już czasu walczę z chorobą i nie jestem w stanie oglądać niczego nowego, to wracam kolejny raz do moich najśmieszniejszych komedii anime, B Gata H Kei oglądałem ostatnio drugi raz i jako jedno z nielicznych pozwoliło mi na realną chwilę relaksu i ucieczkę od codzienności, a 12 odcinek jest najlepszym zakończeniem w kategorii szkolnego romansu jakie do tej pory widziałem :) Po drugim razie podniosłem ocenę do 9/10 :)

Też tak myślę. W „Kino no Tabi: The Beautiful World” był zupełnie inny klimat, umiejętnie podkreślony grafiką i muzyką, co sprzyjało przemycaniu poważniejszych treści. W „Majo no Tabitabi” wszystko od początku wskazywało na serię prostą, łatwą i przyjemną, dlatego te poważniejsze odcinki dodatkowo niepoparte jakimś wcześniejszym rozwojem fabuły, mocno raziły. Ostatnie trzy odcinki zostawiły jednak przyjemne wrażenie i z pewnością będę chciał zobaczyć kolejny sezon :)

Chociaż nie oglądałem jeszcze Great Pretender… może zdążę przed końcem roku :)

Jedno z tych anime, gdzie oceny cząstkowe balansują w okolicach 8, a jednak całościowe wrażenie w trakcie i po seansie to zdecydowanie 10. Moje drugie odkrycie roku 2020 na równi z Nami yo Kiite Kure :)

Wszystkim Tanukowiczom życzę Merii Kurisumasu i w prezencie przesyłam świąteczną opowieść: [link]

Lepiej niech Włosi i Francuzi tego serialu nie oglądają… Chociaż, gdyby Japończyk dostał mój ramen, to pewnie też byłby w szoku :)

Myślę, że ciepło przyjęte Otome Game i Honzuki wywołało jakąś nową falę, której efektem są Kami­‑tachi i Kuma Kuma. Przyjemne, trochę oryginalne (jak quest na sprzątanie miejskich toalet :) ), ale może też trochę przesłodzone. Jestem za, byle tylko ta niewielka fala nie przerodziła się w tsunami :)

Odniosłem wrażenie, że próbują grać na emocjach widza w stylu Re: Zero, ale nieudolnie… Kolejne odcinki oglądałem chyba tylko po to, by zobaczyć jak można spartaczyć całkiem ciekawą koncepcję i kontynuację raczej sobie podaruję.

Dziwne próbowali zrobić oszczędności, bo to był finansowy pewniak… Raz, że Ghibli, dwa, że oparty na znanym cyklu książek Mary Norton, trzy, że nawet ci co nie czytali pewnie widzieli film z 1997 roku, często powtarzany w TV. Zabrakło chyba tylko dobrej reklamy.

Sam się sobie dziwię, bo początkowo nie byłem zachwycony, a obecnie to drugie anime sezonu (oprócz Majo no Tabitabi), które w pierwszej kolejności odpalam co weekend :) I nie przeszkadza mi fakt, że generalnie wiem o czym będzie :)