Tanuki-Anime

Obowiązkowy seans dla fanów Yuru Camp – kiedyś w końcu, zamiast jedynie podziwiać z daleka, trzeba na Fuji­‑san wejść :)
Osoby, które będą oglądały całość jednym ciągiem mogą pominąć cały sezon 1 i 4 pierwsze odcinki sezonu 4 (Next Summit).

Przyznam, że nie rozumiem dlaczego się tu tak wcześniej rozpisałem. Po kilkunastu miesiącach nie pamiętam z tej serii nic, nawet protagonisty. Sprawdzam na MALu – jest 7.1, czyli generalnie się widzom podobało, patrzę na screeny i dalej nic… :)

Nareszcie Aoi cieszy się życiem, kontynuację mamy w Yama no Susume: Next Summit. Obie serie doskonałe, jak dla mnie znacznie lepsze od sezonu 2 :)

Od tego odcinka zaczęło mi się podobać :) Co do powodu dla jakiego się zakochują, to jest to wola kami i charakter Rentarou raczej nie powinien mieć znaczenia. Byłoby chyba śmieszniej gdyby był dużo gorszy :)

Myślę, że Toradora to jeden z gorszych wyborów, jeśli chce się zacząć przygodę z komedią romantyczną. Polecam na początek coś nowszego – Tomo­‑chan wa Onnanoko! (2023) lub Kaguya­‑sama wa Kokurasetai (2019)

Myślę, że to głównie wina reżysera, który miał taką koncepcję, bo np. Oglądając Spy x Family nawet nie zwróciłem uwagi na głos Yor, czyli dobrze mi pasował do tej postaci i do różnych sytuacji. Niestety, w tym anime głos Saori również irytował mnie nieustannie, pewnie reżyser rzucił tekst typu; „masz mi tu grać zbolałą i zalęknioną sierotę Marysię i żadnych własnych pomysłów!” :)
Jak myślę o japońskich reżyserach, to zawsze mi się przypomina scena z „Między słowami” :)

Tym razem więcej romantycznych porywów, ale przepałów też nie zabrakło :) Emocjami ta seria mogłaby obdarować 4 inne romanse i jeszcze by coś zostało :) 9/10.

Relaksujący familijny quasi­‑isekai. Królestwami rządzą dzieci, dorośli są najwyżej statystami lub antagonistami – do obejrzenia z całą rodziną. Nie ma fanserwisu, jedynym problemem może być wytłumaczenie małolatom o co chodzi z tą gilotyną, nieco starszych zainteresuje pewnie dlaczego wszystkie pokojówki są klonami :)

Bez większych zmian w stosunku do poprzedniego komentarza. Jest to iyashikei­‑romans w klimacie fantasy. Oceniam na 7, ale jeśli ktoś bardzo lubi romanse, to do tej oceny może dodać +2 :)

Mnie jej głos wyjątkowo drażnił, rzeczywiście brzmiał sztucznie i był zupełnie niedopasowany do postaci. Głos Saori nieźle pasuje do agresywniejszych postaci jak Yor ze Spy x Family.

Wygląda to jakby chcieli wypośrodkować i objąć na raz dwie grupy docelowe. CGDCT przez ostatnie parę lat wyraźnie ewoluuje i obecnie raczej zestawia się słodkie dziewczynki z robieniem rzeczy kompletnie niesłodkich jak majsterkowanie, biwakowanie, łowienie ryb itp. z silnym naciskiem na fachowość i jakiś jednak wątek edukacyjny. W zasadzie jest to nurt, który powinien już otrzymać własną nazwę i klasyfikację. Trudno to już łączyć z klasycznym CGDCT, któremu bliżej do okruszków. Przy Hoshikuzu Telepath jakby chciano zrobić coś dla każdego, co chyba nie jest najlepszym pomysłem, bo te dwa nurty mają już często zupełnie inną widownię :)

Gdyby ta seria miała maksymalnie 13 odcinków, to pewnie byłaby dwa razy lepsza. Ciągnące się bez końca retrospekcje są dobre w książkach i komiksach, ale nie w filmach i animacji, nawet jeśli tak wygląda materiał źródłowy. Dla mnie jednak najbardziej irytujące było nagłe przejście od komedii do dramatu – zupełnie inaczej ogląda się serial o charakterze filmowego dramatu z akcentami humorystycznymi. Niestety, tu kompletnie zmienia się charakter całego serialu. Być może mylę się i dalej mamy jakiś zwrot akcji, ale brakło mi cierpliwości, żeby to dalej oglądać…

To polecam też 2 sezon, bo jest chyba w każdym aspekcie lepszy :)

Zapowiada się jeszcze lepsza 2 seria, tym razem z większym naciskiem na romans. Jeśli utrzymają ten poziom, to dla mnie będzie to lider sezonu i być może jeden z najlepszych romansów­‑anime. Z pewnością dołączy do takich arcydzieł jak Tomo­‑chan wa Onnanoko, B Gata H Kei, School Rumble czy Lovely Complex :)

W dalszym ciągu 9/10. W paru słowach – jest to anime o wariatach w wariackim związku :) Z pewnością dzieje się w Osace, bo przy awanturach jakie wariaci odstawiają na osiedlu, to w każdym innym mieście policja byłaby wzywana ze 3 razy na odcinek :) Saki Saki 10/10. Widzowie słabo tolerujący wydzierające się non stop postacie lepiej niech omijają to anime z daleka :)

Z tym poleceniem pierwszych dwóch odcinków to niekoniecznie zadziała – ja po nich to anime porzuciłem…, wróciłem do oglądania po recenzji Canisa i faktycznie im dalej, tym bardziej mi się podobał. A drugi sezon ugruntował tylko moją dobrą opinię. Zachęcam, aby jednak się przełamać i oglądać dalej :)

Lekki i zabawny isekai, opierający się wyłącznie na postaci głównej bohaterki (inne zapomina się po 5 minutach), więc kwestia jej polubienia będzie tu decydująca. Po opiniach na MALu widzę jednak, że z tym bywa różnie, bo Kaoru to mała cwaniara, mówiąca każdemu prosto z mostu co o nim myśli lub kreatywnie kłamiąca jak jej akurat wygodnie. Mimo to nie odmawia pomocy tym faktycznie jej potrzebującym. Lubię takie nietypowe postacie, więc jak na razie dobrze się przy tym bawię, chociaż to naprawdę prosta historia oparta na light novel.

Miałem nadzieję, że pójdzie to w stronę współczesnego cgdct, ale niestety temat budowania rakiet rozczarowuje. W zasadzie jest to anime o uroczych licealistkach, wyglądających jak z podstawówki, a będących umysłowo na poziomie przedszkola i ich wzajemnych relacjach. Całość doprawiona ogromną ilością słodyczy…
Doskonałe anime do obejrzenia z dziećmi albo młodszym rodzeństwem :)

Zupełny brak immersji. Jak mam tracić na to czas, to wolę sam w coś zagrać :) Dla widzów niegrajacych może się okazać całkiem przyjemnym i interesującym serialem. Ja jednak sobie odpuszczę :)

2 seria jest jeszcze spokojniejsza, wolniejsza i relaksująca z większym naciskiem na romans. Jeśli komuś to wcześniej przeszkadzało, to tu będzie zasypiał w połowie każdego odcinka :) Grafiki i animacja bez zmian, ale to w niczym nie przeszkadza, bo obserwujemy zazwyczaj dialogi różnych postaci. Polecam wszystkim wielbicielom głosu Ishikawa Yui, czyli współlokatorki mistrzowskiego kota :)

Dobry pomysł na spoilery w recenzji. Wcześniej o tym nie pomyślałem, a przecież często stosują to vlogerzy mówiąc, że od tego momentu będą spoilery i niezainteresowanym już dziękujemy :)

Przypadkiem zauważyłem, że po prawie 20 latach pojawiło się tłumaczenie – dzięki (´◡`)
Najlepsze anime o delikwentach i yakuzie :)

Japończykom chyba ciągle się wydaje, że anime ogląda się tylko w Japonii i USA, a że Amerykanie wiedzą o Europie tyle samo co Japończycy, to można ściemniać :). Co do Amerykanów i polityki głównych dystrybutorów to już osobny temat, mam tylko nadzieje, że w ciągu najbliższych lat powstanie jakaś europejska platforma, a Crunchyroll i Funimation obudzą się z ręką w nocniku :)

Miałem już do tego anime nie wracać, bo znam już zakończenie i mam te same przemyślenia co Tamago­‑chan, ale po przeczytaniu recenzji postanowiłem sprawdzić przynajmniej 2 odcinki. Bardziej mnie ciekawiło jak przedstawią Paryż i paryskie przysmaki, bo mam hopla na punkcie gotowania :)
Wygląda na to, że w Paryżu przeważają parki…, od razu mi się przypomniało Ikoku Meiro no Croisée i rewelacyjnie narysowany XIX­‑wieczny Paryż… W kawiarni podają ciastka wymyślone przez rysownika, któremu nie chciało się nawet zajrzeć do Internetu. Jedyne coś do czegoś trochę podobne to crème brûlée wyglądające bardziej jak soupe à l’oignon, bo to zielone cóś to raczej cebulka a nie mięta (co potwierdza brak wykończenia owocami jagodowymi). Całość narysowana tak pokracznie, że ja zrobiłbym to lepiej, chociaż ostatni raz rysowałem od ręki w podstawówce :) Dodajmy do tego Gasou, który chwali się, że znalazł cukiernię z churrosami :) i w drugim odcinku jambon­‑beurre z sałatą :)

Początkowo chciałem porzucić po 3 odcinkach, ale ponieważ interesuje mnie okres Taishō to wytrwałem i nie żałuję. Para głównych bohaterów jest urocza, ale ich relacje są nudne i przewidywalne, na szczęście od 4 odcinka pojawia się coraz więcej postaci drugoplanowych i to sprawia, że im dalej tym lepiej się ogląda. Ostatnie odcinki podniosły moją ocenę o 2 punkty… Dużym plusem są historyczne wydarzenia, które wpływają na rozwój wypadków. Obraz japońskiego społeczeństwa ery Taishō został oczywiście mocno złagodzony, ale z zachowaniem realistycznych akcentów – w końcu to lekkie okruchy, a nie dramat historyczny :) Wracając do głównych bohaterów – sprawnie zrealizowano tu popularną w anime konwencję i to co dla mnie było trochę nudne, dla wielu widzów będzie w pełni satysfakcjonujące. Mnie brakowało elementów fantastycznych, które uatrakcyjniłyby niezbyt ciekawą fabułę. Gdyby tak Yuzuki była sprytną Kitsune z charakterkiem, z pobliskiej kapliczki Inari… :3 Ale to takie moje skrzywienie… Graficznie jest oszczędnie, ale z naciskiem na szczegóły np. kimona, co ostatecznie daje satysfakcjonujący efekt. 8/10.