Tanuki-Anime

Dzięki, wasza dyskusja była najlepszym, co wydarzyło się w tym umierającym serwisie od naprawdę długiego czasu.

Nie mogę się zgodzić z poprzednią opinią, bo to nie jest typowy zapychacz, ale po kolei:
Anime wstępnie sprawia wrażenie zapychacza, jednak jest oryginalne i postacie łatwo polubić.
Po paru odcinkach dowiadujemy się, że jest jakieś drugie dno, co zaczyna być intrygujące, otrzymujemy też perspektywę interesującej wyprawy.
Niestety, nie jest to Legenda Vox Machiny, więc potem drogi widzu może czekać Cię spore rozczarowanie, chyba, że masz bardzo niewielkie oczekiwania, co do japońskich produkcji.
Ja oceniałem tak: początek 7, środek 9, końcówka 2. Odcinek 10 jest tak kiepski, że lepiej go pominąć, tym bardziej, że kompletnie nic nie wnosi do fabuły.
Podsumowując, n­‑ty przykład zmarnowanego potencjału bardzo fajnej koncepcji fabularnej.
Zgadzam się z recenzentem, że pomimo wad nie ogląda się źle (pomijając 10 odcinek), jednak seria zostawia po sobie głównie rozczarowanie. Ostatecznie oceniłem na 6 :)

Serię oglądało mi się bardzo przyjemnie i pierwszym odruchem po zakończeniu było „dać 10”, jednak po chwili refleksji i porównaniu do innych seriali jakiegokolwiek typu; CGDCT, okruszki, komedia, miałem już przekonanie, że byłoby to niesprawiedliwe dla wielu lepszych anime, chociażby Do It Yourself, które oceniłem na 9 :)
Anime ma niestety braki w każdej z tych kategorii (wiem, że materiał żródłowy…), jedynie oprawa audio­‑wizualna jest bez zarzutu.
Jako CGDCT rozczarowuje dość pobieżnym potraktowaniem tematu gry na gitarze (ani słowa o perkusji!) i zgrywania się zespołu, pomijając już zupełnie związane z tym technikalia.
Jako okruszki jest jedynie wprowadzeniem tematu dla komediowych gagów i czuje się tu również niedosyt i niewielką wiarygodność odczuć bohaterek i tu powodem jest chyba niezbyt dobry balans na linii okruszki­‑komedia i nieco za mało czasu antenowego na lepsze poznanie każdej z nich (wiem­‑materiał źródłowy :))
Wreszcie jako komedia ma mocno ograniczoną paletę gagów i nie byłoby tak śmieszne, gdyby nie kreatywność grafików.
Można było sporo poprawić, gdyby zdecydowano się od razu na 24­‑26 odcinków.
Ostatecznie oceniam na 8 i czekam na kontynuację :)

Ponoć to miała być najlepsza komedia­‑isekai roku, 7.8 na MAL­‑u, przez niektórych porównywana do KonoSuby. Przez 3 odcinki nawet się nie uśmiechnąłem. Coś jest nie tak ze mną, czy z tym „ultra­‑śmiesznym” anime? :) Z drugiej strony jakieś 24tys widzów porzuciło lub wstrzymało, czyli około 36%, przypadek?

Gdyby usunąć cały wątek Sachi i ograniczyć serię do 12 odcinków, to dałoby się to nawet obejrzeć, niestety, im dalej tym bardziej męczące się staje… 11 odcinków, to kres mojej wytrzymałości…

Myślałem, że będzie o tym jak księżniczka­‑bibliofilka wykorzystała swoją wiedzę i pasję do poprawy sytuacji królestwa. Jakież było moje zdziwienie w połowie 2 odcinka… Wygląda na to, że już dalej nie muszę oglądać :D

Nishikata na MAL­‑u zebrał więcej lajków niż pozostali razem, czyli lubimy bohaterów, którzy nigdy się nie poddają :)

W takim razie myślę, że spodoba Ci się:
Soredemo Ayumu wa Yosetekuru, chociaż autor ten sam:
[link] :)

Może miałem za duże oczekiwania, w końcu 2 seria na MAL­‑u ma 7,2, jednak ostatecznie byłem rozczarowany. Twórcy powielili schemat 1 serii, tylko, że to co wtedy dobrze pasowało, to w aktualnej sytuacji Uzaki i Sakuraia już niekoniecznie. Postacie drugoplanowe również zatrzymały się na etapie 1 sezonu, jedynie rodzina Uzaki sprawiła, że dotrwałem do końca. Manga, która jest komedią­‑ecchi może być zbiorem historyjek bez głębszej fabuły i progresu postaci, jednak od serialu anime z kontynuacją oczekuję czegoś więcej.
Jednak najbardziej wkurzający był kot :) Czy to coś miało symbolizować wszystko, co wycięli w serialu, a co było ecchi w mandze? Bo chyba nie liczyli, że stanie się maskotką roku? :)

Warto dać Takagi szansę, bo nie jest tak jak się może wydawać po pierwszych odcinkach. Przede wszystkim ich relacja jest bardzo osobista, bo Takagi naprawdę lubi Nishikatę i nigdy nie wyśmiewa go przed innymi. Dla postaci drugoplanowych są prawie parą :) Nikt tu nikogo nie gnębi z towarzyszeniem osób trzecich jak to jest w Ijiranaide. Co istotne sytuacje delikatnego wyśmiewania prowokuje z reguły sam Nishikata. Ponownie, w przypadku Nagatoro i Hachiouji już tak nie jest. Takagi w inteligenty i zabawny sposób daje Nishikacie do zrozumienia, że się nim interesuje, co jest wyraźniejsze z serii na serię (a nie zapominajmy, że to jeszcze podstawówka) :) W przypadku Nagatoro są to zachowania o wiele bardziej prymitywne, aczkolwiek mają wywołać ten sam efekt. Obie serie ogląda się dobrze, ale dla mnie Nagatoro przegrywa w przedbiegach z delikatną i diabelsko inteligentną (jak na swój wiek) Takagi :)

Niby się da tylko, że napisy lecą w takim tempie, że jestem w stanie albo tłumaczyć, albo oglądać :)

Bardzo dobra seria. Trudno ją jednak porównywać z Houkago Teibou Nisshi, bo to jednak trochę inny rodzaj anime:
Slow Loop – okruchy (rodzinne) z wędkowaniem w tle (chociaż ujętnym profesjonalnie) i komediowymi wstawkami;
Houkago – komedia, której wędkowanie jest podstawą fabuły, z odrobiną okruszków :)
I w jednym i drugim przypadku siłą serii są dopracowane postacie, chociaż już styl rysowania bardziej odpowiadał mi w Houkago (Doga Kobo) niż w Slow (Connect).
Dla zainteresowanych wędkarstwem ciekawe będą obie serie, bo wzajemnie się uzupełniają i razem mogą stanowić niezłe kompendium wiedzy w tym temacie.
Zniechęconych niezrozumiałym porzuceniem serialu przez tłumaczy po kilku odcinkach, informuję, że napisy pl, po prawie 10 miesiącach od tej niefortunnej decyzji – są już dostępne dla całości :)

Świetne, relaksujące anime, dopracowane technicznie. Grafika nie każdemu przypadnie do gustu, jednak taka była koncepcja artystyczna, jak dla mnie – duży plus za oryginalność.
Z minusów, przez które obniżyłem oceną na 9/10:
- kompletnie niepasujący seiyu grający robota (ale może tylko ja tak mam);
- drobne wpadki fabularne związane z samym DIY, bo pod kątem okruchów wszystko było ok.
:)

I znowu mnie wciągnęło, 3 raz to oglądam i ciągle mnie śmieszy. Ta seria sprawiła, że „na serio” zainteresowałem się anime innym niż filmy Ghibli, a teraz stała się chyba corocznym remedium na jesienno­‑zimową depresję :)

Nie jest to złe anime, mamy tu ciekawie wykreowany i dobrze narysowany świat, dobry pomysł na fabułę – bojowe roboty, leczące różne traumy po zakończonej wojnie, poprzez pracę w kawiarence. Niestety problem w tym, że zdecydowano się na roboty­‑moebloby. Dla jednych rozwiązanie być może atrakcyjne, dla innych wręcz przeciwnie, więc opinie mogą być bardzo różne. Ja porzucam bez oceny, rozczarowany chyba najbardziej niewykorzystanym potencjałem tej serii.

Generyczny isekai o szczątkowej fabule, a nawet ta nie jest w najmniejszym stopniu wiarygodna, ani interesująca i fakt, że MC jest mieczem niczego niestety nie zmienia.
Oszczędna animacja i niespójna grafika, główne postacie nudne, irytujące. Nie jestem w stanie przypomnieć sobie chociaż jednej cechy tego anime, która byłaby ponadprzeciętna. :|

Muszę przyznać, że klimat to zaleta tej serii, bo faktycznie jest :) Również informacje o historii poszczególnych drinków na plus, same drinki to chyba podstawowe wersje, być może właśnie historyczne. Jednak dla mnie ten klimat był ciężki i raczej odpychający, coś jak drink­‑bar w drogim hotelu, z którego mało kto korzysta, a z drugiej strony przypomniały mi się puby w UK sprzed covida, gdzie było głośno, wesoło i ludzie przychodzili miło spędzić czas w towarzystwie, a nie zalewać troski :) Może dlatego odczucia po seansie miałem raczej mieszane :)

Luksusowa dzielnica Ginza, snobistyczny drink­‑bar, barman psychoanalityk – klimat dość ciężki, ale do zniesienia, gdyby nie irytujący narrator tłumaczący każdą scenę i sytuację. Narracja często przechodzi na klientów baru, co dodatkowo odrealnia fabułę poszczególnych odcinków. Ileż zyskałby ten serial, gdyby narratora zastąpić ciszą i dialogami!
Negatywny przekaz podprogowy – klient drink­‑baru = przegryw.
Fatalna grafika i animacja.
Mam tylko nadzieję, że remake okaże się dużo lepszy:
[link] :)

Bardzo dobre anime – pod względem technicznym, posiadające dodatkowo klimat, co nieczęsto udaje się w produkcjach japońskich, chyba, że kinowych. I tu dochodzimy do sedna – wydaje mi się, że scenariusz był prawdopodobnie pisany pod film, a później przystosowany na potrzeby serialu, to sprawia, że dla wielu widzów serial będzie zwyczajnie nudny. Fabuła opiera się na relacji nietypowej wampirzycy z nietypowym, dorastającym chłopakiem i dopiero obejrzenie całości daje jakąś satysfakcję – trudno mi wyobrazić sobie oglądanie jednego odcinka co tydzień. Postacie drugoplanowe są wykreowane typowo dla produkcji filmowych, ich rola pomimo dość częstej obecności jest znikoma, zabieg, który sprawdza się świetnie w filmach, ale mocno rozczarowuje w serialu.
Reasumując – seria dla osób, dla których grafika, muzyka, nietypowa fabuła, a szczególnie klimat są wystarczające, aby cieszyć się seansem, pomimo oczywistych dla innych dłużyzn i uproszczeń.
Na MAL­‑u aktualnie oceniona na 8.1, zwraca jednak uwagę spora liczba porzuceń i wstrzymań:
Completed: 146,515
On­‑Hold: 8,469
Dropped: 10,542
Szkoda, że nie zdecydowano się na film pełnometrażowy, z pewnością byłby dużo lepiej odebrany, a gdyby zamienić 40­‑letnią wampirzycę na nastolatkę, to pewnie zarobiłby na siebie również poza Japonią :)

Komizm jest chyba najmniej poznaną kategorią estetyczną, a komedia gatunkiem najbardziej uniwersalnym, wykorzystującym praktycznie dowolny „setting”. Już samo to sprawia, że dana komedia może być odbierana całkiem skrajnie i trudno prowadzić o komediach rzeczową dyskusję :) A jednak „sztampa wylewająca się hektolitrami z ekranu”, to naprawdę duża przesada. Zacytuję słownik PWN: „sztampa «mechaniczne powtarzanie utartych wzorów, zwłaszcza w twórczości artystycznej”. Ja tu takich utartych wzorów nie widzę nawet w stosunku do „haremu” (bo żadnego haremu tu nie ma, jest od biedy coś co można nazwać anty­‑haremem :) ). Jakie komedie­‑isekaie/fantasy przed rokiem 2016 zbudowały wzorce, które wylewają się z KonoSuby? Nie kojarzę. Nie ma ich za wiele nawet dodając te między 2016 a 2022. I kolejna definicja ze słownika: „infantylny «o człowieku dorosłym: zachowujący się jak dziecko; też: świadczący o czyjejś niedojrzałości». Postacie w KonoSubie nie są infantylne, są natomiast mocno przerysowane. Autorzy przyporządkowali każdej jedną, dwie cechy, które ukazali w sposób ekstremalny (ale nie infantylny) i to m.in. jest źródłem komizmu w tym anime. Natomiast świadomie zastosowaną infantylność mamy np. w Maou­‑jou de Oyasumi. Postacie nie postępują niedojrzale, tylko zgodnie z własnymi specyficznymi cechami charakteru, a to nie to samo, choć początkowo tak się może wydawać. Relacje między postaciami są też doskonale zgrane z ich charakterami, ale aby to odczuć w pełni trzeba zobaczyć całe 2 sezony.
Oczywiście ten serial może Ci się nie podobać, normalna rzecz w przypadku czegoś tak ulotnego i niedefiniowalnego jak komizm, jednak wydaje mi się, że powodem jest raczej szeroko pojęty „setting” – termin z groznawstwa, który bardzo mi pasuje również do anime. Ja mam podobny problem z Paripi Koumei, świetne recenzje i oceny, a ja nie mogę tego strawić. Próbowałem zrozumieć, co mnie tak odpycha, ale cokolwiek bym wymyślił, to nie opiera się logicznej analizie, więc zwalam winę na „setting”, przydatny termin :D

Dla mnie największe tegoroczne rozczarowanie. Wszystko zostało tu spłycone, a szczególnie charaktery postaci i humor. Budowane przez 3 serie wątki różnych postaci i fabularne rozgałęzienia zostały po prostu zaorane w najbardziej idiotyczny sposób (jak poddanie się Imperium Baharuth), więc zastanawiam się po co było przywoływać je tak często wcześniej. Wszystkie postacie z Nazaricka są już tak przepakowane, że walki z mocnymi przeciwnikami zajmują im jakąś sekundę, więc wszystkie te walki są po prostu nudne… Fabuła, pozbawiona jakiegoś konkretnego celu i głębszej logiki, jest równie mało angażująca. Dla mnie to już raczej koniec przygody z Overlordem :/

Mam ogromny problem z oceną tego anime, bo przez większość odcinków było świetne, co najmniej na poziomie Honzuki, jednak do czasu…  kliknij: ukryte  Radość z oglądania zakończyła się z chwilą wkroczenia do akcji głównego antagonisty. Tak sztampowej w każdym calu postaci nie spodziewałem się w tak dobrym serialu. Pasuje mi raczej do jakiegoś battle­‑shounena klasy E. Rozczarowanie było tak wielkie, że z początkowego 9/10 zjechałem do 6/10… :/ Szkoda, miałem nadzieję, że idąc tropem Honzuki zrobią fajną serię na kilka sezonów…

Po kilku latach oglądania komediowych isekai postanowiłem odświeżyć sobie KonoSubę (mój pierwszy isekai tego typu) i zaskoczyło mnie to, jak świetnie ogląda się ten serial po latach. Uśmiałem się chyba jeszcze lepiej niż kiedyś, 8/10 to była jednak zaniżona ocena :) Postacie, na tle wielu późniejszych isekai, są świetnie nakreślone – doskonale opisano to w recenzji, a ich zespołowe działania, to mistrzostwo :) Polecam porównanie z tym, co wyszło po KonoSubie, jak dla mnie ta seria zupełnie się nie zestarzała i patrząc po różnych zestawieniach na MAL­‑u, to chyba weszła już na stałe do klasyki gatunku :)